| ნელ-ნელა უკიდეგანო სამყაროში მივდიოდი.ტირილი კივილი და ტკივილი ერთმანეთს ენაცვლებოდა.ჰარის სახე ისევ წინ მედგა,მისი მოწყენილი თვალები ჯერ კიდევ შემომცქეროდა...ვგრძნობდი,რომ მიწა ფეხს ქვეშ აღარ მქონდა,ვგრძნობდი,რომ დასასრულოი გარდაუვალი იყო....ნელ-ნელა მივუყვებოდი ცისკენ გზას ბოლოჯერ ვავლებდი თვალს იმ ადამიანებს რომლების ასე ძლიერ მიყვარდა და რომლების დაკარგვაც არასოდეს მინდოდა,მაგრამ ახლა მათ მე დამკარგეს :( ჩემს ტკივილს საზღვარი არ ჰქონდა მოწყენილი მივიწევდი წინ და აკადემიას თავზე ვუფრენდი.... უეცრად ისევ უკან ჩამოვვარდი,ჩემს ტანში დავბრუნდი და ხარბად ჩავისუნთქე... ყველა ღიმილით შემომყურებდა ჰარის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა,მის სახეს ღიმილი გადაჰფენოდა :) წამოვდექი და ვაკოცე,პირდაპირ ძალიან უემოციოდ,მაგრამ ვიცოდი ჰარი ყველაფერს ხვდებოდა.... -იცი როგორ შეგვაშინე? -შენ იცი მე როგორ შემეშინდა? -ვიცი უკვე მოვკვდი ერთხელ :) -მე გავცოცხლდი? -... -რა? -იცი მგონი ადამიანი არ უნდა იყო... -მართლა?ვამპირი ვარ? -ვხუმრობ,ვხუმრობ,მაგრამ როგორ გაცოცხლდი მეც არ ვიცი.... -აღარაა ეგ სალაპარაკო ცოცხალი ვარ დანარჩენი საინეტერსო არა... -არა მარტო შენ ხარ ცოცხალი... მეც კარგად ვიცოდი,რომ მარტო მე არა უკვე ჩვენი პატარაც ცოცხლობდა <3 მთელი საღამო მას ვეფერებოდით,ჩემი თავი კი სიყვარულით იყო გაჟღენთილი.... მაგრამ მეც და ჰარიმაც კარგად ვიცოდით,რომ ბავშვისთვის კი არა ჩემთვისაც საშიში იყო აკადემიაში ყოფნა... იმ ღამემ ვითომ მშვიდად ჩაიარა,მაგრამ დილით საშინელმა ნგრევის ხმამ გამაღვიძა,მთელი აკადემია ნათელი იყო,ყველაფერი ინგრეოდა,მზის სინათლე კი თალებში საშინლად მაჭყიტებდა...ზოგი ვამპირი ფანჯრიდან ხტებოდა ზოგიც კი აკადემიის კედლებში იხრჩობოდა.... მე არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა....მალევე მივედი ჰარისთან ბავშვიც იქვე მყავდა...მან კი ისეთი კარგი რამ მითხრა,რომ ვაი-ს გავეყარე და ვუი-ს შევეყარეო ჩემზე იყო ზედგამოჭრილი...გუშინ ჩემი ნებით არ მოვმკვდარვარ დღეს კი ჩემით ვიკლავ თავს :/ ნელა მივედი ფანჯარასთან არ გადავხტებოდი და დავიხრჩობოდი,გადავხტებოდი და... სულ ერთი იყო ან გადავრჩებოდი ან არა თალები დავხუჭე და უფსკრულისკენ გადავეშვი.... მეტკინა,მაგრამ მაინც უვნებელი გადავრჩი რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს,მე ჩემს ძველ სახლთან დედამიწაზე ჩამოვვარდი,მალე ჰარიც ჩამომყვა... ნელა შევაბიჯე სახლში,ჩემს გაკვირვებას საზღვარი არ ჰქონდა როცა დედაჩემი და ჩემი და დავინახე,იმ წამსვე გადავეხვიე ელისს(დას) და დიდი ხანი არ მოვეშვი... დიდხანს ვლაპარაკობდით,ვუხსნიდი დედას ვინ იყო ჰარი და ის პატარა რომელიც ჩვენთან ერთად მოვიდა. მაგრამ მისთვის არ მითქვამს,რომ ის ვამპირი იყო,ამას თუ ვეტყოდი ზუსტად ვიცი ინფარქტი დაარტყავდა :/ მალე დედამ ქეითიც გაიცნო ძალიან დაუმეგობრდა,მე და ჰარი კი დავქორწინდით... ნინა კონსტანტინოვა დობრევ,ხართ თანახმა გაჰყვეთ ცოლად ჰარი სმოერჰალდერს? -დიახ! შეგიძლიათ პატარძალს აკოცოთ! ძალიან ბედნიერი ვიყავი,ჯერ მთელი ცხოვრება წინ იყო,მე კი ბედნიერი ცხოვრება მქონდა,ყველაფერი მხოლოდ ახლა დაიწყო! THE END -იმედია მოგეწონათ,ყველანაირად ვეცადე,რომ კარგი გამოსულიყო,დააკომენტარეთ <3
| 
