იმ ღამეს გვიან დამეძინა სულ ვფიქრობდი და ზოგჯერ უაზროდ მეღიმებოდა
მე მეორე დღეს კვლავ გავედი გარეთ ისევ იმ ადგილას ნიკი იქ უკვე აღარ იყო მე მაინც კარგ ხასიათზე ვიყავი... მერე დაბჯექი და ისევ დავიწყე ფიქრი მე მივხვდი რომ ნიკის ნახვის შანსი ცოტა იყო ... ასე გავატარე მთელი ზამთარი მერე არდადეგებიუ დამთავრდა და სკოლაში წავედი. ყველაფერი მეზარებოდა მე და ცჰემი ძმა ერთად უნდა წავსულიყავით დილის 7 საატზე მაღვიძეწბდა და 8ის ნახევარზე ავდექი ძილი მიყვარს და რა ვქნა ბოლოს სკოლაში მივედი როგორც ჩანს იმდენად ვერ დავაგვიანე რომ ხელოვნური მონატრების სცენები არ მენახა მხოლოდ ელისი ვნახე და ჩევეხუტე რადგან მართლა ძალიან მენატრებოდა დანერჩენებს საერთო გამარჯობა ვუთხარი. სახლში ელისთან ერთად დავბრუნდი. გზაში ნიკი ვნახე იმ გოგოსთან ადრე მასთან ერთად რომ სრიალებდა ძალიან დამწყდა გული უცებ ნიკმა დამიძახა:
– ანასტასია მოდი აქ
მემივედი გამიკვირდა თითქოს
– გაიცანი ეს ლიზაა
– სასიამოვნოა ეს ელისია
_ანა იცი მე და ელისი ახლა სანაყინეში მივდივართ თქვენც წამოდით
– არა სამეცადინო გვაქ ვთქვი მე
–არა არ გვაქ_ თქვა ელისმა და ხელზემაგრად ვუჩმიტე
–არა არა მარტლა ვერ მოვახერხებთ და წამოვედი როცა ცოტა მოვშორდით ელისს დავუწყე ჩხუბი აღტაცებული ელისი კი მეკითხებოდა საიდან ვიცნობდი ნიკს
მე მივხვდი რომ ელისს ნიკი ძალიან მოეწონა ახლა უკვე ღამე ახალი საფიქრალი მქონდა ...
სახლში რომ მივედი ჩემმა ძმამ აგარ მომასვენა
ჩემი ჩანთა სად წაიღეო მერე გინდა თუ არა შენ გაქვსო მართლია მე დავუმალე მაგრამ უკვე აღარ მახსოვდა სად მერე ჩემს ძმასთან მეგობრები მოვიდნენ და მე იძულებული გავხდი ზემოთ ავსულიყავი
ჩემ ძმას არ უყვარდა მის მეგობრებთან საუბრისას მასთან ერთად რომ ვიყავი მე კი ცნობისმოყვარეობის გამო ვითომდა წყლის დასალევად ქვევითჩავედი და მაშინვე თვალში მომხვდა
