Demi Loovato's ცხოვრებაში ძალიან ბევრ რამეს ვნანობ: პირველი: მეგობრები ვერ დავაფასე, ან პირიქით, მათ ვერ დააფასეს ჩემი გრძნობები. 1 თვის წინ მე და ნიკმა ვიჩხუბეთ. ახლა ვიხსენებ დ ვბრაზდები, რაოდენ იდიოტები ვიყავით ორივენი. ეს არასწორი იყო. დღეს მე ბედნიერი ვარ იმით, რომ ჩვენ შევრიგდით. ცხოვრებაში ძალიან ბევრ რამეს ვნანობ: პირველი: მეგობრები ვერ დავაფასე, ან პირიქით, მათ ვერ დააფასეს ჩემი გრძნობები. 1 თვის წინ მე და ნიკმა ვიჩხუბეთ. ახლა ვიხსენებ დ ვბრაზდები, რაოდენ იდიოტები ვიყავით ორივენი. ეს არასწორი იყო. დღეს მე ბედნიერი ვარ იმით, რომ ჩვენ შევრიგდით. ნიკ ჯონასის წერილი
ჰაი,დემ, როგორ ხარ?! იცი უნდა მოგიბოდიშო. მე არასწორი ვიყავი შენ მიმართ. ეს არ იყო შენი ბრალი. გთხოვ მომიტევე. მინდა იცოდე, რომ ძალან მიყვარხარ. ვიხსენებ გასულ წლებსა და თვალზე ცრემლი მადგება. ვიხსენებ როგორ მასწავლიდი მყარად დგომას, როგორ ცდილობდი დაგებრუნებინა ჩემთვის ცხოვრების ხალისი. ამისთვის მადლობა, დემ!
ახლა შენ გიჭირს, ამიტომაც მინდა დახმარების ხელი გამოგიწოდო.ჩემი იმედი სამარადისოდ გქონდეს. იცოდე, რომ ძალიან მიყვარხარ და ასე იქნება, სანამ ერთ-ერთი ჩვენგანი სიცოცხლეს არ დათმობს! ის იმდენად რწფელი და საყვარელია, არ შემიძლია არ დავივიწყო ყველა უსიამოვნება.ჩვენც ხომ ჩვეულებრივი ადამიანიბე ვართ, ძალიან დიდი შეცდომებით. იცი, ნიკ, მეც ძალიან მიყვარხარ და არასოდეს დავივიწყებ ერთად გატარებულ დროს! 
ნიკის წერილი არ არის ერთადერთი რაც დღეს მივიღე. ჩემი ქერა გოგო მწერს, რომ ძალიან ვენატრები და ძალიან ვუყვარვარ. მაილი მეგობრის ნამდვილი მაგალითია.ის არ აკეთებს არაფერს სხვის დასანახად, არამედ მეგობრის გასახარებლად. ის,რომ მე დამაილი ერთად არ ვჩნდებით, არ ნიშნავს, რომ ჩვენ ერთმანეთი დავკარგეთ. ჩვენ ყოველთვის გვქონდა მიმოწერა და ასეა ახაც, აქ ამ 4 კედელს შუა. ფოტოების თვალიერებას არაფერი სჯობს, მაშინაც კი როდესაც უხერხულ ფოტოს აღამოჩენ. იცი მტრედო, არ მცხვენია ჩემი საქციელის. დიახ, მე ზღვაზე ვიყავი და გავიხადე. ამით რა ? მგონი არაფერი. ის ყველაფერი კი რასაც მეუბნებიან გუის მარევია.
არ მესმის რატომ ვძულვარ ამ ხალხს ასე ძლიერ. ეტყობა, საშინელი პერსონა ვარ ან კი სულაც არ ვარ სიყვარულის ღისი.
ძალიან ვწუხვარ დუგლასის გამ, მან ჩემს გამო ვენები გადაიჭრა. ეს უკვე მეტისმეტია. საკუთარი თავი მძულს, მინდა თავი მოვიკლა და დავისვენო, მინდა ამ სამყაროს გავშორდე, მინდა ყველა და ყველაფერი გავათავისუფლო, მინდა სამყარომ ჩემი არყოფნით შვება იგრძნოს, ეს კი მხოლოდ ჩემი სიკვდილის შემდეგ გახდება შესაძლებელი. ბედის ირონიაა არა, ორი თვის წინ ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო და ახლა? უკვე მენატრება ჩემი ღიმილი, რომელიც მუდმივად ხდებოდა დაცინვის ობიექტი. ცოტა წონაშიც მოვიმატე და ძალიან მეშინია. ეს ჩემი სუსტი წერტილია 12 წლიდან. სწორედ ამ პერიოდში დამცინეს პირველად. თავის მოკვლა მინდება, როდესაც ამ თემას ეხებიან და დამცინიან ეს საშინელებაა!!!
იცით ოჯახის და ახლობლების შემდეგ ყველაზე მეტად ვინ მახსოვს?! ისინი ბევრნი არიან. დისნეის ჩვენი თაობა, მათთან ერთად შევიგრძენი მეგობრობის ფასი. გავიცანი მაილი, ნიკი,სელენა,დევიდი,ტიფანი,ჯო,კევინი და სხვა მეგობრები. მათ მასწავლეს, რა არის ნამდვილი გრძნობა. მათ მიჩვენეს რაოდენ მყვარებია სამყარო. რა მოხდება დრო გვიჩვენებს!
გაგრძელება 4 კომენტარის შემდეგ!
| 
