1)დედი, უშენოდ ღამით სულ მცივა,მაგრამ არავინ მაფარებს საბანს

2)თითებს ცხელი სუნთქვით აქ არვინ არ მითბობს,სევდასაცკოცნებით არავინ არ მიშლის, ისეთს ხომ არაფერს არ ვითხოვ?_დედასთან გ ა მი შ ვ ი თ ! 

3)ღამის ფერები მეფერებიან,

მთვარე მავიწყებს სევდას,

ისევ მარტო ვარ ახლა ოთახში

შენ მახსენდები, დედა! 

უცებ გაფრინდა ჩემი ბავშვობა,

ზოგჯერ სიზმარშიც გხედავ,

რა სიყვარულით გამოზრდილი ვარ,

არ მავიწყდება,დედა.

მე არასოდეს დამავიწყდები

ჩემო ძვირფასო,დედა...

4)3 წლის–დედა ყველაზე კარგია

7 წლის–დედა გაღმერთებ!!!

10 წლის–დედიკო მიყვარხარ!!!

15 წლის–დედა ნუ მიყვირი

18 წლის–საერთოდ წავალ ამ სახლიდან

35 წლის–მინდა დედასთან დავბრუნდე

50 წლის–არ მინდა დაგკარგო,დედა!!!

70 წლის–ყველაფერს დავთმობდი ოღონდ კიდევ მენახა დედა!!!..(((

შენით თენდება, შენით ღამდება,
ჩემო ძვირფასო დედა!
გთხოვ ,მაპატიე შენი სიცოცხლე
მე თუ ვაქციე ცრემლად

დედა შვილისთვის ყველაფერია,
შვილი დედისთვის-სევდა,
ფიქრთ და დარდით გაჭაღარავდი,
განა ვერ ვამჩნევ? ვხედავ.

გკოცნი, გეხვევი, გეალერსები,
თვალ-სევდიანი რომ ხარ,
შეცდომებს აღარ გავიმეორებ
თუკი მეორედ მოვალ.

უცებ ბავშვივით გადავიქცევი
როცა მომაპყრობ მზერას,
წარსულს ,დღევანდელს და მომავალსაც
ბავშვის თვალებით ვხედავ.

იმედიანი დღე ხვალინდელი
ვინ გამითენოს ნეტავ?
ქვეყნად ორია ჩემი მშველელი
მაღლა-ღმერთი, აქ-დედა

დედაზე ტკბილი და საყვარელი,
ხომ არც არსებობს,არც არსებულა.
დედის შესადარ სიტყვას ვერ იტყვი,
არც ითქმება და არც ადრე თქმულა.

დედა-ეს სიტყვა,ყველაფერს უდრის
სიცოცხლეს,სითბოს,სიხარულს,მზესაც
და მის საშველად ცეცხლზეც,რომ დამწვან,
სიტყვას ხმამაღლა არ დავძრავ ერთსაც.

დედა,ეს არის ისეთი ძალა,
კაცმა ნათქვამი რომ დაგიმტკიცოს,
მას ყველაფერი დაეჯერება
მშობელი დედა რომ დაიფიცოს.

”სანამ დედა მყავს არ დავბერდები”
ასე ამბობენ,ასე მღერიან,
ადრე დაობლდე,ან გვიან თუნდაც,
დედას სიკვდილი არ უწერია.

დედა, მე ხშირად ვეღარ გნახულობ,
რომ არ მიმიხვდე, რარიგად მიჭირს.
შენ, ვიცი ჩემთვის ლოცვა-მარხულობ,
და თუკი მტკივა შენ უკეთ იცი.

შენ რომ მჩუქნიდი, იმ ვარდს და სოსანს
ახლაც სიზმრებში ვხედავ ლანდებად.
დედი, ყოველდღე ვაპირებ მოსვლას,
მაგრამ ყოველთვის მაგვიანდება.

ვიცი, მპატიობ, ასეთი რომ ვარ,
ასე რომ მიმხრეს უცხო ქარებმა,
დედა, ერთხელაც ნამდვილად მოვალ
და გეტყვი: „არსად არ მეჩქარება!"

შენ დამიამებ ყველა წყლულს, ტკივილს
მეც გეტყვი ჩემი ბედ-იღბლის ამბავს.
დეეე, უშენოდ ღამით სულ მცივა,
მაგრამ არავინ მაფარებს საბანს

დედავ
რა იყო, რამ დაგაღონა,
ჩემო შავფერო დედაო,
რაც შენ წახვედი მას მერე
სწორ გზას ვეღარა ვხედაო,
მოდიან შავი კაცები
გულს და გონებას მგლეჯავენ,
სული ურწმუნოთ წაიღეს
მამულს ყორნები სწეწავენ,
გვასამარებენ ქართველებს
დღედაღამ გულში გვხვრეტავენ.
ერთს გეხვეწები, მითხარი
მანდედან აქ რას ხედავენ,
ჩვენ მოშველებას მანდედან
ნეტავ რატომ ვერ ბედავენ?
ან ვინც მოვიდა აქედან
იქნება ჩუმად არიან,
რომ არ დაღონდეთ მანდ მაინც
აქ რა ყოფნითაც არიან.
სხვა რა ვთქვა,შენი საფლავი
აღარ მინახავს თვალითა,
სული მიჭირავს კბილითა
დავათრევ ძალის-ძალითა,
ღმერთს შეეხვეწე ერთს მაინც,
ნუ დამწვავს ცოდვა-ბრალით

მიყვარხარ დე...

და მეყვარები სიცოცხლის ბოლომდე..

სიცოცხლის შემდეგ..

მიყვარხარ და სულ დარჩები ჩემს გულში..

ჩემი ლამაზი დედიკო...

მიყვარხააააააააააარ...

ბავშვებო გიყვარდეთ დედები

მათზე ძლიერ არც არავინ შეგიყვარდებათ

და არც არავის შეუყვარდებით