| ჯასტინმა დერეფანში შემემოუხვია და ჩემმა მღელვარებამაც იმატა.ნერვიულად დავიწყე ცმუკვა და ხელებს ვიფშვნიტავდი,თან მის სახეს ვერ ვწყვეტდი თვალს. საოცრად დაღლილს და ენერგია გამოცილის(ჩემს სიზმარშიც ყოველთვის ასეთი გამომეტყველება ჰქონდა ხოლმე კონცერტის შემდგომ)მაინც ღიმილი დასთამაშებდა,ლამაზად აბურდულ სველ თმებზე წვეთები ვწეთავდნენ და სახეს უსველებდნენ,ხელში თეთრი პირსახოცი ეკავა და გაწუწულ სახეს იმშრალებდა.
ოთახში შემოვიდა და ცოტახანი შედგა. ყველანი მასთან მივისდნენ,დრეიკი მოეხვია,მამა ჯენმა გადაკოცნა,პეტიმ და ჯერემიმ შეაქეს,სელენამ კი ლოყაზე აკოცა.(უცნაურია მაგრამ ამ უკანასკნელზე რაღაც ჩამწყდა შიგნით,სულ ბოლოში) ბოლოს ჩვენ შემოგვხედა,რათქმაუნდა რეი და ჯენი მაშინვე მივარდნენ და მოეხვივნენ,ჯჯასტინმაც არ დააყოვნა და ხლები გაშალა,დრეიკმა მათი თავები წარუდგინა,ბოლოს მე მომიტოვა. დაძაბულმა გავხედე მას,ისიც მე მიყურებდა,ვიგრძენი როგორ დაიმუხტა ჰაერი ჩვენს შორის,წამით გავშეშდი და ყველაფრის უნარ დაქვეითებული შევაცქერდი თვალებში,ისიც დაჟინებით მიყურებდა,მის თვალებში ინტერესი ამოვიკითხე,შუბლი შეჭმუხნა და ვევიდან ამომხედა,მისმა მწველმა მზერამ მაიძულა გვერდზე გამეხედა. ეს ყველაფერი იმდენად მოკლე დროში მოხდა რომ დანარჩენებმა ვერაფერი შამჩნიეს. ჯასტინმა ჩვეულებრივ განაგრძო ჩემს დასთან და ჯენისთან ლაპარაკი მე კი ისევ დივანზე ჩამოვჯექი და პეტის და დრეიკს ვუსმენდი -კიდევ ერთ დღე დასრულდა მშვიდობიანად-დედობრივი მზრუნველობით ჩაილაპარაკა პეტიმ და დანარჩენებმაც დაეთანხმნენ. ისე ისეთი გრძნობა დამეუფლა როგორც სიზმარში,თითქოს ჩემს ოჯახში ვიყავი,თავს დაცულად და მყუდროდ ვგრძნობდი,უხერხულობა სადღაც დაიკარგა და მეც მათ ნაწილად ვიქეცი. დივნიდან წამოვდექი და ფანჯარაში გავიხედე,დრო ისე სწრაფად გასულა რომ ვერც კი შევამჩნიე როგორ დაბნელებულა. რეის და ჯენის გავხედე,ისე უდარდელები იყვნენ ჯასტინის გვერდით რომ უნებურად გამეღიმა.ჯასტინი კი ისეთი დაღლილი იყო ფეხზე ძლივს იდგა,არადა მათთან თავი ძალიან მხნედ ეჭირა,სწორედ ეს თვისება მომწონდა მასში,მისი ფანები ცხოვრებას ერჩია. -წასვლის დროა-ფეხზე წამოდგა სკუტერი მისკენ შევტრიალდი -რომელ კლკუბში?-დრეიკი დაინტერესდა -გოგოები გვეტყვიან-მე გამომხედა სკუტერმა და თვალი ჩამიკრა-არა ლილი? -ა,კი როგორ არა-ოდნავ დაბნეულმა ვუპასუხე,ვერ ვიტანდი ყურადღების ცენტრში ყოფნას,ახლა კი ყველა მე მომჭტერებოდა-თუ კარგი გართობა გინდა ანკორიჯოში უნდა წავიდეთ -დიდი ხნის სავალია? -არც ისე,ყველაზე მეტი დრო ორმოცი წუთი დაგვჭირდეს -შესანიშნავია-წამოიძახა კენიმ,მას კლუბები ყველაზე მეტად უყვარდა ყველანი გასასვლელისკენ დავიძარით,დაცვა წინ მიდიოდა,ცოტა არ იყოს თავს უხერხულად გვრძნობდი,ნამდვილ ცხოვრებაში დაცვა არასდროს მყოლია. ქუჩაში გავედით და მანქანებში გადავნაწილდით,ჩვენ სამი რათქმაუნდა ჩემი მანქანით წავედით,წყველას ჩვენ მივუძღვოდით,მაგრამ ერთი სტუმარი გვყავდა,დრეიკი,მანაც აიჩემა თქვენთან ერთად მინდაო და ჩავსვით. ჩაბნელებულ ქუჩებს მანქანის ფარებით მივიკვლევდი,გოგოები და დრეიკი რაღაცაზე კამათობდნენ მე კი მათ საუბარში არ ვერთვებოდი,ჩემთვის ვფიქრობდი,ცოტა არ იყოს გამიჭირდა იმის დაჯერება რომ ჯასტინს რეალურ ცხოვრებაშიც შევხვდი. აფორიაქება ახლაც კი მეტყობოდა,არასოდეს არ მჯეროდა ბედისწერის,ყოველთვის სისულელედ მივიჩნევდი ასეთ რაღაცეებს და არც ახლა არ მინდოდა დამეჯერებინა მაგრამ ნუთუ ჩვენი შეხვედრა მხოლოდ შემთხვევითი იყო? თუმცა ალბათ კი,მთავარი პრობლემა ისევ წინ გვედგა,მას სელენა გომეზი ერქვა. უნებურად ხმამღლა ამოვიოხრე -რაზე ფიქრობ?-კითხვით მომიბრუნდა დრეიკი -ისეთს არაფერზე-ნაძალადევათ გავუღიმე და საქარე მინაში გავიხდე. ანკორიჯოშ ჩასვლას როგორც ვიწინასწამეტყველე ორმოცი წუთი მოვუნდით,კარგი კლუბი კი,როგორიც ჩვენს სტუმრებს შეფერებოდათ მალევე ვიპოვეთ. პირველები ჩვენ გადავედით მანქანიდან,დანარჩნები უკან შმოგვყვნენ. სკუტერრმა ადმინისტრატორთან მოაგვარა რაღაცეები და იმდენი ქნა რომ ზედა სართული მთლიანად იქირავა ერთი ღამით. ძალიან ხმაურიანი მუსიკები,კოქტეილი და გვერდით ბიბერი. რა უნდა გენატრა ამაზე მეტი არა? ყველანი ცეკვავდნენ,თან მემგონი მაგრად დათვრნენ კიდევაც,ყოველ შმთხვევაში დრეიკი და კენი ფეხზე ძლივს იდგნენ. რეი და ჯენი ჯერემის და ჩაზის ეცეკვებოდნენ,თვით მამა ჯენიც კი ერთობოდა.(ჰაჰა) დაღლილ დაქანცული მივესვენე ერთ-ერთ პუფზე -ესეიგი შენ ბილიბერი არა ხარ?-ზურგს უკან მომესმა თბილი და ხრინწიანი ხმა ელდა ნაკრავივით შევტრიალდი. ჯასტინი კოქტეილს წრუპავდა და თან ჩემს პასუხს ელოდა -იცი..-ძლივ ამოვღერღე-მე...მართლაც მომწონს..ისა...რამდენიმე სიმღერა ეე..კარგია რა... ჩავიდუდღუნე და ჯასტინს დავაკვირდი. მას სიცილისგან მთელი ტანი უცახცახებდა -სასცილო ვთქვი რამე?-გავბრაზდი -არაფერი-სული მოითქვა-მიყვარს სიმართლეს რომ ამობობენ -აა-მხოლოდ ეს ვთქვი და წინ შვბრუნდი ის გვერდით მომიჯდა -რატომღაც მეცნობი -ჩემს ტყუპისცალში ხომ არ გეშლები? -საერთოდ არა ლილი-გამიღიმა-თქვენ გარეგნულად გავხართ ერთმანეთს მაგრამ ხასიათებით სულ სხვანაირები ხართ-დაკვირკებულიც ყოფილა -არამგონია სადმე შევხვედროდით -მე კი მეცნობი-დაჟინებით ჩაილაპარაკა და რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ უეცრად საეკვაოდ წამოაგდეს და ვეღარ მოასწრო. წვეულებიდან ღამის სამ საათზე წამოვედით,გაგვიმართლა რომ ხვალ სკოლა არ გვქონდა. დანარჩენებიც დაიშალნენ -დარწმუნებული ხარ რომ შინ მშვიდობით დაბრუნდებით?-ნერვიულობდა სკუტერი -დამშვიდდი კარგი?მე ფხიზელი ვარ და მანქანის მართვა შმიძლია -დაგიჯერებ ოღონდ იცოდე სახლში რომ მიხვალ დამირეკე,ჩვენ აქვე სასტუმროში დავრჩბით-ჯიბეშ ხელი მოიფათურა და რაღაც მომაწოდა -ეს ჩემი ნომერია,ამაზე დამირეკე კარგი? -კარგი-დავპიდი და ყველას გამოვემშვიდობე.... სახლში უფრო სწრაფად დავბრუნდი რადგანაც აწყვეტილი მივდიოდი გზატკეცილზე,გაგვიმართლა რომ ასე ღამით მანქანები არ მოძრაობდნენ. ჯერ ჯენიფერი მივიყვანე სახლში ხოლო შემდეგ ჩვენ მივედით. ისეთი დაღლილი ვიყავი ტანსაცმლიანად ჩამეძინა და სკუტერზე დარეკვა სულ გადამავიწყდა.... მეორე დილით შუადღის სამზე გამომეღვიძა,თვალების ფშვნეტით ჩავრთე ლეპტოპი და მაშნვე twitter-ზე შევედი,დამაინტერესა დრეიკმა თუ დამიმატა. არც შევმცდარვარ,დამატემა მქონდა. შეტყობინებები გავხსენი,თვალები გამიფართოვდა,ასი მესიჯი იყო დრეიკისაგან. თან სულ ყველაში ერთი და იგივე ეწერა,ხომ კარგად ხარ,პასუხს რატომ არ გვწერთო. მაშინვე მოვიქექე ქურთუკის ჯიბე და სკუტერს დავურეკე -გისმენთ-საქმიანი ტონით მიპასუხა -გამარჯობა სკუტერ ლილი ვარ-სახელიც დვურთე,რომ ვერ ვეცნე -ლილი?-ამოიხვნეშა-კიდევ კარგი თორემ რა არ ვიფიქრე,რატომ აქამდე არ შმატყობინე?ხომ არაფერი დაგშავებიათ.გოგოები როგორ არიან? -დაწყნარდი,დამშვიდდი,ყველაფერი კარგად არის,უბრალოდ სახლში ძალიან დაღლილი მივედი და დარეკვა სულ გადამავიწყდა-ავუხსენი-ბოდიში რა -კარგი გაპატიებ,მაგრამ ათ წლის სიცოცხლე მომაკლდა თქვენზე ნევიულობით -ოო,კარგი რა-გამეცინა -შენი msn მომეცი,დრეიკს უნდა ლაპარაკი -ეხლავე-თან ვუთხარი და თან ჩემი account-ი გავხსენი. სკუტერს დავემშვიდობე და ხუთი წუთი არ იქნებოდა გასული რომ msn-ზე დამირეკეს.რათქმაუნდა დრეიკი იყო და ვუპასუზე მაგრამ ეკრანზე სულ სხვა ვინმე ჩანდა.....
| 
