სანამ ვეგასამდე მივიდოდით მანამ ლოს-ანჯელესის აეროპორტში დავეშვით,საწვავის ასავსებად და თან ჯეიდენიც ჩამოვიდა,ის ძალიან პატარა იყო არა ლეგალურ ბარებში სატარებლად,თვითნ უნდოდა მაგრამ ეს მეტისმეტი იქნებოდა...

მოკლედ ავსი მალევე აივსო და ვეგასისკენ გავფრინდით,თვითმფრინავში დაცალკევებით ვისხედით,ჯენი და დრეიკი ერთად,იმათთან საუბარს აზრი არ ჰონდა,მე და ჯასტინი ერთმანეთის პირისპირ ვისხედით,გრადუსი ნელ-ნელა მეკიდებოდა და თავბრუსხვევა მემატებოდა მაგრამ მაინც ვცდილობდი თავი ისე დამეჭირა თითქოს არაფერი მჭირდა,ჯასტინს არ დაულევია ბევრი ამიტომ ის სრულ ჭკუაზე იდგა და უჩვეულოდ მოცინარი სახით მიყურებდა,ისე რომ თვალს არ მაშორებდა,ოდნავ დავიბენი და ფანჯარაში გავიხედე.

ღრუბლების საფარში მივფრინავდით და თეთრი ფერის გარდა ვერაფერს ვარჩევდი,ფანჯარაზე ჟალუზები ჩამოვაფარე და ისევ ჯასტინს მივუბრუნდი,ის მიცინოდა

-რას მომშტერებიარ?-შევუბღვირე,უფრო იმიტომ რომ ასეთი დაჟინებული მზერა მაბნევდა

-გაკვირდები და ვცდილობ რამე მაინც ამოვიკითხო

-მერე რა წაიკითხე?-ინტერესოდ ვკითხე

-ალბათ მალე თვალს თუ არ მოგაშორებ ფანჯრიდან გადამაგდებ-სიცილი აუტყდა

-რა მიხვედრილი ყოფილხარ-დავემანჭე-ჰოდა გაიხედე გვერდზე

-ვის შევხედო?

-ნერვებს მიშლი-წელში გავიმართე და მკაცრად გავხედე

-ეგ პასუხი არ არის-თავი გაიქნია

-არც ხარ პასუხის ღირსი

-რატომ?

-გინდა გითხრა?დარწმუნებული ხარ?-სადაცაა ვიფეთქებდი

-სავსებით

-მერე არ მითხრა არ გამაფრთხილეო-ყალბათ გავუღიმე

-კარგი-თავი დამიქნია

-იმის შემდეგ რაც ანასთან დადიხარ,იმის შემდეგ რაც ერთი თვეა არ გინახივარ,არ დამლაპარაკებიხარ,თავს მარიდებდი,გულგრილი გახდი,იცი როგორ ვიტანჯებოდი?ყოველთვის შენს მოსვლას ველოდი იმის იმედით რომ ამიხსნიდი რა ჯანდაბა ხდებოდა ჩემს თავს,მაგრამ შენ არ ჩანდი,ბოლოს მივხვდი რომ ჩემი ყოფნა გაღიზიანებდა და გადავედი,ამის შემდე რა გინდა რომ გიპასუხო?გინდა გითხრა რომ ერთი სული მაქვს როდის მოგეხვევი და გაკოცებ?ნუთუ ამას ელი ბიბერ?არ მითხრა რომ ასეთი სულელუ ხარ

ჯასტინს თავიდან არაფერი უთქვამს,გაფითრებული მიურებდა,ალბათ არ ეგონა რომ ასეთ რამეებს ვეტყოდი

-მე შენ გაგაფრთხილე-დავურთე რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ

-ვიცი-თავი დამიქნია და ფეხზე წამოდგა-ისიც ვიცი რომ გული გატკინე და მინდა გითხრა რომ ყველაფერს თავისი ახსნა აქვს

-მართლა?და მაინც რანაირი?სადისტი ხარ?

ჯასტინმა უბრალდო ჩაიცინა და სხვაგან გადაჯდა,მე კი მარტო დავრჩი.

ტირილი არ დამიწყია მაგრამ ძალიან უცნაურად ვგრძნობდი თავს,არ ვიცოდი რას გულისხმობდა ჯასტინი ამ თავისი მინიშნებებით მაგრამ ახლა სულერთ იყო,მოწყენისთვის არ მეცალა,ვეგასში კარგი დრო უნდა გამეტარებინა რომ ეს იდიოტობები თავიდანა მომეგდო,მეძინებოდა მაგრამ თავს მოვერიე და ეს აზრი უკუ ვაგდე.

ფეხზე წამოვდექი და ბავშვებს მეც შევუერთდი,ჩემდე გასაკვირად აჯსტინი იქ არ იყო,შემდეგ გავიფიქრე რომ შეიძება პილოტის კაბინაში გავიდათქო და ბავშვებზე გადავერთე.

ერთ საათში თვითმფრინავი ვეგასის აეროპორტში დაეშვა,რა სასიამოვნო შეგრძნება იყო ხალხი რომ ვერ გცნობდა,არავინ იცოდა სად იყო ბიბერი და მისი მეგობრები,ყველას სავარაუდოდ სტუდიაში ეგონა ამიტომაც პაპარაცები არ დაგვზდევდა.

უკანა შესასვლელში მანქანები დაგვხვდნენ და ღამის ვეგასში გავედით,როგორც ამ საქმეში გამოცდილი სკუტერმა კარგი ბარი მიგვასწავლა და ჩვენც იქითკენ წავედით,ყველა წინ ჩვენ მივქროდით,ყველანი უკან ჩამოვიტოვეთ,ქალაქის პრესტიჟული უბნებიდან კაზინოებისკენ გადავინაცვლეთ,ეიფელის კოშკი,გიზას პირამიდები,დრეიკი და ჯენიფერი მალევე დაგვშორდნენ,ერთ-ერთი სასტუმროში შევიდნენ და გული მიგრძნობდა რომ იქედან დილამდე არ გამოვიდოდნენ ამიტომაც დარჩენილები რომლებსაც შეყვარებულები არ გველოდებოდა გასართობად წავედით.

კაზინოში ჩვენი ასაკისებს არ შეუშვებდნენ ამიტომაც ერთ-ერთ არალეგალურ ბარს მივადექით,მაშნვე შეგვიშვეს,შიგნით არასასიამოვნო გარემო სუფევდა,სტრიპტიზ ბარში მეგონა თავი მაგრამ გასართბად ამაზე მაგარ ადგილს ვერსად მონახავდი.

პირველ სართულს ყველაზე დიდი ფართ ეკავა,მთლიანად ჩაბნელებული იყო და მხოლოდ მწანე შუქით ნათდებოდა,ოდნავ ავადმყოფურ ელფერს კი აძლევდა,იქაურობა გადაჭედილი იყო ხალხით,არ ჩამოვთვლი რა საქმით იყვენნ დაკავებულები,ძალიან ბევრ არასრულწლოვანს მოვკარი თვალი,ისეთი სიტუაცია იყო მთვრალი რომ არ ვყოფილიყავი ამ ადგილზე ჩემს ცხოვრებაში არ შემოვიხედავდი,მეორე სართულზეც არ იყო დიდი სიმშვიდე იქ პუფები განეთავსებინათ,შეიძება ითვას ჩამოჯდომა შეიძლებოდა.

შევედით თუ არა ბარში ჯასტინმა მაშინვე წელზე მომხვია ხელი ად მკერდე მიმიკრა

-Hey,hey-დავუყვირე-რას შვრები?

-იმას რაც საჭიროა-სერიოზულმა მითხრა

-ახლავე გამიშვი ხელი

-თორემ რა?

-ვიყვირებ

-უცებ არ გაიგონონ შენი ხმა-ჩაიცინა

-გამიშვი ხელი-გავიბრძოლე მაგრამ არაფერი გამომივიდა

-მისმინე ლილი შეფერდ,ამ ბარში არც თუ ისე კარგი ვითარებაა,იმედია შენითაც ხვდები ამას,თუ ცეკვა გინდა ჩემთანე რთად იცეკვე,უამრავი ლოთია შენს ირგვლივ და არ მინდა რომ ცუდი თვალით შემოგხედონ

-მომესმა თუ ამას შენ ამბობ?რა ვალდებულემა გაკისრია ჩემს წინაშე?

-შენზე ვზრუნავ-თავზე ხელი გადამისვა-უბრალოდ იმდენად სულელი ხარ რომ ბევრ რამეს შენით ვერ ხვდები

-რას გულისხმობ?

-მალე გაიგებ-მითხრა და საცეკვაოდ წამიყვანა

კიდევ კარგი დასალევიც რომ არ აუკრძალავს,იმდენი დავლიე რამდენიც შემეძლო,შეიძება ითქვას გავილეშე,არც ბიბერი იყო ფხიზელი მაგრამ ჩენს შორის ის უფრო მყარად იდგა მიწაზე ორივე ფეხით.

-წამოდი სუფთა ჰაერზე გავიდეთ-ყურში ჩამჩურჩულა

-არ მინდა-თავი გავიქნიე

აღარ დაუძალებია,ბართან მივიდა და ჩამოჯდა,მე ცეკვა გავაგრძელე,ამჯერად კენისთან,რეიჩელი არ ჩანდა,მემგონი თვალი მოვკარი რომ ვიღაც ბიჭთან ერთად მეორე სართულზე ავიდა,არც სკუტერი არ იყო,რაიანი ხომ მოსვლის თანავე გაქრა,მოკლედ დავრჩით მხოლოდ მე კენი და ჯასტინი რომლებმაც პარტნიორები არ მოვძებნეთ,ან უბრალოდ ვერ მოვახერხეთ.

მაგრამ შევცდი,კენიმაც ვიღაცასთან ერთად გაიძურწა და მარტო დამტოვა

გაწბილებული მივუჯექი ჯასტინს გვერდზე

-ეს უსინდისობაა-ჩავიდუდღუნე

-რა?

-რადა ისინი ერთბიან მე კიდევ აქ ვზივარ და შენს დებილურ სიფათს ვუყურებ

-აჰ-ჩაიცინა-ესეიგი გართობა გინდა არა?

-დიახ

-იმის ძალა არ შემწევს რომ კაცი გიშოვო მაგრამ თუ დინა ჰაშიში-ს გაგაშინჯებ-შემომთავაზა სიცილ ნარევი ხმით

-მეხუმრები?

-არა მართლა

-სიამოვნებით-თავი დავუქნიე,არ ვიცი რა მემარებოდა,მეორე სართულზე ავედით,როგორც კი გავშინჯე მაშინვე დაიწყო ზემოქმედება,წესით ასე არ უნდა მომხდარიყო მაგრამ ალბათ ალკოჰოლმა იმოქმედა.

ვიგრძენი სიმსუბუქე,გავბრუვდი,უცებ ყველაფერი ნათელი და ლამაზი გახდა,მოიშალა ყველანაირი ზღვარი,ვგრძნობდი რომ თუ მოვინდომებდი ფრენასაც კი შევძლებდი,ყველა ოცნება რეალური გახდა,ფანტაზია უსაზღვრო გახდა,ოთახი გადიდდა,უშველებელი გახდა,ვატყობდი რომ ჯასტინიც იგივეს გრძნობდა..

ეს არაჩვეულებრივი გრძნობა ისევე უცებ გაქრა როგორც მექვია და გამომაფხიზლა,ძალიან უსიამოვნო შეგრძნება კი იყო,თითქოს სამყარო შეიკუმშა,გრთები მზის სხივებზე დამიდნა,ოცნებები შავ-თეთრად იქცა და მეც მიწაზე დავეშვი,ეს შეგრძნება არ მესიამოვნა

-აბა კარგი იყო?-რამდენიმე წუთის შემდეგ მკითხა ჯასტინმა-ახლა არ მითხრა ყველაფერს მიშლიო

-არა,მართლა კარგი იყო,მაგრამ ერთ ჯერზე მეტად გასინჯვას არ ვინდომებდი,საშიშია

-ჰო,მეტჯერ მე არ მოგცემდი უფლებას

-შენ შეგეკითხებოდი ზუსტად-გამომწვევად შევხედე

არაფერი უთქვამს,მომიახლოვდა და წელზე ხელები მომხვია,თავიდან გამიკვირდა მაგრამ მერე მივხვდი რომ ჩემს წამოყენებას ცდილობდა,მეც დავემორჩილე და ფეხზე დავდექი,ისე ახლოს მოვიდა რომ მის სუნთქვასაც კი ვგრძნობდი,ცალი ხელით მიჭერდა რომ არ წავქცეულიყავი ცალით კი ლოყაზე მეფერებოდა,ნახევრად დახუჭუი თვალებით ძლივს ვარჩვდი მის სახეს,თითქოს გამოსახულება მიორდებოდაო მაგრამ ძალიან მსიამოვნებდა,წინააღმდეგობა არ გამიწევია,ალბათ საშინელი სანახავი ვიქნებოდი.

ჯასტინმა ხელი მომხვია და ქვევით ჩასვლაში დამეხმარა,სუფთა ჰაერი სახეში მომხვდა და ხარბად ჩავისუნთქე,მესიამოვნა ისე როგორც მისი შეხება

ჯასტინმა ვიღაცას დაელაპრაკა და ჩვენს წაყვანაში ფული გადაუხადა,შემდეგ  მანქანაში ჩავსხედით თუმცა არ მახსოვს რა მოხდა მერე,ყველაფერი აირ დაირია,თავი მიტრიალებდა და ჯასტინის მკერდზე მიხუტებულს ჩამეძინა,ძრავის ჩუმი ზუზუნი ტკბილად ჩამესმოდა ყურში.

***

თვალები გავახილე,მაშინვე მომხვდა მზის სხივები რომლებიც თვლას მჭრიდნენ,თვალებზე ხელები ავიფარე ოდნავ წამოვიწიე,უცნაურია მაგრამ თავის ტკივილს ვერ ვგრძნობდი,ნეტავ რამდენი ხანი მეძინა?ან ჯასტინი სად იყო?

ოთახს მოვავლე თვალი,თეთრ ქათქათა სამყოფელში მეგონა თავი,კელდებზე თეთრი სპილოსძვლის ფერი  შპალერი იყო გაკრული,იატაკზე ძლაიან ღია ფერის პარკეტი ეგო,საჭოლი მთლიანად ქათქათა თეთრი იყო თავისი თეთრი ზეწრებით,ფანჯრები გამოეღოთ,საიდანაც სასიამოვნო ნიავი უბერავდა,მთელს კედელზე დიდი საკრეები იყო ჩადგმული და გამოსახულებას ერთ ორად ადიდებდა.

თეთრ დივანზე ლურჯი ფერის საღამოს კაბა დავინახე,ზედ წერილი იდო,ავიღე და კითხვა დაივწყე

„იმედია ოთახი მოგეწონა,არ იფიქრო სად წამოგიყვანე,უბრალოდ ეს კაბა ჩაიცვი და ზუსტად ცხრა საათზე სახლის უკანა შესასვლელში გამოდი.

ჯასტინი"

კაბას დავხედე,ხელში ავიღე,ისეთი ფაფუკი ნაჭერი იყო მეშინოდა ხელში არ ჩამდნობოდა.

საათს გავხედე,რვა საათ სრულდებოდა,სასწრაფოდ მივირბინე ფანჯარასთან და ფარდები გადავწიე,უკვე საღამო იყო,მე კი ჯერ დილა მეგონა.

გამეღიმა,რაღაც შნაგანი სინაზე ვიგრძენი და ამ დროს შემრცხვა,გუშნდელი ყოველი წუთი მახსოვდა,ნამდვილი აღვირახსნილი ორგია იყო,ნეტა დანარჩენები სად იყვნენ?იმედია ცოცხლები და საღ სალამათები,სააბაზანოში შევედი და სწრაფას შევისხი ყინულივით ცივი წყალი,ამან არ დამაკმაყოფილა და წყლის გადავლება გადავწყვიტე.

დრო სწრაფად გაილია,ზუსტად ცხრა საათზე უკანა ეზოში გავედი.თავიდან ვერაფერს ვარჩევდი რადგანაც ძალიან ბნელოდა მაგრამ შემდეგ გამოჩნდა განათებული ადგილი,სანათები ხეებზე იყო მიმაგრებული და ტყეში მიიკვლევდა გზას,ზღვის ტალღების ხმა შმეომესმა,ესეიგი სანაპიროსთან ვიავით ახლოს,ნელა აუჩქარებლად შევედი ტყის სიღრმეში,პატარა მანათობლები ზგასმიჩვენებდნენ და თანდათან გამოიკვეთა მრგვალი საცეკვაო სცენა,მთლიანად ყვავილებით მორთული,ჯასტინის სილუეტიც გამოჩნდა.მის ცხოვრებაში პირველად ეცვა სოლიდურად და არა პატარა ბავშვივით.

როგორც კი სცენას მივუახლოვდი ჩემთან მოვიდა და ხელი გამომიწოდა,მე ჩემი ხელი მივეცი და ის მეამბორა,არაფერი მითქვამს,ვერ ვხვდებოდი რის გაკეთებას აპირებდა მაგრამ ყოველ შემთვევაში მე ხელის შეშლას არ ვაპირებდი.

საცეკვაო მოედანზე გავედით,მუსიკა ჩიართო,ძალიან ნელი და სასიამოვნო,ჯასტინმა ფრთხილად დამატრიალა და მკერდზე მიმიხუტა,ხელი წელზე მომხვია და ნელი მოძრაობა დავიწვეთ წრიულად,რატომღაც ლაპარაკის წამოწყებას არცერთი არ ვჩქარობდით,ალბათ იმიტომ რომ მეშინოდა რამე უადგილო არ წამომეროშა და არ გამეფუჭებინა ეს წუთები მის შემთხვევაში კი არ ვიცოდი რატომ იყო ჩუმად,ყოველ შემთხვევაში მე ეს დიდ სიამოვნებას მანიჭებდა და ვცდილობდი მაქსიმალურად მესაგებლა ამით,მეც მივეხუტე ჯასტინს და თავი მხარზე დავადე,ასე ვიტრიალებდით ალბათ უსასრულოდ რომ შეგვძლებოდა,თუმცა ჩვენ გვქონდა წუთები რომლის გამოყენებაც უფრო მოსახეხებლად შეიძლებოდა ვიდრე ეს უკვდავება იქნებოდა.

თავი წამოვწიე და ჯასტინს თვალებში ჩავაცქედი,საოცრად თბილიად მიყურებდა,იღმებოდა და ვიცოდი რომ მის გვერდით დაცული ვიყავი,აღარაფერი მემუქრებოდა,უკვე სახლში ვიყავი,ჩემს სახლში.