შობა ახლოვდებოდა ლოს-ანჯელესში კი ყველაფერი სიცხისგან იხრუკებოდა,უნივერსიტეტში დათხვნები მქონდა და უსაქმურად ვიჯეიქი სახლში ჯენიფერთან და რეიჩელთან ერთად რომელიც ასევე ჩვენთან ერთად იყო,ხვალ სიუარდში მივდიოდით მშობლებთან,შბას იქ შევხვდებოდით და არდგადეგებსაც იქ გავატარებდით,დრეიკი აუცილებლად გამოვყვებოდა და დანარჩენების არ ვიცოდი,ჯასტინი საერთოდ გაუცხოვდა,თვალს გვარიდებდა,შეიძლება ითქვას ჩვენი ურთიერთობა არაფერს გავდა,უბრალოდ გაურკვევლობა მტანჯავდა,მთელი დღეები ანასთან ერთად იყო და დალაპარაკებასაც კივერ ვახერხებდი,მერე ვიფიქრე რომ შეიძება თავს უერხულად გრძნობს მის სახლში რომ ვცხოვრობთქო და მე და გოგოები დრეიკთან გადავედით,არაფრით არ გვაქირავებინა ბინა,ჯასტინზე დარდით თავი არ მომიკლავს,რათქმაუნდა ცუდად ვგრძნობდი თავს მაგრამ ამ შემთხვევაში მე არაფერ შუაში ვიყავი და თვითნ მოინდომა ყველაფრის ცეცხლში ჩაყრა,ამიტომაც მე ვერაფერს გავაწყობდი,შეიძლება ადვილად დავნებდი მაგრამ სულ ბრძოლაც მოსაბეზრებელია,უბრალოდ ჩავიქნიე ხელი და ცხოვრება გავაგრძელე.სულელურად ჟღერს არა?ალბათ ბევრი ამისთვის გამკიცხავს კიდეც მაგრამ სხვაგვარად მართლა არ შეიძლებოდა.

აეროპორტში ნაევრად მძინარე მივჩანჩალდი,ცალი ხელით მომათრევდა დრეიკი,რეგისტრაცია გავიარეთ,ბილეთები ავიღეთ და თვითმფრინავში ჩავსხედით.

-ახლა შეიძება დავიძინო?-ამოვილუღლუღე მაგრამ პასუხს არც დავლოდებივარ ისე ჩამთვლიმა.

ლამაზი რაღაცეები დამესიზმრა,პეპლები,ცისარტყელები,ისე როგორც ხუთ წლის ბავშვებს ხოლმე მაგრამ მესიამოვნა,მხოლოდ მაშინ გამომეღვიძა როცა სიუარდის აეროპორტის თავზე ვტრიალებდით.

ღვედები შევიკარით და დასაჯდომად მოვემზადეთ.

ოდნავ შეგვანჯღრია და ტრასაზე დავეშვით,მალე ჩამოვედი ტრაპზე და მაშინვე ვიგრძენი აქაური სიცივე,კალიფორნიული სიცხეების შემდეგ თავი სამოთხეში მეგონა.

ჩვენი ბარგი ავიღეთ და მაშნვე გადავსხედით მანქანაში,სახლამდე ბევრი არ გვივლია,მუხლამდე თოვლში გადმოვედი და კარები შევაღე.

-დე,მა,ჩვენ ჩამოვედით-დავიძახე

-ღმერთო,ლილი,რეიჩელ,ჯენიფერ,დრეიკ,ბავშვებო-სამზარეულოდან გამოექანა დედა და ყველას მოგვეხვია-როგორ იმგზავრეთ?ხომ კარგად ხართ?ღმერთო ლილი,როგორ დასუსტებულხარ-შემათვალიერა მეგიმ

კარგა ხანი ასე გვატრიალა სუყველანი,ისეთ გახარებული იყო ემოციებს ვერ მალავდა.

-ჯასტინი სად არის?რატომ არ ჩამოიყვანეთ?-უცემ მომიბრუნდა და მკითხა,სწრაფად გამახსენდა რომ ჩვენს შესახებ არაფერი იცოდა

-აა..ისა..სტუდიაში არის,ძალიან დაკავებულია და ვერ ჩამოვიდა,ისე დიდი მოკითხვები შემოგითვალათ შენ და მამას-სწრაფად მოვიტყუე

-რა სამწუხაროა,ძალიან მომენატრა-ჩაილაპარაკა ნაწყენმა

-ჰო,მასაც მოენატრეთ-კიდევ ერთხელ მოვატყუე

-რა გაეწყობა,მიდით ქურთუკები გაიხადეთ და ვისადილოთ-ხალისიანად წამოიძახა მეგიმ და ისევ სამზარეულოში გავიდა

-ბავშვებო მე უნდა წავიდე,სახლში მელოდებიან-თქვა ჯენიმ-საღამოს ისევ შემოგივლით-ხელი ჩაკიდა დრეიკს და ერთად გავიდნენ.

მამემი მოგვიანებით შემოუერთდა ჩვენს ოჯახურ იდილიას,ძალიან ბედნიერი ვიყავი,თითქოს ჩემს სამყოფელში დავბრუნდი,მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ ვიყავი კარგად,გულს მიღრღნიდა დიდი ჭია,ჯასტინი მენატრებოდა და მინდოდა ჩემთან ერთად შეხვედროდა შობას.

ცხელი კაკო ავიღე და მოვსვი,უკვე ძალიან გვიანი იყო,ფხიზლად მხოლოდ მე და რეი ვიყავით,მისაღებში ბუხარი გვქონდა დანთებული და მის წინ სავარძლებში ვიყავით მოკალათებული,რამდენი ხანი იყო ასეთი სიმყუდროვე არ მეგრძნო.

-ზეგ შობაა-ჩაილაპარაკა რეიმ-ნეტა ვის რა საჩუქარი შეხვდება?

-შენ არ დაიძინო რამენაირად,სანტა კლაუსს დაელოდე-ჩავურტყი მე,ასე მეგონა ჩემს წინ ჩემსავე ანარეკლს ვუყურებდი.

-ჰო,დარწმუნებული ვარ შენც კარგი საჩუქრები შეგხვდება-ჩაიცინა და კაკაო მოსვა

-ვნახოთ,ვნახოთ-ნაღვლიანად ჩავილაპარაკე და მანჯარაში გავიხედე,თოვდა,დიდზე ბარდნიდა,ზუსტად ისეთი ამინდი იყო როგორიც შობას სჭირდებოდა.

პატარა ბავშვივით გამიხარდა,და გადარეულებივით შუა ღამეს მე და რეიმ გუნდაობა დავიწყეთ,ბევრი გუნდა შევჭამე,ჩემი ჟოლოსფერი ქუდი მთლიანად გათეთრებული იყო,ასეთ კარგი დრო ბოლოს როდის ვატარე აღარც მახსოვს,

-მაგარია-ძლივ-ძლივობით ამოვიქოშინე და კიბის სახელურს მივეყრდენი

-უჰ,დავიღალე-მოირბინა რეიმ-არა,რა,არ უნდა წავსულიყავით აქედან,ხომ ხედავ როგორ შეიცვალა ყველაფერი?დარწმუნებული ვარ ალასკაზე რომ დავრჩენილიყავით არაფერი ცუდი არ მოხდებოდა და...-აღარ გააგრძელა რეიმ და მე გამომხედა-არ მეთანხმები?

-არა-თავი გავიქნიე-რაც მოხდა ალბათ საჭირო იყო,ბევრი რამე ვისწავლე და იმ შეცდომებს აღარ გავიმეორებ თან-დავამატე-ბევრი მეგობარი გავიჩინე,მხოლოდ დრეიკის და ჯენის ბედნიერებად ღირდა ეს ყველაფერი

-შენი და ჯასტინის?-მკითხა

-ეგ წარსული იყო,ახლა კი ჩემო ჯენი მომავალია-გავუღმე და სახლში შევედი.

მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს დილით კი უთენია წამოვდექი,სხვენიდან ჩვენი საგვარეულო ნაძვისხე ჩამოვიღე და პირველ სართლზე ჩავიტანე,დრეიკი სათამაშოებს მოაჩანჩალებდა,გოგოები მისაღებს ალაგებდნენ,დედაჩემი ქალაქში იყო გასული პროდუქტებისთვის,ალანი კი როგორც ყოველთვის სამსახურში იყო.

-მიდი დროზე დადგი,სათამაშოები,არა მანდ არა,აი იქ,მარცხნივ-გავიძახოდი მე.

ყველაფერი დავალაგეთ და როგორც წესი და რიგია ბუხრის თავზე წითელი წინდები ჩამოვკიდეთ,შიგ კი ტკბილეულობები ჩავყარეთ,აბა ჩვენ იმის იმედი არ გვქონდა რომ სანტა რამეს ჩამოგვიტანდა(ჰაჰა)

ღამე იყო,გოგოები სუფრას ვაწყობდით,რამდენიმე წუთის წინ ჯენის მშობლები გვესტუმრთ,დღეს ერთად შევხვდებოდით ამ დღესასწაულს.

-რა ლამაზი ღამეა არა?-სიამოვნებით იკითხა დედაჩემმა-ალასკაზე ასეთ ლამაზი შობა ჯერ არ მახსოვს

მართალც ლამაზი იყო,მთელი ეზო ნათრებით მოვრთეთ,გარეთ თოვდა,სახლში კი ძალიან თბილი ატმოსფერო სუფევდა,თავს დაცულად ვგრძნობდი,ვიცოდი რომ აქ საფრთხე არ მემუქრებოდა,მსიამოვნებდა ლაპარაკი და სიმღერა,იმის მიუხედავად რომ საშინელი ხმა მქონდა.

თრმეტ საათს არაფერი უკლდა,ყველანი სუფრასთან ვსხდებოდით მამაჩემს კი საშობაო ინდაური გამოჰქონდა რომელსაც როგორც წესი ყოველთვის თვითნ ჭრიდა.

ტელეფონი ავიღე და ჯასტინის ნომერი ამოვაგდე

„შობას გილოცავ"

მივწერე და პასუხს არც დავლოდებივარ,ვიცოდი რომ არ მომწერდა.

-ჰაჰაჰა,შობას გილოცავთ ხალხო-საათზე დაიხედა დრეიკმა და წამოიძახა,დიდი ჟრიამული ატყდა,ალანმა ინდაური საზეიმოდ გაჭრა და სათითაოდ გადმოგვიღო ყველას.

მაგიდას მოვავლე თვალი,ჩემი ოჯახი ჩემთან იყო,არა სრული ფორმით მაგრამ საკმარისი იმისთვის რომ ბედნიერი ვყოფილიყავი,სითბო ჩამეღვარა გულში.

ძალიან გვიან დავიშალეთ,თითქმის თენდებოდა დასაწოლად რომ მოვემზადეთ,უცემ ჩემი ტელეფონის ხმა შემომესმა,სწრაფად მივირბინე და ყურმილი ავიღე

-გისმენთ-სულმოუთქმენლად ვუპასუხე იმის იმედით რომ ჯასტინი იქნებოდა

-hey,shawty-მაგრამ ალფრედოს ხმა მომესმა და კიდევ სკუტერის,ალბათ ერთად იყვნენ კანადაში

-Hey Canada,შობას გილოცავთ,როგორ ხართ?

-მეც გილოცავ ძვირფასო,კანადაში ვართ,თქვენ რას შვებით?

-ახლახანს დავიშალეთ,მე ჯერ კიდევ მღვიძავს

-მაგარია,ჩვენ კარგად გავერთეთ,ხვალ ჩამოვალთ

-მართლა?საჩუქრები არ დაგავიწყთ იცოდე,ვინეები იქნებით?

-ყველანი

-კარგი დაგელოდებით-მოუთენლად ვუთხარი,რათქმაუნდა ყველაშ ჯასტინი არ იგულისხმებოდა.

ოდნავ დამწუხრებულმა დავუკიდე ყურმილი და დასაწოლად მოვემზადე.

მეორე დღეს კი...