როგორც კი მის ღიმილს შევავლე თვალი,უზადო სახის ნაკვთებს და გამოხედვას სუნთქვა შემეკრა,მისკენ გავიქეცი და მაგრამ მოვეხვიე

-მომენატრე-ყურში ჩვაჩურჩულე

-მეც-ყურთან მაკოცა და ხელები მაგრად მომიჭირა

-hey,bro-დრეიკის ხმა გავიგონე და ერთმანეთს მოვცილდით.

სანამ ჯასტინი დანარჩენებს ნახავდა მე მანამ პეტის და ჯერემის ველაპარაკებოდი,მემგონი ჯერემი დღეს საღამოს აპირებდა გადაფრენას კანადაში თავის ოჯახთან.

მოშე კენი და რამდენიმე დაცვის წევრი მე და ჯასტინს ამოგვიდგნენ და შენობიდან სწრაფად გავედით.

იქვე ჩვენი მანქანები იდგა და სასწრაფოდ შიგ ჩავსხედით.

-ჩემი პრინცესა-ნაზად მითხრა ჯასტინმა-ერთი სული მქონდა როდის გნახავდი

-მეც-გავუღიმე-კიდევ კარგი რომ როგორც იქნა ჩემამდე მოაღწიე

-ჰო-თვალები გადაატრიალა-ხომ წამოხვალ დაჯილდოვებაზე ხვალ ჩემთან ერთად?-საწყალი,უცოდველი ბავშვის სახით გამომხედა

-არ დაიწყო რა-სახე მოვღრიცე

-მოსაწვევი შენს სახელზეც არის მოსული

-ოო,მერე რა-ავწუწუნდი-ხომ იცი ვერ ვიტან ამ "მაღალ საზოგადოებას"-ჩავიცინე-არც ფოტოპარატების ჩხაკუნი მიყვარს და არც ხმაური

-გთხოვ

-რას იზამ,უნდა შეეგუო უხასიათო შეყვარებული რომ გყავს-წინა სავარძლიდან ალფრედომ გამოგვხედა

-უხასიათო კი არა მშვიდი ადამიანია-შეუსწორა დრეიკმა-ნორმალური,წყნარი ცხოვრება უყვარს

-არა,მაინც უხასიათოა-ჩაიქირქილა ალფრედომ-რა მოხდება ამ ბიჭს რომ გაყვეს ხვალ დაჯილდოვებაზე,საიქცევა ქვეყანა?

-come on-თავი გაიქნია დრეიკმა-შენ შენს შეყვარებულს მიხედე..

-რომელს?

-რომ არ გყავრს იმას-ჩაურთო კენიმ

სანამ ბიჭები კამათობდნენ მე და ჯასტინი ჩუმად ვისხედით და ჩუმად ვიცინოდით.

ვერასოდეს მივეჩვეოდი მის გამომეტყველებას,საოცრად თბილი და მეტყველი თვალები ჰქონდა,საკმარისი იყო მისი სახის ნაკვთებზე შემეხედა რომ მაშნვე სუნთქვა მეკვროდა.ნეტა სულ ასე იქნებოდა? ნეტა ვერასოდეს მივეჩვეოდი ამას?

მანქანა ავტოფარეხში შეაყენეს და ჩვენც ძირს გადმოვედით.

ჯაზი ძალიან იყო დაღლილი და პირდაპირ თავის ოთახში ავიდა,მეც თან გამიყოლა.

კიბეები სწრაად ავიარეთ და მის ოთახში შევედით,ჯასტინმა ჩემოდნები იატაკზე მიყარა და საწოლზე წამოწვა,მე იქვე ჩამოვჯექი.

-მიდი დაიძინე-ვურჩიე

-თუ დამპირდები რომ დაჯილდოვებაზე წამომყვები მაშინ დავიძინებ

-არა-თავი გავიქნიე

-კი

-არა

-კი

-არა

-ჩემი ხათრით-შემევედრა

-მომზადებისთვის დრო არ მრჩება

-შენ მაგაზე არ იღელვო,საყიდლებზე სიარული არ გიყვარს ხომ?

-აჰა-თავი დავუქნიე

-და თუ კაბასაც გიყიდიან,სხვა წვილმანებთან ერთად უშენოდ,შენ კი არ შეწუხდები არაფერზე და ხვალამდე მოაგვარებენ ამ საკითხს მაშინ წამოხვალ?

-შეიძლება-ტუჩები მოვპრუწე

-ლილი..-თვალები დამიბრიალა

-ჰო,კარგი წამოვალ-ბოლოს როგორც იქნა დამითანხმა.

-კარგია-გამიღიმა-შენი კაბაც,ფეხსაცმელებიც ნაყიდია,ვიცოდი რომ ასე მოხდებოდა-ჩაიქირქილა-ხვლა მოგიტანებენ დილით,და თ გინდა ჩაგაცმევენ კიდევაც

-ოჰ,გამომიჭირე-ჩუმად წავიბუზღუნე

-ჰაჰ,კარგია,ახლა დავიძინებ-ფეხსაცმელები გაიხადა და საბანში გაეხვია.

მე ქვევით ჩავედი და დანარჩენებს შევუერთდი სამზარეულოში შეკრებილიყვნენ.

მხოლოდ დრეიკი აკლდა,ალბათ თავისთან სახლში წავიდა.

ჯენიფერს ამოვუდექი გვერდით და მხრებზე მოვხვიე ხელები

ჩიფსები გათავებულა-წამოიძახა ალფრედომ თან ჩიფსების ცარიელი შეკვრა დაგვანახა-არადა მინდოდა

-წადი მერე და იყიდე-უთხრა ჯერემიმ-თან მეც შევჭამ

-მეზარება წასვლა

-მე წავალ-შევთავაზე დანარჩენებს

-ჰო,მეც გამოგყვები-მითხრა ჯენიფერმა

-იცოდეთ სხვა სასუსნავებიც გამოაყოლეთ.

თავის ქნევით გავედი ოთახიდან და ავტოფარეხში ჩემს მანქანასთან მივედი.

გარეთ წვიმდა,ასეთი უამინდოდა ლოს-ანჯელეში ყველას უკვირდა.

მთავარ მაგისტრალზე გავედით.

-რეიჩელს დაურეკე-მითხრა ჯენიფერმა

-არა,შენ?

-კი,დილით,ასე მითხრა საკუთარ დაზე მეტად შენ გახსოვარო

-ოჰ,დამავიწყდა

-მალე მაქეთ ჩამოვალო

-მართლა?

-ჰო,საბუთები გადმოაქვს,მიჭირს აქეთ ცხოვრებაო,ისე ტედსაც არ დალაპარაკებიხარ?

უცებ სახეზე ფერი მეცვალა და ჯენის გადავხედე

-არა-თავი გავიქნიე

-ასე უცებ დაივიწყე?

-კარგი რა-დავიმანჭე-ხომ იცი რომ ასე არ არის,უბრალოდ....-სიტყვა გავწყვიტე-თან არც თვითონ დაურეკია

-ალბათ იმიტომ რომ გონია შენ აღარ გაინტერესებს

-შენც იცი რომ ასე არ არის

-ჰო,ვიცი მაგრამ შენ მაინც ჯასტინთან ხარ

-იმიტომ რომ ჯასტინი უფრო მიყვარს-სწარაფად ვუთხარი

-იმედია არ ცდები დაიკო-გამიღიმა-ორ ადამიანს ნუ ატკენ გულს ერთდროულად

-შევეცდები-ამოვიოხრე და გზას გავხედე

მანქანა ერთ-ერთ სუპერმარკეტთან გავაჩერე და ძირს გადმოვედი.

მთელი კალათა სხვადასხვა ტკბიელულობით გავავსეთ და დატენილები დახლთან მვედით რათა გადამეხადა

-ლილი?-უცებ ამომხედა გამყიდველმა

-დიახ,მე ვარ-გავუღიმე

-მი..მი..ხარია რო..რომ შეგხვდი i am a huge fan of justin 

ცოტა კი დავიბენი მაგრამ მაინც გავუღიმე

-ძალიან კარგია,ჯასტინს აუცილებლად ვეტყვი შენ შესახებ

-მართლა?-გოგონას თვალები გაუფართოვდა,ასე ჩვიდმეტი წლის თუ იქნებოდა

-რა თქმა უნდა,შენი სახელი...

-კაროლი

-კარგი კაროლ,გპირდები-კიდევ ერთხელ გავუმხილე,მესიამოვნა ჩემი ამპლუა,თურმე სულაც არ ყოფილა ცუდი ცნობადობა.

თანხა გადავიხადეთ და შინ წამოვედით.