აუ-ამოიოხრა ჯასტინმა-რეებს ბოდიალებ-მითხრა და დაღლილი სახით გამომხედა.თითქოს მობეზრდა ერთი და იგივეს მილიონჯერ გამოეორებაო -ახლა სისულელეების ბოდიალიც დამიწყია-ჩავიდუდღუნე -თავი მეტკინა რა-ხელი აიქნია ჯასტინმა და ფანჯარასთან მივიდა -თავი გეტკინა არა?-მაიცნ არ ვეშვებოდი-შენ კი არა მე უნდა მტკიოდეს თავი ამდენი ჩხუბის მერე,მე უნდა დავღლილიყავი ასეთი ცხოვრებით და საერთოდ..-აღარ დავასრულე -რა საერთოდ?-მომიბრუნდა და ისეთი სახით გამომხედა ადილზე გამაქვავა -სულ მე მეს გაიძახი-ხმამაღლა წამოიძახა-ეგოისტი ხარ და მეტი არაფერი,თუ ასე მოგბეზრდი მე არ გაკავებ,წადი... -არ ვარ ეგოისტი-დავუყვირე,კაპას ბავშვს ვგავდი -როგორ არა ხარ-ახლოს მოვიდა და ლოყაზე უხეშად მომკიდა ხელი -შემეშვი-ხელი გავაწევინე-გიმეორებ არ ვარ ეგოისტი,მე ვიყავი სკუტერის მითითებებს ზედმიწევნით რომ ვასრულებდი,რაც არ უნდა ეთქვა იმას და ესეც შენი გულისთვის... -და ახლა ამას მაყვედრი-დამიყვირა,ალბათ იფრობდა ეს დებილი საერთოდ რამ შემაყვარაო -არ გაყვედრი-ხმა გამებზარა,მისმა ბრალდებებმა გული მატკინა.... -ეგოისტო-კიდევ ერთხელ განგებ ჩამჩურჩულა ცინიკურად ყურში და ზურგი მაქცია მე პატარა ბავშვივით მოვიბუზე და ჩემს ფეხსაცმელებს დავაცქერდი დანმაშავესავით,ისე რომ არც კი შემიმჩნევია ცრემლები ღაპაღუპით წამომსვლია. მესმოდა რომ რაღაცის ჩუმი ქვითინი,ჯასტინს დავაკვირდი,არაფერი ეტყობოდა,ფანჯარაში იყურებოდა.. მთელი სხეული მიცახცახებდა,თუმე მე ვტიროდი თან ხმამაღლა. დაწყნარება ვცადე და კიბის საფეხურზე ჩამოვჯექი. ჯასტინი მართალი იყო,მე ეგოისტი ვარ,ისეთი ეგოისტი რომ ამას ვერც კი ვამჩნევდი,მარტო ჩემს თავზე ვზრუნავდი -ლილი-ჯასტინი მაშინვე ჩემთან მოვარდა-ტირი?-ხელი ლოყაზე მომისვა და ცრემლი მომწმინდა -ჰ...ჰ...ჰო-ამოვისლუკუნე და თავი ქვემოთ დავხარე,მისთვის თვალებში ჩახედვის მრცხვენოდა -მაპატიე-შეძრწუნებული ხმით მითხრა და მომეხვია-ღმერთო!მაპატიე პატარავ,არ მინდოდა,ჩემი ბრალია... -გაჩერდი-წამოვიყვირე-შენ რა შუაში ხარ?მართალია, ხარ ეგოისტი ვარ -არა,არ ხარ-ვიგრძენი როგორ გაიქნია თავი-ცხელ გულზე წამოვიყვირე,არ მინდოდ შენტვის გულის ტკენა -დებილი ვარ-ვილანძღებოდი ხმამაღლაც და გულშიც -shut up-შემომიბღვირა ჯასტინმა და ტუჩებზე ხელი ამაფარა -კი..მაგრ.. ისევ გამაწყვეტინა სიტყვა და მაგრად მიმიხუტა,ამჯერად არაფერი მითქვამს. ცოტა ხანი ვნებივრობდი მის მკლავებში,მსიამოვნებდა ასე ყოფნა და კინაღამ ჩამთვლიმა... -ჩემს ოთახს არ მაჩვენებ?-მკითხა ჯასტინმა და ინტერესით დამაცქერდა-გამოვიცვლი -აქ რჩები? -ჰო-თავი დამიქნია -რამდენი ხანი? -რამდენიც შენ,ქალაქში ერთად დავბრუნდებით -არ მატყუებ?-გახარებულმა წამოვიყვირე -არა-გამიცინა და ვნებიანათ მაკოცა
| 
