| მთელმა ღამემ საშინელ უძილობაშ გაიარა,ჭექა ქუხილი და წვიმის წვეთების ხმაური მოსვენებას მიკარგავდნენ,ისეთ ამინდი იყო გეგონებოდა სადაცაა ცას ჩამოიტანსო,არც დილით არ გადაუღია. სამწუხაროთ მეორე დილით ჯენირედს,დრეიკს და რეის ვაცილებდით. ფენი და დრეიკი მონაკოშ მიდიოდნენ,რეი კი ესპანეთში. ძალიან მწყდებოდა გული,რა უნდა მექნა ამათ გარეშე ამხელა სახლში მითუმეტეს როცა ჯასტინთან ნაკამათები ვიყავი. მთელი დილა ცხვირ ჩამოშვებული დავდიოდი ჩემი ყავარჯნებით ოთახიდან ოთახში.ჯასტინიც სახლში იყო მაგრამ არ ველაპარაკებოდი,ისე არც თვითონ იკლავდა თავს ჩემთან კონტაქტზე,ალფრედოს და სკუტერს რაღაცეებზე ელაპარაკებოდა. დავიღალე და დივანზე ჩამოვჯექი,ლეპტოპი ავიღე და twitter-ზე შევედი,ასი შეტყობინება დამხვდა,რათქმაუნდა ბიებერის ფანებისგან,ჭორები უკვე გავრცელებული იყო და მე ამ საქმეს ვერ ვუშველიდი. ისედაც გაბრაზებულმა ყველა ვინც შეტყობინება გამოვაგზავნე მივაბლოკე,ვიცოდი ამას მოგვიანებით ცუდი რეაქცია მოყვებოდა მაგრამ მაინც. საერთდ ყველა მეგობარი დავბლოკე,თავის გასართობად დავიწყე და მერე ცოტა გულზე მომეშვა. ნაშუადღევს უკვე ყველანი მზად იყვნენ გასამგზავრებლად,ჩემ გარდა. აბა ამ თავსხმაში მე სად წამიყვანდნენ?მარტო ვრჩბოდი სახლში. კარგა ხანი ვემშვიდობებოდი სამივეს,ბოლო-ბოლო ერთი თვე ვერ ვნახავდი.ნაღველი მომერია მაგრამ არ შევიმჩნიე და გავიღიმე. ნახევარ საათშ უკვე მარტო ვიყავი,მისაღებს მოვავლე თვალი,იმხელა იყო და საოცრად ცარიელი. გავიბუსხე,რა უნდა მეკეთბინა?მარტო დარჩენის საერთოდ პატარაობიდან მეშინოდა და ახლა ამ ამინდშ მითმეტეს -ვაიმე!..-ამოვიყვირე და დივნიდან კინაღამ გადმოვვარდი,იმხელაზე დაიქუხა ალბათ სადღაც მეხი გავარდა. შიშისგან გამაჟრჟოლა. პულტი ავიღე და TV-ჩავრთე,რაც შემეძლო ხმამაღლა ავუწიე,მერე ცენტრს მივადექი,ყველაზე ხმაურიანი მუსიკა ჩავრთე და ბოლომდე ავუწიე. ასეთ ამინდში გარეთ მეეჭვება ხმაური გასულიყო,სამაგიეროდ წვიმის ხმა გადაფარა და ცოტა დავმშვიდდი. ლამის ყურის ბარაბნები დამისკდა მაგრამ სიჩუმეს ჯობდა. სამზაეულოში გავაბოტე და მაცივარშე შევრგე თავი. სულ ჯასტინის ფირმის ნაყინები იყო მაგრამ ჯინაზე არ ავიღე,მაგას მერჩივნა ყინულის ლოლო მომეწუწნა. კართობილი free და საწებელი გამოვიღე. შუა ჭამაში ვიყავი ჩემი მუსიკების ხმა რომ შეწყდა,სკამიდან გადავიხარე და შევეცადე მისაღებში გამეხედა. ჯასტინი დავინახე,ყურებზე ხელები ჰქონდა აფარებული. -რას აღრიალებ ამათ?-სამზარეულოში შემოვიდა და მკითხა ჯერ გავიბუსხე,მერე მაინც ვუპასუხე -ვცეკვავდი-თვალებშ ჩავხედე არაფერი მიპასუხა,მისი ნაყინი გამოიღო და ჭამა დაიწყო,თან მე მიყურებდა,თვალს არ მაშრებდა. ნერვები მომეშალა და წამოვდექი,ყავარჯნებით ავფორხილდი მეორე სართულზე. თან ბიებერიც უკან მომყვებოდა,ზუსტად ათი სანტიმეტრი იყო ჩვენს შრის დაშრება,ყოველ ნაბიჯზე მომყვებოდა. უკან არ მიმიხედავს,ავედი კიბეებზე ისიც ამომყვა,ოთახშ შევედი შემომყვა. საწოლზე ჩამოვჯექი,თვითონ არ ჩამომჯდარა,მეორე ოთახშ გავიდა და ჩემი გარდერობის დარბევა დაიწყო -რას შვრები?-დავუყვირე -ტანსაცმელს გილაგებ -რატომ?სახლიდან მაგდებ?-ფეხზე წამოვდექი -ჰო-თავი დამიქნია -კარგია-სიმართლე გითხრათ დავიჯერე. ჯასტინმა ერთი ჩემოდანი გამოიტანა და შეკრა -ჩემი ტანსაცმელები უფრო ბევრია -რამდენიმე დღე ესენიც გეყოფა-გამიღიმა -რამდენიმე დღე? -აჰა-მომიახლოვდა-ზუსტად-საათზე დაიხედა-ნახევარი საათი გვაქვს აქედან წასასვლელად,სანამ სკუტერი გაიგებს რომ დავიკარგეთ -ეე-ხელი გავკარი-სად მიგყავარ?გატაცებისთვის გიჩივლებ. -შეყვარებულის დასასვენებლად წაყვანა დანაშაული არ არის,მაგისთვის არავინ დამიჭერს-ბავშვური ღიმილით გამიღიმა -რას გულისხმობ?-ისევ შუბლ შეჭმუხნილი ვიდექი -მალე გაიგებ-წელზე მომხვია ხელები და მისკენ მიმიზიდა -არც კი გაბედო-გავაფრთხილე -ვითომ-გადაიხარხარა და მარჯვენა ხელი თმებში ჩამავლო და თავი გამიკავა -გამიშვი,ნადირო,მხე...-მაგრამ ბოლომდე სიტყვის დამთავრება არ დამცალდა პირდაპირ ჩემს ტუჩებს დაეწაფა და მაგრად მაკოცა -აი ახლა შეგვიძლია წავიდეთ-ყურშ ჩამჩურჩულა -ძალით ვერ წამიყვან და ნებით არ წამოვალ -ძალიან ინანებ იცოდე-გამაფრთხილა და ხელში ამიყვანა -დამსვი-დავიკივლე მაგრამ ჯასტინი აღარ მისმენდა,კიბეებზე სწრაფად ჩამიყვანა და ავტოფარეხში შემიყვანა. თავისი ფერარი გამოაღო დაშიგ ჩამსვა -აქედან არ გადმოხვიდე-ლოყაზე მაკოცა გავიბუსხე და ენა გამოვუყავი. თვითონ უკან შებრუნდა და მალევე ჩემოდნებით და ჩემი ყავარჯნით ხელში დაბრუნდა. -ის მაინც მითხარი სად მივდივართ? -სიურპრიზია-გამიღიმა და მანქანა დაძრა არაფერი მითქვამს,აეროპორტშ მივედით -მოიცა,ქვეყნიდან გავდივართ? -ჰო-თავი დამიქნია სულ დავიბენი,იქნებ მართლა ჩემს გატაცებას აპირებდა?და მერე გამოსასყიდს მოითხოვდა?(ჰაჰაჰა) თბილი ქურთუკი შემომაცვა,ქუდი წამომახურა და მანქანიდან გადმოსვლაშ დამეხმარა.ყავარჯნები მომაწოდა,თვითონ კი გვერდში ამომიდგა,ისიც ქუდებით იყო შეფუთნული. წელზე მომხვია ხელი და სადღაც წამიყვანა. -პაპარაცები მაინც გვიღებენ სურათებს-შევჩივლე-შენს სკუტერს არ ესიამოვნება -არაუშავს,როგორმე გადაიტანს,ახლა მე პოპ-ვარსკვლავი კი არა ერთი ჩვეულებრივი ბიჭი ვარ რომელსაც თავისი შეყვარებული მიყავს ძალიან ლამაზ ადგილას დასასვენებლად-გამიღიმა. ხმა არ ამომიღა,მისი სიტყვები მესიამოვნა და დავმშვიდდი. რეგისტრაცია გავიარეთ და მის კერძო თვითმფრინავში ავედით,მხოლო ჩვენ ორნი ვიყავით. -მე დავიძინებ რა-ქურთუკი გავიძვრე და სავარძელში მოვკალათდი -მიდი,მეც შენს სიძმრებში ვიქნები-ხელი მხარზე გადამხვია და მიმიხუტა თვალები ნელ-ნელა მიმელულა და მალე სიზმრების ქვეყანაში აღმოვჩნდი,მართაც,ჯასტინი ჩემს გვერდით იყო,ერთად ვიყავით.მემგონი ტყე იყო ზუსტად არ მახსოვს... ვიღაცის ხმამ გამომაღვიძა -ლილი ჩავფრინდით-ჩამჩურჩულა ჯასტინმა -სად? -ბრაზილიაში ვართ -რომელი საათა-სასწრაფოდ გამოვფხიზლდი -უკვე ღამეა წამოვდექი და თვითმფრინავიდან ტრაპზე ჩავედი,არ ციოდა,პირიქით,თბილი ღამე იდგა,აეროპორტის ტერიტორია ერთანად გაენათებინათ. ჯასტინს მანქანა მოუყვანეს და იმაში გადავინაცვლეთ. -ეხლა სატუმროში?-ჩავიბურტყუნე ნამძინარევი ხმით -არა,ახლა ნავსადგურში -აუფ-ჩავიდუდღუნე და ფანჯარაში გავიხედე. სანაპიროს მივუყვებოდით,დიდი შენობები პატარა და უსახურმა სახლებმა შეცვალეს. ნავსადგუში ჩამოვედით,ჯასტინი ხელ ჩაკიდებული დამაპირწიალდებდა დიდ იახტებს შორის. -რას შვები? -აი მოვედით-მითხრა და უზარმაზარი იახტა დამანახა -ეს რა არის?-თვალები მოვჭუტე -წამო,შევიდეთ-ასვლაში დამეხმარა და მერე ჩემოდნები შემოიტანა -ამის მართვა იცი?-საჭეზე ვანიშნე -მეხუმრები?-გადაიხარხარა-მიდი შენ კაიუტაშ ჩადი და დაიძინე,როცა მივალთ მე თვითონ გაგაღვიძებ. -კარგი-თავი დავუქნიე და კიბეებს ჩავუყევი.. დიდ დერეფანში ჩავედი და ერთი კარი შევაღე. პატარა და ლამაზ ოთახში ფუმფულა საწოლი იდგა,მაშინვე გავექანე და ზედ დავეცი,ლაბათ წუთი არ იყო გასული რომ ჩამეძინა. რაღციზ ღიტინმა გამაღვიძა,თურმე ჯასტინი მკოცნიდა კისერში -მოვედით ძილისგუდა-მაცნობა თავი წამოვწიე და ზევით ავედი პირდაპირ ულამაზეს კუნძულს გავყურებდი,დაბნეულმა გავხედე ჯასტინს -ეს რა არის?ჩვენთვისაა? -რამდენიმე დღით ვიქირავე რომ დავისვენოთ -მართლა-დავიყვირე-დიდი მადლობა-წამოვიკივლე და ჯასტინს ჩავეხუტე-ულამაზესია -შენ შიგნით ნახე რა დაგხვდება-გამიღიმა და ნაპირზე გადამიყვანა -ტყეში უნდა შევიდეთ?-ცოტა შევყოვნდი -ჰო-თავი დამიქნია-ნუ გეშინია აქ არანაირი ქვეწარმავლები არ არიან,ზუსტად მაგიტომ დავიქირავე-მისი ჭკუით დამამშვიდა -შენ რა იცი რომ არ არიან? -შევამოწმებინე,რამდენიმეგან გადარეკვა დამჭირდა-გამიღიმა და ხელი ჩამჭიდა -კარგი ამჯერად გენდობი-ცალი წარბი ავწიე და ხშირ ტყეში შევყევი გზას მივუყვებოდით,ცოტა აბურდული კი იყო და ვწუწუნებდი მაგრამ არაუშავს.ყავარჯნებით ვიშრებდი ეკალ ბარდებს. -მალე მივალთ-მოთმინება რომ დამელია დავიწუწუნე -ცოტაც და... -დარწმუნებული ხარ რომ გზა არ აგერია? -მეხუმრები-ჩაიფხუკუნა-რათქმაუნდა არა კიდევ თხუთმეტი წუთი ვიარეთ,უკვე მართლა მეტკინა ფეხები და სადაცაა უნდა წამეხრჩო ჯასტინი რომ ხმა ამოიღ -აი მოვედით-ჩემოდნები მიწაზე დაყარა და წინ მიმითითა -ეს...ჩვენი...მოიცა აქ უნდა ვიცხოვროთ?-გამოცებულს აღმომხდა -ჰო,რა არ მოგწონს? -რა არ მომწონს გაგიჟდი?-სიხარულისგან ცრემლები წამომივიდა-ძალიან მაგარია ჯასტინ,დიდი მადლობა-მივედი და მოვეხვიე -შიგ შევიდეთ -როგორ? -იმ ხის ლიფტით-მანიშნა და წინ გამიძღვა. ასეთი სილამაზე ჩემს ცხოვრებაში არ მენახა,ღამე იყო მაგრამ ნათურები ირგვლივ ყველაფერს ანათბდნენ. მისაღებში შევედით. დაბნეული ვათვალიერებდი იქაურობას,ხმის ამოღებას ჯერ კიდევ ვერ ვბედავდი,მეშნოდა რომ ყველაფერი სიზმარი იქნებოდა და სადაცაა გამომეღვიძებოდა -წამო სხვა ოთახებიც დავათვალიეროთ ჯერ ბიბლიოთეკაში შემიყვანა. მერე ჩემი ოთახი მაჩვენა. ჯასტინმა უცნაურად გამომხედა და ვნებიანად მაკოცა,წინააღმდეგობა არც მე გამიწევია და ამდენ კოცნაში ალბათ მიხვდით რაც მოხდა და რაოდენ სამარცხვინოც არ უნდა იყოს ამაში მოტეხილ ფეხს ხელი არ შეუშლია
| 
