ყველანი მისაღებში დამხვდნენ,პეტი,ჯერემი,კენი,ჩაზი,ჟასმინი,რეიჩელი,ჯენიფერი და კიდევ ვინ არა,გადავსებული იყო მთელი სახლი. დრეიკი კიბეებზე ჩასვლაში მეხმარებოდა -ფრთხილად ჩამოადგი ფეხი-თავალები დამიბრიალა როცა ჩქარა მოვინდომე წასვლა-ხომ იცი მერე შენი შეყვარებული შენ კი არ გეტყვის რამეს ჩემზე იძიებს შურს დავემანჭე და ენა გამოვუყავი. სათითაოდ გადამეხვივნენ,ჩემს გამოწერას თავიდან ზეიმობდნენ,დედა და მამ ალასკიდან მირეკავდნენ,შემაწუხეს,მილიონჯერ მკითხეს ხომ კარგად ვიყავი. ისე მექცეოდნენ თითქოს პატარა ბავშვი ვყოფილიყავი,ჯერემიმ ხელში ამიყვანა და ისე დამსვა დივანზე,მერე მოტელი ფეხი არ გეტკინოსო და პატარა სკამზე დამადებინეს,ლამის სოსკა გამიკეთეს. ასეთი ყურადღება ცოტა არ იყოს შემაწუხებლად მეჩვენა,საერთდ ვერ ვიტანდი ყურადღების ცენტრში ყოფნას და ახლა ყველა მე მომჩერებოდა. -ხომ ისაუზმებ ძვირფასო?-პეტიმ შემეკითხა -არა მადლობა-თავი გავიქნიე -ძალიან ხარ დასუსტებული სულ ცოტა მაინც-გამიღიმა -მოგვიანებით შევჭამ თუ შეიძლება-მეც ღიმილით ვუპასუხე,მე და ჯასტინმა უთენიას ვჭამეთ და ახლა აღარ მინდოდა. ყველანი დიდ მაგიდასთან გაიკრიფნენ,მე TV-ჩავრთე და ფილმის ყურება დავიწყე. კიბეებზე ფეხის ნაბიჯების ხმა გაისმა,უკან მივიხედე,ჯასტინი მოაბოტებდა -სად გამეპარე?-გვერდით მომიჯდა და ხელი მხარზე გადამხვია -შენს მკლავებში ისე ცხელოდა გავიგუდე კინაღამ-დავიწუწუნეალი -შენთვის ხომ არ შეიძლება ადგომა?-მკაცრი ტონით მითხრა -ოჰ,გავშეშდი იმ საწოლში წოლით-საწყალი სახით გავხედე -ოჰ,ლილი-ამოიხრა და ჩამხუტა,არაფერი მიოთქვამს მეც მივეკარი მკედზე და იქედან ვიჭყიტებოდი. ცოტა ხანში საოზმობა რომ დაამთავრეს და მისაღბში გამოვიდნენ ცნობისმოყვარეობით გვათვალიერებდნენ მე და ჯასტინს,ტოგორც მივხვდი დრეკმა ყველაფერი ჩაუკაკლა,ოჰ,მაგ ბიჭს მოვახრჩობდი. შევეცადე ჯასტინის მკლავებიდან დამეხწია თავი მაგრამ არ გამომივიდა,არ გამიშვა -რას გვიყურებთ?-იკითხა -მემგონი რაღაცეები უნდა აგვიხსნათ-გაიბადრა ჯერემი -მაინც რა? -ერთად რომ ხართ ის,ჩვენ რატომ არ გვითხარით?-ნაწყენი ხმით თქვა პეტიმ -ღამის სამ საათზე ამის გულისთვის ხომ არ წამოგაგდებდით?-ჩაიცინა ჯასტინმა -დრეიკს რომ არ ეთქვა მემგონი საიდუმლოდ შენახვას აპირებდით-თავისას არ იშლიდა პეტი -კარგი რა დედა-თვალები გადაატრიალა ჯასტინმა,მე ჩუმად ვიჯექი,თითქოს იქ არც ვყოფილიყავი,ვცდილობდი არავის არ შევემჩნიე -ისე ლილი ეს მხეცი რამ შეგაყვარა-გვერდით მომისკუპდა კენი ჯასტინმა მხარზე ხელი გაკრა მთელი დილა ლაძღანდარობაში გაილია,ჯასტინიც ჩვენთან ერთად იყო,სტუდიაში საღამოთი მიდიოდა -როდის მომხსნიან ამ თამაშირს-სიცხით და საერთოდ ყველაფრით შეწუხებულმა დავიწუწუნე -რამდენიმე დღეც მოითმინე-თავი კალთაში ჩამადებინა ჯასტნიმა და კოცნა დააპირა რომ ტუჩებზე ხელი ავაფარე -არც გაბედო-თვალები დავუბრიალე -რატომ?-გაიკვივა -შენ რომ სტუდიაშ არ მიგყავარ? -არავითარ შემთხვევაში,არ შეიძლება შენთვის მოძრეობა ადამიანო რითი ვერ გაიგე? -ხოდა არც კოცნა არ შეიძლება ჩემთვის -ვითომ რატომ?-თვალები მოჭურა -მაბნევს-ხელად მივუგე -რაღაცეებს ნუ იგონებ-ჩაიფხუკუნა -არა მართლა მაბნევს,რაღაცნაირი კოცნა იცი -როგორი?-ტუჩს კუთხეში ეშმაკური ღიმილი აუთამაშდა -რომ მკოცნი ისეთ თვალებით მიყურებ ბრინჯივით ვიბნევი -მერე ეგ კაია თუ ცუდი? -არ ვიცი-მხრები ავიჩეჩე-გააჩნია -რას? -ასეთო მოტეხილ,მიმტვრეული რომ არ ვიყო მაშინ კარგი იქნებოდა -შენ ასეთიც საყვარელი ხარ-თმაზე მეთამაშემოდა -მაგას იმიტომ ამბობ რომ არ გინდა მაწყენინო-ჩავიბურტყუნე -რა სულელი ხარ-ხელი მეჭბზე მომხვია ჩემი ოთახი აივანზე გადიოდა ამიტომაც მშვენივრად ვხედავდი როგორ ჩადიოდა მზე,ისეთი ლამაზი სანახაობა იყო წამით გაშეშებული ვუყურებდი -ახლა სურვილი უნდა ჩაიფიქრო-ყურში ჩამჩურჩულა ჯასტინმა -პიველად ხომ უყურებ -მერე რა-მხრები ავიჩეჩე,ჩემში რომანტიზმი ნული პროცენტი იყო-მე ყველა ოცნება ამიხდა და რაღა უნდა ვინატრო -მართლა? -აჰა-თავი დავუქნიე-შენი სახით ყველაფერი მყავს -მიხარია რომ ასეა-თბილი ხმით მითხრა ამჯერად მივეცი კოცნის უფლება(ჰაჰა)ცოტა მოვლბი. შებინდებულზე ჯასტინმა მზადება დაიწყო,სტუდიაში მიდიოდა,რატომღაც არაფრით არ მინდოდა სახლშ დარჩენა. -ჯასტინ-დაბალი ხმით დავიწყე -არა ლილი არა-ხელები გაასავსავა-არ წაგიყვან და მორჩა -გთხოვ-საწყალი სახით შევხედე ჯასტინი ჩემს საწოლთან ჩამოჯდა და მკაცრად შემომხედა -არა -კარგი რა-ლამის ვედრება დავუწყე-გთხოვ,არ მინდა სახლში დარჩენა -დრეიკიც აქ იქნება,ჟასმინიც.. -ჰო მაგრამ მე შენს გვერდით მინდა-ჩავიბურტყუნე -მეც მინდა მაგრამ შენ სახლში რჩები -გულს მტკენ-ხელები ერტმანეტს გადავაჭდე და შევეცადე ცრემლებით მეტირა -ნუ სულელეობ რაღაცეებს-თავზე გადამისვა ხელი -არა...ერთი დღეც არ არის...რა..რაც ერთად ვართ და შენ უკ-უკვე გულს მტკენ-ამოვუსლუკუნე,თქვენ წარმოიდგინეთ მარჯვენა თვალიდან ცრემლი გადმომივარდა -ლილი ტირი?-შეძრწუნებული ხმით წამოიძახა და თავი წამოვაწევინა -არა-თავი გავიქნიე აფერისტულად,და ცრემლი მოვიწმინდე -ბოდიში-გულში ჩამიკრა-კარგი წაგიყვან-მითხრა და შუბლზე მაკოცა ძლივს შევიკავე თავი რომ არ გამცინებოდა,გულში ვხარობდი რომ ყველაფერი გამომივიდა თბილი ჟაკეტი შემოვიცვი და ყავრჯნების დახმარებით ქვევით ჩავედი -სად მიდიხართ გვრიტებო?-დრეიკის ხმა მომესმა -სტუდიაში მიმყავს-თვალები გადაატრიალა ჯასტინმა-იცოდე მერე არ დაიწყო წუწუნი-მე შემომიბრუნდა -გპირდები-გაცინებულმა შევხედე ხელები წელზე შემომხვია და გარეთ გავედით,რათქმაუნდა ეზოსთან პაპარაცები გველოდნენ,საიდან გაიგეს რომ ჩვენი სახლიდან გამოსვლის ამბავი ჩემამდე არ დადიოდა მაგრამ ამათ რას გამოაპარებ?ნამდვილი სისხლის მწოველი წურბელები არიან. წამდაუწუმ გვიღებდნენ,არ მინდოდა ჯასტინთან დავეფიქსირებინე ფოტოკამერებს,ვიცოდი მეორე დღესჟურნალები გადაჭედებული იქნებოდა ცხელ -ცხელი ამბებით,თან სააავადმყოფოს მერე მიხვდებოდნენ მე რომ ვიყავი ის გოგო,ასეთი შეხვეული ვიყავი მაშნაც. წინ დაცვა მიგვიძღვოდა,ძალიან მიკირდა როგორ არ უჭირდა ჯასტინს გამუდმებით ასე ცხოვრება,ყოველთვის სხვები აძლევდნენ მითთებებს თუ რა უნდა გაეკეთებინა,მე გავბრაზდებოდი მის ადგილზე. ახლაც ერთ-ერთი დაცვის წევრი მე მომყვებოდა,სამი ჯასტინს. უამრავი კითხვას უსვამდნენ პაპარაცები ჯასტინს,ის რათქმაუნდა არცერთზე ცემდა პასუხს,სახეზე აიფარა ხელები,მე ჟაკეტის ქუდი წამოვიხურე რომ ჩემი სახეც დამემალა. ცოტა ხანში მანქანაშიც შეგვსვეს,საჭეს ჯასტინი მიუჯდა,გვერდით მე დამისვა,დაცვა არ გამოგვყოლია. -რა საშნელება-ღრმად ამოვისუნთქე-თოჯინებივით მივყავდით შენს დაცვას -მათი სამუშაო ასეთია,უნდა დაგვიცვან გარეშე მტრებიდან,ამ შემთხვევაშ პაპარაცებისგან-გამიღმა და ლოყაზე მომეფერა -არ გიჭირს?სულ ისინი გაძლევენ მითთბებს,როგორ გადაადგილდე,ეს წამოიფარე სახეზე,აქეთ სკუტერი... -ასე ჯობია დამიჯერე-სერიოზული სახით მითხრა და გზას გახედა მე მხრები ავიჩეჩე მაგრამ მაინც არაფერი მესმოდა. სტუდიამდე საინტერესოზე არაფერზე გვილაპარაკია,ჯასტინი რაღაც უაზროებს მეკითხებოდა ალასკელ მოსწავლეებზე,როგორც მე დავასკვენი ცდილობდა გაერკვია მყავდა მანამდე შეყვარებული თუ არა. მანქანა დიდი შენობის წინ გააჩერა. გადმოსვლაში დამეხმარა,უცნაურია მაგრამ საეჭვო სიჩმე სუფევდა,მხედველობაშ პაპარაცები მყავს. გარეთ აცივებულიყო,მოვიბუზე და ჯასტინს ავეკარი. ლიფტით ავედით მესამე სართლზე,ყველაზე სასაცილო ის იყო რომ ლიფტით მგზავრობის ორივეს გვეშნოდა. ჩამწერ ოთახში შევედით,სკუტერი და ალფრედო დაგვხვდნენ იქ. ორივეს მივესალმე,კიდევ რამდენიმე კაცი იჯდა,ისინი სამწუხაროდ არ ვიცოდი ვინეები იყვნენ. სკუტერს ძალიან გაუკვირდა მე რომ დამინახა,ვერ მიხვდა რატომ მოვედი აქ. მერე ჯასტინმა რომ აუხსნა საქმის ვითარება პირი დარჩა ღია,ალფრედოს ძალიან გაუხარდა და გამგუდა ისე მომეხვია -ბავშვებო რა მაგარია-ჩაიდუდღუნა სკუტერმა-გილოცავთ-გადაიხარხარა-ოღონდ იცოდეთ პაპარაცებს უფრთხილდით -როგორ ვუფრთხილდეთ?-ვერ გავიგე რას გულისხმობდა -ჯერ არ უნდა გაიგონ ერთად რომ ხართ-ამიხსნა-ეს არ არის კარგი ჯასტინის კარიერსთვის ჯასტინს მკაცრად გავხედე,არ მესიამოვნა სკუტერის ნათქვამი,რას ქვია არ უნდა გაიგონ?დამნაშავე ხომ არ ვიყავი ჩმი სიყვარული რომ დამემალა? -იმედია დაგვეხმარები ამის საიდუმლოდ შენახვაში-სკუტერმა გამიღიმა -რათქმაუნდა-ყალბად გავხედე,ჯასტინი უკვე მიხვდა რასაც ვფიქრობდი და საწყლად შემომხედა. ცოტა ხანში აშერიც შემოუერთდა ბიჭებს. ჯასტინმა გამაცნო,გვერდით მომიჯდა და სანამ ჯასტინი სკუტერთან რაღაცეებს განიხილავდა კიკთხვებს მისვამდა.ჩვენი ამბავი გაიგო და ძალიანაც გაუხარდა. ხასიათზე კიდევ არ ვიყავი ბოლომდე მოსული,სკუერის ნათქვამი ცოტა არ იყოს მაფრთხოდა,ჯობდა საერთდ არ წამოვსულიყავი. მალევე ვიგრძენი დაღლა მაგრამ არ ვიმჩნევდი. თვალს ვადვნებდი ყველაფერს.დიდი დაკვირვებით ვუყურებდი როგორ მუშაობდნენ,რამდენადაც ეს დივნიდან მოხერხდებოდა. საერთოდ არ მეგონა ასეთი რთული საქმე თუ იყო სიმღერის ჩაწერა,ჯასტინი რომ დაიღლებოდა ისვენებდა ხოლმე. იმდენჯერ გადაასწორეს რაღაცეები,არა ეს ასე ჯობია,მერე ისევ გადმოასწორეს მოკლედ თვალები ამიჭრელდა. მოსაწყენად არ მეცალა,ალფრედო მეჯდა გვერდით და მისი პატარას სურათებით ვერთობოდით,ძალიან საყვარელი იყო. -არ გინდა ჩვენც რომ გვყავდეს ასეთი?-ჩემს გვერდით მოესვენა ჯასტინი,უკვე დილის ექვსი საათი ხდებოდა -არა არ მინდა-თავი გავიქნიე -რატომ? -ჩემს შვილს არ მინდა შენნაირი შტერი მამა ყავდეს-გავუღიმე -შენ მე თავმოყვარეობა შემილახე-ჩაიბურტყუნა და შუბლზე მაკოცა. მალევე დავიშალეთ,სადაცაა ინათებდა.საშნელმა წვიმამ დასცხო,მეგონა სადაცაა ცა ჩამოიქცევათქო. ირგვლივ სულ ჩამობნელდა. -მოდი ხელშ აგივყვან-არც დამაცადა პასუხის გაცემა ისე ამიტაცა ჰაერშ და მკრედზე მიმიხუტა შენობიდან ჯერ სკუტერი და აშერი გავიდნენ მერე ალფრედო,ბოლოს ჩვენ. ჯასტინი სწრაფად გაიქცა მანქანისკენ და წინ დამსვა -მძიმე არ ვიყავი? -მესუმრები?-ჩაიფხუკუნა-მაგ თაბაშირშიც კი ბუმბულივით მსუბუქი ხარ -ჯასტინ-ცოტა ხანშ დავიწყე -რა იყო?-მემგონი მიხვდა რისი თქმაც მინდოდა და ღრმად ჩაისუნთქა -სკუტერის ნათქვამი რას ნიშნავდა? -მემგონი შენც მივხვდი -ვერა-თავი გავიქნიე-ვერ მივხვდი რატომ უნდა დავმალოთ ერთმანეთ რომ გვიყვარს -ზედმეტი ჭორებისგან თავს დავიცავთ -მემგონი სელენასთან ასე არ იყო,მაშნ რატომღაც არაფერს არ მალავდი -არ დაიწყო ახლა-უკმაყოფილო სახით გამომხედა -რა არ დავიწყო?-გავბრაზდი-რაც სიმართლეა იმას ვამბობ,ისე იქცევი თითქოს შენი გრძნობები სხვაზე იყოს დამოკიდეუბლი,სხვას ამართვინებ შენს ცხოვრებას -ის ჩემი მენეჯერია -კი მენეჯერია მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ყველაფერი მართოს,პირადი ცხოვრება სხვაა -მან კარგად იცის რა ჯობია და რა არა -არაფერიც არ იცის-ნერვები მომეშალა-მე არ მინდა ვიმალებოდე არაფერი უთქვამს -ჯასტინ ასე თუ გაგრძელდება არამგონია რამე გამოგვივიდეს-ჩემსას არ ვიშლიდი -რას გუოლისხმობ?-ვეღარ მოპითმინა-გინდა დამშორდე? -არა,არა-თავი გავიქნიე-მე ეს არ მინდა მაგრამ ვერ ავიტან ცხოვრება ვიღაცამ მიმართოს -გამიგე ლილი,არც მე არ მსიამოვნებს მაგრამ ზედმეტი ჭორები ყველაფერს გააფუჭებს,რატომა არ გესმის? -არ მესმის,იმიტპომ ამაშ ლოგიკური არაფერია-სახე ხელებში ჩავრგე-რატომღაც სელენაზე იგივე არ გითქვამს,მასთან ურთიერთობის აფიშრებას არ ერიდებოდი -ისევ სელენა-ხელები საჭეს მიარტყა-არ უნდა მორჩე მის ხსენებას? -არა-დავუყვირე და გავჩუმდი. სახლამდე არაფერი მითქვამს. როცა სალხი გამოჩნდა დრეიკს დავურეკე და ვთხოვე გარეთ გამოსოულიყო,მინდოდა ის მომხმარებოდა მანქანიდან გადმოსვლაში,ჯასტინი მიხვდა ამას და გაბრაზებული უკან მოუხედავად შევიდა სახლში. -რა მოხდა?-დაბნეული სახით მკითხა დრეიკმა -შენს ძმაკაცს ჰკითხე-ჩავიბურტყუნე და ყავარჯნებს დავეყრდენი ჩემს ოთახშ გაბუსხული ავედი,არავისთან არ დამილაპარაკებია,გოგოები ამომყვნენ მაგრამ მაშინვე საწოლში ჩავწექი და საბანი თავზე წამოვიფარე -ჰე,არ იტყვი რა მოხდა?-ვერ მოითმინა ჯენიმ -არაფერი-ჩავილაპარაკე -ტყუილები არ გეხერხება-შენიშნა რეიმს-ჯასტინს ეჩხუბე? -ჰო-თავი დავუქნიე და საბანი გადავიძვრე -რატომ? -სკუტერის გამო -ეგ რა შუაშია? მოკლედ ყველაფერი მოვუყევი და ცოტა არ იყოს გულზე მომეშვა. -ისე მართალი ხარ-თავი დამიქნია ჯენიფერმა -არაფერიც-არ დაეთანხმა რეი-უნდა გაუგო ჯასტინს,ასეთია მისი ცხოვრება -კარგი რა-დავიმანჭე-არ მესმიეს რატომ უნდა დავმალოთ რომ ერთად ვართ? -ზედმეტი ჭორების თავიდან ასაცილებლად-მხრები აიჩეჩა რეიმ -ეგ არ არის მიზეზი-გაბრაზებულმა ვიუარე......
| 
