-you are my one less lonely girl-მითხრა და ხელზე მეამბორა,უფრო სწორად ბინტზე გამოუვიდა რადგანაც თითები შეხვეული მქონდა
-ღმერთო!-ძლივს ამოვისლუკუნე-ეს..ეს..არ ვიცი რა ვთქვა-ცრემლების ახალი ნაკადი წამსკდა-წა...წა..რმოუდგენლად...მა...მა...მაგარია..
-მიხარია რომ მოგეწონა-მისთვის ჩვეული ბავშვური ღიმილით მომნუსხა და ცრემლები მომიწმინდა
-როგორ შეიძლება ეს არ მოგწონებოდა?-ღრმად ჩავისუნთქე და შევეცადე აზრზე მოვსულიყავი
-შევეცადე გამემხიარულებინე-თავი ჩაღუნა-არავინ არ იცი აქ რომ ვარ
-რატომ?
-ასე მეტყოდნენ ლილის დასვენება სჭირდება,თავი გაანებეო და არ მომცემდნენ საშუალებას შენთვის ეს ლამაზი სიმღერა მემღერა
-სწორად მოქცეულხარ,მართლა მაგარი იყო....
-მალე გამოჯანმრთელდი და თუ გინდა ოძდაოთხი საათი შეუჩერებლად გიმღერებ-ლოყაზე ხელი მომისვა და თვალებში ჩამხედა.
უცნაური გრძნობა დამეუფა,ასე მეგონა რომ ჩვენს შორის რაღაც უხილავი ძაფები გაებნენ.
-ლილი...-ცოტა ხნის შემდეგ ჩუმად დაიწყო
-რა იყო...
-შეიძლება ამ საღამოს შენთან დავრჩე,მეზარება წასვლა თან დავიღალე
-მორიგე ექთანმა არ გაგიგოს-გავაფრთხილე
-შენ არ ხარ წინააღმდეგი?
-არა რა თქმა უნდა-გავუღიმე და ჯანსაღ ხელი გავუწოდე,ჯასტინი ფრთხილად და დიდი მოწიწებით მომეხვია...
-დაიძინე-ჯასტინს თმაზე მოვეფერე
ამომხედა მაგრამ არაფერი უთქვამს,უთქმელად დამადო მკერდზე თავი და ჩემს გულის ცემას დაუგდო ყური,არც მე გამიფუჭებია ეს საოცარი წუთები ჩემი ლაქლაქით,უბრალოდ გაჩუმება ვამჯობინე და მის თმებში შევაცურე ხელები.
რამდენიმე წუთში ჯასიტნს თვალები მიენაბა და ჩემს მკერდზე თავ დადებულს ჩაეძინა,მე კიდევ ცოტა ხანს გავძელი მაგრამ დაღლილობამ საბოლოოდ გაიმარჯვა ჩემზე და ჩამეძინა...
დილით მზის სხივების ნათებას არ შევუწუხებივარ,ნორმალურად არ იყო გათენებული,ჯასიტნს ისევ ეძინა,მე კი არ ვინძრეოდი რომ არ გამეღვიძებინა,ისეთი საყვრელი იყო რომ შემცოდა,თან მშვენივრად ვიცოდი რამდენი ღამე ჰქონდა თეთრად გათენებული სტუდიაში ამიტომაც მხოლოდ მისი ყურებით დავკმაყოფილდი.
თმაზე ნაზად ვეხებოდი,ისეთი სასიამოვნო სურნელი ჰქონდა წამით გამაბრუა კიდეც,ეტყობა წამალმა მოქმედების უნარი დაკარგა რადგანაც ნეკნებმა შემაწუხეს,უხერხულად შევიშმუშნე.
ჯასტინიც შეინძრა და ცალი თვალი გამახილა
-ბოდიში,არ მინდოდა შენი გაღვიძება
-არა რას ამბობ-გაიზმორა-პირიქით მე არ უნდა ჩამძინებოდა ასე,ხომ არაფერი გატკინე?
-არა-ვიცრუე,სიმანდვილეში ცოტა კი დამაწვა
-რომელი საათია?-კედელზე საათს დაუწყო ძებნა
-დილიშ შვიდი საათია-ვუთხარი მე
-ჯერ ადრეა-გამიღიმა-ცოტა ხანი ხომ შეიძლება რომ შენთან ვიყო?
-რეებს მეკითხები ჯასტინ-ხმაში გაბრაზება შემეტყო-ამის თქმა არც უნდა გჭირდებოდეს,როცა გინდა და რამდენი ხნითაც გინდა შეგიძლია იყო ჩემთან ერთად
-მსიამოვნებს ამ სიტყვების მოსმენა შენგან-ლოყაზე ხელი მომადო და ჩემკენ მოიწია.
ერთმანეთთან ისე ახლოს ვიყავი მისი თბილი სუნთქვაც კი მელამუნებოდა სახეზე,ჯასიტნი თვალს არ მაშორებდა,იდევ რამდენიმე სანტიმეტრით მომიახლოვდა და პირდაპირ ჩემს ტუჩებთან გაჩერდა.
სუნთქვა შემკრა,ჩემი გულის აპარატი უმაღლეს წერტილამდე ავარდა,ჯასტინმა გვერდულათ ჩაიცინა
-შენი კოცნა მინდა-ტუჩებით რაღაც მოძრეობების კეთება დაიწყო
-მერე რას ელოდები-გამოვიწვიე და მარცხენა ხელი თმაში შევუცურე
-და შენ გინდა რომ მაკოცო?-ჩამჭრელი კითხვა
არაფერი მიპასუხია,უბრალოდ მოქმედებით ვაჩვენე,თითბში რაც კი ძალა მქონდა შერჩენილი ყველა მოვიხმარე და თავი ჩემკენ მოვაწევინე,უკვე ჩემი ტუჩები მისას ეხებოდნენ
-სწორედ ამის ნახვა მინდოდა-ჩაიცინა და ჩემს ტუჩებს ხარბად დააცხრა,მკოცნიდა,და არ ჩერდებოდა,უფრო და უფრო ვნებიანი უხეში ხდებოდა,ფრთხილად ისე რომ არ ეტკინა თმაში ჩამავლო ხელი და ჩემსკენ მოიწია,ცოტა ხანი შეჩერდა რომ ამოესუნთქა და მერე ისევ მაკოცა,ოღონდ ეს კოცნა წინასთან შედარებით უფრო ხანმოკლე გამოდგა....
ჩვენი ტუჩები ნელ-ნელა დაცილდნენ ერთმანეთს,ღრმად ამოვისუნთქე.გული სადაცაა საგულედან ამომივარდებოდა,ამას აპარატიც ამტკიცებდა რომელიც ჯიუტად წრიპინებდა
-უნდა დამშვიდდე-მირჩია ჯასტინმა
-მართალი ხარ-დავეთანხმე
ორჯერ ჩავისუნთქ ამოვისუნთქე და მერე ისევ ჯასტინს მივუბრუნდი,ის მოთმინებით მელოდა რომ რამეს ვიტყოდი
-ეს რა იყო?-ამოვღერღე ბოლოს
-ის რაც ორივეს გვინდოდა-სრული სინანულის გარეშე თქვა
გავუღიმე და არაფერი მითქვამს,ვიცოდი ახლა რასაც ფიქრობდა,ალბათ ჩვენს გრძნობებს ერთმანეთის მიმართ განიხილავდა
-რამეს ნიშნავდა?-უცებ წამოვიძახე რაც პირზე მომადგა
-რამეს?-გაიოცა-are you kidding me?მართლა ძალიან მომეწონა იმის გაგება რომ ჩემი კოცნა შენც გდომებია
-მეტიჩარა-ჩავიბუტბუტე
-მემგონი სალაპარაკო გვაქვს არა?-მწველი მზერა მომპაყრო
-ჰო-თავი დავუქნიე
-აბა რამდენი ხანია?-გამიღიმა
-რა რამდენი ხანია?-შებლი შევჭმუხნე,მართლა ვერ მივხვდი რას გულისხმობდა
-რამდენი ხანია გიყვარვარ-მხრები აიჩეჩა
-მიყვარხარ?-სიცილი ამივარდა,თან ისტერიკული-ბო....დიში..მაგრამ....რეებს ბოდიალებ?-ძლივს ამოვთქვი
-რა არ გიყვარვარ?-თითქოს დასერიოზულდა
-ჯასტინ შენ სიყვარულს ასე უბრალოდ უდგები?-თვალები გამიფართოვდა
-არა მაგრამ მე შენს მიმართ გულგრილი არ ვარ
-მოიცა..-ხელები ავწიე,გაოგნებული და გახარებული ერთდროულად ვიყავი
ჯასტინმა დამაცადა ყველაფერი გამეაზრებინა
-იმის თქმა ხომ არ გინდა რომ...
-ჰო,იმის თქმა მინდა რომ მომწონხარ,თან ძალიან,არა კი არ მომწონხარ,ჩემი გრძნობა უფრო სერიოზულია და არ ვიცი რა მოვუხერხო ჩემს თავს-სწრაფად ჩარაკრაკა თან თვალი არ მოუშორებია,ჩემს რეაქციას აკვირდებოდა
გულის ცემა ამიჩქარდა
-მე....-დავიწყე მაგრამ გავჩერდი,ეს ყველაფერი სიზმარზე უკეთესი გამოდგა-ჩამხუტე რა-ვთხოვე,და ხელები გავშალე.
ჯასტინს სიცილი აუვარდა მაგრამ მაინც მომეხვია
-ბატი ხარ-ყურში ჩამჩურჩულა
არაფერი მითქვამს,უბრალოდ ცრემლებად დავიღვარე
-რა გატირებს?-აღელვებულმა მკითხა
ვერაფერი ვუპასუხე,ლაპარაკის უანარი დავკარგე
-ლილი,ხომ კარგად ხარ?-ჩემი სახე მის ხელებში მოიქცია და თავი ამაწევინა
-კ...კიი..კა..კარგად ვარ-ამოვისლუკუნე-უბრა..ლ...ლო..არ ვიცი რა..რა ვთქვა
-ბოდიში-უეცრად ჯასტინი დადარდიანდა-არ უნდა მეთქვა,ვიცი რომ სხვა მოგწონს,ალასკაზე ვიღაც ბიჭს ახსენებდი,გეფიცები ხელს არ შეგიშლი უბრალოდ მინდოდა გცოდნოდა რომ....
-გაჩერდი-წამოვიყვირე-რომელი ბიჭი ჯასტინ?ნუთუ ასეთი სულელი ხარ?არანაირი ბიჭი არ არსებობს, დრეიკს შენზე ველაპარაკებოდი.....
რამდენიმე წუთ გაშტერებული მიყურებდა
-ჩემზე?-დაიჩურჩულა
-ჰო შენზე-გავუღიმე
სახეზე მასაც გადაეფინა ანგელოზის ღიმილი,არაფერი უთქვამს,სახე დამიჭრა და კიდევ ერთხელ მაკოცა,მაგრამ ამჯერად დიდ ხანს და ვნებიანად,ცოტაც და ალბათ გავიგუდებოდი...
-ხომ არ ვჩქარობთ?-სული რომ მოვითქვი ვუთხარი
-არამგონია-თავი გაიქნია და კიდევ წამოიწია საკოცნელად
გაჩერდი-ტუჩებზე ხელი ავაფარე-მომისმინე ერთი წუთით
-კარგი მიდი მითხარი რისი თქმა გინდოდა-უკმაყოიფლოდ შემომხედა.....
