-ისევ შენ ხარ?-სიცილი ამიტყდა მისი სახის დანახვაზე. ჯასტინიც მიღიმოდა,პატარა ბავშვს გავდა,თითქოს ეხლახანს კამფეტების დიდი შეკვრა მისცეს და უხარიაო. -ჰო,აბა ვის ელოდი? -რავიცი-მხრები ავიჩეჩე-ყოველ შემთხვევაში შენ არა -ააა-მოიწყინა-საქმე არაფერი მქონდა,თან ყველამ დაიძინა,ჰოდა შენ გამახსენდი,იმედია არ გაწუხებ -არა რას ამბობ-სწრაფად ვუპასუხე -კარგია-ისევ გაიბადრა -ლოს-ანჯელესში დაბრუნდით? -კი,დღეს გამთენიისას და იქედან პირდაპირ ინტერვიუს ჩაწერაზე გამაქანეს,შენგგონია ვინმე რამეს მეკითხება-ისევ ჩამოუშვა ცხვირი -ნამდვილად მეცოდები-შევეცადე თანაგრძნობით მეთქვა-მაგრამ ასეთ ცხვორებას რომ ირჩევდი უნდა გცოდნოდა რა შედეგებიც მოყვებოდა -მართალი ხარ-დამეთანხმა-შენ არ გიყვარს ყურადღების ცენტრში ყოფნა?-მწველი მზერა მომაპყრო. ცოტა ხანი სუნთქვა შეკრულს ძლივს აღმომხდა -არა-თავი გავიქნიე-ყოველთვის ვცდილობ ჩუმად ვიყო და ყურადღება არ მივიქციო,არ მიყვარს ბევრი თვალი ერთდროულად მე რომ მომჩ... სიტყვის თქმა არ დამცალდა რომ კარის გაღების ხმა გავიგონე,ოღონდ ეს ჯასტინის მხრიდან იყო. -გამარჯობათ ბა..ბავშვე..ბო-დაამთქნარა დრეიკმა -გაგიმარჯოს დრეიკ-ხელი დავუქნიე-ესეც შენთან რჩება?-ჯასტინს ვკითხე -ჰო,ყველა უსახლკაროს მე ვიფარებ-ისეც სიცილი აუტყდა,მეც ავყევი -გაფრთხილებ ძმა-გასაფრთხილებლად ცერა თითი აუწია(რათქმაუნდა ხუმრობით) ჯასტინმა გახედა და გაუღიმა,ღმერთო!ამ ჟესტზე მართლა შემეკრა სუნთქვა,ის ისეთი საყვარელი,მგრძნობიარე და ამაბდროულად გაბურძგნული იყო(ჰაჰა) -აჰა-თავზე კიდევ ერთი პიროვნება დაგვადგა-ესეიგი აქ იკრიბებით არა?-თვალში სელენა იცინოდა გულის შორეულ კუნჭულში რაღაც ჩამწყდა. -გამარჯობა ლილი-მომესალმა ხალისიანად -გამარარჯობა სელენა-შევეცადე მეც გივე ტონით მეპასუხა. ისიც ბიჭების გვერდზე ჩამოჯდა და ლაპარაკში ჩაერთო. მე ისე აქტიურად აღარ ვერთვებოდი და მალე სამივეს დავემშვიდობე და თვალი გამოვრთე,მიზეზად სკოლა მოვიყვანე და ეჭვიც არავის შეუტანია. ესეიგი სელენაც მასთან ერთად იყო სახლში,უკვე აღარ მინდოდა წარმოდგენა რაღაცეების... რაღაც ძალიან დავითრგუნე,ვერ ავხსნი რა გრძნობა იყო,ან რისგან გამოწვეული მაგრამ ძალიან კი მაწუხებდა. გულზე დიდი ლოდივით მაწვა და ყველაფრის სურვილს მიკარგავდა... ღამით არც კი მძინებია,რატომღაც საბანი ძალიან მოუხერხებელი მეჩვენე,არადა სხა დღეებში მშვენივრად მათბობდა. ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარი შევხვდი განთიადს,თან კბილები ისე მიძაგძაგებდა შემეშინდა კიდეც არ ჩამომტყდომოდა. როგორც კი მაღვიძარამ რვა საათზე წრიპინი დაიწყო მეც მოვემზადე წასასვლელად. ნელ-ნელა მიყრუებული ქალაქი იღვიძებდა,ხალხი ახმაურდა,მანქანების ძრავის ხმა სახლებში შედიოდა.მოკლედ ცხოვრება "დუღდა" მანქანა სკოლის ავტოსადგომზე გავაჩერე,რეიჩელი მეორე მხრიდან გადმოვიდა,რატომღაც დღეს ჩემი მანქანით მოუნდა გასეირნება... ის შენობაში შევიდა მე კი ტედს ველოდებოდი,რომლის მანქანაც ჩემს გვერდით გაჩერდა და ცოტა ხანში ჩემს წინ აისვეტა -კარგად მართავ-სიამოვნებით ავღნიშნე,მისი დანახვა და ჩემი ხასიათის გამოკეთება ერთი იყო -მაგლობა-თვალის მომჭრელად გამიღიმა-წავედით? -აჰა-თავი დავუქნიე და ლიტერატურის კაბინეტისკენ ავიღეთ გეზი. მთელი დღე უფერულად ჩაივლიდა ტედი რომ არა,უნდა ვაღიარო მის გვერდით მართლა ყველა სადარდებელი მავიწყდებოდა,საოცრად მივეჩვიე ტედს,არ ვიცი ამას რა დავარქვა მაგრამ თითქოს მივეწებე,ნამდვილად უცნაური დამოკიდებულება მქონდა... სხვათაშრის დავგეგმეთ რომ გაკვეთილების შემდეგ ჩემთან წამოვიდოდა და მათემატიკაში დამეხმარებოდა,ის ამ საგანში საოცრად ძლიერი იყო მე კი პირიქით. დღის ბოლოს მის მანქანაში ვიყავი,რეი კი ჩემით წავიდა. ტედი მანქანას ატარებდა მე კი დრეიკს ველაპარაკებოდი,თვალით დამირეკა. ამას ძალიან მივეჩვიე,ყოველდღ მირეკავდა,ჩემდა საუბედუროდ ჯასტინსაც ძალიან მივეჩვიე. რა უნდა მექნა?ერთ უკიდურესობიდან მეორეში გადავვარდი.ტედი თუ ჯასტინი... არჩევნის გაკეთბა მიჭირდა. მაგრამ იმის გათვალისწინებით რომ ჯასტინს შეყვარებული ყავდა ტედის შანსები იმატებდა. მე სიმღერა და ვიწყე,ჯასტინი კი ხელს აყოლებდა მაინც ძალიან საყვარელი იყო,იმის გათვალისწინებით რომ მე ხმა არ მქონდა ისე იქცეოდა თითქოს მაგრად გავაკეთ ყველაფერი -ჯასტინ მე ხმა არ მაქვს თორემ სმენა დაქვეითებული კი არა ვარ?-უკვე სიცილისგან გაგუდულმა ძლივს ამოვთქვი -კარგი რა,მართლა გეყტოს-დრეიკიც ჩემს დღეში იყო ჯასტინი კი არ ჩერდებოდა,ისევ ცანცარებდა სახლამდე ვილაპარაკეთ,მაგრამ მერე ისინიც გასაქცევები იყვნენ და მეც და ამიტომაც ორივეს გამოვემშვიდობე. -შენი მეგობრები არიან?-მკითხა ტედმა,მთელი გზა ხმა არ ამოუღია -აჰა-თავი დავუქნიე-ბოდიშ თუ შეგაწუხეთ -ნუ სულელობ რაღაცეებს,უბრალოდ გამიკვირდა,არ მეგონა ჯასტინსაც თუ იცნობდი -აა-სიტუაციის განსამუხტად წამოვიძახე და სახლში შევედი. არც დედა,არც მამა და არც რეიჩლი იყვნენ სალხში.ძალიან გამოკვირდა,ეს გოგო მაინც სად იყო? მისაღებიდან პირდაპირ ჩემს ოთახში ავედით.ტედს დასილიც შევთავაზე მაგრამ უარი განაცხადა და მეცადინეობაზე გადავედით. ღმერთო! იმდენი ამოცანე გამაკეთებინა,ტვინი სულ გადამეჭეჭყა,უკვე ვეღარ ვაზროვნებდი,ორჯერ ორზე ალბათ შვიდიათქო გიპასუხებდით. -მოდი-სამი საათის მერე დაიწყო-ჯობია დაისვენო მაცდურად გამიღიმა -ახლა მიხვდი მაგას?-დავიმანჭე -ცოტა მსხვერპლის გაღებაც უნდა შეგეძლოს-თვალებში შემომხედა და მარცხენა ხელი თმაში შემიცურა. ჟრუანტელმა დამიარა,უსიამოვნომ კი არა,სასიამოვნომ. მეორე ხელი ნიკამქვეშ ამომდო და თავი ამაწევინა. არაფერი მითქვამს,არც კი გავძალიანებივარ როცა მისი ტუჩები ჩემსას დაეწაფა
| 
