| ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებიდ რომ ჯეიმსს შევხვდი,ეხლაც ვეხვეოდი –როგორ მომენატრე–სიხარულის ცრემლები წამსკდა –მეც მომენატრე,ჩემო გადარეულო–გადაიროხროხა ჯეიმსმა და დამაბზრიალა კარგა ხანი ემოციებს ვერ ვიკავებდი,არ ვიცოდი რა მექნა,მე ხომ მეგონა რომ მას ყველაზე კარგ შმთხვევაში დიდი,ხოლო ყველაზე ცუდ შემთხვევაში ვერასოდეს ვერ ვნახავდი... –არ მეგონა თუ კიდევ შგხვდებოდი–ბოლოს ამოვღერღე –მეც ეგრე მეგონა–თავზე ხელი გადამისვა,ალბათ უცხო თვალისთვის შეყვარებულები უფრო გამოვჩნდებოდით ვიდრე მეგობრები... –ჰო მართლა–ცოტა ხანში ამომხედა–არ მეტყვი რატომ აღარ მომწერე? –ვერ მივხვდი რაზე ლაპარაკობ–გულწრფელად ვუთხარი –მე შენ ტელეფონზე გწერი.. –აა,ჰო–უცებ გამახსენდა–ჯასტინმა შნზე იეჭვიანა და ტელეფონი შუაზე გადამიფშვნა–ჯეიმს არაფერს ვუმალავდი მაგრამ მის ასეთ რეაქციას არ მოველოდი –რა?–დაიღრიალა–იმ ..იმ..–ენას პირში ვერ აბრუნებდა –კარგი ხო დამშვიდდი,არაფერი მომხდარა,უბრალოდ ძალიან მძიმე პერიოდი უდგას და უნდა გავუგოთ –უნდა გავუგოთ?–უკვე გაცოფდა–მაინც რაში?იმაში რომ ერთაერთ ადამიანთან რომელიც მიყვარს კონტაქტი ამიგრძალოს?ეგოისტია.. –არ არის ეგოისტი უბრალოდ მძიმე პერიოდი უდგას... –ჩემზე მძიმე?–ოდნავ დამშვიდდა –არა–თავი ჩავღუნე და დამარცხება ვაღიარე კარგა ხანი ხმა არხერთს არ ამოგვიღია,ბოლოს მაინც ჯეიმსმა დაიწყო –კარი ხო გპატიობ–ხები გამომიწოდა და ჩამიხუტა,დათვივით მიჭერდა–მაგრამ ამჯერად იცოდე,თუ კიდევ ეგეთი რამ განმეორდა იმ შენს ბიბერს თავ–ყბას მივუნაყავ –ნუ სულელობ ეხლა რაღაცეებს,შენ ჩემთვის შეუცვლელი ხარ –მაგრამ იმაზე მეტად გიყვარვარ–ხმაშ ნაღველი შემოერია –ჯეიმს....–გავკაპასდი–თქვენ,ორივეს თქვენ–თქვენი ადგილები გაქვთ,და არ ვაპირებ ამაზე კამათს,ისედაც ძლივს გნახე.... –ჰო,მართალი ხარ..მალე ისევ უნდა წავიდე... –წახვიდე?–წამოვიყვირე–კი მაგრამ სად?ხომ იმალებოდი? –ვიმალებოდი?არა რა სისულელეა –აბა ეს წასვლა რა იყო? –ეს?კიდევ ერთი საქმე,უბრალოდ შენ არ გითხარი რომ არ გენევიულა –კი გამოგივიდა ისე....–შევუბღვირე–ახლა რაღაზე მიდიხარ? –ეს ბოლო საქმე იქნება –არა რა... –ლილ,მართლა გეუბნები ეს ბოლოა –არ მჯერა–თავი მკაცრად გავიქნიე –გპირდები–ხელები ჩამჭიდა–მერე კი თავისუფალი ივქნები.... –საშიშია? –არა–თავი უდარდელად გაიქნია –არ ვიცი,არ ვიცი–დაეჭვებულმა ჩუმად ჩავიდუდღუნე,გული რაღაც ცუდს მიგრძნობდ..... კიდევ რამდენიმე საათი ვიყავით სანაპიროზე,მერე კი ჯასტინმა დამირეკა და წასვლა მომიწია,ჯეიმსი კი შმპირდა რომ კიდევ მნახავდა.... –my shawty-მომეხვია ჯასტინი–სად იყავი? –სანაპიროზე ვსეირნობდი–უხერხულად ჩავიღიმე... მემგონი რაღაცას მიხვდა მაგრამ არაფერი უკითხავს... სადილისთვის ისე მოხდა რომ სახლში მარტო მე და ჯასტინი დავრჩით,ყველანი გაიკრიფნენ. ზოგი სად,ზოგი სად.... ჩვენ დივანზე მოვკალათდით,და სპაგეტის ჭამას შევუდექით,ჯასტინი კი თავისი ლეპტოპით twitter-ზე დაძვრებოდა... მე კი ისევ ჯეიმსზე ვფიქრობდი.... არ ვიცი რატომ მაგრამ რაღაც არ მინდოდა რომ იმ საქმეზე წასულიყო,ვიცოდი რომ რაღაც ძალიან ცუდი მოხდებოდა....
| 
