DanGerouSly In Love (7)
♥დიდი მადლობა რომ გაგრძელების საშუალება მომეცით♥
♥ახალი თავი სრულიადში♥
♥იმედი მაქვს მოგეწონებათ!.♥
♥ნახეთ და დააკომენტარეთ!...♥
ჯონი სკამზე ჩამოჯდა.. მე კი იმ ამბის მოყოლა დავიწყე, რასაც დიდი ხანია ვმალავდი.. რაც არავისთვის არ უნდა მეთქვა.. არ ვიცი რატომ,მაგრამ ვგრძნობდი რომ ის რომ არ მეთქვა ჯონისთვის სინდისი მომკლავდა.. ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს..უკვე აღარ შემეძლო ამ ამბის დამალვა.. და ალბათ სწორედ ამიტომ ვუსმენდი დეპრესიულ სიმღერებს..
-გისმენ!(ჯონი)
-მოკლედ ჯერ გაგაფრთხილებ რომ ეს გრძელი და ყველაზე საშინელი ისტორია..და შეძლება ამ ამბის გაგების შემდეგ სამუდამოდ შემიძულო კიდეც..
-კარგი რა ანა.. შენი ლაპარაკი მაშინებს.. ეს შეუძლებელია..შენი შეძულება შეუძლებელია..
-ჰაჰა ..თავი ვერ შევიკავე და მის ნათქვამზე გავიცინე.. თუმცა ამ სიცილმა საკმაო ტკივილი მომაყენა..
-ანაა..
-ჯონ მომისმინე მე ვიცოდი შენ ვიც იყავი და რას წარმოადგენდი ..იცი რატომ მოვედი იმ დღეს და გაგევანი? შენი თავიდან მოშორება გვინდოდა.. მე კი როგორმე მახეში უნდა შემეტყუებინე..
ჯონს უნდოდა რაღაც ეთქვა მაგრამ არ ვაცადე...
-ჯონ მომისმინე.. რაც არ უნდა დაუჯერებელი იყოს მე და ჩემმა მეგობარმა გავძარცვეთ ის ბანკები..
-ეს შეუძლებელია..ჯონი გაშეშებული იჯდა სკამზე..ცოტახანი მას ვათვალიერებდი, მაინტერესებდა მისი რეაქცია,მაგრამ ის ხმას არ იღებდა..თუმცა რა რეაქცია უნდა ჰონოდა მე ხომ ისეთ რამეს ვეუბნეოდი რაც დაუჯერებელი არა უფრო არა შესაძლებელი იყო.. ან ალბათ ის ფიქრობდა რომ მე საზიზღარი ადამიანი ვიყავი,რომლის დაჭერაც არც ისე გაუჭირდებოდა.. ანდა ფიქრობდა თუ რატო მოვიქეცი ასე.. ძალიან მინდოდა ამ წამს სულ რამოდენიმე წუთით მისი აზრები გამეგო.. უკვე ამის ატანა აღარ შეიძლებოდა,ამიტომ იქიდან უბრალოდ წამოვედი..
იმ საშინელი დღის მერე 2 კვირა გავიდა.. მაგრამ ჩვენს შესახებ სტატია არსად დაწერილა.. ჩვენ ჯერ კიდევ არ ვიყავით ძებნილები..თუმცა ვგრძნობდი რომ მალე ძებნილები გავხდებოდით.. ნიკის განსაკუთრებით გაუჭირდა ამ ამბის გაგება.. რამოდენიმე ხნით ხმასაც კი არ მცემდა.. ის ფიქრობდა რომ არასწორედ მოვიქეცი,მაგრამ მე ვფიქრობდი რომ ეს ყველაზე სწორი საქციელი იყო რაც გამიკეთებია.. ჩვენი აზრები გაიყო.. უკვე იშვიათად ველაპარაკებოდით ერთმანეთს.. ერთ დღესაც შემთხვევით მის საუბარს მოვკარი ყური, ნიკმა ძალიან მატკინა გული.. ის ტელეფონით რაიანს ელაპარაკებოდა.. მან ყველაფერი უამბო ჩვენს შესახებ და გავიგე ისიც როგორ უთხრა თქვენთან ვბრუნდებიო,რადგან ჩემი ატანა აღარ შეეძლო.. შემთხვევით ნიკმა თვალი მომკრა და მიხვდა რომ მის საუბარს ვუსმენდი..
-შენ მე მისმენდი?
-ხო მოხდა რამე? (ნიკს აღარაფერს ვაცდიდი უბრალოდ რაც მთელი ორი კვირის განმავლობაში დამიგროვდა ის ვუთხარი..რასაც ახლა მე განვიცდიდი ყველაფერი.. პირველად ვიყავი ასეთი გულწრფელი.. და ამავდროულად პირველად ვიგრძენი რომ ძალიან უსუსრი ადამიანი ვიყავი.. ის რასაც გარედან ‘’ ვიხატავდი’’ ეს სრულია ფანტაზია იყო..სულიერად სულ სხვა რამეს განვიცდიდი..ასე ძლიერად არასოდეს მიგრძვნია ის ტკივილი ... ახლა მხოლოდ იმას ვოცნებობდი მშობლები მყოლოდა,მაგრამ ეს შეუძლებელი იყო.. თავი ვეღარ სევიკავე და ავქვითინდი.. ნიკმა გულში ჩამიკრა..)
-ნუ ტირიხარ!.. ვიცი რომ შეიძლება გული ბერჯერ გატკინე,მაგრამ იმიტომ რომ ჯობია აქედან წავიდეთ.. დამიჯერე ამ ქალაქში ყოფნა უფრო ცუდად იმოქმედებს შენზე ვიდრე ის რომ რაიანთან დავბრუნდეთთ..
ვგრძნობდი რომ ყველაზე სუსტი ადამიანი ვიყავი.. ნიკის საუბარი უკვე აღარ მესმოდა...ვხვდებოდი რომ ფერი მეცვლებოდა,საბოლოოდ კი საშინლად გავფითრდი..ნიკი მეძახდა,მაგრამ ვერ ვპასუხობდი..
* * * * *
თვალი გავახილე თუ არა მაშინვე ნიკის ხმა მომესმა.
-გონს მოვიდა!.. რამოდენიმე წამში კი რაიანს მოვკარი თვალი..
ლოგინიდან ცოტა წამოვიწიე..
ცოტახანი ყველა მე მიყურებდა მათ შორის ჰარიც და სელიც..
-ნიკთან მარტო დამტოვეთ.. ბავშვები უხმოდ გავიდნენ..
-ეს რატომ გააკეთე? აქ რატომ მომიყვანეე? შენ შეგეძლო წამოსულიყავი მე კი არ მინდოდა..
-გინდა ჯონმა დაგიჭიროს?
-ჯონი ვერ დამიჭერს..
-ანა შენ ცდები.. მას შეუძლია დაგიჭიროს მან ყველაფერი იცის.. რატო არ დაგიჭერს? კარიერას ხო არ დაინგრევს შენს გამო..მითუმეტეს როცა შენ მიმართ არაფერს გრძნობს..
-მაგრამ...
-შენ შეიძლება რამეს გრძნობდე ჯონის მიმართ მაგრამ ის? ის არამგონია.. გამიგია ეგრეთი პროფესიის ხალხს იშვიათად უყვარდებათ.. ან საერტოდ არ უყვარდებათ..
-ყველაფერი იდიოტობა როგორ შენ გაგიგია.. კარგი შენ რაც გინდა ქენი,დარჩი მათთან მაგრამ მე უნდა წავიდე.. მინდა ნიუ-იორკში დავბრუნდე..
-ცდები ანა..(ნიკი)
-არა პირველად ვამბობ ისეთ რამეს რაშიც არ ვცდები..
მაშინვე ნიკის მოვეხვიე.. რადგან არ მინდოდა თავი მარტო მეგრძნო..
-ცოტახანი მაინც დარჩი სანამ არ გამოკეთდები?? სულ რამოდენიმე დღით და თან შენსიც მოგვეცი..
-კარგი..
-მე გავალ.. დაბლა გელოდები ერთად ვისაუზმოთ...(ნიკიმ თვალი ჩამიკრა და ოთახიდან გავიდა)
მაშინვე ლოგინიდან წამოვდექი და ჩემს კარადას გადავხედე.. დიდხანს არ მოვუნდი იმის შერჩევას თუ რა ჩამეცვა..ტერასაზე გავედი.. ყველა მაგიდასთან იჯდა.. იცინოდნენ და თან საუზმეს მიექცეოდნენ..
-მოდი ლამაზო რამე ჭამე..(რაიანი..ამდენი ხნის მერე პირველად გავიგე მისი ხმა)
ნიკის გვერდით დავჯექი..
-აბა როგორ მოიარეთ ნიუ-იორკი? (რაიანი)
-ხმებმა თქვენ შესახებ აქაც ჩამოაღწია( ჰარი) ჰარი მისი დანახვა ნამდვილად არ მესიამოვნა.. დიდად სელიც აღარ მომწონდა..ჩემში ორივე,ოფროსწორედ სამივე ზიზღვის გრძნობას იწვევდა გარდა ნიკის..
-საშინლად მაგარი თავგადასავალი იყო..
უკვე მომაბეზრებლი გახდა მათი საუბარი..მე უნდა წავიდე.. მირჩევნია ცოტახანი მარტო ვიყო..
-კარგი მაგრამ იცოდე დღეს რაღაც წვეულებაა და მეზობელმა დაგვპატიჟა ...შვილიშვილი ჩამოდის დიდიხმის მერე თუ რაღაც და უნდა რო გაგვაცნოს..
-რო იცოდეთ რა ნაძირლები ხართ მაშინ არ გაგაცნობდათ..(ირონიულად ვუპასუხე რაიანს)
-საღამოს 6-ზე მისაღებში გელოდებით..
რაიანისთვის აღარ მიპასუხია ისე წავედი.. მთელი დღე ჩემ ოთახში გავატარე.. ფანჯრიდან ვუყურებდი მათ მხიარულებას.. ნიკს ეს გარემო უფრო მოსწონდა.. ვხვდებოდი რომ ჩემი საუკეთესო მეგობარი აღარ იყო საუკეთესო,მაგრამ ის მაინც ძალიან მიყვარდა მთელი გულით და მისთვის თავსაც გავწირავდი.. საღამოს ჩემი ოთახი დავტოვე და დაბლა ჩავედი..
-აი ჩვენი პრინცესაც ჩამოვიდა..
ხმა არცერტისთვის გამიცია.. ნიკთან მივედი..
-კარგი დროა წავიდეთ...
წვეულებაა? ესაა წვეულებაა? ძალიან მოსაწყენი.. ეს წვეულება მოხუცებისთვის უფრო იყო.. გავიფიქრე მაშინვე როდესაც მეზობლის ეზოში შევაბიჯე.. სადან ჰქონდა მოწყობილი და გალამაზებული ეზო,თუმცა მთლად უშნოც არ იყო :დ.. არამგონია აქ ყოფნა მომწონდებოდა,მაგრამ ცოტახნით ჯობდა ამეტანა.. ცოტახნის შემდეგ მასპინძელი სიტყვით გამოვიდა და საბოლოოდ თავისი მონატრებული შვილიშვილი წარმოგვიდგინა რომელიც მასთან დარცენას აპირებდა ერთი თვით ამდენი ხნის მერე..
როდესაც მის შვილიშვლის მოვკარი თვალი გავშეშდი.. მე და ნიკმა ერთმანეთს გადავხედეთ..
-ეს ჯონია..!
-მართლაც..
-თქვენ მას იცნობთ? (რაიანი)
-არაა შენი საქმე..(არც მე და არც ნიკს ამაზე საუბარი არ გვინდოდა....)
რაიანს მოვშორდით და მისგან ცოტა მოშორებით დავდექით..
მე ჯონს ვუყურებდი..და ჩვენი თვალები შემთხვევით შეხვდა ერთმანეთს...
ვიგრძენი ფერი მეცვლებოდა,და თანდათან ვფითრდებოდი.. მეტისმეტად საოცარი და უჩვეულო შიშის გრძნობდა დამეუფლა..მივხვდი იმ ადამიანის პირისპირ აღმოვჩნდი ვისი პიროვნებაც ისე მხიბლავდა,რომ თუ ნებას დავრთავდი, ის მთელ ჩემს არსებას სულ შთანთქავდა..
-ნიკი მე უნდა წავიდე.. აქ ყოფნა არ შემიძლია.. (თვალი მოვკარი ჩემკენ მომავლ ჯონს,ამიტომ იქიდან გამოქცევა ვარჩიე..
-მოიცა ანა არ წახვიდე..
-ჯონ მე უნდა წავიდე..
-მე მგონია რომ ჩვენ უნდა ვილაპარაკოთ.. ვიცი რომ შენ ბედისწერისა არ გჯერა,მაგრამ ჩვენ უკვე მეორედ შევხვდით და ისიც სულ შემთხვევით..
-მომისმინე!!..
-წამოდი!! (ჯონს წავყევი რადგან ვგრძნობდი რომ ახლა მხოლოდ ჯონთან სიახლოვე მინდოდა,რადგან ის ძალიან მომნტარებოდა)
ძალიან ლამაზ ადგილას მიმიყვანა..
-ეს ადგილი განსაკუთრებით მიყვარდა როცა პატარა ვიყავი და ახლაც მიყვარს..
-ამ ადგილის სილამაზე მართლაც რომ მომაჯადოებელია..
-ჰო..გახსოვს ჩვენი ბოლო საუბარი? (მე უხმოდ დავეტანხმე)
რამოდენიმე წამს სიჩუმე გამეფდა..სიომ ტოტები ნელ-ნელა შეარხია და ამ უჩვეულლო სიჩიმეშიაქეთ-იქით ირხეოდა..
-ჯონ მე დამნაშავე ვარ.. რო დამიჭირონ ძალიან ბევრს მომისჯიან.. მიუხედავდ იმისა რომ ვიცი შენ მე დამიჭერ მე მაინც მიყვარხარ.. ამჯერად მართლაც არ ვთვალთმაქცობ..მიყვარხარ.. არ მჯერა ამას რო ვამბობ,რადგან არასოდეს მჯეროდა რომ სიყვარული არსებობდა..ახლა კი ვხვდები რომ სიყვარული არსებობს თუცმა ამ გრძნობას ბედნიერება კი არა ტკივილი მოაქვს.. ჯონ გთხოვ მაპატიე..რომც არ მაპატიო მინდა იცოდე რომ მიყვარხარ!..
წამოვდექი და წასვლა დავაპირე, მაგრამ მისმა ხმამ გამაჩერა,რომელიც ჩემს სახელს იმეორებდა..
-ანა! ანა! იცი ?! ჯონი მომიახლოვდა და მაკოცა..
ძალიან დიდი მადლობა ტუთოეული კომენტარისთვის და დიდი მადლობა იმისთვის რომ კითხულობთ და აკომენტარებთ..მემგონი კარგი თავი გამოვიდა ეს თქვენ გადაწყვიტეთ.. დიდი იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ.. და კიდევ ერთი გადავწყვიტე ეს თავი მივუძღვნა Smiler♥Megi-ს.. მადლობა შენ რომ კითხულობ და გაინტერესებსს..მიყვარხარ.. საერთოდ ყველა მიყვარხართ..
