DanGerouSly In Love (5)
მარიამომ უფლება მომცა შეწყვეტილი მოთხრობა გამეგრძელებინა..
იმედი მაქვს მოგეწონებათ!..♥)
ნახეთ და დააკომენტარეთ!...♥
მარიამომ უფლება მომცა შეწყვეტილი მოთხრობა გამეგრძელებინა.. მოთხრობის შეწყვეტის მიზეზი ის იყო რომ კომები არ დაწერეთ... მე კი ეს ძალიან მეწყინა და შევწყვიტე.. ახლა კი ამას იმიტომ ვაგრძელებ,რომ არ მიყვარს დაუმთავრებელი საქმეები :დ..
ნიკმა როდესაც ეს გაიგო და მითუმეტეს სტატიაში აგენტის სურათი ნახა, გადაწყვიტა რომ იგი შეება და შემდეგ თავიდან მოეშორებინა..
სწორედ აქედან დაიწყო ყველაზე საინტერესო..
-ეს ყველაზე საშინელი იდეაა რაც კი დაგბადებია..
-კარგი რა ანა..
-კარგი რა არ უნდა მაგას.. მემგონი ჯობს ნიუ-იორკიდან წავიდეთ..ახლა საკმარისი თანხაც გვაქვს..
-არა.. რიტ ვერ ხვდები ჩვენ მთლიანი ნუ-იორკის დაპყრობა შეგვიძლია..
-არა არ შეგვიძლია.. ყოველთვის არ გაგვიმართლებსს.. გაიხსენე რამოდენიმეჯერ თითქმის გავებით კიდეც პოლიციის მახეში..
-მაგრამ ახლა თავისუფლები ვართ..
-მაგრამ არ ითვლება.. დამიჯერე იმ დეტექტივთან კავშირი უბედურებას მოგიტანს..
-მომიტანს?
-ხო მე მირჩევნია ამ საქმიდან გავიდე..
-ახლა ..ახლა როცაა... ნიკიმ საუბარი აღარ გააგრძელა.. ოთახიდან გავიდა და ბოლოს გასასვლელი კარები მოიჯახუნა.. მე ის მართლა ძალიან გავაბრაზე... მაგრამ ამ შემტხვევაში არ ვაპირებდი მისთვის რამე დამეთმო.. იმიტომ რომ ეს იდეა მართლაც არ მომწონდა.. დაახლოებით 20 წუთი გავიდა,რაც ნიკი სახლიდან გავარდა.. სახლში მარტო ყოფნას ვამჯობინე მეც ქალაქში გავსულიყავი..
მთელი დღე ვიხეტიალე ნიუ-იორკის ქუჩებში,ბოლოს რომელიღაც მდიდრულ გარეუბანს გადავაწყდი..
ეს მდიდარი ხალხის დასახლება იყო,რომელთაც არავინ არაფრად მიჩნდათ და ფულის გარდა არაფერი აინტერესებდათ..
-ჰაი! შენ ახალი მაცხოვრებელი ხარ?
-არა ! უხეშად ვუპასუხე ჩემს გვერდით მომავალ გოგონას..ამ უხეში პასუხის შემდეგ უცნობმა ნაბიჯს აუჩქარა და ერთ-ერთ მდიდრულ სახლში შევიდა..
-ვერ ვიტან ამ ხალხს!..
-რატო ვერ იტან? (ამჯერად ჩემს გვერდით ვიღაც ბიჭი მოდიოდა)..
მის შეკითხვაზე უხეშად ვუპასუხე,მეგონა ისიც წავიდოდა,რადგან არ მინდოდა რომელიმე მდიდარ ადამიანთან ურთიერთობა გამება..მაგრამ ის არ წავიდა..ჩემს გვერდიტ მოდიოდა მე ხმას არ ვცემდი..როგორც იქნა მდიდრების უბანს გავცდი და ის უცნობიც ჩამომრჩა..
-ნამდვილი დეგენერატი!..
გაბრაზებული ვიყავი ..საშინლად გაბრაზებული და ამავდროულად ნიკიზე ნაწყენი.. ის კი ალბათ ჩემზე იყო ნაწყენი..
-დიდი ხანია რაც სახლში ხარ? სახლში როცა მივედი ნიკი უკვე იქ დამხვდა..
-ისე რა!!..
-ჩემზე გაბრაზებული ხარ?
-არა ანა! ვიცი რომ ეს ცუდი იდეა შეიძლება იყოს,მაგრამ ჩვენ დასაკარგი არაფერი გვაქვს.. არც მშობლები გვყავს,არც ნათესავები და ჩვენს გამოც არავის შერცხვება..
-მართალი ხარ..
-ეს სიმართლეა მაგრამ ჩემი იდეა ნამდვილად სისულელეა!..
ლაპარაკის დაწყებას ვაპირებდი,მაგრამ მან შემაჩერა..
-შენ გადაწყვიტე როგორ მოვიქცეთ.. დავბრუნდეთ საქართველოში თუ ის მატლი გავსრისოთ?
-ნიკ არ ვიცი ..ნამდვილად არ ვიცი..საქართველოში დაბრუნება სრული უაზრობა იქნება,მაგრამ... მოდი შენ გადაწყვიტე,როგორ მოვიქცეტ..ამჯერად შენ გენდობი..
-მე? ეს ხომ სრული უაზრობაა?მეხუმრები?
-არა.. როგორც გინდა ისე მოვქცეთ..
-მართლა? ნიკიმ სერიოზულობა დაკარგა და გამიღიმა.. უკვე მივხვდი რასაც გეგმავდა და მისთვის კითხვაც არ დამისვამს..
მეორე დღეს გამაცნო თავისი გეგმა... წინააღმდეგი ვიყავი იმის რომ მე უნდა გამეცნო ის დეტექტივი,მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა..
მთელი ორი კვირა იმ დეტექტივს დავდევდით.. გვინდოდა მისი დღიური რეჟიმის შესახებ რაიმე მაინც გაგვეგო..ამ ორ კვირაში მთლიანად თუ არა ნაწილობრივ მაინც შევძელით დაგვედგინა რაღაცეები მის შესახებ..ბანკების ძარცვას რაც შეეხება ის სხვა დროისთვის გადავდეთ..
-შესანიშნავად გამოიყურები იმისთვის რომ ის ნაგავი მოხიბლო..
-ნიკ ეგრე ნუ ამბობ იქნება და ნაგავი სულაც არ არის..ის უბრალოდ თავის საქმეს ასრულებს..
-კარგი რა.. ეგ მე სულ არ მაინტერესებს..შენ რაც შეგეხედა შესანიშნავად გამოიყურები..
მე და ნიკი იმ კაფესკენ წავედით სადაც იმ დეტექტივს უნდა ესადილა..
-რას მიირთმევთ?
-წვენი თუ შეიძლება..
დეტექტივის მაგიდასთან ახლოს დავჯექი.. მანაც წვენი მოთხოვა.. თან წვენს წრუპავდა და თან ლეპტოპს ჩასჩერებოდა..
ნიკი იქით იჯდა და თვალებთ მანიშნებდა მასთან მივსულიყავი..
-ჰაი!..
-გამარჯობა.. ლეპტოპს თვალი მოაშორა და ამომხედა.. მისმა ძლიერმ გამჭოლმა მზერამ ცოტა არ იყოს შემაშინა.. და ამავდროულად რაღაც ვიგრძენი,მაგრამ ეს რა გრძნობა იყო ვერ მივხვდი.. ეს იყო ზიზღი..? რაღაც არამგონია.. აბა რა იყო?
-გისმენთ..
-დიდი ხანია თქვენი გაცნობა მინდა.. მაგრამ როგორც ჩანს ძალიან ბევრი სამუშაო გაქვთ ...შეიძლება? (სკამზე მივუთითე..)
-შეიძლება მითხრა და გამიღიმა..
-ძალიან სასიამოვნოა ჩემთვის თქვენი გაცნობა
-ჩემთვისაც..
-დიდი ხანია რაც დეტექტივი ხართ?
-არც ისე..
-თქვენი სახელი შეიძლება ვიკითხო?
-სტატიაში ეწერა..
-გაზეთ-ჟურნალებს არ ვკითხულობ..არ მაინტერესებს..უბრალოდ თქვენ შესახებ მეგობრებისგან გავიგე..
-ჩემი სახელია ჯონი ..
-სასიამოვნოა ჯონ მე ანა ვარ საქართველოდან...
-მე ლოს-ანჯელესიდან ვარ,მაგრამ უკვე დიდი ხანია რაც ნიუ-იორში ვცხოვრობ..
-მარტო ცხოვრობ?
-კი..
-შენ რამ ჩამოგიყვანა აქ?
-უბრალოდ ინტერესმა...
-მარტო ხარ?
-არა ჩემს მეგობართან ერთად ჩამოვედი..
ჯონი ასე თუ ისე გავიცანი.. ძალიან მომეწონა კარგი ტიპი ჩანდა :დ. .. რაც მთავარია იცოდა ვის როგორ უნდა დალაპრაკებოდა..
-სამწუხაროდ მე უნდა წავიდე.. შესვენება დამთავრდა..
-ცუდია ჯონ..(ახლა მას უკვე სახელით მივმარტავდი)..
-ჯონ იცი ჩემს სავიზიტო ბარათს დაგიპოვებ.. თუ გაგახსენდი დამირეკე..
ჯონს დავემშვიდობე და იმ ადგილს გავეცალა..
ძლიერად ამოვიხვნეშე.. მარტალია ეს არც ისე რთული საქმე იყო,მაგრამ ძალიან ვნერვიულობდი..მაინტერესებდა რა გამოვიდოდა ამ საქმიდან..
-აბა რა ქენი? (ნიკის ხმის გაგონებისას შევხტი)
-რა მოგივიდაა? რატო შეხტი?
-არა უბრალოდ ძლივს ამოვისუნთქე..
-მე კი მგონია რომ კარგად გაუგეთ ერთმანეთს..
-ვითომ?
-ჰოო!!
რამოდენიმე დღე გავიდა ჩემი და ჯონის შეხვედრის შემდეგ მას კი არ დაურეკავს.. გული მწყდებოდა რომ არ მირეკავდა..არა იმიტომ რომ ჩვენი იდეა ჩარდებოდა,არამედ მისი ნახვა კიდევ მინდოდა.. ძლიერი სურვილი მქონდა იმის რომ მას კიდევ ერთხელ შევხვედროდი..
-გისმენთ (ტელეფონმა დარეკა..უცხო ნომერი იყო)
-გამარჯობა ანა მე ჯონი ვარ.. (მისი ხმის გაგონებისას ტანში ჟრუანტელმა დამიარა)
-ვინ არის? (ოთახში ნიკი შემოვიდა)ნიკის ჩუმად ვუპასუხე რომ ეს ჯონი იყო..
-ანა მისმენ?
-კი გისმენ ..ბოდიში..
-არაუშავს..
-დღეს კორპორაციული წვეულებაა თუ რაღაც ამის მსგავსი და მინდა რომ ჩემთან ერთად წამოხვდე.. შეგიძლია?
-არ ვიცი..ერთი წუთი..
-კარგი..
ნიკის ვუთხარი რასაც ჯონი მთავაზობდა მან კი მითხრა რო სასწრაფოდ დავთანხმებულიყავი..
-ჯონ თანახმა ვარ.. წამოვალ შენთან ერთად..
-მაშინ მითხარი სად გამოგიარო..?
მისამართი ვუთხარი..ნახევარ საათში ის ჩვენი სახლის წინ იყო..
ფანჯრიდან მის მდიდრულ მანქანას მოვკარი თვალი..ჯონის იქვე
იდგა და სიგარეტს აბოლებდა.
ჩემი დანახვისას სიგარეტი გადააგდო..
-დიდხანს ხო არ გალოდინე?
-არა...ძალიან ლამაზი ხარ.(ჯონიმ გამიღიმა.. შემდეგ კი
მანქანის კარი გამიღო)
იმედია მოგეწონათ ..მემგონი საინტერესო გამოვიდა.. და იმედია მოგეწონათ.. მადლობა თითოეული კომენტარითვის.. და დიდი მადლობა რომ თქვენი საყვარელი წუთები დაუთმეთ ჩემ სიახლეს..
მეორე მოთხრობასაც დავდე დღეს საღამოს,... :დ უკვე საღამოაა
