სიგიჯემდე ვიყავი შეყვარებული.გვერდით ისეთი ბიჭი მყავდა როგორზეც მუდამ ვოცნებობდი. უბედნიერესი ვიყავი. სამეგობროში ყველას თეთრი შურით შურდა ჩემი.
მე და გიო ერთმანეთი ერთი წლის წინ გავიცანით, როგორც კი დავინახე მომეწონა.ძალიან მალე დავმეგობრდით. მთელ დროს ჩვენს სამეგობროში ატარებდა. მთელი ღამე ვმესიჯობდით ხოლმე. თანდათან უფრი და უფრო ვახლოვდებოდით. ჩემს ორივე დაქალს ძალიან უხაროდათ ჩემი ასეთი ბედნიერება და ყოველთვის მეუბნებოდნენ აშკარად მოსწონხარო, მეც ჭკუაზე არ ვიყავი. ამას საჩუქრები და ბოლოს სიყვარულის ახსნა მოყვა.
ერთ დღესაც გამოვიპრანჭე და პაემანზე წავედი.როცა კაფეში შევედი, ლევანი წამოდგა და ჩამეხუტა,
დავსხედით და საუბარი დავიწყეთ. მერე გამაჩერა და მითხრა, სერიოზულად უნდა გელაპარაკოო. გული გამისკდა, მეგონა ცოტაც და მეტყოდა აღარ მიყვარხარო, მაგრამ მისმა სიტყვებმა გამაშერა.სიგიჯემდე მიყვარხარ და მინდა ჩემი ცოლი გახდეო. კინაღამ გული წამივიდა.ვუთხარი რომ თანახმა ვიყავი, მაგრამ ეს რომ მშობლებს გაეგოთ სახლიდან აღარ გამომიშვებდნენ. ცოტა ხანს თავი დაღუნა,მერე ამომხედა და მითხრა გავიპაროთო... მთელი ღამე არდამეძინა და ვფიქრობდი, რა გამეკეთებინა.სამი დღე ვფქრობდი. რჩევა ჩემს ორ დაქალს ვკითხე. ერთმა მარიმ მითხრა რომ თუ ამას ვიზამდი ხმას აღარასოდეს გამცემდა. რადგან ეს ყველაზე საშინელი რაღაც იყ, რისი გაკეთებაც კი შემეზლო, ადგა და წავიდა. ნინიმ კი მითხრა,რომ ძალიან ცუდად ვიქცეოდი, მაგრამ რაც არ უნდა გადამეწყვიტა სულ გვერდში დამიდგებოდა, რადგან მისთვის ძალიან ძვირფასი ვიყავი. მარიმ ძალიან მაწყენია, სულ ნინიზე წინ იდგა ჩეთვის. ბოლოს ძლივს მივიღე გადაწყვეტილება, პასუხი თავი დაბადების დღეზე ვუთხარი, სიხარულისგან გაგიჯდა. გიომ თავის მეგობარს მანქანა გამოართვა და მის აგარაკზე ავედით. ვიცოდი, რომ ჩემი ტელეფონი რეკვით გასკდებოდა, ამიტომ გამოვრთე. მეორე დღეს კი გიოს ნომრიდან მივწერე მარის, სერთოდ არ გამხსენებია მასთან რომ ვიყავი ნაჩხუბარი და ვთხოვე რომ ჩემი მშობლებისთვის ეთქვა ეს ამბავი. იმ წუტში გადმომირეკა."დეგენერატო, ესეიგი მაინც გაიპარე ხო? მაგას ვერასოდეს ვერ გაპატიებ და სჯობს საერთოდ დამივიწყოო. გული ძალიან მეტკინა, მაგრამ რა უნდა მექნა. შემდეგ ნინსთან ვცადე დარეკვა მაგრამ ტელე გამორთული ქონდა.
საღამოს ჩავრთე ტელე და პირველი მამაჩემის ზარი იყო. აანკალებულმა ავიღე ყურმილი. ღრიალით დამიწყო ლაპარაკი მითხარი სად ხარო. რომ არ ვუთხარი, მაინც მოგზებნიო და გამითიშა. შემდეგ ნინიმ დამირეკა, ძაან ნერვიულობდა, თურმე მამაჩემი მასთან იყო მისული და მე მეძებდა.
სახლში მხოლოდ მეოთხე დღეს დავბრუნდი გიოსთან ერთად. იქ მთელი ამბები დატრიალდა. ვერაფერი რომ ვერ გავაწყვე გიოსთან წავედით სახლში. მამაჩემმა ერთი მომაძახა აქ აღარ დამენახოო.
გიოს მშობლებმა კრგად მიმიღეს. დრო გადიოდა, მამას კი ჩემი დანახვაც არ უნდოდა. ყველაზე მეტად მინდოდა მინდოდა დედა რომ ცოცხალი ყოფილიყო.
ნელ-ნელა ჩვენი ურთიერთობა გაფუჭდა. ამან კი ჩვენი დაშორება გამოიწვია.
სახლში მამამ არ შემიშვა. დავრჩი ასე უსახლკაროდ. იმ ღამეს მთელი ღამე გარეთ ბოდიალში გავატარე. დილით კი მარი შემხვდა. მე ხმა არ ამომიღია, თვითონ დაიწყო საშინელებების ლაპარაკი. მარი თუ ასეთ გამიკეთებდ ვერასოდეს ვერაფრით ვიფიქრებდი. შუა გზაში ისეთ რაღაცეები დამიწყო და ისეთ საშინელებებს ლაპარაკობდა ყველა მე მიყურებდა. ამ დროს ნინიმ მოვიდა.. მარის ეჩხუბა, მე კი ხელი მომკიდა და წამიყვანა. გზაში ყველაფერი მოვუყევი. მისგან იგივეს ველოდი რაც მარიმ გამიკეთა, იმის მიუხედავად რომ ორი წუთის წინ ჩემს გამო იჩხუბა.
ნინი კი მოვიდა ჩემთან და ძაან მაგრად ჩამეხუტა,
თან მითხრა რომ მე მისი საუკეთესო მეგობარი ვიყავი და ყოველთვის გვერდში დამიდგებოდა. ეს რომ მითხრა თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა. მას შემდეგ გავიდა წლები, მე და ნინი კი ისევ ერთად ვართ. ჩვენ უკვე არ ვართ საუკეთესო მეგობრები, ჩვენ უკვე დები ვართ ერთმანეთისთვის.
