გამარჯობათ მე მექვია მარი:) ჩემ ცხოვრებას დასაწუნი არაფერი არ ქონდა)) გვერდით მყავდა ძალიან ერთგული და თბილი ოჯახი)) ასევე საუკეთესო მეგობარი ანა... რომელიც სიცოცხლეს მირჩევნია. ჩვენ ორივე 16 წლის ვართ)) ერთ დღეს ჩვენმა კლასელმა დაგვირეკა და გვითხრა რომ დაპატიჟებულები ვიყავით წვეულებაზე... ჩვენ გაგვიხარდა)) ჩავიცვით და შოპინგზე წავედით)) ძალიან ბევრი ვიარეთ და ვერაფერი ვერ ავარჩიეთ)) მეტი სიარულის თავი აღარ გვქონდა რადგან ძალიან დაღლილები ვიყავით, ასე რომ გადავწყვიტეთ ხვალ დილით წამოვსულიყავით)) რადგან ძალიან დაღლილები ვიყავით სახლში წამოსვლა გადავწყვიტეთ, მაგრამ უცებ ანას გული წაუვიდა(( მე ძალიან შემეშინდა ვცდილობდი მის გამოფხიზლებას მაგრამ არაფერი გამომდიოდა (( მაშინვე სასწრაფოში დავრეკე. სასწრაფო მალე მოვიდა და ანა წაიყვანეს... რათქმაუნდა მეც წავყევი და მოსაცდელში ვუცდიდი(( ძალიან ვნერვიულობდი ცხოვრებაში ასე არ მინერვიულია... ექიმი მალე გამოვიდა მე მაშინვე მასტან მივვარდი და ვკითხე: - ექიმო როგორაა ანა? (მე) - თქვენი მეგობარი გონს მოვიდა. შეგიძლიათ შეხვიდეთ)) შეეცადეთ ბევრი არ ილაპარაკოს.. ჩვენ ანალიზების პასუხს გავიგებთ და შეგატყობინებთ(ექიმი) - კარგით დიდი მადლობა(მე) ვუთხარი და მაშინვე ანას პალატაში შევედი)) გული შემიწუხდა მას ასეთს რომ ხვედავდი ძალიან გადაღლილი იყო და სახეზე ფერი არ ედო( მე მაშინვე ჩავეხუტე - ანა რა გჭირს ? გული რატომ წაგივიდა? (მე) - კაი მარი რა მოგივიდა უბრალოდ გადაღლილობის ბრალია...(ანა) - ხო ალბათ(მე) ამ დროს ექიმი მოვიდა - დიდი ბოდიში მაგრამ თქვენ მეგობარს...(ექიმი) - რა ექიმო რა სჭირს? (მე) არ დავაცადე დასრულება ისე ვუთხარი... - მას ლეიკემია სჭირს და მისი დღეეები დათვლილია(ექიმი) ამის თქმაზე გავგიჟდი, ვერაფერს ვერ ვამბობდი, უცებ ცრემლები წამომივიდა,, ერთადერთი რაც შევძელი ექიმს ვუთხარი: - არა ექიმო ! ეს შეუზლებელია ! ცდებით! (მე) თან ამას ვამბობდი თნ ვტიროდი - მაპატიეთ მაგრამ რამოდენიმეჯერ გადავამოწმეთ და პასუხები ერთმანეთს დაემთხვა.. ახლა კი მაპატიეთ პაციენტები მელოდებიან (ექიმი) თქვა და გავიდა... მე მაშინვე ანასთან მივედი და ჩავეხუტე... ძალიან დიდხანს ვიყავით ასე და ვტიროდით.... გავიდა რამოდენმე დღე და ანა გამოწერეს... ანა ოთახში ჩაიკეტა.. არავის არ ელაპარაკებოდა არც ჭამდა(( ერთადერთი მხოლოდ მე მიშვებდა ოთახში... - მარი ძალიან მეშინია იმის წარმოდგენის... (ანა) - ანა გაჩუმდი გთხოვ!(( (მე) არ დავაცადე თქმა... - სიკვდილის არ მეშინია... მხოლოდ იმის მეშინია რომ შენ დიდი ხანი ვერ გნახავ... მე შენს გარეშე ერთ დღეს ვერ ვძლებ და ახლა ამდენიწ ელი როგორ გავძლო...(ანა) თქვა და ტირილი დაიწყო... - აანა ნუ გეშინია ! რაც არ უნდა მოხდეს ჩვენ სულ ერთად ვიქნებით ! გპირდები ! (მე) ჩვენ ერთმანეთს ჩავეხუტეთ და ვტიროდით.. მეორე დღეს მე ანასთან ვიყავი და ვლაპარაკობდით.... უცებ ანას გული წაუვიდა:(( მე მაშინვე სასწრაფოში დავრეკე და ანას გავყევი... ექიმი გამოვიდა და თქვა: - მაპატიეთ მაგრა... (ექიმი) აღარ დაასრულა უკვე ხომ ყველაფერი გასაგები იყო... მე მაშინვე ჩავიკეცე... გული მეტკინა,,, ვეღარ ვაზროვნებდი, ცრემლებიც არ მომდიოდა, სისხლი გამეყინა... ექიმისტვის არც კი მიკითხავს ისე შევვარდი.. გული მომიკვდა როდესაც ანას ცივ სხეულს შევხედე.. მისი სულ მომღიმარე ტუჩები ახლა გალურჯებულიყო(( მე ტირილი დავიწყე (( ამ დროს ექიმი შემოვიდა და პალატიდან "გამათრია"... რამოდენიმე დღეა რაც ანა დაასაფლავეს ნახევარი დღე სულ მის საფლავზე ვატარებ... არაფერს აღარ ვჭამ.. ერთ დღეს მივედი მის საფლავთან და ყველაფერზე დავფიქრდი.... უცებ გამახსენდა ჩემი დანაპირები.. მაშინვე ვთქვი : - მე დაგპირდი რომ ჩვენ მუდამ ერთად ვიქნებოდით ! მე და ანა გვერდი-გვერდ დაგვასაფლავეს.. ახლა ჩვენ ისევ ერთად ვართ !
ვიცი რომ საშინელებაა... უბრალოდ ანი-ს (ჩაკუნა)-ს ხათრით დავდე
ასევე საუკეთესო მეგობარი ანა... რომელიც სიცოცხლეს მირჩევნია
. ჩვენ ორივე 16 წლის ვართ))
ერთ დღეს ჩვენმა კლასელმა დაგვირეკა და გვითხრა რომ დაპატიჟებულები ვიყავით წვეულებაზე... ჩვენ გაგვიხარდა)) ჩავიცვით და შოპინგზე წავედით))
რადგან ძალიან დაღლილები ვიყავით სახლში წამოსვლა გადავწყვიტეთ, მაგრამ უცებ ანას გული წაუვიდა((
მე ძალიან შემეშინდა ვცდილობდი მის გამოფხიზლებას მაგრამ არაფერი გამომდიოდა (( მაშინვე სასწრაფოში დავრეკე. სასწრაფო მალე მოვიდა და ანა წაიყვანეს... რათქმაუნდა მეც წავყევი და მოსაცდელში ვუცდიდი(( ძალიან ვნერვიულობდი ცხოვრებაში ასე არ მინერვიულია...
ექიმი მალე გამოვიდა მე მაშინვე მასტან მივვარდი და ვკითხე: 
