ბევრი ვარჩიე რომელი სიმღერა მოუხდებოდა ბოლოს ეს ავარჩიე...სიმღერასთან ერთად :))
-იცი რას გეტყვი? საერთოდ დაივიწყე რომ ჩვენ ოდესღაც საუკეთესო მეგობრები ვიყავით!-ეს ვთქვი და ჩვენი მეგობრობის სიმბოლო-ცეპი ყელიდან მოვიწყვიტე და ცხვირწინ,თოვლში დავუგდე-სულ კარგად!!!
და გაცოფებული წამოვედი იქიდან...
მესმოდა მიყვიროდა მობრუნდიო...მაპატიეო მაგრამ მე გამოვიქეცი...
თოვლის ფიფქები სახეზე მეცემოდა...სიცივეს ვგრძნობდი ისედაც თბილ "პალტოში"...
...დიახ ახლა მე ვტირი...ვტირი რადგან ის ჩემი დაქალია ბაღიდან და სულ უბრალო მიზეზის გამო ასე მწარედ ვიჩხუბეთ...ის ყოველთვის ჩემთან იყო გასაჭირში და ყველაფერში მეხმარებოდა...პირველი კლასიდან გვერდიგვერდ ვზივართ და ახლაც ასეა...ერთად ვმეცადინეობდით ხშირად...ზაფხულობით ხან მე მივდიოდი მის სოფეში ხან ის მოდიოდა ჩემსაში...ასევე ზღვაზე...განუყრელად დავდიოდით სკოლაშიც და ეზოშიც...მეგობარი ესააო ერთი სული ორ სხეულში..ჩვენც სწორედ რომ ეგრე ვიყავით...აბა როგორია ასეთი მეგობრის დაკარგვა? მაგრამ არა! თუ შერიგება უნდა თითონ მოვიდეს და ბოდიში ომმიხადოს!
...ჩვენზე ხშირად ამბობდნენ რომ ესენი დები არიანო...ეს მართალიცაა...მე ბიოლოგიური და არ მყავს...მაგრამ მან ეს სულ დამავიწყებინა,არ მაგრძნობინა...რადგანაც ისაა სწორედ ჩემი და ის და მეტი არავინ!!!
ის არის მშვიდი,წყნარი,ნაზი...მეც ეგეთი ვარ მაგრამ საშინლად ვცოფდები ხოლმე...ის კი ისეთი უნაკლო და უმანკოა ხმასაც ვერ იღებს როცა რამეს აბრალებენ...წეღანაც ეგრე იყო...მე ვიყვირე ვიწივლე ის კი იდგა თავჩაღუნული და ტირილის მეტს ვერაფერს აკეთებდა...მეხვეწებოდა მაპატიეო მაგრამ მე ჩემსას ვაგრძელებდი...
არა არ შემიძლია...მე ხომ ის ყველაზე მეტად მიყვარს და ...ის უბრალოდ ჩემი ტყუპისცალია და როგორ შეიძლება ასე მოვიშორო და მოვიგლიჯო,როგორ?! ცრემლები კი თავისით მოდიან...
არა ასე აღარ შეიძლება!!! არა! მე დავძლევ ჩემს სიამაყეს,მივალ მასთან,ჩავიხუტებ ძლიერად,ვეტყვი თუ როგორ მიყვარს და ბოდიშს მოვუხდი...
ამ ფიქრებში ვიყავი რომ საშინელი კივილი ჩამესმა თავში...რაღაცა ცუდი ვიგრძენი...
-ანა!-ვთქვი და გავიქცი...არც ვიცი სად მივრბოდი...გულს მივყვებოდი და წავედი...გზატკეცილთან რომ მივედი...იქ დავინახე ხალხის გროვა...პოლიცია,სასწრაფო...კიდევ რამდენიმე მანქანებიც იდგნენ...გონებაში მარტო ერთი მიტრიალებდა "ეს ის არაა რასაც მე ვფიქრობ,ეს ის არაა..."-და ნელი ნაბიჯით გავუყევი გზას...ხალხში შევედი და...თითქოს თვალთ დამიბნელდა და ჩემდაუნებურად დავეციი...ისტერიკული ტირილი დავიწყე...
-არაააააააააააააააააააააააააა!!! ანააააააააააა!!!!!!!!! რატოოოოოოოოომ ღმერთო რატოოოოოოოოოოომმმმმმმმმმ...???!!!!!!!-ანას ვიხუტებდი რაც ძალა და ღონე მქონდა...
-რატომ დამტოვე ანა რატოოოოოოოომ...ეს რა გამიკეთე გოგოოოოოოოოო...-გავწიოდი და გავკიოდი...
ირგვლივ ხალხის ლაპარაკი მესმოდა: ვაიმე საწყალი...საცოდავი...
-არ ვარ მე საცოდავი არა!-მათგან გავიხედე და ვუყვურე...ვხედავდი როგორი სახეებით მიყურებდნენ...
სახეზე ჩვეულებრივი ფერი ედო...მაგრამ იყო ცივი...გაყინული...როგორც ეს ჯანდაბა თოვლი!!!
-არა ანა...შენ არ მომკვდარხარ...ალბათ შეგცივდა და იმტომ ხარ ასეთი გაყინული,იმიტომ...-ჩემი პალტო გავიხადე და მას მოვაცვი...
-შენ ცოცხალი ხარ ვიციიიიიიიიიიი...ვიცი რომ ჩემი გესმიიიიიიიის...ვაიმე ღმერთოოოოო რატომ დამიტოვე გოგო ეს ტვირთი.........რატოოოოოოოოოოოოოოოოოომმმ? რატოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოომმმ???
უკვე 10 წელი გავიდა იმ დღიდან რაც შენ დამტოვე...რაც შენს ღიმილს ვეღარ ვხედავ...რაც შენი გულის ფეთქვა აღარ მესმის...
მე კი უკვე გავთხოვდი და პირველი შვილიც მყავს...გოგონაა და მას ანა დავარქვი...ზუსტად შენნაირია...მასში შენს თავს ვხედავ...შენნაირი თვალები...ცხვირი პირი...შენნაირი ხვეული თმა...თვისებებით ხომ სელ შენ გგავს! თბილი,ყურადღებიანი,მოსიყვარულე,მშვიდი და წყნარია..!
არ გეგონოს რომ დაგივიწყე შენ! ეს ტვირთი რომ ბოდიში ვერ მოგიხადე ეხლაც გულში მიდევს...
გახსოვს იმ დღეებში თავის მოკვლასაც რომ ვაპირებდი? მაგრამ ერთხელ შენ დამესიზმრე და მითხარი რომ ეგ არავითარ შემთხვევაში არ გააკეთოო...მე შენ ყველაფერი გაპატიეო...შენი სიტყვები თითქოს დამეხმარნენ მაგრამ მაინც...
ვიცი რომ ყოველ ნაბიჯზე დამყვები და ჩემთან ხარ...არასოდეს მივიწყებ და სულ მეხმარები,როგორც ადრე...
ვიცი რომ ერთხელაც იქ მაინც გნახავ და ეს გარდაუვალია...ეს ზუსტად ვიცი...ხოდა...
იქ მოვალ შენთან,ჩაგიხუტებ ძლიერ,გეტყვი რომ მიყვარხარ და გთხოვ პატიებას...
მიყვარხარ..!!
არ ვიცი ბავშვებო ეს რა გამოვიდა...ვიცი რომ ძაან დიდია,მაგრამ მე ჩემი მთელი სული და გული შიგ ჩავაქსოვე რაც კი შემეძლო და იმედია მოგეწონებათ...
