შენ რა გინდა აქ ამასთან ერთად?(ჯასტინი)
-ახლა შენ მიკონტროლე სად წავალ და ვისთან ერთად..(მე)
სელენა შენთად სერიოზული საქმე მაქ.. გთხოვ ოღონდ პირისპირ...
ეს სიტყვები განსაკუთრებით ხმამაღლა თქვა... სელე კარგი ცოტა ხანი იქით გავალ და დაგელოდები... ოღონდ მალე მორჩით და სახლამდე მიგაცლებ...(დრიუ)
-არ არის საჭირო.. მე წავიყვან მას სახლში..(ჯასტინი)
-არა დრიუ გთხოვ დამელოდე, დიდხანს არ დამაგვიანდება აქ. ან დიდხანს აქ ამასთან რა უნდა ვაკეთო.. და ნაგლურად გავუღიმე..(მე)
დრიუ გავიდა.. მე კიდე ძაან მაინტერესებდა ჯასტინს რა უნდოდა და სიჩუმე მე დავარღვიე..
აბა გისმენ ჯასტინ.. რა გინდა..(მე)
-თვალები ჩაგსიებია ტირილისგან..(ჯასტინი)
-აუ ჯასტინ ახლა ჩემს თვალებზე სალაპარაკოდ არ მცალია.. მელოდებიან როგორც ხვდები ამიტომ სწრაფად ქენი რაა..(მე)
უცებ ჯასტინმა ხელში ამიყვანა და ძალით წამიყვანა სადღაც..
მე ყვირილით ავიკელი იქურობა მაგრამ ჩემი ხმა არავის ესმოდა.. ჯასტინ გთხოვ დამსვი.. ჯასტინ გთხოვ.. ჯასტინ.. და ტირილი ამიტყდა...დიდხანს ვტიროდი მაგრამ ჯასტინის სახეს ვერ ვხედავდი და არ ვიცოდი რა რეაქცია ჰქონდა ამ ყველაფერზე... და მერე უკვე აღარაფერი ვიცი.. როცა გამოვფხიზლდი ოთახში ვიწექი.. იქაურობა ძალიან ლამაზად იყო მოწყობილი.. წამოვდექი და კარებისკენ წავედი, მაგრამ კარები ჩაკეტილი დამხვდა..
რაც ძალი და ღონე მქონდა ვეცადე გამეღო მაგრამ ვერაფერი შევძელი.. ისევ საწოლისკენ წამოვედი და ჩამოვჯექი.. რომ იქვე წერილს და ვარდს მოვკარი თვალი.
. მივედი და ვარდი ისე გადავაგორე რომ არც კი შევხებივარ.. წერილი ავიღე და კითხვა დავიწყე..
სელენა
გთხოვ მაპატიე რომ ძალით წამოგიყვანე აქ და ჩაგკეტე.. უბრალოდ სხვანაირად არ მომისმენდი.. მე მალე მოვალ...
მიყვარხარ.. ეს ვარდი შენ..
ჯასტინი
ისე ვიყავი გამწარებული რომ წერილები სულ ნაკუწ- ნაკუწ დავხიე და ვარდი რასაც ქვია დავბდღვენი..
საათს გავხედე და ექვსი სრულდებოდა.. ძაან მაინტერესებდა სად ვიყავი ფანჯრიდან გავიხედე მაგრამ იქაურობა არ მეცნო.. თუმცა რას მეცნობოდა გარშემო ხომ სულ ხეები იყო.. ასეთ მდგომარეობაში რომარ ვყოფილიყავი აქაურობა ძალიან რომანტიკული მომეჩვენებოდა... მაგრამ ახლა მოტაცებული ვიყავი, თან ვის მიერ... ჩემს თავზე გამეცინა.. ამ დროს თავში ტელეფონი ამომიტივტივდა.. მაშინვე ჯიბეებს ვეცი, მაგრამ არ მქონდა, როგორც ჩანდა თან ქონდა წაღებული.. უცებ კარების გაღების ხმა მომესმა მეც იქვე საწოლთან ჩავჯექი..
და დაველოდე როდის შემაღებდა ჯასტინი კარებს.. ვიგრძენი როგორ შემოვიდა ჯასტინი ოთახში.. მე მისკენ არ გამიხედავს, რადგან უკვე აღარაფერი ა მაინტერესებდა..
სელენა... სელე... როგორ ხარ? ჩემო ლამაზოოო(ჯასტინი)
მე ხმა ს არ ვიღებდი...
გთხოვ ხმა ამოიღე... გთხოვ... სელენა....
ჯასტინ გთხოვ აქედან წავიდეთ.. ეს ვთქვი და თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა....
მაპატიე გთხოვ, მაგრამ სანამ არ შემირიგდები აქედან არ გაგიშვებ...
ჯასტინ ვერ ხვდები როგო მტკენ გულს? ჩემი ტანჯვა შენთვის არაფერს ნიშნავს?(მე)
-შენ ვერც კი წარმოიდგენ ამ ყველაფრის გამო რა ცუდად ვარ.. იცი საშინლად მტკივა გული.... და ცრემლები წამოუვიდა...
ჩემსკენ მოიწია ჩახუტება უნდოდა მაგრამ მე უკან გავიწიე...
ჯასტინ გთხოვ გადი.. გადიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი... მთელი ძალით დავუყვირე და ოთახიდან გავაგდე...კარები შიგნიდან ჩავკეტე და ჯასტინს არ ვუშვებდი... ის კარებთად იდგა და მთელი ერთი საათი მემუდარებოდა მეპატიებია მისთვის...
ბოლოს კი მითხრა...
-ვიცი რომ მისმენ.... ამდენი აღარ შემიძლია.. თუ გინდა წადი.. მე აღარ შეგაკავებ.. იცოდე კარები ღია იქნება და როცა გინდა მაშინ წადი...
ადგილიდან არ გავძრეულვარ...
ლოგინზე ვიწექი და ცფიქრობდი როგორ მოვქცეულიყავი.. ამ ფიქრში ჩამეძინააა..
