ფეხზე წამოვდექი, გასასვლელისკენწავედი. უცებ შევტრიალდი რომ ვიღაცას შევეჯახე და ორივე ძირს დავეცით.

ჩემს წინ ჯასტინი იყო/.. გავშტერდი, ისიც ჩემს მდგომარეობაში იყო..

-ჯასტინ ეს შენ ხარ? თუ მეჩვენება? (ჯასტინი)

-სელენა? სელენა?ვაუუ სელენაა(ჯასტინი)

-ვაიმე ჯასტინ არ მჯერა რომ ეს შენ ხარ.. ვამე როგორ მომენატრე(მე)

-მეც სელუუუ, ვერ წარმოიდგენ როგორ მინდოდა შენი ნახვა..(ჯასტინი)

მივედი და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე..

ხო მართლა ეს ჯასტინ რუსო იყო.. ჩემი ბავშვობის მეგობარი.. ჩვენ ერთად ვიზრდებოდით.. სულ ერთად ვიყავით, მასზე საუკეთესო მე არავინ მყავდა,მართალია გოგოებთანაც ძალიან ახლოს ვიყავი მაგრამ ჯასტინთან მაინც განსაკუთრებულად. მაგრამ 15წლის ასაკში მოგვიწია რომ ერთმანეთს დავცილდით. ის საძღვარგარეთ წაიყვანეს მშობლებმა სასწავლებლად მე კი აქ დავრჩი.

უკან დედიკო და მამიკო მოგვადგნენ. შეხედეს როგორ ვეხუტებოდი ვიღაც უცხო ბიჭს და რათქმაუნდა დააინტერესათ ვინ იყო...

მაგრამ როდესაც სახეზე შეხედეს ჯასტინს იმათაც ჩემზე მეტად გაუხარდათ მისი ნახვა.

თურმე საქართველოში ჩამოსულა რამდენიმე თვით, რადგან მოენატრა სამშობლო და თან ძალიან უნდოდა დასვენება ისევე როგორც მე. აეროპორტიდან ერთად წამოვედით. ჯასტინის სახლი ჩვენს სახლთან საკმაოდ ახლოს იყო. მითხრა რომ საღამოს გამომივლიდა და სადმე გაგვესეირნა მეც რათქმაუნდა დავთანხმდი. სახლში რომ მივედი ვძაან გამიხარდა, მაშინვე ჩემს ოთახში ავვარდი.. ტანსაცმელები ამოვალაგე ყველაფერი დავაწყვე. შემდეგ გადავწყვიტე კომპიუტერთან დავმჯდარიყავი ცოტა ხნით. კიდევ კარგი ერთი ლეპტოპი აქეთ მქონდა. მაშინვე ჩავრთე და ტეილორი იყო სკაიპში ძალიან გამიკვირდა ამ დროს სახლში რომ იყო ახლა ხომ იქ საღამოს რვა საათი იყო. ამ დროს სულ სადღაც იყო წასული. უკვე ვურეკავდი რომ ჩემი ოთახის კარები ჯასტინმა შემოაღო. ამ დროს სკაიპში ტეილორმა მიპასუხა. ჩუმად ვანიშნე ჯასტინს რომ შემოსულიყო და ერთი წუთი დამლოდებოდა.

-სელე ჩაფრინდით უკვე/(ტეილორი)

-კი ჩავედით უკვე. ხომ კარგად ხარ.. ამ დროს აქ რატო ხარ?(მე)

-ჰაჰაჰა, კი ძაან ჯარგად ვარ. უბრალოდ სახლში ვიყავი და ეს ჩართული მქონდა დატოვებული. ხმა რომ გავიგონე შემოვედი..(ტეილორი)

-რახმაურია?(მე)

-არაფერი ბავშვები არიან.. მოიცა მოვალ ახლავე(ტეილორი)

-ოკ(მე)

არ გინდა ჯასტინ სანამ ტეილორი მოვა ჩემს იქაურ სურათებს დაგათვალიერებიებ.. (მე)

-კი რატომაც არა...

მმოკლედ სკაიპი ჩავხურე ოღონდ არ გამითიშია და სურათების თვალიერება დავიწყე.

ამ დროს ვიგრძენი რომ კომპიუტერთან ვიღაც დაჯდა, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე..

-ვაუუ ჩემი ლამაზი გოგო, აქ რა მაგრად ხარ(ჯასტინი)

-მადლობა ჯასტინ, შენთვის ძალიან ბევრი რამ მაქვს მოსაყოლი.. აუ ცოტა ხანი მოიცა ჯას და წავიდეთ კაი/(მე) ეს ქართულად ვთქვი...

უცებ სკაიპში გავიგონე ვიღაცის ძალიან ნაცნობი ხმა..

-what?

უცებ სურათები ჩავკეცე და თვალში ჯასტინი გამოჩნდა..მე ვერ შემხედა მაგრამ ჩემი ხმა გაიგონა.. რა საყვარელლი იყო.. ამ დროს ოთახში ტეილორი შემოვიდა.

-ტეილორ, მანდ ჯასტინია?(მე)

-სელენა რა?(ჯასტინი)

-ვაიმე ჯას შენზე არ ვამბობ.. ყველაფერს მოგიყვები ოღონდ მაცადე.. ტეილორ.. მანდ ჯასტინია?(მე)

-ხო ის არის.. შენ ვის ელაპარაკები...?(ტეილორი)

-მე ვის ველაპარაკები რა მნიშვნელობა აქვს.. ჯასტინი მანდ ას აკეთებს? ან რატომ უტხარი რომ გელაპარაკებოდი?(მე)

-ჯერერთი ჯასტინი ჩემი ძმაკაცია, მერე მე მისთვის არაფერი არ მითქვამს..(ტეილორი)

-კარგი მერე დაგელაპარაკები.. ახლა მეჩქარება.. ეს ვუთხარი და გავუთიშე..

მე და ჯასტინი კი სასეირნოდ წავედით.. ჯასტინს ყველაფერი ვუამბე, საერთოდ ყველაფერი რაც კი იქ გადამხდა. ძაან ბედნიერი ვიყავი, რომ აქ ვიყავი ჩემს საუკეთესო მეგობართან ერთად და რაც მტავარია ისევ საქარტველოში. აღარ ვიცოდი რა მექნა რადგან ერთდროულად აქაც მინდოდა ყოფნა და ამერიკაშიც. ჯასტინმაც ყველაფერი მიამბო. გვიან სახლში მივედი.

მაშინვე დავიძინე.

დილით ადრე ავდექი და სავარჯიშოდ წავედი, იქიდან დაბრუნებული ცოტა ხანი კომპთან დავჯექი, ფეისბუქ-ზე შევედი და იქ ჯასტინი იყო, ცოტა ხანში მომწერა..

-გუში რატო გათიშე სკაიპი? ჩემთან ლაპარაკი არ გინდა?(ჯასტინ)

-ჯასტინ მგოონი მშვენივრად იცი თუ რატომ წამოვედი მანდედან(მე)

-ვიცი, შენმა ძმამ ყველაფერი მითხრა, მაგრამ მე შენს გარეშე არ შემიძლია, ნუთუ ვერ ხვდები რომ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ. მაშინ როდესაც მანქანამ დაგეჯახა, როდესაც საავადმყოფოში საოპერაციოში იქექი იცი სულ რაზე ვფიქრობდი.. შენ თუ რამე მოგივიდოდოა ჩემი თავისთვის რა დამეშავებინა.. რომ შენთან მოვმხვდარიყავი.(ჯასტინი)

ეს რომ მომწერა ძალიან ცუდად გავხდი, ამ დროის მანძილზე პირველად ვიფიქრე რომ შეცდომა დავუშვი როდესაც აქ ჩამოვედი.. თვალები ცრემლებით ამევსო.. მაგრამ მაინც დავწერე..

-იცი ახლა რაზე ვფიქრბდი? იქნებ მართლა არ იუნდა წამოვსულიყავითქო.. მაგრამ გთხოვ გამიგე ეს ჩემთვის არის საჭირო, ჩემთვის ეს ყველაფერი ძლიან მძიმე გადასატანია.. გთხოვ თუ მართლა მასე გიყვარვარ როგორც ამბობ, მაცადე, ცოტა დრო მომეცი რომ ეს ყველაფერი გადავიტანო და თავში აზრები დავაწყო რადგან ახლა ყველაფერი მართლა არეული მაქვს, ჩემი ცხოვრება ქაოსს დაემსგავსა, რომლიდანაც გაქცევა მინდა(მე)

-კარგი როგორც გინდა ისე იყოს, ნახვამდის, ეს მომწერა და გავიდა...

მას შემდეგ ერთი კვირა გავიდა............