გონს შუა გზაზე მოვედი, გავიაზრე თუ რას ვაკეთებდი.. უცებ წინ გავიხედე და მხოლოდ მანქანის წინა ნაწილი, შემდეგ დიდი ტკივილი და ჯასტინის სახე მახსოვს..და ჯასტინის ხმა რომელიც ხან მესმოდა და ხან არა, ოღონდ ვერ ვარჩევდი რას მეუბნებოდა..
ჯასტინის წიგნი
როცა სელენას სიმართლე ვუთხარი მაშინვე გამოიქცა. მას გავეკიდე მაგრამ ისე სწრაფად მიდიოდა რომ ვერ დავეწიე... მაინც მივსდევდი მაგრამ უშედეგოდ. უცებ შუა გზაში გაჩერდა, ყველაფერი ძალიან სწრაფა მოხდა. ჯერ სელენას გავხედე, შემდეგ წინ გავიხედე საითკენაც ის იხედებოდა და უცებ გავშეშდი, მას მანქანამ დაარტყა.. სელენას მანქანა დაეჯახა. მაშინვე მასთან მივვარდი.. საშინელი სანახავი იყო. სულ სისხლიანი.. ღმერთო, მე მას ვუყურებდი და ვერაფერს ვაკეთებდი, რომ მისთვის რამე მეშველა. ამასობაში სასწრაფო მოვიდა, სწრაფად ჩასვეს მანქანაში, რათქმაუნდა მეც შიგ ჩავჯექი და წავყევი... მთელი გზა მასთან ვიყავი, ექიმები რაღაცას უკეთებდნენ, მაგრამ სელენა ისევ უგონოდ იწვა.
ვუძახოდი, ვუყვიროდი, ვეხვეწებოდი რომ თვალები გაეხილა მაგრამ არაფერი გამოდიოდა..
-ექიმო გთხოვთ მითხარით ხომ კარგად იქნება?.. ყოველწუთში ამ კითხვას ვუსვამდი ექიმებს მაგრამ ისინი პასუხს არ მცემდნენ. როგორც კი საავადმყოფოში მივედით, სელენა საოპერაციოში შეიყვანეს.. მე კი შიჰნით არ შემიშვეს, არ მომცეს ნება რომ სელენას გვერდით ვყოფილიოყავი.. საოპერაციოს კარებთან ჩავიკეცე და ტირილი დავიწყე.. ვეღარ ვაზროვნებდი, მხოლოდ ამას ვიმერებდი სელენას რომ რამე დაემართოს თავს არ ვიცოცხლებ.. ის ხომ ჩემი სიცოცხლეა.. ძლივს მოვისაზრე რომ ტეილორისთვის დამერეკა.. ყურმილს არ იღებდა... ყველას დავურეკე მაგრამ არავინ მიპასუხა. ბოლოს ისევ ტეილორს დავურეკე იქნებ აეღო და როგორც იქნა ვიღაცამ მიპასუხა..
-ტეილორ, ტეილორ მომისმინე, გთხოვ სასწრაფოდ საავადმყოფოში მოდი...(მე)
-ალო, ჯასტინ შენ ხარ? მე ტეი ვარ, ტეილორი არ არის სახლში სელენას ეძებს... რა მოხდა საავადმყოფოში რა გინდა?(ტეი)
-ტეი მომისმინე არ აქვს მნიშვნელობა არაფერს, გთოვ სასწრაფოდ მოდით საავადმოყოფოში სელენა აქ არის....
-ალო ტეი გესმის? ტეიიიიიი.. ვყვიროდი მთელ ხმაზე მაგრამ პასუხს არავინ მცემდა..
-უცებ ტეილორის ხმა მომესმა.. ტეი, ჩემი გოგო რა გჭირს? რატო ხარ ეგრე?..(ტეილორი)
და როგორც იქნა ტურმილიც აიღო.. მე კი აქედან მთელ ხმაზე ვყიროდი.. ტეიი ტეიი... მიპასუხე...
-ალო ჯასტინ შენ ხარ?(ტეილორ)
-ხო და გთხოვ სწრაფად მოდი საავდმყოფოში ვარ.. სელენა. სელენას.. და სიტყვა ვეღარ დავამთავრე...
-სელენას რა მოუვიდა...
-გთხოვ სწრაფად მოდი.. მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე... და ტელეფონიც გაითიშა..
არ ვიცი რამდენი ხანი გავიდა, მაგრამ მე ისევ ისე ვიჯექი საოპერაციოს კარებთან და ვეღაფერზე ვერ ვფიქრობდი.. ამ დგომარეობიდან ტეილორის ძახილმა გამომიყვანა..
-ჯასტინ, ჯასტინ რა ხდება?
-მე თავი ავწიე და ყველა აქ იყო...სელნა, სელენა საოპერაციოშია და თუ რამე დაემართა ყველაფეი ჩემი ბრალი იქნება, ჩემი... მას თუ რამე დაემართა ჩემს თავს ამას ვერასოდეს ვერ ვაპატიებ...
ეს რომ ვთქვი.. ვიღაცა ქალის კივილი გავიგონე და ყველა მასთან მივარდა.. ბოლოს ტეილორი მოვიდა ჩემთან და ძალით გამიყვანა გარეთ რო ჰაერზე გონს მოვსულიყავი და უკეთ გავმხდარიყავი..
საავადმყოფოს კარებიდან რო გავდიოდით დრიუს შევხედე როგორ შემოდიოდა სწყანარად... მასთან მივედი და ძაან მაგრად დავარტყი სახეში ისე რომ ძირს დაეცა.. ტეილორი ჩემთან მოვარდა და ყვირილი დამიწყოო..
-რა გჭირს? გააფრინე? რა ხდება ამიხსენი ბოლოსდაბოლოს/...(ტეილორი)
ამ დროს დრიუ წამოდგა და უნდდა ჩემთვის ხელი დაერტყა, სამაგიერო გადაეხადა მაგრამ ტეილორმა შეაჩერა და თხოვა რომ ზევით ასულიყო მე კი გარეთ გამომათრია..
-ბოლოსდაბოლოს ამიხსნი რაც ხდება?(ტეილორი)
მეც ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი... ხმას არრ იღებდა... /უცებ მაილი გამოვარდა, და გვითხრა რომ სასწრაფოდ ავსულიყავით ოპერაცია დასრულებული იყო.. სელენა ერთი წუთის წინ გონზე მოსულა.. და თურმე მე მკითხულობდა.. გიჯივით გავვარდი, ისე მივრბოდი რომ ვერცერთი ვერ დამეწია.. არ დავლოდებულვარ რას მეტყოდნენ ექიმები, ან შეიძლებოდა თუ არა სელენას პალატაში შესვლა.. გიჯივით შევვარდი შიგნით.
სელენას წიგნი
თვალს ვერ ვახელ, უფრო სწორედ ძალაინ მიჭირს, მაგრამ მე უნდა შევძლო, ეს უნდა გავაკეთო. ამ ფიქრებმა გამაძლიერა და გონზე მოვედი.. უცებ ყველაფერი გამახსენდა რაც კი მოხხდა. ჩემს გარშემო კი ექიმები და ექთნები ირეოდნენ.. ვერაფრის თქმა ვერ შევძელი.. ჩემს თავს ძალა დავატანე და ძლივს ვთქვი ერთი სიტყვა"ჯასტინი" და გული წამივიდა... გონს რომ მოვედი საწოლის გვერდზე ჯასტინი იქდა და თავი ხელებს შორის ქონდა მოქცეული. ძალიან მიხაროდა აქ რომ იყო, ჩემს გვერდით , მაგრამ ახლა ისე ცუდად ვიყავირომ მასთან ყოფნა არ შემეძლო..