ადრე დავწექი, ხვალ სკოლაში უნდა წავსულიყავი, ისედაც იმდენი გაცდენა მქონდა, რომ გაცდენა არ შემეძლო.

დილით ადრე ავდექით, როგორც ოველთვის პირველი მე ავდექი და შემდეგ გავაღვიძე ბავშვები, გაკვეთილები ნელ-ნელა გადიოდა.. ერთ-ერთ გაკვეთილზე მასწავლებელმა გამოგვიცხადა რომ ერთ კვირაში ჩვენს სკოლაში კარნავალი გაიმართებოდა. ძალიან გამიხარდა.. ცოტა გართობა მჭირდებოდა. გაკვეთილები მალე დამთავრდა. ერთი სული მქონდა კარნავალი როდის მოვიდოდა.

დრეები გადიოდა მე და დრიუს ძალიან მაგარი დამოკიდებულება გვქონდა ერთმანეთი მიმართ. ძალიან დავუახლოვდი. ჯასტინზე ყველანაირად ვცდილობდი არ მეფიქრა, იმის მიუხედავად რმ საშნლად მენატრებოდა ზოგჯერ ვახერხებდი ხოლმე.. აი ხვალ უკვე კარნავალია.. ამ დროის მანძილძე ძალიან შევიცვალე. დრიუსთან ურთიერთობამ და იმაზე ფიქრმა რომ მალე გავთხოვდებოდი ძალიან შემცვალა. ჯასტინთან უფრო თავისუფლად ვგრძნობდი თავს, ვხვდები რომ მასთან უფრო ბედნიერი ვიყავი. იმასაც ვხვდები რომ დრიუ არ მიყვარს, უფრო სწორედ ეს სულ ვიცოდი, რომ მასთან ქორწინება საშინელი შეცდომა.. მაგრამ უარსვერ ვეტყვი, გულს ვერ ვატკენ. როცა დრიუსთან ვარ ვხვდები რომ ყველაფერი არეულია ჩემს ცხოვრებაში. მაგრამ რა უნდა ვქნა, სხვა გზა არ მაქვს.

ჯასტინზე ნინას არაფერს ვეკითხები, მაგრამ სხვადასხვა საიტების და ტელევიზორის საშუალებით ვგებულობ მის წარმატებებზე. პაპარაცულ ფოტოებსაც ვნახულობ, როგორ მინდა მასთან ყოფნა. ან თუნდაც დავურეკო და მისი ხმა გავიგო. ერთხელ ვერ მოვითმინე და უცნობი ნომრიდან დდავურეკე. მაგრამ ხმა რომ არ ამოვიღე გამითიშა, რაც მთავარია მისი ხმა გავიგონე.

როგორც იქნა კარნავალის დღე მოვიდა, მაგრამ ჩემი იქ წასვლის დიდი სურვილისა არ მივდიდავრ. დილით ადრე დრიუ დამადგა თავზე და ცდილობდა როგორმე დავეყოლიებიე წასვლაზე, მაგრამ ვერაფერს გააწყო და წავიდა. უნდა მომზადებულიყო.ერთი რაღაც მაფიქრებდა. იცოდა რომ ავად იყო და მალე უკვე აღარ იქნებოდა ამ ქვეყნად და ერთ-ერთი კინოს კონტრაქტს მაინც დათანხმდა.

ჩემი აზრით არ უნდოდა გამომჟღავვნებულიყო რომ ავად იყო და ასე მაგიტომ იქცედა, მაგრამ არ ვიცი.. მთელი დღეა ბავშვებს ვეხმარებოდი ჩაცმაში, ძლივს წავიდნენ სახლში მარტო დავრჩი.მაგრამ მაილი არსად ჩანდა. მეგონა ლაიამთან იყო და იქიდანმიდიოდა. მეც პოპკორნი მოვიმზადე და ფილმის ყურებას შევუდექi, რამ უცებ კარზე ზარი გავიგონე.

ძალიან გამიკვირდა ვინ უნდა ყოფილიყო ყველა კარნავალზე წავიდა. კარი გავაღე და მაილის შევხედე, რომელსაც ხელში ორი კაბა ეჭირა. თვალები გამიფართოვდა..

-მაილზ აქ რას აკეთებ?, კარნავალზე არ მიდიხარ?(მე)

-კი მივდივარ, ოღონდ მარტო არა, შენც ჩმეთა ერთად მოდიხარ..(მაილი)

0კი, კი იოცნებე..(მე)

- ვოცნებობ., აი კაბა და ჩაიცვი სწრაფად თორე დაგვაგვიანდება(მაილი)

-არ მოვდივართქო ხომ გითხარი..(მე)

-კაი რა წამოდი და მარტო მე მეცოდინება რომ კარნავალზე ხარ, სხვას არავის გაერთე ცოტა, ამ ბოლო დროს სულ სახლში ხარ ჩაკეტილი. მიღუმეტესს ჩე,ზე მეტად არავინ იცის როგორ გინდოდა არ კარნავალზე დასწრება. გთხოვ თუ ძალიან გიყვარვარ(მაილი)

-იცი მაილზ მართალი ხარ, მეც მიყვარხარ.ოღონდ გთხოვ არავის უთხრა, და კიდევ ერთი ბავშვების დაბრუნებამდე სახლში უნდა ვიყოთ..(მე)

-ვაიმე რა მაგარია, კაიი...(მაილი)

სწრაფად ჩავიცვით, ვაიმე რა საყვარელი წითელი კაბა ქონდა ჩემთვის მაილის, ძალიან მომეწონა, თვითონაც ძალიან ლამაზად იყო.

კიდევ კარგი ჩვენ რომ მივედით ახალი დაწყებული იყო კარნავალი. დარბაზში შევედით თუ არა ყველამ ჩვენ მოგვაპყრო ყურადღება..

-სელე თავისაუფლად, არაფერს ვიმჩნევთ და ვიღიმებით(მაილი)

-ხო ვიცი:)(მე)

მოკლედ ძალიან ბევრი ვიცეკვეთ. დრიუსთანაც ვიცეკვე, ოღონდ მან არ იცოდა თ მე ვიყავი.

ცოტა ხანი გვერდზე გავედი , მაგრამ ეხა ერთი ძალიან სიმპატიური ბიჭი მოვიდა ჩემთან და ცეკვა შემომთავაზა, მეც რათქმაუნდა დავთანხმდი.მასთან ცეკვის დროს ვგრძნობდი რომ ძალიან ბედნიერი ვიყავი, ასეთი გრძნობა მარტო ჯასტინთან მეუფლებოდა.ნეტა ვინ იყო ეს ბიჭი? რატო ვიყავი მასთან ასე კარგად?

არ მინდოდა მუსიკა დამთავრებულიყო, მინდოდა სულ ასე დავრჩენილიყავით. უცებ თავში ესეთმა რაღაცამ გაიარა"ნუთუ ჯასტინს ვივიწყებ?" არ ვიცოდი გამხარებოდა თუ პირიქით მომეწყინა.. მალე მუსიკაც დამთავრდა და მე გარეთ გავვარდი.. იქვე ჩამოვჯექი და ამ ყველაფერზე ფიქრი დავიწყე. არ ვიცი რამდენიხანი ვიყავი იქ, აგრამ უეცრად ვიგრძენი როგორ მომიახლოვდა ვიღაც. უკან გავიხედე და ის ბიჭი დავინახე.

-ცუდად ხომ არ ხარ?(უცნობბი)

-არა, უბრალოდ ძალიან ცუდად გავხდი. პირადულის ვგულისხმობ(მე)

-მეც ძალიან ცუდად ვარ შენთან ცეკვის გამო, მგონია ადამიანს ვინც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს, ვივიწყებ.. არ ვიცი.. მაგრამ ძალიან ცუდად ვარ..(უცობი)

-მომიყევი რატო ამბობ ეგრე..(მე)

-არ ვიცი ვინ ხარ, მაგრამ იმ ცეკვის გამო რაღაც მოხდა, ისეთი რისი ახსნაც კი შეუძლებელია, რატომღაც ძალიან გენდობი. მოკლედ ერთი გოგო არის ამ კოლეჯში სწავლობს, სახელს არ ვიტყვი, სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს.. დარწმუნებული ვარ მასაც ვუყვარვარ, მაგრამ რაღაც მიზეზების გამო ჩემთან არ არის..ის ბიჭი ცუდად არის, და მას უნდა რომ სიცოცხლე გაულამაზოს ამიტომ მასთან ერთად არის...(უცნობი)

ვაიმე ეს ხომ.. ეს ყველაფერი რასაც ყვება ხომ ჩემზეა.. ნუთუ ეს ბიჭი ჯასტიია.. რათქმაუნდა ის არის..მაგრამ აქ რა უნდა? ჯასტინი.. ისევ ვუყვარვარ.. ეს რომ გავიფიქრე გამეღიმა..

-რატომ იღიმები?(უცნობი უფრო სწორე ჯასტინი)

-არაფერია დაივიწყე... შენ... შენც აქ სწავლობ?(მე)

-კი აქ ვსწავლობ, მაგრამ ცოტა ხნით წასული ვიყავი. და კარნავალისთვის დავბრუნდი.. ხვალ ისევ მივდივარ.. ამ თვის ბოლოს დავბრუნდები მგონი(ჯასტინი)

-ის გოგო დღეს აქ არის?(მე)

-არა, არ ვიცი, მის დაქალებს ვკითხე და მითხრეს არ არისო..(ჯასტინი)

უცებ შევხედე როგორ გამოვიდნენ ბავშვები და მანდქანაში ჯდებოდნენ.კარებისკენ გავიხედე და მაილის შევხედე რომელიც მეძებდა.

-სასიამოვნო იყო შენთან საუბარი მაგრამ ეხლა სასწრაფოდ უნდა წავიდე..ეს ვუთხარი და აღარაფრის თქმა აღარ ვაცადე მაშინვე გავიქეცი.. კარებთან მაილი შემეფეთა,,უკანა კარიდან გავედით და სწრაფად მივედით სახლში.. უვებ გამოვიცვალე და ზარის ხმაც გავიგონე..მაილი სწრაფად უკნიდან გავიდა:დ მე კიდევ ისე მოვაქციე იქაურობა თითქოს იქ ვიყავი.. ბავშვები მოვიდნენ და რაღაცეების მოყოლა დაიწყეს.. მოკლედ ყველაფერი მომიყვეს.. ვითომ არ ვიცოდი რა ხდებოდა იქ ისეთი სახე მქონდა.:დ ამ დროს მაილიც მოვიდა.. რაღაცეები იბოდიალეს.. კიდევ ლაპარაკობდნენ, მე ძაან გაღლილი ვიყავი და ამიტომ დასაძინებლად წავედი, უკვე ვიძინებდი მაგრამ ვინ რას გაცლის მაილი შემომიხტა ოთახში და სანამ ყველაფერი არ ჩავუკაკლე არ მომეშვა...