ეს ამბავი 21 სექტემბერს მოხდა . ანუ ღვთისმშობლობას. მაშინ 8 წლის ვიყავი და ჯერ კიდევ ბიძაჩემის სახლთან ახლოს ვცხოვრობდი. ჩვეn კორპუსებს შორის სულ რაღაც50 მეტრი იყო. სულ მასთან ვიყავი ხოლმე. ბიძაშვილებთან ვატარებდი დროს.
სახლთან ახლოს უშველებელი გარაჟი გვონდა . ძალიან ლამაზი.ხალხს ყოველთვის სახლი ეგონათ ხოლმე. არადა გარაჟი იყო რომელშიც ყველა ჩვენი საყვარელი ნივთი გვედო. ბიძაჩემი ყოველთვის ცდილობდა რომ ყველაზე გამორჩეული რაღაცეები ქონოდა მის შვილებსადა და დის შვილებს და ასეც იყო. ყოველთვის ისეთი რაღაცეები გვქონდა რომ ბავშვები პირ დაღებულები გვიყურებდნენ.
21 სექტემბერს კი ბიძაჩემის კლასელებმა ქეიფoბა გადაწყვიტეს. მთელი ღამე გარაჟში ვიყვით და ვთამაშობდით ბავშვებi დიდები კი ილხენდნენ. ლხინი დილის 3 საათამდე გაგრძელდა. მერე კი სახლებში წავედით და დავიძინეთ.
რამდენიმე ხნის შემდეგ არ[color=blue] ვიცი ალბათ 1 საათის შემდეგ სალხში ტელეფონმა დარეკა. გარაჟის ტელეფონიდან რეკავდა ვიღაცა. ფანჯრიდან გავიხედეთ და დავინახეთ რომ ბუხრიდან კვამლი მოდიოდა
ბიძაჩემმა და ბაბუაჩემმა იმწამსვე ჩაიცვეს და გარეთ გავიდნენ . ჩვენც მათ მივყევით მაგრამ ცოტა მოშორებით ვიდექით რადგანაც ვხედავდით რომ ცეცხლი იყო გაჩაღებული მთელს გარაჟში.ბიზაჩემი მივარდა კარებს და გასახები მოათავსა თავის ადგილას მაგრამ გალღვა ხელი ხელი კი დაეწვა. 2 წამშდი კი კარები გასკდა და დიდი სისწრაფით ბაბუაჩემი და ბიძაჩემი შორს გადააგდო. დავინახეთ როგორ იწვოდა ჩვენი ძვირფასი ნივთები.ის საგნები რომელიც ასე ძალიან გვიყვარდა. დავინახეთ როგორ იწვოდა მამაჩემისა და ბიძაჩემის ახხალი მანქანები.დავინახეთ როგორ ასდიოდა ალი მთელს ტერიტორიას. სახანძრო არსად ჩანდა დავრეკეთმაგრამ არ მოვიდნენ. ყველაფერი დაიწყა აღარაფერი გადარჩა. ყველაფერი ფერფლად იქცა
ბოლოს როგორც იქნა ცეცხლი ჩაქრა და სახანძროც მოვიდა მაგრამ უკვე ისინი ვეღარაფერს უშველკიდნენ.ყველა ვტიროდით . იმ ნივთებს მივსტიროდით რომელიც ასე გვიყვარდა. ძალიან შემეშინდა. ბოლოს კი ცეცხლი საბოოოდ რო ჩაქრა შევედი გარაჟი და განადგურებულ ნივთებს დავუწყე ყურება
უცებ ფეხი დავარტყი რაღაცას და დავინახე რომ რაღაც ეგდო მიწაზე. დავიხარე და ხელში ავირე . ნაცარისგან გავწმინდე და ღვთისმშობლის ხატი ვნახე. რომლის ჩარჩო დაიწვა ხატს კი არაფერი მოსვლოდა. საერთოდ არ იყო დაზიანებული. მთელს გარაჟში მხოლოდ ეს გადარჩა. 88 ხატს შორის მხოლოდ მარიამ ხვთიშობლის ხატი გადარჩა. მას მერე კი ყველა ამბობს ომ ჩვენ მფარველი მარიან ღვთიიშობელია რომელიც ყოველთვის გვიცავს. და ეს მართალია. რამდენიმე ხნის წინ კი ეხლა ალბათ 2 თვის წინ ბიძაჩემთან ღვისმშობლისა და მაცხოპვრის ხატებს მირონი გარდაესახა.
აი სულ ეს იყო. ეს ის ისტორიაა რომელიც მე გადამხდა თავს. იმედია მოგეწონათ
