B.T.D - 1 სექტემბერში 2012

სიგარეტი ამოვიღე უჯრიდან და მოწევა დავიწყე,უცებ კი ჩემი ოთახის კარი გაიღო,ოთახში კი დედაჩემი და მამაჩემი შემოვიდნენ..ნერვიულობისგან სიგარეტი ხელიდან გამივირდა..

-პეტი... სიგარეტი? .... - საწყალი თვალებით მიყურებდა მამაჩემი
მე: -აგიხსნით...
(სესილი) დედა : -რათქმაუნდა აგვიხსნი , თუმცა შენს საქციელს ვერაფრით გაამართლებ.. სკოლაში მეუბნებოდნენ შენმა შვილმა სწავლას თავი დაანება და სკოლის ყველაზე მაგარი გოგოს ტიტულს აწვებაო , მაგრამ არ მეგონა ,,დედოფლობა''-ამასაც თუ მოითხოვდა..
მე: -დედა ,,დედოფლობა'' არაფერ შუაშია ...

დედა: -მაშინ რა ხდება?? ...

მე: -არაფერი .. უბრალოდ სიგარეტრს ვეწევი , ეს ასეთი ტრაგედია..

მამა:-სიგარეტი რათქმაუნდა არაა ტრაგედია , აი კოკაინი კი ნამდვილად ტრაგედია - მაჩემი ხელში ათამაშებდა ჩემი ჩანთიდან ამოღებულ კოკაინს..
დედა:-კოკაინი ? სიგარეტი ? .... როგორც ჩანს ასახსნელი ბევრი რამ გაქვს ..ხოდა გისმენთ...!!! ამასობაში ოთახში კეროლაინიც შემოვიდა..
კეროლაინი:-რამე გამოვტოვე??

-დაჯექი და მომისმინე..შევუბღვირე

-ყველაფერი 3თვის წინ დაიწყო.. სკოლიდან ახალი დაბრუნებული ვიყავი...რომ კარებში წერილი ვიპოვე ზედ ჩემი სახელი ეწერაა. წერილი ნიკისგან იყო , ბევრი აღარ შევაყოვნე , ჩანთა იქვე სკამზე მივაგდე და კითხვა დავიწყე.. წერილში კი , ეწერა რომ მშორდებოდა , რომ უბრალოდ სხვა შეუყვარდა და არაფერი გამოგვივიდოდა..იქვე ეწერა რომ მისთვის არც დამერეკა არც მიმეწერა და არც მომეძებნაა.ჩემი სიხარული წამში საპირისპირო განწყობით შეიცვალა..... რათქმაუნდა სახლშიც ავადექი , მაგრამ კარს არავინ მიღებდაა .. მობილურზე ვურეკავდი გამორთული ჰქონდა. ერთხელაც მასთან რომ მივედი ერთ-ერთმა მეზობელმა მითხრა რომ ევროპაში წავიდა და ცოლი მიყვანა ჩემმა ნიკმა .. ამის გაგონებაზეე ტირილი ამივარდაა.. იმ მომენტამდე თითქოს რაღაც იმედი მქონდა აი მაშინ კი... უკანასკნელი იმედი ჩამწყდა გულში .. (( იქიდან თავქუდ მოგლეჯილი გამოვვარდიი და ერთ კაფეში შევედი .. იმდენად ბევრი დავლიე რომ მეორე დილას სულ სხვაგან გავიღვიძე... ნუ მერე კი ისე მოხდა რომ ეს ვიღაც ნარკო დილერი აღმოჩნდა.. დანარჩენს კი ალბათ მიხვდით... ჩემები , და მათ შორის კერიც გაკვირვებული მისმენდა... ასე დეტალებში არ მომიყოლია მისთვის.. უეცრად ყველაფერი წამიერმა სიჩუმემ შეცვალა.. ერთადერთი რაც სიჩუმეს არღვევდა ეს ჩემი ცრემლების ხმა იყო.. კეროლაინი ჩემთან მოვიდა და მაგრად გადამეხვია.. ვერასდროს წარმოვიდგენდიი რომმ ამ ამბის ხელ მეორედ მოყოლა ასე გამიძნელდობაა... უეცრად დედამ თქვა:
-და ეს რატომ არ მომიყევი ??
-მომეყოლა ?? რა დროს დე??? ჩემთვის არასდროს გცალია.. დღედაღამე საამსახურში ხარ.. როცა მოდიხარ იმდენად დაღლილი ხარ რომ მეთვითონ ვკარგავ ამ ამბის მოყოლის თავს და ხალისსს...

-შენ არ გესმის... მე ხომ ამას ჩვენი ოჯახის გამო ვაკათებ ..
-ხო მაგრამ ზოგჯერ შეგიძლია გვერდით გადადო ყველა და ყველაფერი , თუნდაც მარტო 1საათით ჩემს გამო , მაგრამ არა... არ მახსოვს დეე მე და შენ დავმჯდარიყავით და გველაპარაკა.. :| ხოდა ეხლა დატკბიი .. შენი შვილი განადგურებულია , როგორც სულიერად ასევე ფიზიკურად....- ეს ვთქვი,ჩანთას ხელი დავავლე და ოთახიდან გამოვვარდი ... უცებ ვიგრძენი რომ კეეროლაინი მომყვებოდა..
-არ გაბედოთ გამოყოლა..
ეხლა არავისთან ლაპარაკი არ მინდოდა...იქვე მახლობლად პატარა ტყე იყო , სულ იქ მივდიოდი ხოლმე სულიერი სიმშვიდე მჭირდებოდა.. ჩემი საყვარელი წიგნი ამოვიღე და კითხვას შევუდექი.. თუმცა ვერც ამას დავუდე გული... ისტერიულად ვტიროდი.. ყოველთვის ვახერხებდი ცრემლების შეკავებას მაგრამ ახლა არ გამომივიდა... ცრემლები არც მეკითხებოდნენ ისე მიდი-მოდიოდნენ ჩემს სახეზე...

ჩანთაა გადავაქოთე , მაგრამ ვერც სიგარეტი და ვერც საფულე ვერ ვნახე... ალბათ საფულეც და სიგარეტიც სახლში დამრჩა....გავიფიქრე ჩემთვის რომ ტყეში უეცრად ის კაცი გამეძროო ვისგანაც პირველად ნარკოტიკი ვიყიდე...დავუძახე და ჩემსკენ მოვიხმე
-ერიკ..
-მის პატრისია ?? აქ რამ მოგიყვანათ?
-აქ ხშრად მოვდივარ აი თქვენ კი აქ პირველად გხედავთ თუმცა რა მმნიშვნელობა აქვს ეხლა ამას.. წამალი მჭირდება...
-ოუოუოუოუ პატარა..წამალი ფული ღირს..

-საფულე დამრჩა და თუ გინდა აი ამ საათს მოგცემ , ნაღდი ოქროოა , ძვირად გაიყიიდება...- ხელი ჩემი საათისკენ გავიშვირე..

საათი ცოტახანი ხელი ათამაშა და ბოლოს დამთანხმდა..
-რამდენი გინდა?
-1პორცია...
-კაი.. დამელოდე ორ წამს- ერიკმა ტელეფონი ამოიღო და ვიღაცას დაურეკა .. როცა ლაპარაკს მორჩა მითხრა.
-10წუთში მოიტანენ...
მართლაც 10 წუთში ვიღაც ქალი მოვიდა წამალი მომცა და გაქრაა.. მეც ერიკს მადლობა გადავუხადე,დავემშვიდობე და იქაურობას სასწრაფოდ მოვშორდი...იქვე ახლოს ერთი სასტუმრო იყო და სასტუმროს ქალების ოთახში შევედი .. მიმოვიხედე არავინ იყო ამიტომ კოკაინი ამოვიღე და შევყნოსე.. მას შემდეგ არაფერი მახსოვს , გარდა იმისა რომ დილით (ალბათ დილა იყო) უკვე საავანდმყოფოში გამეღვიძა..თავზე უამრავი ექიმი და ჩემი და მადგა.. !!
-რა მოხდა?- ძლივს ძლივობით ამოვღერღე
-ისეთი არაფერი.. წამლის გადამეტებული დოზა- შემომბღვირა მირანდამ
-რაა??
-რა და ზურნა... არა აიი პროსტა არ გაბედო და თვალით აღარ დამენახო..ვერ ვხვდები რაზე ფიქრობდი? რომ მომკვდარიყავი??- აშკარად ეტყობოდა რომ გაბრაზებული იყო ჩემზე-შენი სიცოცხლე ბეწვზე ეკიდა...ძლივს გადაგარჩინეს..
-მაპატიე მირანდა.. - ისეთი ხმით ვუთხარი რომ მეგონა მაპატიებდა
-სულელი ხარ რა - ეს მითხრა და პალატიდან გავიდა..ბოღმა მახრჩობდა...ადამიანი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს ამ ქვეყანაზე ასე ვანერვიულე.. მართლა სულელი ვარ .. უცებ კარი კაროლინამ და სესილიმ შემოაღეს..
-დე დე მაპატიე-ვაჯახე ეგრევე ...-ვიცი რომ ძალიან გული გატკინეთ...შენც მამასაც და ყველასაც.. გეფიცები ეს აღარ განმეორდება..!!
-იმედია მართლა აღარ განმეორდება....- მითხრა დედამ ცოტა ნაგლური ხმით
-არ მაპატიებ...
-დამსახურება უნდა...- თქვა და პალატიდან გავიდა.. პალატაში მარტო მე და კაროლინა ვიყავით.... მასთან ყოფნა მამშვიდებდა.... ბევრ თემაზე ვილაპარაკეთ.. უცებ კი სულ სხვა თემა შემოაგდო:
-პეტი სკოლაზე რას აპირებ??
-რას უნდა ვაპირებდე..
-რავი აი..
-კეროლაინ მიკიბვების გარეშე..
-მოკლედ თითქმის ყველა გაზეთის პირველ გვერდზე ხარ.... :| გაიგეს რომ ეწევი,სვავ და წამალს იკეთებ .. ამიტომ სკოლიდან გამოგრიცხეს.. ქალბატონმა ნენსიმ(სკოლის დირექტორმა) გადმოგცა ჩვენს სკოლას არ სჭირდება ნარკომანები და ალკოჰილებიოო.. ამიტომ სკოლა უნდა დატოვოსო.. ამის გაგონებაზე ნერვები უარესად მომეშალა...ყველაფერი წყალში მეყრებოდაა.. უცებ თვალწინ დამიდგა ის პერიოდი , როცა დედაჩემი და მამაჩემი ძალიან ბევრს შრომებდნენ , რათა მე ამ სკოლაში მესწავლა და ესეც რომ არა კლასშიც და სკოლაშიცც #1 ვიყავი სწავლითაც და ,,სიმაგრითაც''... და არ დავუშვებდი რომ ეს ყველაფერი ესე ერთი ხელის მოსმით დამენგრია... ყველას , მათშორის მისის ნენსისაც დავუმტკიცებდი რომ სულაც არ ვარ ალკოჰილი და ნარკომანი ..
-კერი მომისმინე,მე სკოლიდან არავინ გამრიცხავს...აგერ ნახავს .. <3
-იმედია დაო,იმედია... მოიწია ,ლოყაზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა.. მეც დავრჩი მარტო ჩემი ფიქრების არამარა.. ბევრ რამეზე ფიქრის საშუალება მქონდა... <3 ყველაფერი გავიხსენე.. ცოტახნით ჩემი ტრაგიკული და ამაზრზენი ცხოვრება გვერდით გადავდე და ხალისიან და უდარდელ ბავშვებას დავუბრუნდი. გამახსენდა როგორ გავიცანი ნიკი... გამახსენდა როგორ ამიხსნა სიყვარული და რა სასაცილო მაშინ როცა ჩემი დაბ.დღის ფართიზე კურდღლის ფორმით ჩემი თხოვნით მოვიდა.. წამით ყველაფერმა თვალწინ ჩამირბინა.... ვფიქრობდი ასე რატომ მომექცა ნიკი , მაგრამ უცებ ჩემი საყვარელი სერიალის სახელი გამახსენდა : ,,ცხოვრება გრძელდება '' - დიახ.. მე დავივიწყებ ნიკს.. <3 მე ის მიყვარდა და მეყავრება ყოველთვის.. ის ჩემი 1-ლი სიყვარული იყო და ამას ვერაფერი შეცვლის... )) მაგრამ სხვა ბიჭებიც ხომ არ არსებობენ??...