და მინდა მოგიყვეთ ერთი ისტორია
მყავდა საუკეთესო მეგობარი ლიკა რომელთან ერთადაც 7 წელი ვსწავლობდი...
მე ის ყველას და ყველაფერს მერჩივნა და ყველა ადამიანზე წინ ვაყენებდი
ჩვენ მუდამ ერთად ვიყავით სკეიდებით ვკატაობდით ხოლმე
და ხან რას ,,ვჩალიჩობდით'' , ხან რას ოინები არასოდეს გვეწურებოდა.მოკლედ რაღა ბევრი ვილაქლაქო დავიწყებ ამ ამბის მოყოლას... ორივეს გვაფანატებდა სკეიდებზე ვგიჟდებოდით რასაც ქვია სულ სკეიდებით დავბოდიალობდით აქა-იქ ერთხელაც ჩავედით მეტროსთან უნდა გვეყიდა ლიკას დედისთვის დაბადებისდღის საჩუქარი...
დავიარეთ მთელი მაღაზიები... თითო მაღაზიაში საათნახევარი ვიყავით გინდაც არაფერი
არ მოგვწონებოდა გვერიდებოდა გამყიდვლისთვის შეგვეწყვეტინებინა ტლიკინი ასე მონდომებით
რო გვიხსნიდა სუვენირების დანიშნულებას და ასე შემდეგს... გადავწყვიტეთ გადავსულიყავით გზის მეორე მხარეს და იქით გაგვეგრძელებინა მოღვაწეობა.რათქმაუნდა როგორ გაგვექცეოდა ფეხი ხიდისკენ და როგორ გავბედავდით ხიდით გადასვლას მიუხედავად იმისა რომ ყოველდღე მშობლებისგან ერთსაათიან ლექციას ვისმენდით რომ გზააზე ხიდით უნდა გადავსულიყავით... ჩვეულად თვალი არც გაგვპარვია ხიდისკენ და გადავირბინეთ გზა როცა წითელი აინთო...
იქაც არაფერი შესანიშნავი არ შეგვხვედრია და ისევ გზის მეორე მხარეს დავაპირეთ გადასვლა რადგანაც თვალი დავადგით იქ ერთ სუვენირს... შუქნიშანს რომ გავხედეთ წითელი ენთო ჩვენხ აღარ დავაყოვნეთ და გზაზე გადარბენა დავაპირეთ და ამ დროს ტვინშ დამარტყა რომ სკეიდით უფრო მალე გადავიდოდით
და ასეც მოვიქეცით სკეიდებით დავგაზეთ და გავექანეთ გაღმა ნაპირისკენ დაა...... აქედან უკვე ძალიან მიმძიმს გაგრძელება..... ლიკას ფეხი დაუცდა სკეიდზე,მანქანამ ვეღარ დაატორმუზა და...
ეს რომ დავინახე ტვინი გამეყინა :@@@ რატომ მიწამ არ ჩამიტანა :@@ ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო :@@
ლიკა სასწრაფომ წაიყვანა.მე დედამ მომაკითხა და მალევე სახლში წამიყვანა მიუხედავად იმისა რომ
ცრემლად ვიღვრებოდი და ვეხვეწებოდი ცოტახანი ვიქნებითქო დედამ სახლში წამოდი და მალე გამოგიშვებო...
ამ დროს ტელეფონმა დარეკა და მითხრეს რომ... რომ ის აღარ იყო..
ტელეფონი გამივარდა ხელიდან... არ მეგონა რომ არ შევიშლებოდი...
დედასთვის არაფერი მითქვამს ისე სკეიდს ხელი დავავლე გავვარდი სახლიდან სკეიდი მოვისროლე
ვურტყი და ვურტყი ფეხები ამ იდიოტურ
ფიცარს... შემდეგ წავედი საავადმყოფოში... ლიკა რომ დავინახე ცივი გაფითრებული ჩავიკეცე გავიყინე...
იმის მერე ჯერ არ გამიცინია სულ შევიცვალე სულ შავი შარვალი მაიკა და კეტები მაცვია..
საშინელი ადამიანი გავხდი ჩემთან მეგობრობა არავის არ უნდა...
საერთოდ არაფრის თავი არ მაქვს ყველაფერი მეზარება და ჩემთვის არაფერს აღარ აქვს ამ ცხოვრებაში აზრი...
მხოლოდ ერთს გეტყვით
ჩაიხუტეთ თქვენი მეგობრები ძლიერ... 
გთხოვთ შემიფასეთ მოთხრობა მგონი არც ისე ცუდია როგორც მოველოდი
ადამიანისთვის ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანია მეგობარი ყველა თქვენთაგანი ძალიან მიყვარს :))
ძალიან მჭირდებით ბავშვებო
ჩემში სიტყვა მეგობარი განსაკუთრებულ სითბოს ბადებს.
