ჩვეულებრივი არაფრით გამორჩეული დღე დაიწყო,ყველაფერმა გამოიფხიზლა ...მე კიდევ ჩემს ჩაკეტილობას მივზდევ ისევ სახლი 4კედელი,ოთახის ერთ-ერთ კუთხეში ვზივარ თვალებდახუჭული მომწონს სიმშვიდე,აწეწილი ოთახი,თითქოს მაშვიდებს,ეს ხმაც რაღათქმაუნდა მარლინ მენსონი .მუსიკა სასიამოვნოდ ჩაიღვარა სულში.ტელეფონი კუთხეში მოვისროლე და უსულოდ დავეშვი საწოლზე...მინდოდა მეკივლა ემოციებისაგან დავცლილიყავი .არ ვაპირებდი ამდენის დაწერას.ვითომ საინტერესოა?მაგრამ ვაი თუ ვინმემ წაკითხვა გადაწყვიტოს,შუა გზაში ხო ვერ შევაწყვეტინებ მკითხველს.ყველა ფიქრი ერთმანეთში ირევა.გეყო ფიქრი გაუთავებლად.ქუჩაში ძმები ერთმანეთის ხორცს ჭამენ და დღემდე ვერ გაუთავებიათ.არ აქვს მნიშვლობაა ვინ ხარ !სად ცხოვრობ!ყველა ჩვენგანს აქვს შავ-თეთრი წარსული!ნუ განიცდი რომ აქ ამ დროში ცხოვრობ!თითქოს ყველაფერი დამთავრდა,და არ ღირს ცხოვრების გაგრძელება!სიცარიელით სავსე ოცნება...ეს ის ოცნებებია რომლებსაც ახდება არ უხდება!ადამიანი ოცნებებს უღრმავდება და რეალობაში ურევს,გონია რომ რეალობა ოცნებასავით ტკბილი და საამურია...!
