ზამთარია,ჩემს გულში სიცივემ დაისადგურა, სიცივემ რომელიც შენი წასვლის შემდეგ დამრჩა, დამრჩა და თან დამაქვს, მაგრამ ამ სიცივეს შენზე
ფიქრებით ვუმკლავდები… Vუმკლავდები რადგან კიდევ მაქვს იმედი იმისა რომ შენ დაბრუნდები, დაბრუნდები, გულში ჩაგიკრავ, ამ სიცივეს სითბოთ გადამიქცე და გეტყვი მიყვარხარ, მიყვარხარ ისე როგორც არასდროს.
ახლა ვზივარ მარტო ჩვენს საყვარელ ადგილზე იმ იმედით რომ შენ გამოჩნდები, ჩემთან მოხვალ, გამიღიმებ, ჩამხედავ ტვალებში და მიხვდები თუ როგორ მიყვარხარ, მე ჯერ კიდევ მაქვს ამის იმედი და ამ იმედით შენზე ფიქრებში გამაქვს ეს ჩემთვის საზარელი დღეები. საშინელი და საზარელია რადგან შენ ჩემს გვერდით არ ხარ, ვერ ვგრძნობ შენს სუნთქვას და გულის ფეთქვას, შენი შეხება მაკლია, რომელიც ასე მენატრება, შენი კოცნა მენატრება, კოცნა რომელსაც მთელ შენს გრძნობას ატანდი და მე გადმომცემდი, მე კიდევ პირიქით…
შენი თვალები მენატრება, შენი ღიმილი, ღიმილი რომლის კიდევ ერთხელ ნახვის გამო ყველაფერს დავთმობდი, თუნდაც ცალი თვალით შემახედა შენს სილამაზეს და სინაზეს, მენატრები და მიყვარხარ ისე რომ შენს გარეშე ჩემს ცხოვრებას აზრი არა აქვს, ვიზავარ და მახსენდება ჩვენი ერთად გატარებული წამები, წუთები, საათები და თვეები, რა ბედნიერნი ვიყავით და ახლა … ახლა როგორი უბედურები ვართ, ნეტა რატომ ხდება ესე? ბედნიერ დასაწყისს ხომ ბედნიერი დასასრული უნდა ქონდეს? რაღA ჩვენ აღმოვჩნდით ის ერთადერთები ვინც ეს მცნება დაარღვია, და რატომ? ღისი გულისთვის დავისაჯეთ? იმისთვის რომ ერთმანეთი გვიყვარდა და ვაღმერთებდით? იმისთვის რომ ერთმანეთის გარეშე ერთ წამსაც ვერ ვძლებდით? თუ რისთვის? რისთვის ღმერთო ამხელა სასჯელი? ნუთუ სიყვარული დანაშაულია? ნუთუ ისეთი რამ ჩავიდინეთ რაც არ უნდა გვექნა? რისთვის? Mიპასუხეთ რისთვის? ჩემო ერთადერთო სიყვარულო, შენი წასვლით მე გული მომიკვდა, მომიკვდა ჩემში ის სიხალისე, ის ყველაფერი რაც გამაჩნდა, რისთვისაც ვცხოვრობდი, დამრჩა მხოლოდ ერთი , შენი მონატრება და ამ მონატრებით ვცოცხლობ დღემდე, ყოველდღე დავდივარ შენს საფლავთAნ და სანთელს გინთებ, მაგრამ ცრემლს არ ვღვრი, რადგან არ მინდა დაიტანჯო ჩემი ცრემლების გამო, ვიცი რომ გადმომყურებ და ჩემზე ზრუნავ, ამიტომაც მოვედი დღემდე, მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე და მე მალე შენთან ერთად ვიქნებბი, კვლავ ერთად ვისეირნებთ, ერთმანეთს მოვეფერებით და სიყვარულს შევფიცებთ, იქ მაინც ვერ დაგვაშორებს ვერავინ და ვიქნებით ბედნიერნი, როგორებიც ადრე ვიყავით, მენატრები ჩემო სიყვარულო, ყველაზე მეტად მენატრები, შენი სიყვარული ჩემს გულში დარჩება მუდამ და ყოველთვის, მუდამ და ყოველთვის…
