,,რეალობა ის არ არის რასაც ხედავ''

Chapter II

I wish I had a pair of wings Just like last night in
my dreams I was lost in paradise I wish I'd never opened my eyes..<3

ყველა ჩიკაგოში გააემგზავრა ოფიცრებთან რადგან იცოდნენ რომ ისინი თავიანთი საქმის პროფესიონალები იყვნენ...მივიდნენ თუ არა შეავსეს ანკეტა , სადაც გატაცებულიც სახელი და გვარიც უნდა მიეთითებინათ)) .

– ბატონო ოფიცერო.... (ალისა ალტამირა)

–გისმენთ ქალბატონო.

– ბატონო ოფიცერო,ჩემი შვილი გაუჩინარდა,საგონებელში ვართ , მთელი ოჯახი.უნდა დაგვეხმაროთ....

სიჩუმემ დაისადგურა...5 წუთის განმავლობაში ოფიცრის ოთახში დიდი სიცარიელე იგრძნობოდა.ყველა აღელდა და ცდილობდნენ არ შეემჩნიათ,თუმცა სახეზე ყველას ეტყობოდა,რომ აცახზახებულები იყვნენ..ეს სიჩუმე ოფიცარმა დაარღვია...

– ქალბატონო ალისა მობრძანდით..

– გისმენთ ოფიცერო.

– გამომძიებელმა ფოტოები იპოვა,სადაც ანა ნაწამებია , თანაც შიშველი ... ამას რა ახსნა აქვს ?

– დიახ,დიახ ეს ხომ ანაა.

– ფოტოები შუადღეს არის გადაღებული,იმავე კამერით,რომლითაც ანას სხვა ფოტოები გადაუღეს.ვინც ანა გაიტაცა ამაღამვე უნდა დავაპატიმროთ,წნეხში მოვაქციოთ და ვათქმევინოთ ანა სად ყავს ..

ამ სიტყვების გაგონება და ქალბატონი ალისა ალტამირას გულის წასვლა ერთი იყო...ცნობილი ქალბატონი შოკში,საგონებელში ჩავარდა..არც ის იცოდა რა უნდა ექნა ))

–თუ ისეთი რამ არსებობს,რაც არ ვიცი,გემუდარებით ხმა ამოიღეთ და მითხარით... (ალისა)

– კი მაგრამ ... ქალბატონო !! 

აი ასეთი სახის დიალოგი გაიმართა იმ ღამეს ოფიცერსა და ქალბატონ ალისა ალტამირას შორის..თუმცა ვინ იცის ამ დროს  ანა ლისენკო რას განიცდიდა..ტიროდა თუ იცინოდა.თუმცა როგორ უნდა ეცინა,ფოტოებზე ხომ ნათლად იყო აღბეჭდილი ნაწამები და გაშიშვლებული ანა..

მდიდარ ოჯახში განებივრებული ქალბატონი ლისენკო,რომელიც მხოლოდ 17 წლის იყო,ერთი ადამიანის მსხვერპლი გახდა...თუმცა არავინ იცოდა მისი ადგილსამყოფელი,გარდა ერთი გიჟი გამტაცებლისა.

საცოდავი ანა.. გაკვირვებული სახით იყურებოდა და ცდილობდა არ ენერვიულა,არც ეტირა.თუმცა გრძნობებისათვის რა უნდა ექნა?ვერც ვერაფერს იზამდა..უბრალოდ ფიქრობდა საკუთარ დედაზე და გულში მხოლოდ ეს სიტყვები ჰქონდა ჩარჩენილი ,,მე მიჭირს მხოლოდ თქვენთან განშორება,თორემ სიკვდილი?–სიკვდილი რაა?სულის გაყრა ცოდვილ სხეულთან...

აბა ვის დაავიწყდებოდა ანას მომცინარი სახე )) ?? ყველას ძალიან ენატრებოდა იგი....ახლა უკვე მხოლოდ უფალს ენდობოდა და მისი იმედი ჰქონდა ბოლომდე! ყოველ დილას ლოცულობდა და უფალს მადლობას სწირავდა,ყოველი გათენებული დილისათვის..

ანა ფანჯრიდან იყურებოდა,როდესაც გამტაცებელი შემოვიდა,რათქმაუნდა ნიღაბით...მშვენიერ გოგონას კითხები გაუჩნდა გამწათებელთან,,ვეღარ მოითმინა და ერთი–ორი კიტხვა დაუსვა)) 1-2–ს მესამეც მოყვა და ასე..უსასრულოდ გაგრძელდა დიალოგი გამტაცებელსა და ანა ლისენკოს შორის))

– შეიძლება გავიგო ვინ ხარ და რა ჯანდაბა გინდა ჩემგან?

–ძალიან ცნობისმოყვარე ხარ ძვირფასო.

– იცი?ცხოვრებაში ყოველთვის ჯოკერი ვერ გვეჭირება ხელში,ხანდახან უიღბლო ხელის თამაშიც გვიწევს.))

– ნუთუ?ამას ახლა ხვდები არა?

–დიდი ხანია ვხვდები,უბრალოდ მაშინ გამოვიყენე როდესაც საჭიროდ ჩავთვალე...მე ძალიან ძლიერი ვარ იმისათვის რომ პირველობა ვინმეს დავუთმო,მაგრამ ძალიან სუსტი ვარ იმისათვის,რომ წაგებას შევეგუო.

– მოიცა..ამით იმის თქმა გინდა რომ შენ მე მაჯობებ?

– დიახ,დიახ... ეგრეც იქნება))

– ჰოდა თუ კატას ეთამაშები , ნაკაწრებზე არ უნდა იწუწუნო...

– ჰო მაგრამ,ვინ ამბობს რომ ვწუწუნებ,ან ვიწუწუნებ?

– ყველაფერი შეიძლება მოხდეს ))

– ის მაინც იცი რომ  საკუთარი თავის უნდა გჯეროდეს და არც არავის იმედი არ უნდა გქონდეს ცხოვრებაში!.. შენი ტკივილი, არავის აწუხებს და არავის ჭირდება!..დრო მოვა და აუცილებლად ვისწავლი მაგასაც, მაგრამ ნურავინ მომთხოვს მერე ადამიანობას!..

- ვაუუ! რა კარგი პასუხები გაქვს..იცი? აჯობებს ლაპარაკი შეწყვიტო და დაიძინო.

– საჭმელი მომიტანე და აუცილებლად...

– ჰო?? შემთხვევით პიცა ხომ არ მოგართვათ?

– მოიცა....გინდა ეს დაობებული პური ვჭამო?ვერ ეღისები.მე არ დავეცემი..გახსოვდეს მე  ლისენკო ვარ.....

– იცი? შენნ!! თუნდაც ახლა...ჩემს გვერდით რომ ყოფილიყავი მე სულით დავეცი,,ნუთუ შენ არ შეგიძლია ჩემს გამო დაეცე?

– შენ მე მიცნობ?

– რომ არ გიცნობდე , აბა ასე როგორ დაგელაპარაკებოდი!ცდები ჩემო საყვარელო...ძალიან ცდები..ასსე ადვილად არასდროს დაგთმობ... შენზეა ნათქვამი ,,მე აგამაღლე იმ სიმაღლემდე,ბოლოს მე თვითონ ვეღარ გწვდებოდი'' ..ამით ყველაფერი ნათქვამია..

– თუ ღმერთი გწამს !

– ნერვები არ მოიშალო საყვარელო ჰაჰაააა))) ქარის მოტანილი არ ხარ , ვერც მე გაგატან იქეთ ქარს..რავქნა? (იცინის )

– ჩემს ცრემლებზე ადამიანები ტანგოს ცეკვავენ 

– ჰოდაა.....იტირე)) მოგიყვან მოცეკვაავეებს და სიმღერის გარეშე იცეკვებენ შენს ცრემლებზე...

– შენთვის არაფერი დამიშავებია,,მითუმეტეს რომ არც კი ვიცი ვინ ხარ.. მაპატიე მაგრამ მე სიძულვილი სიყვარულმა მასწავლა!

–კარგი გეყოფა! არ მინდა დრამატული სცენების განხილვა..მე რომ მიყვარდი არ შეირგე.ჰოდა ახლა გაგინებ და შეირგებ?

– ცხოველი საშიში მეგონა,მაგრამ ახლა ვხვდები რომ ადამიანი უფო საშიში ყოფილა! შე მართლა ცხოველო)))

– ცხოველო? მევარ ცხოველი?)) გასაგებია...ფისოო! (იცინის) ახლა კი გეყოფა))) ნახვამდის! ჭამე ეგ დაობებული პური,,ან იოცნებე სისულელეებზე! 

გამტაცებელმა კარები მიიხურა და ანა გასაღებით ჩაკეტა.

ვინ იცის იმ ღამეს რაზე ფიქრობდა ანა)))მისი ოჯახის თითოეული წევრი კი ელოდებოდა თუ რას იტყოდა ოფიცერი...თუმცა სიახლე აღარსად ჩანდა!