T H E E N D ჩემს საყვარელ სიმღერასთან ერთად)
სასამართლოში სულ მალე მივედით...მთელი გზა,ჩუმად ვიყავით ორივენი..როგორც ჩანს ისიც ჩემსავით აანალიზებდა იმას,რაც რამოდენიმე წუთის წინ გავიგეთ... თავი უბედნიერესი ადამიანი მეგონა...არაფერია იმაზე კარგი,როცა იცი რომ მუცლით პატარას დაატარებ,პატარას რომელიც სიყვარულის ნაყოფია.... -აბა აღარ მეტყვი შენს იდეას?(მანქანიდან გადმოსვლისას შემეკითხა ვანესა) -ეგ არ მითქამს ჰო ? კარგი... ანუ არ გახსოვს 2 დღის წინ,რომ გამოაცხადეს ლონდონზე,რაღაც პრეზენტაციები ჩატარდება კვალიფიკაციის ასამაღლებლადო,მაშინ ლონდონის გაგონებაც არ მინდოდა და ეხლა ვფიქრობ ღირს არა წასვლა? -მართაალი ხარ...ელე. ჩემო გენიოსო...წამოდი სწრაფად ჩავეწეროთ... მართლაც პირდაპირ ჩასაწერად წავედით..როგორც ჩანდა ჯერ არავია გამოუთქვამს სურვილი )) რაც ჩვენთვის ხელსაყრელი იყო...ჩემი და ვანესას გარდა,დაიუკიც ჩავწერეთ ,გავიგეთ როდის მივდიოდით,ზუსტი მისამართი იქ სად უნდა მივსულიყავით და სახლში დავრბუნდით )) ხვალ შუადღისას იყო ფრენა...დიუკსაც ვუთხარი,რომ უნდა წამომყოლოდა...! ლამის გაგიჟდა როცა ამის მიზეზი ვუთხარი...ამჟამად ჩემი საიდუმლო მხოლოდ ამ ორმა ადამიანმა იცოდა.. )) დილით საინტერესო არაფერი მომხდარა..ნახევარი დღე ველოდებოდი 1 საათს,რომ აქაურობას გავცილებულიყავით...გზაში დედას ველპარაკე ,მერე ეშტონს და აეროპორტამდეც მივედით )) რამოდენიმე საათში უკვე ლონდონის აეროპორტში დავადგი ფეხი.... -ის პრეზენტაცია თუ რაღაცა როდის არი?(იკითხა დიუკმა) -ეგ რაღაცა,როგორც შენ ამბობ ჩვენი აქ ყოფნის მიზეზია...ხვალ საღამოს..(სიცილით უპასუხა ნესიმ) -აჰა კარგი.... ძალიან დაღლილი ვიყავი....სასტუმროში მისულს ჩამეძინა.საღამოს კი მე და ნესი საყიდლებზე გავედით.ძველი დრო გავიხსენეთ,მაშინ როცა ჩვენს საყვარელ კლუბს ჩავუარეთ )) და მხოლოდ გვიან დავბრუნდით სასტუმროში... დიუკთან შევედით..მისი ნომერი ჩვენს გვერდით იყო... -აბა რას შვები? -ეხლა მოვედი.თქვენც? -ჰო..საად იყავი?(გაკვირვებულმა ვკითხე) -ბენთან..(ღიმილით მიპასუხა..ამ სახელის ხსენებაზე გული ამიჩქარდა) -იმედია არაფერი გითქვამს... (ისეთი სახით გამომხედა,თითქოს გაუკვირდა) -რაა? უთხარი ? -(სიცლი დაიყწო)-არა რა უნდა მეთქვა...ისიც კი არ მითქვამს,რომ ჩამოსული ხარ -(შვებიით ამოვისუნთქე)-კიდევ კარგი..(ცინიკურად გავუღიმე და გვერდით მივუჯექი) მეორე დღეც ასე ტყუილად ყოფნაში გავატარეთ....ხუთ საათზე მომზადება დავიწყეთ... მე და ნესი თითქმის ერთ სტილზე ვიყავით... თმაც მოვიწესრიგეთ და დიუკს გავუარეთ,რომელიც ჩვენს მსაგავსად მზად იყო... როდესაც ვხვდებოდი,რომ დანიშნულ ადგილს ვუახლოვდებოდით ავნერვიულდი...ხელები სულ გამეყინა,როგორც მჩვევია...არ ვიცოდი რა მოხდებოდა,და ხანდახან უკან დაბრუნებასაც ვფიქრობდი,მაგრამ ახლა ნამდვილად არ შემეძლო ეს გამეკეთებინა...მანქანიდან გადმოვედით და დიდ შენობაში შევედით )) ოთახი მიგვასწავლეს სადაც კონფერენცია გაიმართებოდა...დიდი იმედი მქონდა,რომ შესვილსთანავე ვნახავდი ბენს,მაგრამ შევცდი.იქ არ იყო...ნიუორკის წარმომადგენლები სადაც იყვნენ,ჩვენც მათკენ წავედით...თხუთმეთ წუთში,ხმაურიანი ხალხი ერთმა ქალმა დააშოშმინა,რომელემაც დღევანდელი კონფერენციის დაწყება მოგვასწავა...მე თვალი უიმედოდ კარებისკენ გამირბოდა..ყოველწამს ველოდი ,რომ ის შემოვიდოდა...კვლავ კარებს ვუყურებდი,რომ ნესიმ შემომატრიალა... -ნახე კონფერენციას ვინ წაიყყვაანს... -რაში მაინტერესებს,..მგონი ტყუილად მოვედით.(არც გამიხედავს ისე ვუთხარი) -წინ გაიხედემეთქი... მეც მისი დაჟინებული მოთხოვნის გამო,წამიერად გავიხედე და თავი კვლავ კარებისკენ წავიღე...წამებში გავიაზრე,რომ უკან ყურება სულაცარ იყო საჭირო,ბენი ჰო ჩვენს წინ იდგა... ) დღევანდელი კონფერენცია მას მიყავდა,დიუკმა კი ამის შესახებ არაფერი გვითხრა.... ადგილზე გავქვავდი. გული ამიჩქარდა,როცა მან საუბარი დაიწყო გაოცებული ვუყურებდი..ჩვენ კი ბოლო რიგში ვიჯექით,და დარწმუნებული ვარ ვერც შემამჩნია....სულ წინ მდგომებს უყურებდა,მე კი თითქოს სმენა და თვალთახედვა დაბინდული მქონდა,მის გარდა ვერავის ვხედავდი და ვუსმენდი....კაცი იფიქრებს,რომ ელეონორი გაგიჟდა... -როდის დამთავრდება ნეტა,საშინლად ცხელა აქ(ჩუმად გადაულაპარაკე ნესის) -მე რა ვიიცი..მთელი კონფერენცია ბენს კი არ მიყავს..ალბათ რამოდენიმე საათი გაგრძელდება.. -საათი?არა მართლა უჰაერობაა და საშინელი სუნი..არ გცემს? -გაჩუმდი(თვალები დამიქაჩა ნესიმ)-აქ შენს გარდა უსიამოვნო სუნი არავის ცემს..(გაიცინა და წინ გაიხედა) -არა მართლა მიჭირს სუნთქვა...უნდა გავიდე... როდესაც გასვლა დავაპირე,ბენი ზურგით იდგა.მაგრამ,ვერარ ვაზროვნებდი...თავს მართლა არ ვგრძნობდი კარგად,და სასწრაფოდ მაგიტომაც დავაპირე გასვლა ) თორე შემეძლო მისი ყურადღება როგორმე მიმებყრო :დდ) კორიდორის ბოლოში პატარა აივანს მოვკარი თვალი....მოაჯირს ხელით ჩამოვეყრდენი და ფიქრებში წავედი... ნეტა ჩემი შვილი გოგო იქნება თუ ბიჭი?გოგო მირჩევნია ) თუ ბიჭი ?-მგონი გოგო...არა,არა მთავარია ჯანმრთელი იყოს....ამ ფიქრებში ვიყავი,რომ უკნიდან მხარზე დამადო ხელი ვიღაცამ...შიშისაგან შევკრთი და ინსტიქტურად მისკენ მივბრუნდი... -კარგად ხარ? -კი ნესი...(თითქოს ჩემს თვალებში ნაპერწკლები ჩაქრა..მის ადგიილას ხომ მე სხვას ველოდი) -წამოდი მაშინ დავბრუნდეთ... -იყოს აქ მირჩევნია..არ გატყუებ,მართლა უჰაერობაა... -არა ნამდვილად ცხელა...კარგი მაშინ მეც აქ ვიქნები.... მე და ნესის სალაპრაკოს რა გამოგვილევდა... ) სხვადასხვა თემებზე ვსაუბრობდით,რომ ამ დროს კორიდორში ხმაური გავიგონეთ... -მგონი დამთავრდა აარა?რას იტყვი ? -კი გვეღირსა...და როგორც მე გითხარი ისე სჯობს..)უმჯობესია,რომ დღეს ვერ განახა)გვიან მიხვალ,მასთან მოულოდნელად და ყველაფერს ეტყვი) -არა,ეგ იდეა მართლა მომეწონა(ნესის წელზე შემოვხვიე ხელი და თავი მზარზე დავადე) -წამოდი მოვძებნოთ დიუკი... უკნიდან ხმა მომესმა,რომ ნესის ეძახდნენ.. -იცნობ იმათ? -უი კი ელე..ჩემი ძველი ნაცნობები არიან..მიდი შედი კონფერენციის ოთახში,იქ იქნება დიუკი..მე გგარეთ გავალ მათთან... -კარგი მალე მოვალ.. -კარგი..(და ბავშვებისკენ გაიქცა,რომლებიც გარეთ ელოდნენ) საკონფერენციო ოთახი დაცლილი იყო...მხოლოდ აქა-იქ მოკრავდით თვალს,რამოდენიმე ქალს და მამაკაცს,რომლების ერთმანეთთან დიალოგში იყვნენ გართულნი... -სად ხარ?(იმ წამსვე დავურეკე დიუკს) -საკონფერენციოში... -მანდ როგორ ხარ,მეც აქ ვარ და რატომღაც ვერ გხედავ... -მანდ მარჯვნივ კარი არის,და იქ შემოდი... მეც იქვე კარებს მოვკარი თვალი და მისკენ წავედი... კარები სწრაფად შევაღე...სასტუმროში დაბრუნება ძალიან მინდოდა... შევსლისთანავე,თვალში ვიღაც გოგონა მომხვდა რომელიც დიუკს ელაპარაკებოდა.. -ძვლივს გიპოვნე... -უიჰ მოდი ელე?ჰო კარგად ხარ? -კი ნუ გეშინია...)არ წავედით?(ვიგრძენი,გოგონამ უსიამოვნოდ ამათვალიერა..მეც დამცინავად გავხედე) -კი..მანამდე გაგაცნობ,ჩვენს კოლეგას )-ელე,გაიცანი ეს ნინაა....ბენის თანაშემწე.. (სიტყვა ბენი გამოკვეთილად თქვა...როცა გავიგონე,თანაშემწე-როგორც იტყვიან,ღიმილი სახეზე შემაშრა) -სასიამოვნოა ) ელეონორ.. (და ხელი გამომიწოდა) -ჩემთვისაც.. -ფოტოებში მყევხარ ნანახი(გამიღიმა,შეილება ითქვას"ძალით") -ჰოო?საიდან... -საიდან უნდა მქონდეს)ბენის მობილურიდან...და როგორც ჩანს მეტისმეტად ძველია ,სახე უფრო თხელი გაქვს იმ ფოტოებში... -ღმერთო ჩემო,ჩემი წონა ასე გაღელვებს?(ცინიკურად გავიცინე და დიუკს გავხედე)-წავედით რა... სწრაფად შევრბუნდი უკან,რომ კარებში იმ წუთას შემოსულ ბენს შევეჯახე... -ელეონორ...რა სიუპრიზია....(თვალებში მიყურებდა ბენი) -ჰო კონფერენციაზე ვიყავი..დიუკთან ერთად..(დაბნეულმა ვუპასუხე) -უცნაურია,არ შემიხედავს შენთვის... -როგორ შეხედავდი,ნახევარი დრო გარეთ იყო...(გვერდით მომიდგა დიუკი) -ყველაფრის თქმა არაა საჭირო დიუკ.(გამეცინა) ბენი:შეცვლილი ხარ...(დარწმუნებულიი ვარ,მანაც ჩემი სახეზე ოდნავი მოსუქება იგულისხმა) -ჰო შესაძლებელია...ჩვენ წავალთ,რაღაც ვერ ვარ კარგად... დიუკი წინ წავიდა...მეც უნდა გავყოლოდი,რომ ბენმა შემაჩერა.. -გამირბიხარ? -რათქმაუნდა...არ მინდა შენს სიახლოვეს ყოფნა... -მაშინ აქ რატომ ჩამოდი?(თავისკენ ძალიან ახლოს მიმწია) -საჭიროებამ მოითხოვა... -მომენატრე...(საკოცნელად წამოიწია) -უკაცრავად ბენ,ხელს ხომ არ გიშლით?(მყუდროება ნინამ დაგვირღია) -არა,უკვე მივდიოდი... (ბენს ავხედე და სწრაფად გავცილდი იქაურობას) ღმერთო ჩემო! რა სულელი ვარ...ლამის ერთმანეთს ვაკოცეთ..არა ეს შეცდომა იქნებოდა,თან ნინას გამო ნერვები მქონდა მოშლილი...რათქმაუნდა საეჭვიანო მიზეზიც მაქვს...დარწმუნებული ვარ,ბენს სხვანაირად უყურებს,წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩემს მიმართ ასეთი უხეში არ იქნებოდა... სასტუმროში,ნესის ყველაფერი მოვუყევი.,მაგრამ მან დამარწმუნა,რომ იმ გოგონას გამო ჩემი გეგმები არ უნდა შემეცვალა...! მართლაც,გვიან 11 საათი იქნებოდა,ჩაცმა დავიწყე..)ბენთან წასასვლელად ვემზადებოდი.. -ნესი ძალიან ვნერვიულობ..მგონია ის გოგო მასთან იქნება... -ნუ სულელობ რა..(და მაისური მესროლა)-ნინას თუ ვიღაცას რა უნდა ბენთან.. -იქნებ ბენი არაა სახლში? -არი! დიუკს დაავარეკინე... -ღმერთო ჩემო! ) საერთოდ რატომ წამოვიწყე..(გამეცინა)
მალე გავემზადე...მობილური ავიღე და სასტუმროდან ერთად გავედით... ნესიმ წამიყვანა,დიუკის დაქირაებული მანქანით....ბოლოს დიდ შენობას მივუაახლოვდით. -აბა შენ იცი...! თურამეა დამირეკე...ჰო მართლა მეშვიდე სართული,ხელმარჯვნივ ) -ნესი არც კი ვიცი საიდან დავიწყოან რა ვუთხრა.. -კარგი რა! პირველი პაემანი ჰო არაა? შენი შვილის მამასთან მიდიხარ.. -კარგი ჯობს,დროზე ავიდე სანამ გადავიფიქრე..(ნესის ვაკოცე და მანქანიდან გადმოვედი) ძალიან ვნერვიულობდი..ბოლო ასე მაშინ ვიყავი,როცა ბენის სახლში მივედი ოღონდ ნიუორკში )) ეხლა კი მოვლენები შეიცვალა,მაგრამ გრძნობა კვლავ ისეთივე დამეუფლა...ავედი თუ არა,დაუფიქრებლად დავაკაკუნე... კარი რათქმაუნდა ბენმა გააღო,რომელიც მობილურზე საუბრობდა.. -ორ წუთში გადმოგირეკავთ..(გაკვირვებულმა გამომხედა) -გამარჯობა...(ჩვენი მზერა ერთმანეთს შევხდა,მორცხვად გავუღიმე) -ელეონორ...აქ ყველას ველოდი,შენს გარდა... -ნინასაც?(ცინიკურად ვკითხე) -შენ წარმოიდგინე ნინასაც...(მანაც ასეთივე პასუხი გამცა)-არ შემოხვალ? -ჰო ალბათ..(ჩავილაპარაკე და სახლში შევედი)ძალიან კარგად იყო მოწყობილი) -აქეთ წამოდი...(სასტუმრო ოთახში შემიყავანა) მაგიდა სავსე იყო ფურცლებით... -ხელი შეგიშალე ალბათ...(ჩუმად ვუთხარი) -ჰო ხელი შემიშალე...(სიცილით გამომხედა...) კვლავ სიჩუმე ჩამოვარდა..ძალიან დავიბენი...ბოლოს მიხვდი,რომ ყველაფერი ასე არ შეიძებოდა დამეტოვებინა.ძალა მოვიკრიბე და დავიწყე: -ბენ რაღაც უნდა გითხრა... -ვიცოდი,რომ აქ უმიზეზოდ არ მოხვდიოდი... -მართალია..!შენს მოლოდინს ჰო გადავაჭარბე უკვე? მაგრამ ყველაფერი მაინც ჯერ წინ არის.. -ხდება რამე ელეონორ? -ბენ,ნუ მიყურებ ეგრე...მგონია,რომ არ გახსოვს რაც ჩვენს შორის მოხდა. -და ეგ ჩემს გამოხედვასთან არაფერ კავშირშია..(სახე დაუსერიოზულდა) -ძალიან შეცვლილი ხარ.. -მეე?რა სისულელეა..ელეონორ,ძალიან კარგად გიცნობ...დაძაბული ხარ,ვიცი რაღაცის თქმას აპირებ... -ჰო უბრალოდ არ შემიძლია,ისე ყოფნა თითქოს არაფერი მომხდარა...არ შემიძლია თავი მოგაჩვენო,თითქოს აღარ მიყვარხარ... -არც მე...მაგრამ ჩვენი შეხვედრა,ყოველთვის ამას მოითხოვს... -ვფიქრობ მომავალში ეგრე აღარ იქნება...ბენ,მე მართლა ძალიან მიყვარხარ...მთელი ამ ხნის განმავლობაში ამას ძალიან კარგად მივხვდი...ძალიან მენატრებოდი ბენ..აღარ მინდა შენს გარეშე ყოფნა...(ცრემლები მომადგა) -შენ გგონია მე მომწონს ეს ყველაფერი?(მომიახლოვდა და ხელის გული სახეზე შემახო) -ერთი კვირა დარჩა კონტრაქტის დამთავრებამდე..ეს ხომ საცდელი იყო,და ნამდვილად აღარ ვაპირებ ამის გაგრძელებას..!მეც ძალიან მიყვარხარ ელეონორ..! არ ვიცი ამას,მერამდენედ გეუბნები,მაგრამ ეს გრძნობა ყოველთვის ჩემთან იქნება...იცი,ნიიუორკშიც ძალიან კარგად ვგრძნობდი თავს და არ მესმის,რატომ არ სირთულეები ყველაფერში საჭირო...ჩვენ სულ მალე შეგვიძლია ერთად ყოფნა... მისმა სიტყვებმა საოცრად იმოქმედა ჩემზე...დამამშვიდა... -მიყვარხარ,მიყვარხარ,მიყვარხარ(ახლოს მოიწია და ნაზად მაკოცა) მიხვდი,ამ ამბის გაჭიანურება აღარ იყო კარგი იდეა..თავი დავისხენი მისი მკლავებიდან და მხიარულად ვკითხე.. -ბენ სარკე სად გაქვს? -სარკე?რავი საწოლ ოთახში,აი იმ კორიდორში..და რად გინდა? -წამომყევი რაღაც უნდა გაჩვენო... სარკის წინ დავდექი... -აბა მზად ხარ?(გამეცინა...ბენიც მელოდებოოდა) -ვფიქრობ კი...სისულელეა ჰო?კარგი და ნუ მაწვალებ ელეონორ..(უკნიდან ჩამეხუტა) -არაა სულაც არა..(მაისური ავიწიე და პროფილით დავდექი სარკეში) -შეიძლება ახლა ძალიან არ მემჩნევა,მაგრამ რამოდენიმე თვეში,როდესაც მუცელზე ხელს დამადებ,დარწმუნებული ვარ შენც იგრძნობ,რომ ჩვენი პატარა იქ არის... გავუღიმე და მისკენ შევბრუნდი.. -რა თქვი ელეონორ? -ჰო სწორად მიხვდი... ვიგრძენი,როგორ აუჩქარდა გული...! თვალები სიხარულისგან გაუბრწყინდა... -ჩვენ მალე ბა ბავშვი გვეყოლება? -კი ბავშვვი გვეყოლება...აი ამის სათქმელად ჩამოვედი ბენ...(ძალიან მაგრად ჩავეხუტე) -არა მართლა უბედნიერესი ადამიანი ვარ ელეონორ..! რას ვიფიქრებდი,თუ ეს დღე ამდენ კარგად სიხარულს მაჩუქებდა...ახლა ორმაგად მიყვარხარ ელეონორ..(ხელი მუცელზე დამადო) მართლაც მის თვალებში უდიდეს სიხარულს ვხედავდი...ცოტა ხანი გაჩუმდა..როცა ასე იქცევა,რაღაცაზე ფიქრობს...სწორიც აღმოვჩნდი... -არა,არა...უკვე ამის გაგრძელება აღარ შეიძლება..(თავისკენ შემაბრუნა) -რისი? -იმის,რომ ჩვენს ცოლ-ქმარნი არ ვართ..როდემდე უნდა იყოს ასე..ხელი მანახე.. მეც ხელი გავუწოდე..მან ბეჭედი მომხსნა..ჩვენი ძველი ნიშნობის ბეჭედი.. -აბა რას იტყვი?(ჩემს წინ დაიჩოქა)-უკვე მეორედ გთხოვ ხელს...ელეონორ მარტინეს,გახდები ჩემი მეუღლე? საოცარი მზერა შემოჩიცინებდა... -ააამ დავფიქრდებოდი..(გამეცინა)-რათქმაუნდა ბენ..(გამეცინა) -კიდევ ერთი იდეა მაქვს... -რა იდეა? -ჯვარი ახლავე დავიწეროთ.. -ახლავე?(გაკვირვებულმა მკითხა) -კი ახლავე..) ვანესა ჰო აქეთ არის? -კი... -ჰოდა დიუკიც აქეთ არის)) დავურეკოთ ორივეს,და ჯვარი დავიწეროთ...აი მაშიინ კი ვეღარაფერი დაგვაშორებს... სიტყვიც თქმაც არ მაცადა,ისე უნებლიედ დამითანხმა..ეს გიჟური იდეა,სულ მალე განვახორციელეთ )) მე შემიძლია დავიკვეხნო,რომ უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი იმ წუთებში....
მე და ბენმა ჯვარი ღამის პირველ საათზე დავიწერეთ..! ღმერთო ჩემო,ეს ხომ ყველაზე კარგი ღამე იყოო ჩემს ცხოვრებაში.... მის მერე ნამდვილად ყველაფერი შეიცვალა... რამოდენიმე თვეში გავიგეთ,რომ ჩვენი პატარა გოგონა იყო ) ჰოდა შესაფერისად შევუდექით მზადებას... ოთახი ვარდისფერებში მოვაწყვეთ,და ყოველდღე ახალ-ახალ რაღაცებს ვმატებდით პატარას გარდერობს...ეს ჩემთვის უბედნიერესი წუთები და წამები იყო.... არასდროს დამავიიწყდება,არც ის როგორ მომცა ექიმმა პატარა ხელში...ჩვენი პირველი შეხვედრა ძალიან ემოციური იყო...მისი პატარა თვალები ისე შემოჩიცინებდა...ერთი შეხედვით შემეძლო მეთქვა,რომ ბენს ჰგავდა... ჩვენს შორის უთანხმოება იშვიათი იყო )) ერთმანეთს უსიტყვოდ ვუგებდით,რაც არ გვიშლიდა ხელს ბავშვის აღრზდაში....ალბათ,ეს იმ სიყვარულის დამსახურება იყო,რომელიც მე და ბენს ერთ დროს გვეწვია....
T H E E N D
ვფიქრობ,ყველაზე რთულია პირველი და ბოლო თავი ))პირველი თავი არის,იმისი მკითხველს შეაყვარო მოთხრობა და დააინტერესო,ბოლო კი მისი მოლოდინები გაამართლოო!.. )) იმედია მეც გავამართლე თქვენი,მოლოდინი და მოგეწონათ ეს თავი ))
ეს პატარა რამ კი ედის ფანებს: როგორც ჩანს რამოდენიმე ვერ მიხვდა,თუ ასე რატომ მოხდა მოთხრობაში და რატომ რჩება ბენთან მოთხრობის გმირი,ამიტომ გადავწყვიტე აგიხსნათ... მე მოთხრობა თავიდანვე ისე წარვმართე,რომ ყოველთვის ჩნდებოდა ის უარყოფითი მხარეები რომელიც ედს ქონდა..მიუხედავას იმისა,რომ ელეონორს უყვარდა,ისი მისი შესაფერისი არ იყო და ეს მოთხრობაში ბევრჯერ გამოვავლინე...! ამიტომ უნდა შეხედოთ ამ მხრივ და არა იმ მხრივ,რომ ედის როლში Chac Crawford-ია და ის Ben Barnes-ზე მეტად გიყვართ...სისულელეა,ეს უბრალოდ მოთხრობაა რომელიც რეალობასთან შორს არის ) ამიტოს მოთხრობას შეხედეთ თქვენი გმირებით და არა თქვენი საყვარელი ვარკსვლავებით ))
მართლაც ამ უბრალო ამბით,მე თითოეულ თავში ვეცადე თქვენთვის რაღაც ძალიან საინტერესო გადმომეცა..მე არ ვარ მწერალი და დამერწმუნებით რთულია პერსონაჟების ხასიათების და ემოცების გამდმოცემა,ისე რომ ზუსტად მოვიტანო თქვენამდე..მაგრამ,მე ასეთუისე ვთვლი რომ ეს ხასიათი თქვენამდე მოვიტანე,რადგან ამდენი მკითხველი ყავს მოთხრობას...მე ძალიან დიდ მადლობას გიხდით თითოეული კომენტარისთვის,და მადლობას მოგიხდით ასევე ერთგულებისთვის )) ძალიან გული მწყდება,რომ მთავრდება :დდ) Happy End- არ მინდოდა,მაგრამ ვიცი მომკლავდით...)) მაინც ვთვლი,რომ კარგი დასასრული რაღაც დაუკმაყოფილებლობის გრძნობას ტოვებს :დდ) და კიდევ ერთი რამ.... რაც არ უნდა მოხდეს თქვენც ცხოვრებაში,არ დაგავიწყდეთ რომ ყველა ერთნაირი ვართ..! არავინაა თქვენზე მეტი,რადგამ ამქვეყნად ხომ NOBODY IS PERFECT <33
დიდი მადლობა და მიყვარხართ ))
ეხლახანს დავდე სიახლე,მოთხრობის შეჯამება..ფაქტები,გმირები და იმედია მოგეწონებათ )) თითოეულ ავტორს შეგეძლებათ ასეთივეს გაკეთება,მოთხრობების დასასრულს)
| 
