ალბათ მოყოლის დაწყება ჩემი ბავშვობიდან ჯობია ,
მე და სელი ბავშვობიდან ვმეგობრობთ ,
ორივეს ოქროსფერი თმა გვქონდა ,
მაგრამ მერე მე გამიმუქდა , მას კი ისევ ქერა თმები აქვს .
ერთხელ გავიცანით ერთმანეთი პარკში ,
ხოდა ამის მერე სულ ერთად ვართ :
ჩემმა დედამ რომელიც უზომოდ მიყვარდა სამოდელო სააგენტოში მიმიყვანა, ის თვლიდა რომ ლამაზი ბავშვი ვიყავი :
სელი სულ დამყვებოდა სხვადასხვა სამოდელო კონცერტებზე , მახსოვს იმ დღეს მნიშვნელოვანი კონკურსი იყო , სელი ჩემთან მოვიდა სახლში მე სკამზე გაუნძრევლად უნდა ვმჯდარიყავი რომ თმები არ დამშლოდა , მაგრამ სელისთან ერთად რომ არ მემოძრავა ეს შეუძლებელი იყო , ამიტომაც როცა დედა შემოვიდა ესეთები დავხვდით :
დედას დავატყვე რომ რაღაც ფერი არ ქონდა , მან შემატყო რომ მას ვუყურებდი და ნაღვლიანად გამიღიმა , მე ვერ მივხვდი რა ხდებოდა , მაგრამ როცა სამოდელო სააგნეტოში მივედი ყველაფერი დამავიწყდა ისე ვნერვიულობდი , სცენაზე რომ გამოვედი დედა დავინახე ხელს მიქნევდა , მე წინ გავიარე და უცებ დედაჩემმა გრძნობა დაკარგა , მახსოვს ოგორი განწირული ხმით ვიყვირე -დედა !!! კონცერტი ჩაიშალა....დედა აღარ არის , სხვა უცზო ქალაქში გადავედი , სელისთან და მის დედასთან ერთად ვცხოვრობდი , სელის დედა ხშირად არ იყო სახლში რადგან ბევრს მუშაობდა ,სელი კი იქაურმეგობრებთან დადიოდა , მე არ მინდოდა იქ წასვლა.
ძალიან მენატრებოდა დედა ... ყოველ საღამოს მივდიოდი მინდორზე , ვწყვეტდი ბაბუაწვერებს და ვეხვეწებოდი რომ დედა დაებრუნებინა .
იქ ვიდექი ხოლმე სიცივეში , წვიმაში .....
მალე სევდამ ძალიან ღრმად ჩამითრია , ვიღებდი ნარკოტიკს სახლში გვიან მოვდიოდი
სელიმ ეს შეამჩნია :
-ანო სად დადიხარ ხოლმე ას გვიან რომ მოდიხარ ?
-არსად ისე ...
-დაიცადე პაპიროსის სუნი რატომ აგდის ?
-არ ვიცი ეტყობა ვიღაც ეწეოდა და ..:)))))
-ან !! არარსებობს , აი რატომ გახდი ესე !! აი რატომ ხარ ესეთი ახლავე შეეშვი !
-კაი რა სელი ხომ იცი დედა მომიკვდა დაა...
-რაა ? ამით გინდა შეგიცოდო ? კარგად ხარ შენ თავს იღუპავ ! ხოო , ვიცი მე დავდივარ ხოლმე კლუბებში , მაგრამ მე იქ ემგობრებთან ერთად დავდივარ და წვენს ვსვამ , არ ვეწევი და არც არაფერი ! იცი ჩაალაგე ბარგი ლოსანჯელესში მივდივართ !
-სადდდ ?
-მიდი მიდი მალე !
-სელი ვერ გავიგე როგორ ?
-ჩემ მეგობარს აქვს სახლი იქ და იქ დავრჩებით !
-ხომ იცი არ მიყვარს უცხოებთან ყოფნა .
-მარტო ჩვენ ვიქნებით !
რამოდენიმე წლის შემდეგ , ლოსანჯელესში ვცხოვრბდით , მე სკოლაში დავდიოდი , ბოლო კლასში ვიყავი , უკვე მთლიანად ჯამრთელი ვიყავი , მყავდა უმარვაი მეგობარი და რა თქმაუნდა ჩემი დააა სელი :*
ერთ დღეს სკოლიდან ბიოლოგის მასწავლებელმა მუზეუმსი წაგვიყვანა , ყველაფერი უნდა შეგვესწავლა რაც მუზეუმში იყო , სწორედ ეს იმოქმედებდა ჩვენ წლის ქულებზე , დიდი მონდომებით ვიდექი და ყველაფერს რვეულში ვიწერდი .
ბოლოს ლექცია ძლივს დამთავრდა და გასასვლელისკენ გავემართე , უცებ ვიღაც შემეჯახა , ვიფიქრე ერთი კარგად გამოვლანძღავთქო , მაგრამ არ გინდა ხელში უსიმპატიურესი ბიჭი შემხვდა ,
ხმა ვერ ამოვიღე :
-ეე წინ იყურე რაა !
ეს რომ თქვა ძალიან გამიკვირდა :
-შენთვითონ იყურე წინ , მგონი შენ შემასკდი !
-გოგოები ვინ ხართ რაა ! ყველა უკან დამდევთ !
-არავინაც არ დაგდევს უკან !
-წინ უნდა იყურ მაშინ !
-ოხ ბოდიშით !
-ხოდა ეგრე ! ;)
-რაა ?
-ხოდა ეგრე თქო !
-ცოტა ზედმეტები ხომ არ მოგდის ?
-არამგონია !
-უკაცრავად !
-კაი რა იყო არ მცემო :დ
-ნუ გეშინია მოვასწრებ !
-ისე ლამაზი გოგო ხარ ოღონდ ძაან აგრესიული და ჯიუტი !
-ოხ კაი ერთი და შენ ანგელოზი ჰო ?
-მართალი ხარ !
-კაი კაი ვსო თავი დამანებე .
(შევტრიალდი და წავედი )
-ეე მოიცა , ბოდიში თუ რამე გაწყენინე !
მომაძახა მან , მე გამეცინა და გზა განვაგრძე
