თავი ავწიე და....
-ჯასტინ? -ჰო მე ვარ,მე. ცოტა უცნაურად ეცვა,გაფართოვებული თვალებით ვუყურებდი.
-მე ვარ ოღონდ ყვირლი არ დაიწყო,იმათ ვემალები 
-მართალი გითხრა არ ვაპირებდი,ეგრე არ გამოვხატავ ხოლმე,სიხარულს.:D
არ ველოდი,გამიხარდა ძალიან შენი დანახვა ეს ვუთხარი და თვალებში ვუყურებდი.ისიც თვალებში მიყურებდა.ცოტა ხანი ასე ვიყავით და მერე სიჩუმე მე დავარღვიე.
-გაიხედე,სამი გოგო ,პროფესიონალებით ხელში ,რას უნდა ნიშნავდეს?!
-პაპარაცები... კაპიშონ გაისწორა და ხელი გადამხვია.
ჯასტინი:ჩვენ უბრალოდ ვსეირნობთ,არავითარი ჯასტინი.:D მართლაც ვერ იცნეს იმ გოოგოებმა და უკან გაბრუნდნენ,ანდა ვის უნდა გონებოდა რომ,მე ჯასტინი ხელს გადამხვევდა ჯასტინი:მადლობა,გადამრჩინე და კაპიშონი მოიძრო,გინდა სახლში მანქანით მიგიყვანო?ა არა?კარგი.(ეს ისე მიაყოლა რომ სიტყვა ვერ ჩავაკვეხე სა ბოლოს სიცილი დაიწყო)
-ჰმმ.რა გაცინებს? : @
-რაღაცნაირი საწყალი თვალებით მიყურებ და შენზე მეცინება.
-ესეიგი მე სასაცილო ვარ ჰო?გინდა შენი სახელი ბოლო ხმაზე ვიყვირო? -ოღონდ ეგ არა -კარგი ჯასტინ,სასიამოვნო იყო ჩემთვის შენთან ყოფნა.ეს დაუვიწყარი წუთები იქნება ჩემს ცხოვრებაში.სახლში უნდა დავბრუნდე.
-მოიცადე,მე შენი სახელიც კი არ ვიცი.ცოტა ხანი კიდევ დარჩი,თანაც ამ ქუჩაზე ამ დროს მარტო სიარული საშიშია.
-მე მაილი ვარ,კარგი მაშინ ცოტა ხანი დავღცები,არაფერი დაშავდება .საშიში ქუჩა არა ის_თავი დავიმშვიდე. იქვე ახლოს პატარა პარკი იყო,იქ შევედით,ჩამოვჯექით და ძალიან ბევრი ვილაპარაკეთ.ყველაფერი მოვუყევი ჯასტინს ჩემზე.მინდოდა, რომ ეს წუთები არასდროს დამთავრებულიყო,თავი სიზმარში მეგონა. 
მერე ჯასტინი წამოდგა და ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს გადავიდა მაღაზიაში-სასმელს ვიყიდოო. მე ცოტა ხანი ესე ვიჯეკი და მას ველოდებოდი.მაღაზიაში ავტოგრაფი მოთხოვეს.-რა საყვარელია ვფიქრობდი ჩემთვის და ამ ფიქრებში ვიყავი რომ,უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა.ძალიან შემეშინდა მივტრიალდი და......... 5 კომენტარზე მეტი თუ არ იქნა არ გავაგრძელებ...უბრალოდ აზრი აღარ ექნება.
