Born To Be Somebody ♥
2 თავი
2 თავი-პირველი შეხვედრა
არ არის იოლი იცხოვრო ორმაგი ცხოვრებით. არ არის იოლი შენი ცხოვრება ააგო ტყუილზე. არ არის იოლი იყო ერთდროულად ნარკომანი და მილიონერი ბარბი რომელსაც ცხოვრებაში ყველაფერი აქვს. რომლის დაკრულზეც ცეკვავს ყველა. მე ვერ გავბედე მეთქვა სიმართლე. დამენახებინა ყველასთვის ჩემი ნამდვილი სახე, მაგრამ იქნებ დრო მოვიდა ვთქვა ყველაფერი და გავარკვიო ვინ ვარ და რას წარმოვადგენ... ბოლოს და ბოლოს რა მინდა ცხოვრებაში?
იმ დღიდან ბევრი არაფერი მახსოვს. რა დღიდან? ეს ის დღე არის როდესაც პირველად შევხვი მას
ქუჩაში გათიშული ვეგდე. ძაან ბევრი წამალი მქონდა გაკეთებული. მახსოვს მისი სახე და თუ რა მკითხა
-ხომ კარგად ხარ?
-კი თავი დამანებე
აი ეს იყო ჩვენი გამოსაუბრება და მეტი არაფერი, მაგრამ სწორედ ამან შეცვალა ყველაფერი. სწორედ ამ ორმა სიტყვამ. ამ დღის შემდეგ მე ის აღარ მინახავს. მე ჩვეულებრივად ვაგრძელებდი ჩემს ორმაგ ცხოვრებას.ქუჩაში არ იცოდნენ ვინ ვიყავი სინამდვილეში, ხოლო სახლში კი ჩემი პრობლემს შესახებ. ერთი წლის შემდეგ, ერთ ჩვეულებრივ საღამოს სახლში ჩემმა მშობლებმა მათი მეგობარი ოჯახი მოიწვიეს და ვახშამი გამართეს. მე როგორც ყოველთვის ნამდვილ თოჯინა ბარბს დამამსგავსენ.
მითხრეს რომ ეს ვახშამი მათთვის ძალიან ბევრს ნიშნავდა და როგორც ხდება ხოლმე. მეც როგორც ყოველთვის თავი მაღლა ავწიე და სუფრასთან დავჯექი. უცებ ოთახში ის შემოვიდა. დედამ კი თქვა
-ანა გაიცანი ეს ჯასტინია ელიზაბეტისა და ჯეკის ვაჟი
მე ძალიან შემეშინდა ჩემს სახლში ხომ ის შემოვიდა ვინც ჩემი საიდუმლო იცოდე. ძალაინ დავიბენი. ნამდვილად არ ვიცი როგორ მოვახერხე იმის თქმა რაც ვთქვი
-სასიამოვნოა
ჯასტინი გვერდით მომიჯდა და ჩუმად მითხრა
-მშობლებმა იციან?
-ენა ჩაიგდე
-როგორც ჩანს არა
-როგორც ჩანს
-და არ გინდა რომ გაიგონ? ერთი რაღაც მინდა გითხრათ.... - და ფეხზე წამოდგა. მე ხელი და ვუკავე და ვუთხარი
-არც გაბედო თორემ ინანებ რომ გამიცანი - ჯასტინს ჩაეღიმა და დაიწყო
-მინდა ამ არაჩვეულებრივი ქალბატონის ჩამი თანატოლის ანას სადღეგრძელო შემოგთავაზოთ, რომელმაც სულ რამდენიმე წუთში ჩემი გაოცება მოახერხა ანას გაუმარჯოს - როცა ამ ყოველივეს თქმა დაამთავრა მე შვებით ამოვისუნთქე. მთელი საღამო დაძაბული ვიყავი, მეშინოდა ჯასტინს რაიმე სისულელე არ წამოეროშა. ამხოლოდ ამაზე ვფიქრობდი. საკუთარი გულისცემაც კი მესმოდა. როგორც იქნა ყველაფერი დამთავრდა. ჯასტინმა წასვლის დროს კუთხეში მიმაყენა და მითხრა
-ნუ გეშინია არაფრის თქმას არ ვაპირებ
-რატომ?
-ყველაფრის ჩემს სასიკეთოდ გამოყენება მიყვარს
-რა გინდა?
-მალე გაიგებ
-იცოდე ვერ დამაშანტაჟებ
-ვნახოთ ვნახოთ...
-იცოდე თოჯინა ბარბი არ გეგონო შემიძლია შურისძიება
-გეტყობა რა სწერვაც ხარ
-აი შენ კი გეტყობა რა ნაგავიც ხარ
-იცოდე არ განაბრაზო
-არც შენ
მოკლედ ასე „მეგობრულად" დავშორდით ერთმანეთს მე და ჯასტინი. ნამდვილად არ ვიცოდი რა და როგორ იქნებოდა მაგრამ ის კი კარგად ვიცოდი რომ ამ ნაგავის ხელში ვიყავი და ვერაფერს შევცვლიდი... თუმცა რატომაც არა ყველფრის სასიკეთოდ გამოყენება შეიძლება....
