......ფიქრობ და აცნობიერებ, რომ სიკვდილისთვის ხარ შექმნილი. ამ ქვეყანაზე მხოლოდ შენ შეგიძლია მიაყენო ადამიანს ისეთი ზიანი რომელიც მას მთელ ცხოვრებას დაუმახინჯებს. ამის შეგრძება შენ ბოლოს გიღებს, სულიაერად გკლავს, მაგრამ იმ წამში როცა მსხვერპლს თავს ესხმი, ყველანაირი სინანულის გრძნობა ქრება და მხოლოდ ერთი-მტაცებლის ინსტინქტი იღვიძებს შენში......"მტაცებელია ჩემს ველურ სისხლში". მე საკუთარ თავს წყევლის მსხვერპლს ვუწოდებ, ძნელია იცხოვრო წყვდიადში და შიშში, ეს შიში მხოლოდ იმითაა გამოწვეული რომ ადამიანს ტკივილს აყენებ შენი ინსტიქტის დასაკმაყოფილებლად. ძნელია აღმიქვათ, და ეს წაიკითხოთ თუ არ იცით ვინ ლაპარაკობს ადამიანის პირით.....მკითხველნო მოგესალმებით მე ვარ ვამპირი. გადავწყვიტე ჩემი შავბნელი ცხოვრების ტანჯვა გადამეტანა ფურცელზე და ასე მეგრძნო შვება......მე ჩემს შესახებ მოგიყვებით ყველაფერს....დაგარწმუნებთ რომ არ უნდა ჩაიკეტოთ საკუთარ თავში, და ადამიანებში ნაკლს არ ეძიოთ მხოლოდ....................ჩემი გარდაქმნიდან დღემდე მე მიწევს ვებრძოლო წყურვილის გრძნობას, რასაც ადამიანის სისხლი იწვევს......... როცა მე მის სურნელს ვგრძნობ ჩემში დემოლი იღვიძებს, კონცენტრაციის უნარს ვკარგავ და მხოლოდ ტკივილის მიყენებაზე და საკუთარი შიმშილის მოკვლის გრძნობაზე ვფიქრობ......ჩემი გრძნობები გაანადგურა ამ არსებამ, მე გამანადგურა , ამ ქვეყანაზე არ არსებობს ადამიანი, ან თუნდაც პიროვნება რომელსაც ჩემზე გული შეტკივა.....უკვე აღარ ვიცი ჩემს გარდა კიდევ არსებობენ ვამპირი თუ მხოლოდ მე დავრჩი ამ ქვეყნად სატანჯველად......... მე მაქვს გრძნობები, მეც მინდა ვიყო ნორმალური და ვცხოვრობდე ნორმალური თინეიჯერივით, რომელსაც არაფერი აქვს სადარდებელი და რომლის კისერზეც არ არის ხალხის მკვლელობები და ხელები სისხლით არ აქვს გათხვრილი............მინდა გაგიზიაროთ ჩემი ტანჯვა და ჩემი გრძნობები და გითხრათ რომ თქვენ ბედნიერები ხართ რადგან თქვენი სული უფალთან ახლოსაა......მე კი ამ ქვეყნად არაფრისგან მოსული და მარადისობისთვის განწირული ვარ...ჩემი ცხოვრება შეაღამეს გავს... და ველოდები იმ ნაპერწკალს იმ მზეს რომელიც ვიცი სულ მალე გამობრწყინდება, ზუსტად არ ვიცი ამ სიტყვებში რას ვგულისხმობ, მაგრამ ალბად ეს მომავლის შეცვლის იმედს უფრო გავს ვიდრე სხვა რამეს... მოსაყოლი ბევრი მაქვს, დრო კი მთეილი მარადისობა......ვიცი ახლა რამდენი თქვენგანია გატაცებული ამ არსებებით, მაგრამ დამიჯერეთ ჩვენ არ ვართ კეთილი, ტიპიური ვამპირები, ისეთები როგორც ფილმებში და წიგნებში, ჩვენს შესახებ სიმართლე მტკივნეული და მტანჯველია, ჩვენში გრძნობა სიყვარული მხოლოდ მაში სუფევს როცა საკვებს მივირთმევთ..... და ადამიანის სისხლში ვცურავთ...ეს რთულია მოსასმენად მაგრამ რეალობაა და ვერსად გავექცევით....... ჩემი ამბავი კი აქედან დაიწყო............
_________________________________________________________________________ ეს არის ჩემს მეგობრის მიერ დაწერილი მოთხრობა ..)) გაგრძელდება 7-თავამდე ..ანუ მე-7-ე თავი ბოლო იქნება ..!! იმედია მოგეწონებათ ..!! დააკომენტარეთ ..!
დაამოწმა:♥Ani-Lile♥
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:648 | დაამატა:Ann | რეიტინგი:5.0/3
