როდესაც წინ დიდი აფიშა დავინახეთ...სადაც ეწერა.... „მე ყოველთვის ვიქნები შენს გულში..როგორც ეს წერტილი" და ჩემი ყელსაბამის მსგავსი ჰქონდა მიხატული ქვემოთ....
ემილიმ ჩემს ყელსაბამს შეხედა რომელიც მეკეთა...და გაოცდაა –მაილი.... –არაფერი თქვა...ეს ის არ იქნებაა...არ დავასრულებიე წინადადება ემილის და გზა განვაგრძე...მართალია ემილის თითქოსდა მოვატყუე რომ მასზე არ ვფიქრობდი მაგრამ აბა როგორ... –მაილი –არაფერი მითხრა ემილი –მაილი გაიხედე –ეხლა რაღა ხდება... –ხეებს შეხედე... ხეებს შევხედე და ზუსტად იგივე ეწერა ფურცელზე იგივე ნახატით და გაკრული იყო ხეებზე... –არა ღმერთო არა..არა არა არ იქნება ის... –მაილი დაწყნარდი..ორივემ ვიცით რომ ის არის... –არა არა ის არ არის... –წამო სახლში წავიდეთ და იქ დავილაპარაკოთ.. –ხო ეგრე ჯობია..ჩვენ სნაბიჯს ავუჩქარეთ და სახლში წავედით...შევედი თუ არა სახლში გამარჯობაც კი არ მითქვია იმწამსვე ჩემს ოთახში გავვარდი..შევედი თუ არა პირი ღია დამრჩაა...ემილი უკან გამომეკიდა და ჩემთან მოვიდა..და გაკვირვებული შემომხედა.. –მაილი რა გჭირს... ძვლივს ძვლიობით ხელი ავწიე და წინ მივანიშნე... __________________________________________________________________________________________ ბავშვებო ვიცი პატარა თავია მაგრამ ასევე ცოტა კომენტარი იყო წინა თავზე..აწი ასე ვიზამ...თუ ბევრი კომენტარი იქნება დიდ თავს დავდებ..თუ ცოტა მაშინ პატარა თავს....სხვა გზა არ არის...იმედია მოგეწონებათ და დააკომენტარებთ...მიყვარხართ ძაან ვინც კითხულობთ და წერთ კომენტარებს...:*:*
