- არა! შენ არ მოკვდები!
- შენ რა სისხლს ვერ ამჩნევ ?... - თავი შევითვალიერე და ჭრილობები
ვერ შევამჩნიე, თვალები შუბლზე ამივიდა და კლაუს გავხედე.
მან გამიღიმა და მომეხვია - უბრალოდ დაივიწყე! ეს შენ გონებაში არ უნდა დარჩეს! ეს ტკივილი
არ უნა ატარო! , თითქოს არც მომხდარა! ეს უბრალო სიზმარი იყო!.
- თითქოს არ მომხდარა! ეს უბრალო სიზმარი იყო. - გავიმეორე და თვალები დავხუჭე.
როცა თვალები გავახილე ოთახში მდივანზე ვიყავი წამოწოლილი, და ჩემი მეგობრები გარს მერტყნენ.
- შე უნამუსო! რატომ არ მითხარი თუ ანასთან იყავი?!
- რატომ არ გვითხარი! უნდა თქვა ნინა! საუბარიც არ იცის აპატიეთ! - გაეღმა იანს.
- ჩუუუ!!
- ანასთან ვიყავი?! და თქვენ საიდან იცით?
- ნიკმა მოგიყვანა! თურმე იქ დათვერით!
- ნიკმა?!
- შენ რა ტვინის შერყევა გაქვს?! - წამოიყვირა იანმა.
- უპს , უპს! კეროლაინ შენთან არიან! - გამიღიმა ლექსიმ.
რატომღაც ვიღაცის შემოსვლაზე ყველა სხვა ოთახში გავიდა.
ის ვიღაც ნიკლაუსი იყო , მისი დანახვა გამიხარდა , მაგრამ არ შევიმჩნიე.
- კეროლაინ!
- კლაუს! რაღაც მოხდა ! ხომ ასეა! ვგრძნობ რომ რაღაც მაკლია!
რაღაც ჩემს გონებაში რომელიც მნიშვნელოვანია! ისინი მეუბნებიან რომ ანასთან
ვიყავი! არადა მახსოვს რომ მან დამირეკა! რაღაც საშინელება ხდებოდა.
ის ყვიროდა სახლიდან არ გახვიდეო და ამ დროს ....
- არ გააგრძელო! ყველაფერი ვიცი!
- რა მოხდა?!
- უბრალოდ, ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი! რომლის გამოჩენის
შემდეგ შენ იცვლები. და არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას მოგიტანს
თუ აუტანელ ტკივილს! შენ უბრალოდ იწყებ შეცვლას მისთვის!
და შენ უბრალოდ აღარასდროს იქნები ისეთი როგორიც ადრე!
- ვერაფერაფერი გავიგე! მე დავიბენი!
- ვიცი! ეს ყველაფერი უცნაურია! მაგრამ!! ეს აღარასდროს განმეორდება!
შენ თავს დაგესხეს! და ცოტა ტრავმა მიიღე! უბრალოდ შენებს არ ვუთხარით
რომ არ ენერვიულათ.
- კლაუს! რა არეულად საუბრობ!
- არ ვიცი რა გითხრა!
- ტვინი ამერია! მე ცუდად ვარ!
- ვიცი!
- ეგრე რატომ მიყურებ!
- მინდა რაღაც გავაკეთო!
- რა?!
- ეს!
