ვერაფერს ვგრძნობდი.წამიერად ტანში საშინელმა სიცივემ დამიარა.გავიყინე.ვერაფერს ვგრძნობდი,გარდა იმისა როგორ დამტრიალებდა თავზე უამრავი ადამიანი და გაიძახდნენ -მარი არ დაგვტოვო.გონს მოდი- ეს უფრო დედაჩემის და იმ ახლად გაცნობილის ხმა იყო (მამა მივლინებაშიი იყო წასული) ამ დროს ექიმი მოვიდა და რაღაც წამალიი გამიკეთა.ძალიან მეტკინა.მინდოდა მეყვირა ვაიმე მიშველეთ-თქო მაგრამ ვერ შევძელი.დაახლოებით ნახევარ საათში გონს მოვედი.თვალებბი გავახილე თუ არა ის ბიჭი დავინახე
-ძალიან მიხარია რომ გონს მოხვედი(ბიიჭი) -შეენ? რა გქვია არ მეტყვი?(მე) -მე სანდროო მქვია.(სანდრო) -სანდრო დიდი მადლობა რომ გადამარჩინე.შეგიძლია წახვიდე.(მე) -კარგად ხარ?(სანდრო) -რავიციიი კიი..* უბრალოდ თავი მისკდება...(მე) ეს ვქვი და ამ დროს კარებიი ანიმ დაა სალომემ შემოაღეს ( ის დაქალები რომლიდანაც წამოვედი და ამ დროს სანდროც გავიდა) -გოგო ცუდად რომ იყავი არ უნდა გეთქვა? (სალო) -ხო რა უნამუსოო ხარ.სანდრომ რომ დამირეკაა გავგიჟდი(ანი) -ვაიმე გოგოებო არ მინდოდა გენერვიულათ..(მე) -ნუ ხარ დებილი..ეხლა როგორ ხარ(სალო) -რავიი ნორმალურად.სანდრო რომ არ ყოფილიყო არ ვიცი რა დამემართებოდა.(მე) -ხო.ისე ლევანი სადაა?(სალო) -არ ვიცი.დამირეკა და მითხრა მე და ანიმ ვიჩხუბეთო და ჩემი კეპკა წამოიღეთო.ჩემი ამბავი არ იცის.რა მოხდა ანი? (მე) ანი ჩაგვერთო: -გრძელი ისტორია.ლევანიიმ თვითონ გითხრას თუ კაცია.(ანი) -:D ნუ კაცი რა ბიჭიია .. ხო მეტყვის(მე) ექიმი შემოვიდა: -გოგოებო მარისთან მარტო დამტოვეთ (ექიმი) გოგოებიი უჩუმრად გავიდნენ -რა ხდება?(მე) -მომისმინეთ: -დიახ: -თქვენს ასაკს თუ გავითვალისწინებთ ეს არ უნდა დაგმართვნოდათ.ტვინი ძალიან გადაიღალა.ძალიან დაჭიმული ხართ.(ექიმი) -ექიმო ცხოვრებაში ერთხელ მაინც გიტირიათ?(მე) -ამას რატომ მეკითხებით?(ექიმი) -იმიტომ რომ ჩემი ცხოვრების თითოეული დეტალი რომ გაიგოთ ცხარე ცრემლით ატირდებით.ცხოვრება იავარდით არრაა მოფენილი და ეს მგონი უნდა იცოდეთ (მე) -....(ექიმი) -რატომ გაჩუმდით? -იცით მეც თქვენხელა შვილი მყავს.ვიციი ეხლა ის რასაც გრძნობს.ამ ასაკში მიღებულიც კია ესეთი რაღაცეები მაგრამ დაფიქრდით.ნერვიულობით საქმეს არ ეშველება.თან რაღაც სისულელეზე რომ ნერვიულობთ ხოლმე გოგოები (ექიმი) -მართალი ხართ მაგრამ ამ უკანასკნელი თვის განმავლობაში უამრავი რამ შემემთხვა მაგრამ ერთი ჩემი ცხოვრების სტრესი იყო.რა? დამეღუპა მეგობარი რომელიც უზომოდ მიყვარდა.ნინი ჩემი ცხოვრების აზრიი იყო.მუდამ მუდამ მიგებდა.ჩემს გვერდით იდგა და მამახნევებდა მაშინ როცა მიჭირდა..სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებშიც ჩემთან იყო და მაშინც კი არ მომშირებია როცა გაიგო რომ სიცოცლის რამოდენიმე დღე დარჩა..ამ ამბის შემდეგ როგორ უნდა ვიყო?(მე) -მარი..(ექიმი) -მაცადეთ.ღმერთმა ეს არ იკმარა დაა ჩემი ბებია-ბაბუაც თან წაიყვანა.ყველაზე ყველაზე საყვარელი ბებია ბაბუა მთელს მსოფლიოში. მერე სკოლაში შემექმნა პრობლემები იმიტომ რომ ერთმა დებილმა კლასელმა რაღააც დამაბრალა. დედაჩჩემს ჩემი არასდრროს სჯერა ამიტომ დედაჩემმა ამის გაგონებაზე საშინელ დღეში ჩამაგდო.მთელი კვირა დასინიაკებული ვიყავი. არც ეს კმარა? კიდევ უმარავს გეტყვით.ჩემმა უსაყვარლესმა ადამიანმა მითხრა რომ ვერ მიტანს და ისეთი დაქალი არ სჭირდება როგორიც მე ვარ.ელემენტარულზე რომ ბრაზდება და მტტირალა გოგოსავით ელემენტარულზე ტირის. ექიმო ეს ყველაფერი გაიზარეთ და ჩემი ასკიც გაითვალისწინეთ.ამ ყველაფერის შემდეგ როგორ უნდა ვიყო? -კარგი დაწყნარდი .მე გავალ (ექიმი) ექიმი გავიდა... მე საშინელი ტირილი ამივარდა...ცუდად გავხდი **
| 
gaagrdzele ra dgesve 
