Red-haired/წითურები(12)
რატომ არის ცხოვრება ისე მოწყობილი,რომ ყოველთვის ისინი მჭირდება,
რომლებიც ჩემთან არ არიან?
3 საათი იქნებოდა რომ გავიძვიძე, გარეთ გავიხედე არაჩვეულებრივი ამინდი იყო, პირველ სართულზე ჩავედი მარიე კიდევ არ იყო მოსული, ისევ მეორე სართულზე ავირბინე საცურაო კოსტუმი ჩავიცვი და სანაპიროზე გადავედი.
ჩვენი სახლი ახლოს იყოს ზღვასთან. საშინლად ცხელოდა, ზღვას მივუახლოვდი და ტალღების შეხება ვირძენი, სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა, ნელ-ნელა ღრმად შევდიოდი, არა თავის მოკვლა არ მიფიქრია უბრალოდ გაგრილება მინდოდა და იქამდე შევედი სადამდეც დგომას შევძლებდი. სასიამოვნო იყო , რამდენიხანია ზღვაზე არ ვყოფილვარ, უცებ ზღვა საშინლად აღელდა, გასვლა მინდოდა მაგრამ ვერ მოვახერხე, ტალღას უფრო და უფრო უკან მივყავდი, დავინახე როგორ მორბოდა ჩემკენ ვიღაც , ნელ-ნელა ფსკერისკენ მივდიოდი, გონებას ვკარგავდი . როცა ვიგრძენი როგორ დამიჩირა ვიღაცამ და გავითიშე. გონს რო მოვედი უკვე ნაპირზე ვიყავი და მაშინვე მისი ცისფერი თვალები შემხვდნენ
-თუ ცურვა არ იცოდი რას შედიოდი ღრმად (უცნობი)
-ღრმად შესვლა არც მიფიქრია (მე)
-გეტყობა, ხო ისე მე მაიკი ვარ (ის)
-სასიამოვნოა ება და მადლობა რომ გადამარჩინე (მე)
-არაფრის, მითხარი სად ცხოვრობ და მიგაცილებ (მაიკი)
მაიკმა სახლამდე მიმაცილა , სასიამოვნო პიროვნება ჩანდა
-არ შემოხვალ (მე)
-არა მადლობა (მაიკი)
-ება სად ხარ ამდენხანს ? ვა მაიკ შენ აქ საიდან (მარიე)
-თქვენ რა იცნობთ ერთმანეთს ? (მე)
-კი ჩვენთან ერთად სწავლობს კოლეჯში, მე-4 კურსზეა ამთავრებს უკევ (მარიე)
-კაი გოგოებო უნდა წავიდე, კარგარ ხვალ შევხვდებით (მაიკი)
-ხვალამდე და კიდევ ერთხელ მადლობა (მე)
-არაფრის (მაიკი)
-წამო სახში შევიდეთ (მარიე)
სახში შევედით , მაშინვე ჩემს ოთახში წავედი , წყალი გადავივლე , საღამური ჩავიცვი და დავწექი. ბარბარაზე დავიწყე ფიქრი, როგორ მომენატრა, ეხლ ადაიწყებდა ცანცარს და მაიკზე ლაპარაკით ყურებს გამომიჩედავდა, ჩემი გოგო, მინდოდა მისი ხმა მაინც გამეგო ტელოფონი მოვძებნე და ბარბარას ნომერი ავკრიფე, დიდხანს ლოდინი არ დამჩირდა მალე მიპასუხა
-გისმენთ (ბარბარა)
-გამარჯობა ბაბი (მე)
-ბაბი ? ება შენ ხარ ? (ბარბარა)
-კი მე ვარ (მე)
-როგორ ხარ ? სად ხარ ? საერთოდ რა მოხდა ? სად გაქრი ? (ბარბარა)
-მაცადე ნუ მომაყარე მაგდენი კითხვა, მომენატრე (მე)
-მეც მომენატრე, რატო წახვედი და დამტოვე (ბარბარა)
მოკლედ ბარბარას ყველაფერი მოვუყევი თუ რატო გავქრი მათი ცხოვრებიდან, როგორ მოვხდი ლოს-ანჯელესსში, რამის როგორ დავიხრჩვი და ასე შემდეგ, მანაც ყველაფერი მომიყვა რაც ამ ერთი წლის განმავლობაში გამოვტოვე. ცოფებს ყრიდა ტელეფონიდა :დ
-იდიოტი, როგორ გაბედა და გამოგიყენა, ფრანცისკოს არაფერი უთქვამს ალბათ მაგანაც არ იცოდა (ბარბარა)
-ხო შეილება (მე)
-როდის ჩამოხვალ ? (ბარბარა)
-არ ვიცი ? შეილება ერთ წელში ან ორში (მე)
-ვაიმე რა მოიცდის მაქამდე , გადაღებები რომ არ მქონდეს აუცილებლად ჩამოგაკითხავდი, რომ იცოდე როგორ მაკლიხარ (ბარბარ)
-მეც მაკლიხარ, ეხლა უნდა წავიდე, დავისვენო თან ხვალ კოლეჯი (მე)
-კაი კარგად აღარ გაქრე რა ჩემი ცხოვრებიდან და მაიკი მომიკითხე ხვალ :დ (ბარბარა)
-გპირდები აღასდროს გავქრები შენი ცხოვრებიდან და ნუ აცანცარდი ეხლა შენ (მე)
კარგ ხასიათზე დავდექი, მიხაროდა ბაბისთან ურთიერთობა რომ მოვაგვარე და მაპატია უცაბედად გაქრობა. მალევე ჩამეძინა.
-ადექიიიიი (მარიე)
-რომელი საათია თავი ძლივ ავწიე
-11 დროზე ადექი 12 ზე პირველი ლექცია გვაქ და დაგვაგვიანდება (მარიე)
-კაი კაი ვდგები (მე)
მარიე ოთახიდან გავაგდე, ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი
-მშვენივრად გამოიყურები (მარიე)
-მადლობა (მე)
-მოდი ვისაუზმოთ და გავიდეთ (მარიე)
ვისაუზმეთ და კოლეჯში წავედით, ყველა მე მიყურებდა და მაკვირდებიდა, მაგრამ სიმაღთლე ვთქვა ნაკლებას მაინტერესებდა, დღეიდან ახალ ცხოვრებას ვიწყებდი. მარიემ ჩემ ლექტორს ჩამაბარა და თვითონ ლექციაზე გაიქცა. ლექტორმა ყველაფერი ამიხსნა დღის გეგმა მომცა და ლექციაზე გამისტუმრა. ოთახში შევედი ჯერ არავინ იყო მოსული , უამრავი ნახატი ეკიდა მეც მეტი რა მინდოდა დავყევი და ყველას დათვალიერება დავწყე. საოცრად ლამაზი ნახატები იყო ფუნჯით შესრულებული. ნეტა შევძლებდი ოდესმე მეც ასე მაგრა დამეხატა ? ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც ვიღაც მომეპარა და თვალებზე ხელი ამაფარა.
Daamowma da Gaalamaza:-TaTaM
|
