გავედი...ეზო გავიარე და იანთან მივედი.კეროლაინის მანქანით
იყო...მანქანაში ჩავჯექი და მივესალმე
–პრივეტ იან...
–პრივეტ...
–J)
–ეს პატარა ვაჟკაცი ვინაა
–გაიცანი ეს დევიდია ჩემი მაღვალაკი ძამიკო..ეს კი იანია...კეროლაინის
მაღვალაკი ძამიკო...:D
–აუ იმ გოგოცი მე ლო ძაან მიკალს?
–ხო იმ გოგოსი...:D:D
იანს გაეცინა და დევიდს ლოყაზე უჩქმნიტა...შემდეგ მე
შემომიბრუნდა
–ძლიან ლამაზი ხარ
–აფერისტ
–ამჯერად სიმართლეს ვამბობ
–:D..მაშინ მადლობა...:D
იანმა მანქანა დაძრა..
გზაში არცერთს ხმა არ ამოგვიღია..დევიდი ჭუჭყურობდა
რაღაცას მარტო...:D..დიდიხანი
არ გვიმგზავრია...
–აუ მოვედით...(იანი)..
მე დევიდი გვერდით გადავსვი რადგან ვერაფერს ვხედავდი
და წინ გადამეშალა უამრავი მანქანის ერთობლიობა..თან ძალიან ლამაზები იყო..იანმა მანქანა
გააჩერა...მანქანიდან გადავიდე და კარები მე გამიღო...
–მადლობა..და გავუღიმე
დევიდის ხელში აყვანა მინდოდა მაგრამ იანმა დამასწრო...ერთმანეთს
კარგად გაუგეს...:D…
ძალიან ბევრი მანქანა ვნახეთ..მე კიდე ყველას ვიწუნებდი....
–მეორეჯერ არსად აღარ წაგიყვან
–თუ გახსოვს მე არ მინდოდა წამოსვლა...შენ თვითონ აიჩემე..:D
–ჰმ...
იანს ერთ მანქანა მოეწონა...და მისი ყიდვა გადაწყვიტა..სხვათაშორის
მეც მომეწონა...ძალიან მაგარი მანქანა იყო...:D
დევიდი იანთან იყო და საბუთებს აწერდა ხელს .მე ვიყებედი
ამ დროს და ჩემი ოცნების მანქანას ვეძებდი..და ვიპოვე კიდეც...bmw z4
ეს მანქანა ძალიან მინდოდა თუმცა მამაჩემისთვის ფულის
თხოვნას სიკვდილი მერჩივნა..
მანქანას გაშტერებული ვუყურებდი მანამ სანამ უკნიდან
იანის ხმა არ გავიგონე და სასწრაფოდ შევტრიალდი...
–ნინა მოვრჩი წავიდეთ...ჩემი სისინა მანქანით...:D..
–რა გეშველება...:D
მანქანაში ჩავჯექით სამივენი და სახლისკენ წავედით
–იან არ მინდა სახლში..გთხოოვ სადმე სხვაგან წამიყვანე
–კეროლაინთან წაგიყვან..მე სადღაც უნდა წავიდე..მაგვიანდება
–აა..უი კარგი...მომენატრა ისედაც...
–J
15 წუთში კეროლაინთან ვიყავი...მაგას ჩემზე მეტად მემგონი
დევიდის დანახვა გაეხარდა... სახლში შესვლა დავაპირეთ...კარები უნდა მიმეკეტა მაგრამ
მინდოდა ბოლოჯერმომევლო თვალი იანისთვის და უკან გავიხედე მაგრამ ის უკვე წასული იყო...სადღაც
გულის მიყრუებულ ადგილას თითქოს რაღაც ჩამწყდა..თუმცა არ შევიმჩნიე.. კეროლაინსა და
დევიდს მივბაძე და სახლში შევედი...მართალი გითხრათ კეროლაინთან კარგად გავერთე და
ჩემი პრობლემები გადამავიწყდა...მოსაღამოვდა და ჩემი სახლში წასვლის დრო იყო...მართალია
კეროლაინს არ უნდოდა ჩემი წასვლა მაგრამ არ მინდოდა მამაჩჱმს გონებოდა რომ სუსტი ვარ
და მას გავურბივარ...დევიდი ხელში ავიყვანე და წასვლა დავაპირე თმცა გზას კეროლაინი
მიღობავდა...ბევრი ჭიდაობის შემდეგ კარებამდე მივაღწიე და გაღება ვცადე...გარეთ გავედი
მაგრამ წინ არც კი შემიხედავს..კეროლაინს გავხედე რომელიც კარებთან გაბუსული მიყურებდა...ერთი
იმიტომ რომ ხელიდან დავუსხლტი..:D..მეორე
კიდევ იმიტომ რომ არ უნდოდა ჩემი წასვლა...
-კეროლაინ არ მინდა გეწყინოს მაგრამ ვერ დავრჩები..მიზეზი
კი მაქვს..
-ასეთი რა მიზეზია....გთხოვ დარჩი რა
-კეროლაინ მამაჩემს სხ.....
სიტყვა
აღარ დამიმთავრებია როდესაც კეროლაინის გაშეშებულ სახეს შევხედე..მის მზერად თვალი
გავაყოლე და დავინახე ჩემს წინ.. 
