 როგორც იქნა დავდე
![]()  იმედია მოგეწოებათ
 დააკომენტარეთ გთხოოვთ
ერთი სიტყვით ცოტა ვიცურავეთ...თან ტანსაცმელებითურთ...:D...და
შემდეგ ისევ სანაპიროზე გავისეირნეთ..ტანისამოსი ტანზე შეგვაშრა...:D...არ მეგონა იანთან
ერთად ასე კარგ დროს თუ გავატარებდი როდესმე...ამ ბიჭს ვერ ვიტანტი...მაგრამ ეხლა არ
ვიცოდი ეს რამდენად მართალი იყო...ამაშიც კი ეჭვი მეპარებოდა უკვე..:D...დრო მალე გავიდა...უკვე
მოსაღამოვდა და მეც სახლში უნდა წავსულიყავი..იანმა გაცილება შემომთავაზა და მეც უარი
არ მითქვამს..ვერ ვიტან მარტო სიარულს...თან ღამე...:D..როგორც იცით ჩვენი მანქანა
ცხრა მთას იქით განისვენებდა...:D...ნუ მთალდ ეგრეც არა ოღონდ...:D...ამიტომაც ფეხით
მოგვიწია სახლამდე მისვლა...უკვე კარგად დაღამდა...სამწუხაროდ წვიმამაც დაიწყო...არადა
ისეთი კარგი ამინდი იყო თავიდან...თუმცა მიყვარს წვიმა...მასზე ხომ დედაჩემი მელაპარაკებოდა
ხოლმე...ეჰ...მასაც ჩემსავით უყვარდა წვიმა..ცოტა არ იყოს შემცივდა.და რასაც ქვია ტუჩები
გამილურჯდა..ეს იანმა შეამჩნია...ქურთუკი გაიძრო და მე მომახურა
–არ იყო საჭირო....
–იყო...და თბილი ღიმილით გამიღიმა...
–კი მაგრამ შენ...გაცივდები..
–ნუ ღელავ..არაფერი მომივა...
–მადლობა...და მეც იმავე ღიმილით ვუპასუხე...
ცოტახანი სიჩუმე ჩამოვარდა...ჩემი სახლი ცენტრიდან მოშორებით
იყო...ამიტომაც დაახლოებით 2 საათი მაინც უნდა გვევლო...ჯერ კიდეც შორს ვიყავით..ნახევარი
გზაც კი არ გვქონდა განავლელი...რაც შეეხება ამინდს...წვიმამ უფრო უმატა..და მეც უფრო
შემცივდა..თუმცა ამ სიცივედან იანის თბილმა ხელმა გამომაფხიზლა...ხელი შუბლზე მომადო...
–ნინა სიცხისგან იწვი...
–რაა?
–ხო...
–კარგი არაუშავს..არ მომკლავს...
–მოკვლით არა..მაგრამ ხომ ხედავ ცუდად ხარ..ღმერთო ჩემო...ეხლა
რა ვქნათ...
–არ ვიცი...ნუ ღელავ არაფერი მომივა...
იანი უფრო მომიახლოვდა...ხელი გადამხვი და მიმიხუტა..საოცრად
თბილი იყო..მის მკლავებში აღარ მციოდა...ვეღარც ის შევამჩნიე რომ წვიმდა...არც ისე
შმიმჩნევია რომ სიცხე მქონდა ან თუნდაც ღამე იყო..მე და ის ბიჭი რომელზეც რამოდენიმე
საათის წინ მეოგნა რომ ვერ ვიტანდი ერთად ჩახუტებულები მივუყვებოდით გზას...სახლამდე
არცერთს ხმა არ ამოგვიღია..მხოლოდ წვიმის წვეთბის ხმა გვესმოდა...მართალია ჩემი სახლი
ძალიან შორს იყო მაგრამ მომეჩვენა რომ 5 წუთში მივედით...უკვე ეზოსთან ვიყავით...მე
იანის მკლავებიდან გამოვძვერი და მის პირისპირ დავდექი..
–ხოო..(დაიწყო იანმა)
–რა იყო..:D
–არაფერი...რა მალე მოვედით არა
–აჰა...მადლობა რომ მომაცილე...და მადლობა რომ ასე კარგად
გამატარებინე დღ..ნუ მანქანას თუ არ ჩავთვლით(გამეცინა)
მანაც სიცილითვე მიპასუხა
–ხო ეგ მართალია...ხო იცი ხვალ უნდა გამყვე..
–უი..ეგ სულ გადამავიწყდა...ისა სიცხე მაქვს მე და მაცდურად
გავუღიმე
–არ გამოგივა...:D
–უიმე...:D...კარგი შევალ მე...
–ხო..და თავი ძირს დახარა
–კარგი წავედი..ნახვამდის....და გადაკოცნა დავაპირე
მაგრამ შევჩერდი ...და ეზოში შევედი
–ნინა...(უკნიდან იანმა დამიძახა)...თითქოს გულმა რაღაც
იგრძნო...მისკენ შევტრიალდი...ის კი ჭიშკართან იყო...რაღაცაზე დაფიქრდა და ბოლოს თქვა
–ტკბილი ძილი
–აა..ხო..მადლობა...შენც...და გავუღიმე...შევბრუნდი
და სახლისკენ ავიღე გეზი...სახლშ შევედი და
ოთახში პირევლი ვინ შემოვიდოდა თუ არა დევიდი..ბოდიში შემოხოხდებოდა..:D..ჩემსკენ
წამოვიდა...რამოდენიმე წამში უკვე ჩემს ფეხებთან იდგა
–პლივეტ ნინა
–გამარჯობა დევიდ...
ხელები გამნომიშვირა
–ბოდიში დევიდ..ვერ აგიყვან..სზველი ვარ და არ მინდა
შენც დაგასველო და მერე გამიცივდე...
–მმ...კალქი...:D
–მამა სადაა?
–სამძალეულოჩი..ვიგაცას ელაპალაკება
–აა...კარგი...მე ზევით ავალ და გამოვიცვლი..ჭკუით იყავი
–კალქი...აუ მელე ჩამო და ამიკანე ლა ჩენთან
–კარგი კარგი...:D...გამეცინა...დევიდს გავეცალე და
კიბეებზე ავედი...ოთახში შევედი თუ არა პირდაპირ საწოლზე დავეპერტყე...5 წუთის მერე
გამახსენდა რომ თავიდან ბოლომდე სველი ვიყავი..და აი შედეგიც მთელი საწოლი დავასველე...სასწრაფოდ
წამოვხტი საწოლიდან..
–აუ ესღა მაკლდა...ეხლა ამას რა ვუყო..:((
ნუ საწოლზე ბევრი არ მიფიქრია...ლეპტოპი ჩავრთე და facebook-ში
შევედი...ჩართული დავტოვე და აბაზანაში შევედი...საოცრად მესიამოვნა თბილი წყალი..მალე
მოვრჩი ხალათი შემოვიცვი და ოთახში გავედი...facebook-ზე წერილი დამხვდა....რომ შევხედე
იანისგან იყო თვალები გამიბრწყინდა...:D
–პრივეტ ბოთე...
–პრივეტ..:D
–სიცხე გაიზომე?
–უი არა
–მიდი დროზე გაიზომე გიცდი
–მეზარება
–მიდი..
–უიმე არ მჯერა რომ შენს თხოვნას ასე ადვილად ვასრულებ...:D...თერმომეტრი
ავიღე და გასინჯვა დავიწყე...1 წუთის შემდეგ...
–გილოცავ 39 და 3 ხაზი მაქვს
–რაა??...აჰა მოგიჯოკრე..მე 39 და 5..
–მოიცა შენც სიცხე გაქვს?
–როგორც ხედავ...:D
–:D:D:D...შენი დაიკო სადაა
–ძინავს
–უკვე?
–მეტი რა უკვე გინდა....ღამის 12 საათია...
–რაა...და საათს გავხედე....ვაიმე რამხელა დრო მოსულა...
–აბაა...
–მოიცა სახლში რომელზე მოვედით.
–შენ 10ზე..მე 11ზე...:D
–1) 1 საათი
მარტო ისეირნე? და 2)ვაიმე დევიდი...და სასწრაფოდ
ჩავედი ქვემოთ...ის საწყალი მდივანზე იყო გაწოლილი და ჩაძინებია...რომ გენახათ რა საყვარელი
იყო...კინაღამ შევჭამე...მივუახლოვდი..და ხელში ნაზად ავიყვანე..ისიც მომეკრა...ვაიმე
ჩემი საყვარელი ბიჭი...არასდროს მიგრძვნია მისგან ასეთი სითბო..არასდროს არ ვყოფილვარ
მასთან ასე ახლოს..კიბეებზე ავედით...დევიდი თავის ოთახში შევიყვანე და აკვანში ჩავაწვინე....ლოყაზე
ვაკოცე..საბანი გადავაფარე შუქი ჩავუქვრე და ოთახიდან გამოვედი...შემდეგ ისევ ქვემოთ
ჩავედი ..სამზარეულოში შევედი რომ მამაჩმი მენახა და კარგად მესაყვედურა რომ ბავშვს
ყურადღება არ მიაქცია...უკვე უნდა შევსულიყავი ოთახში რომ მისი ხმა გავიგონე..ისევ
ტელეფონზე ლაპარაკობდა
| 
