1 part 2 part 3 part 4 part 5 part ეს თავი მინდა anukaanka ვაჩუქო...მიყვარხარ ჩემი გოგო ძალიან..და მადლობა რომ კითხულობ და აკომენტარებ ჩემს მოთხრობას..:*:*:*
მეც მალევე მოვემზადე ქვევით ჩავედი..ვისაუზმე..ჩანთა ავიღე და გარეთ გავედი..რაღც ადრე მომიწია გამოსვლა..ამიტომაც ცოტა გასეირნება გადავწყვიტე..სწორედ იმ გზისკენ მივდიოდი სადაც ის ღარიბული სახლი იდგა...ცოტა რომ მივუახლოვდი დავინახე როგორ გაჩერდა იქ ძალიან მდიდრული მანქანა..თუმცა ვერ ვიცანი...იქედან ქერა გოგონა გადმოვიდა ძალიან ლამაზი იყო....ცოტა ხანს ვუკვირდებოდი
––ნეტა ვინ უნდა იყოს?...ამ ღრიბულ სახლში ასეთ ელეგანტურ ქალბატონს რა უნდა..არადა მეცნობა..ნეტა საიდან?..ვინ არის?....დიდიხანი დავაკვირდი და ბოლოს წამოვიყვირე...
–ვაიმე კეროლაინი...მოიცა ეხლა რა ვქნა..ვაიმე მიშველეთ...ააა....მოვიფიქრე...
და ყვირილი დავიწყე..
–კეროლაინ...ეი კეროლაიიინ...
კეროლაინმა გამომხედა და სახეზე ღიმილი გადაეფარა...ჩემსკენ წამოვიდა...
–ნინა აქ რა გინდა...სახლში რატომა რ ხარ?
–ეგ მე უნდა მეკითხა აქ რა გინდა?
–რავი მეთქი გავუვლი და სკოლაშ ერთად წავალთთქო..
–აა..უი მადლობა..
–სად იყავი..
–ა მე...მე მეკითხები ხო?
–ხო ნინა რა გჭირს..აბა აქ შენს გარდა არის კიდე ვინმე?
–კი შენ?
–ჰმ...:D
–ხო კაი კაი...ნათესავთან გადავედი გუშინ გვიან ავად ყოფილა და წამლები წავუღ და თან იქ დავრჩი გვიან ვეღარ წამოვიდოდი..
–უი საწყალი..ეხლა როგორ არის?
–უკეთ...(ვაიმე მემგონი გადავრჩი..:D)
–ხო კაი კაი..წამო მაშინ..
–ხო..ჰუჰ..კაიც...:D
მე კეროლაინს მანქანაში ჩავუჯექი და სკოლისკენ გავეშურეთ...მალე მივედით..შევდქი თუ არა სკოლაში ფეხი რატომღაც ყველამ მე დამიწყო ყურება...მე რათქმაუნდა გამიკვირდა..კეროლაინს გავხედე და ისიც ჩმს მდგომარეობაში იყო...
–ნინა რა ხდება?
–ეგ მე უნდა მეკითხა..
–კი მაგრამ ყველა შენ რატომ გიყურებს?
–არ ვიცი...
უცებ დავფიქრდი და კეროლაინს შევუბრუნდი...
–რამე მჭირს?
–არა...
–რამე ხომ არ მქვს დასვრილი ან გახეული ან რავიცი მე კიდე რა...
–არა არაა....
–აბა რა ხდება?
–არ ვიცი...
–აუ ერთი რა...დავიკიდებ და ვსო...კეროლაინს ხელი მაგრად მოვკიდე და კლასისკენ წავაბორდღიალე..
–ნინა დაიცადე ერთ წამს...
–რა ხდება?..და გავჩერდით..
–ნახე...და ხელი კედლისკენ გაიშვირა რომელზეც ჩემი სურათი იყო გაკრული..
–ეს რა არის?..(მე)
 –კვახი..რა უნდა იყოს..სურათი..შენი სურათი..
–რაა??..
–ხო ხო და თან ზედ რაღაც აწერია..
–აუ მიდი რა შენ წაიკითხე მე მეზარება..
–უიმე რა ზარალი ხარ რა...:D
–კაი რა აბა ვიცი რომ საშინელება ეწერება რამე..:D
კეროლაინმა სურათს რამოდენიმე წამი უყურა და მერე შემომიბრუნდა..
–და უკაცრავად და ეს საშინელებაა
–რა წერია?
–მიყვარხარ..(კეროლაინი)
–კეროლაინ მეც მიყვარხარ მაგრამ მანდ რა წერია...
–ეგ...
–ჰაჰა...  –მოიცა რააა???
–რადა ბა...დიახაც აქ ეგრე წერია...
კეროლაინი გავწიე და სურათს შევხედე მართლაც ეგრე ეწერა..თვალები შუბლზე ამივიდა....
–ვინ არის?..(კეროლაინი)
–აზრზე არ ვარ...და ისევ გაშტერებული შევყურებდი სურათს..  –აუ ნეტა ვინააა..
–აზრზე არ ვარ..მე ვის უნდა შევყვარებოდი...
–ენა ჩაიგდე..
–ეე...(და ენა პატარა ბავშვივით გამოვუყავი)
–აუ წამო რა კლასში...დაირეკება აწი ზარი..
–ხო ხო კაი..(კეროლაინი..)
კლასისკენ დავიძარით...ჩემი სურათები წარწერებით მთელ სკოლაში იყო გაკრული...უამრავი იყო..აი თურმე რატომ მიყურებდა ყველა მე სკოლაში შემოსვლის დროს..
კლასში შევედით თუ არა მე ჩემს ადგილს მივუჯექი..სამწუხაროდ ბიოლოგიის გაკვეთილი გვქონდა და ამ გაკვეილზე იანი ჩემს გვერდით იჯდა..ზარი დაირეკა იანი კი არსად ჩანდა...გამიხარდხა...წამით გავიფიქრე რომ დღეს არ მოვიდოდა მაგრამ ფიქრებშიც კი არ მაცადა წინადადების დასწრულება რომ ოთახში თავი შემოყო...  სერიოზული სახე ჰქონდა...როგორც კი დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა...მე კი გავიფიქრე
–აი ნემსააც..:D
 თავი დავხარე..ის ჩმთან მოვიდა..
–პრივეტ ლამაზო..და სახეზე სერიოზულობა მოიშორა და ეხლა უკვე გამიღიმა..
–პრივეტ ნემსა  –ბატონო?
–რა?..:D
რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ მასწავლებელმა დაუძახა
–ბატონო იან..დაბრძანდით თორემ წახვალთ დირექტორთან..
იანმა რაღც ჩაიბუზღუნა და გვერდით მომიჯდა..
მე კი გავიფიქრე
–აუ როგორ მიყვარს ეს სკოლა რა..ნაცნობობა აქ არ იციან და არც ვარსკვლავობა..ტა ნა ნა ნა ნა...:D..
გაკვეთილები მალე გავიდა..სკოლიდან გავედი და სახლში წასვლა დავაპირე როცა კეროლაინი დამეწია...
–დღეს რა გეგმები გვაქვს?
-არ ვიცი კეროლაინ...დღეს ძალიან დაღლილი ვარ და მართალი გითხრა სახლში მირჩევნია წასვლა..
–ცუდად ხომ არ ხარ/
–არა არა...
–კაიც მაშინ..მე წაიყვან
–არა მირჩევნია ფეხით წავიდე..
–არავითარ შემთხვევაში...ამინდიო ფუჭდება და არ დავუშვებ რომ გამიცივდე..
–როგორ ზრუნავ ჩემზე..:D
–ნუ ეხლა...:D
–:D:D:D
–ჰე აღრ წავიდეთ..
–ნუ ხო კაი...:D
მანქანაში ჩვსხედით...კეროლაინმა მანქანასთან ერთად თავისი ძალებიც დაძრა და დაიწყო ტლიკინი...:D...ჩემი ბოთე როიგორ შემიყვარდა ამ მოკლე ხანში...სახლში მალე მიმიყვანა...ნუ სახლში რაა ...კეროლაინის აზრით რომ ჩემი სახლია...:D...დამემშვიდობა და მთხოვა როგორც კი მივიდოდა სახლში დამირეკავდა...ამის გაგოპნებაზე ტვინშ დამარტყა..სახლშ მისვლა უნდა მომესწრო სანამ თვითონ მივიდოდა...:D..და დაძრა თუ არა მანქანა ჩემი სახლისკენ მოვძუძგე..სახლში თავქუდმოგლეჯილი მივრბოდი და ეზოში ფეხი კინაღამ მომისრიალდა...:D..
უღრმესი მადლობა იმათ ვინც წინა თავზე დამიკომენტარეს...ძალიან მიყვარხართ ყველანი ვინც ჩემს მოთხრობას კითხულობთ...:*:*:*..15 კომენტარზე გავაგრძელებ..:*:*:*
| 
