.სამზარეულოში შევედი რომ მამაჩემი მენახა და კარგად
მესაყვედურა რომ ბავშვს ყურადღება არ მიაქცია...უკვე უნდა შევსულიყავი ოთახში რომ მისი
ხმა გავიგონე..ისევ ტელეფონზე ლაპარაკობდა
–ხო...კი ლამაზო...ხვალ გნახავ აუცილებლად...აბა რა...მიყვარხარ...და
ყურმილი დაკიდა..ადგილზე გავშეშდი როცა მისი სიტყვები მოვისმინე..ოთახიდან გამოვიდა
და დამინახა თუ არა სახეზე ფერი ეცვალა....
–უნამუსო...საზიზღარო...
–ნინა ყველაფერს აგიხსნი
–ამიხსნი?...და რას ამიხსნი?..იმას რომ დედა 5 თვის
გარდაცვლილია და უკვე სხვა ქალი გყავს...საზიზღრო..ვეღარ გიტან
–ნინა ეგრე ნუ მელაპარაკები შვილო
–აა..ეხლა გავხდი არა შვილი....ცოტა ხნის წინ არც ის
გახსოვდა რომ 2 შვილი გყავდა და არც ის რომ ცოლი დაკარგე...მოღალატე
–ნინა მეც მაქვს ბედნიერების უფლება..დედა წავიდა და
მე ცხოვრება უნდა გავაგრძელო
–ხოო?..მართლა??..დედა ჯერ წესიერად არც გაციებულა...შენ
კი შენ კი...უხ...გავეცალე და სირილბილით ავირბინე მეორე სართული..ოთახში შევედი..კარები
გდავკეტე და სველ საწოლზე დავებერტყე....ტირილი მინდოდა..მაგრამ არა...მე აღარავის
გამო ცრემლს არ დავღვრი..მითმეტეს მოღალატეების გამო...:@...კომპიუტერი ჩართული დამრჩენია...მივედი
და იანის მესიჯი დამხვდა
–აბა რა მექნა..შენ მიმატოვე და...:D
პასუხის მიწერა მინდოდა მაგრამ საიტზე აღარ იყო..ამიტომ
ლეპტოპი გამოვრთე...დღიური ავიღე და დღევანდელზე დავწერე...მალე მოვრჩი...უფრო სწორად
30 წუთში მოვრჩი..გავავსე მთელი 10 გვერდი..:D...დღიური უჯრაში შევინახე და საწოლშ
შევწექი..არც ისე სველი იყო როგორც მე მეგონა..შინგნიდან საერთოდ არ ყოფილა...:D...დავწექი
თუ არა მალე დამეძნა...არ მინდოდა მამაჩემზე მეფიქრა...დილით ადრე ავდექი...ციხე ისევ
მქონდა თუმცა ამჯერად დაბალი...37 და 5 ხაზი...წამალი დავლიე....და ტელეფონს დავხედე...თურმე
გუშინ ღამის ორზე იანს მოუწერი
„ტკბილი ძილი"
–:D:D...ტკბილი ძილი იან სომერჰალდერ...:D..ტელეფონი
საწოლზე დავაგდე და სააბაზანოშ შევედი..წყალი გადავივლე და ხალათით გარეთ გამოვედი...
ისევ ტელეფონს დავხედე...იანი გამსკდარა ნარეკი..:D...რა
უნდოდა ნეტა...:D...ორ წუთში ისევ დამირეკა..და მეც დაუყონებლივ ავიღე ყურმილი
–გისმენ...
–დროზე ცამოდი ქვემოთ გიცდი...
–რაა?
–რადა ჩამო..სად უნდა გამყვე დაგავიწყდა?
–კი მაგრამ ამ დილაუთენიას რომ არ წავიდეთ არ შეიძლება?
–ბატონო...შენ საათი თვალებთან უნდა აგაკრა??...2ია
უკვე
–რაა??..ვაიმე....ყურმილი დავკიდე და სასწრაფოდ ჩვიცვი..ოღონდ
რა არ იკითხოთ..თმები დავივარცხნე..მობილური ავიღე და ძირს ჩასვლა გადავწყვიტე როცა
დევიდის ოთახიდან ტირილი შემომესმა
ოთახში სასწრაფოდ შევვარდი და ბავშვი ხელშ ავიყვანე
–რა ხდეა?..რატო ტირი?
–ლამდენიქანია ვიძაქი ამომიკანეთ აქედანთქო...
–აუფ...ეგ ცუდია..ბოდიში ეხლა გავიღვიძე...
–ალაუჩავს...ცად მიდიქალ
–მეგობარს უნდა გავყვე მანქანის საყიდლად...
–აუ პიპიაძე?..აუ წამიკანე ლა გთქოოვ..
–აუ დევიდ არ ვიცი..
–გექეწები...
–დაიცა...ტელეფონი ავიღე და იანს დავურეკე...
–აუ იან რაღაც მინდა გთხოვო შეიძება დევიდი წამოვიყვანო..სახლში
მარტო ვერ დავტოვებ..
–კი როგორ არა....
–მადლობა..ტელეფონი დავკიდე...ჯიბეში ჩავიდე..შემდეგ
დევსიდს ჩავაცვი და ქვემოთ ჩავედით..იქ ის უნამუსო დამხვდა...
–სად მიდიხართ?
–შენი საქმე არ არის
–ნინა წესიერად მელაპარაკე
–როცა შენ ჩვენთან მოპყრობას ისწავლი მაშინ მეც ვისწავლი
შენთან წესიერად ლაპარაკს...გავეცალე და სახლიდან გავედი...ეზო გავიარე და იანთან მივედი.კეროლაინის
მანქანით იყო...მანქანაში ჩავჯექი და მივესალმე
