მთავარი » 2012 » მარტი » 23 » Our Love Is Like The Wind...I Can't See It But I Can Feel It...19
10:05 PM
Our Love Is Like The Wind...I Can't See It But I Can Feel It...19
ბავშვებო ძალიან დიდი ბოდიში რომ დამაგვიანდა დადება...უბრალოდ მართლა ძალიან ბევრი სამეცადინო მაქვს..ვერ წარმოიდგენთ როგორ მომენატრეთ...კომპიუტრზე დაჯდომას საერთოდ ვეღარ ვასწრებ..:((...ამიტომ არ ვიცი შემდეგი თავის დადებას მალე შევძლებ თ არა...გააჩნია რამდენად დატვირთული ვიქნები...კარგით ეხლა ისიამოვნეთ..ხო მართლა ამ თავს ჩემს საყვარელ და ერთგულ მკითხველს MiiLeeZz –ს ვუძღვნი...:** აბა ისიამოვნეთ..და კომენტარები არ დაგავიწყდეთ..
უკვე მათ სახლთან ვიყავით...იანმა მანქანა გააჩერა..მე
ჩამოვედი და დალოდების გარეშე გავუდექი გზას...
–ნინა დამიცადე...იანმა ჩემთან გამოირბინა და გვერდით
ამომიდგა
–რა ხდება?
–არაფერი..მარტო წამოსვლა შემეზარა და...
–ჰმ..))
ერთი სიტყვით უკვე კარებთან ვიდექით...მენუ მე რა იანმა კარები გააღო და
–სიურპრიზიი...
მდივნის,კედლების მაგდების უკნიდან ოთახებიდან ბავშვები
გამოვარდნენ ბუშტებითა და რაღაც ფეიერვერკის მსგავსი სათამაშოებისაგან
–ვაიმე აქ რა ხდება
–გაუმარჯოს ნინას დაბრუნებას...
ყველა ჩემი კლასელი იყო..კლასელი რა თითქმის მთელი სკოლა...
–ვაიმე ბავშვებო მადლობა..
ისეთი ბედნიერი ვიყავი..ეს ასე რომ ვთქვათ წვეულება
დიდხანს გაგრძელდა...გვიანობამდე..სახლში წასვლა დავაპირე..მეშინოდა ჩმებს არ ენერვიულად
მაგრამ თურმე კეროლაინს გაუფრთხილებია უკვე...ერთი სიტყვით სად ასწრერბს ეს გოგო ამდენს
ვერ ვხვდები..:D
–აბა ნინა ერთობი?..ჩემთან კეროლაინი მოვიდა
–კი მაგრამ ერთ გამაგებია სად მოაწარი ამ წვეულების
მოწყობა...
–ნბუ რავი 1 გაკვეთლი მქონდა...
–მერე 45 წუთში გააკეთე ეს ყველაფერი?
–ნუ არა...45–ში არა
–ნუ აბა?
–ესეიგი 10 წუთი შენ მეძებდი...5 წუთი იმაზე ფიქრობდი
სად ვიყავი...10 წუთი იანს ელაპარაკებოდი...10 წუთი ის მიგათრევდა მანქანისკენ..და
ზუსტად 1 საათი იმგზავრეთ
–ბატონო?..არ არსებობს..შენ სახლში სკოლიდან ჰაჰა მაქსიმუმ
15 წუთში ვართ
–მერე შე ბოთ ვერ შეამჩნიე რომ იანმა ჯერ მთელი ქალაქი
შემოგავლებია..კრუგი დაარტყით..მერე შენ სახლთანაც აიარეთ და ბოლოს მოდით აქ..
–უი ისე მართალი ხარ...
–დიახაც..და ეს ყველაფერი 45 წუთში კი არა 2 საათსა
და 30 წუთში
–შეგეშალა 2 საათსა და 20 წუთში..
–ნწ..დამავიწყდა იმის თქმა რომ დირექტორს დრო გადავაწევიეთ
და ზარი 10 წუთით გვიან დაირეკა..:D
–:D:D...ე
გოგო რას მერჩოდით..45 წუთი ვერ ვძლებ და თქვენ თითქმის 1 საათი მამყოფე იქ...:D
–აბა..ისე რო დავუფიქრდე მათემატიკის მასწავლებლად გამოვდგები
არა??..რაც მე ეხლა გამოვიანგარიშე...:D
–აჰა...:D...ერთ
გამაგებე ეს ყველაფერი როდის დაგეგმეთ...შენ რომ არ დამიცადე და პირდაპირ შევარდი სკოლაშ
აი მაგ დროს მომაფიქრდა და ბოლო გაკვეთილი გავაცდინე..მერე სადღაც–სადღაც გადავრეკე
და ერთი სიტყვით რა...წვეულება მოვაწყვე..:D
–მალადეც..და ტაში დავუკარი..ბრავო...:D:D
ერთი სიტყვით ძალიან გავერთეთ..ვიცეკვეთ ვიმღერეთ კიდეც
თქვენ წარმოიდგინეთ...მე და იანმა დუეტში ვიმღერეთ მარა მემგონი მაგ დროს ყველა აუზზე
იყო..აბა ჩვენ თუ მოგვისმენდენ უბრალოდ დაყრუვდებოდნენ მეტი კი არაფერი კაცო..:D..ხო მართლაც
რომ კარგად გავატარეთ დრო..ბევრი დავლიე..დედაჩმის გარდაცვალებიოდან თითქმის 5 თვე
იყო გასული...და თავისთვის იმის უფლება უნდა მიმეცა რომ ბედნიერი ვყოფილიყავი...მხოლოდ
ახლა გავაცნობიერე თუ როგორ მიყვარდა ის...მართალია წავიდა მაგრამ არა ის ჩემი თვალებიდან
გაქრა..თუმცა გულიდან??..არა...ის სულ იქ დარჩება...სხეულზე..სხეულზე სულ მისი სითბო
და ჩახუტება დარჩება..სულ მემახსოვრება მისი თბილი ჩახუტება...და ტვინი...სულ მემახსოვრება
მისი რჩევები..მისი თბილი და ანგელოზივით სახე....არა..ის ჩმგან არ წასულა..ის ისევ
ჩემშია...დედა როგორც თავიდან ეხლაც ჩვენ ისევ ერთ სხეულში ვცოცხლობთ...მიყვარხარ დედა...))
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ ვიღაც მომეპარა და ზურგზე
შემისვა..ნუ ვინ იქნებოდა ეს თუ არა იანი...ზურგზე ვურტყამდი მუშტებს და გავყვიროდი..შველას
ვითხოვდი ამრა რად გონდა..სანამ მე ვფიქრობდი თურმე სტუმრებიც დაშლილან..კეროლაინი
კიდე მათ აცილებდა...მხოლოდ მე და დეგენერატი იანი ვიყავით სახლში...
–იან დამსვი..
–ნწ..
–იან..ბოთე დამსვი..დეგენერატო..შტერო..კრეტინო
–უფრო კარგი სიტყვებით შემამკე და დაგსვამ არ გინდა??..:D
