ბავშვებო როგორც უკვე გითხარით ეს გამოსაცდელი თავია ნუ ასე რომ ვთქვათ თუ ექნება 18 კომენტარი და გითხარით უკვე მიზეზი თუ რატომ ამდენი მაშინ გავაგრძელებ ისე კი არა
კეროლაინს დავემშვიდობე და დედაჩემს გავყევი..მთლი გზა
მამას ელაპარაკებოდა..ყურმილი დაკიდა თუ არა მე გამომიბრუნდა და ყველაფერი დაწვრილებით
მომაყოლა..მეც არაფერი დამიმალია..
–დედა ეხლა რა იქნება?
–რაზე ამბობ?
–ალბათ მამა გაგიჟებულია
–მართალი ხარ
–ხო რათმქუნდა მისი რეპუტაცია შელახა მისმა ცანცარა
და თავნება გოგომ..მაგას მხოლოდ ეგ ადარდებს
–ცდები ნინა
–არა დედა არ ვცდები და ეს შენც კარგად იცი...მე და
დედამ კამათი დავიწყეთ...საკუთარ თავს ვეღარ ვაკონტროლებდით...
Caroline’s book
ნინა საავადმყოფოშია....არ ვიცით გადარჩება თუ არა...ღმერთო
როგორ გავძლო მის გარეშე...არ წაიყვანო გთხოოვ...ის ჯერ ხომ მხოლოდ ბავშვია..გთხოოვ
ღმერთო ერთადერთი და არ წამართვა...გთხოოვ...საავადმყოფოს პატარა ეკლესიაშ ვიყავი და
ღმერთს ნინას გადარჩენას ვევედრებოდი...ვიგრძენი რომ ტაძარში ვიღაც შემოვიდა...ეს იანი
იყო..გვერდით მომიჯდა..და თბილად მომეხვია..დიდიხანი მისგან ასეთი სითბო არ მიგრძვნია
–კეროლაინ ცოტა დაისვენე...სახლში წადი..ნინასთნ მე
დავრჩბი
–არა..არავითარ შემთხვევაში...მე მას არ მივატოვებ..არა
–აღარ შეგეხვეწები ვიცი მაინც არ მომისმენ...წამო მის
პალატაში შევიდეთ..იქ მაინც წაუძინე ცოტა..უკვე 2 კვირაზე მეტია არ დაგისვენია...
–მაგაზე დაგთანხმდები....ეხლა დასვენება მართლაც რომ
მჭირდება...ტაძრიდან გავედით და იანს ნინას პალატაში შევყევი...მდივანზე მოვესვენე
და ძილს მივეცი...თუმცა კოშმარმა მალევე გამომაღვიძა...თურმე იანი სკამზე იჯდა...როგორც
კი დამინახა მომვარდა და შეშინებული სახით მკითხა თუ როგორ ვიყავი
–იან კოშმარი ვნახე...საშინელება იყო
–კარგი ჩმო ლამაზო...დაწყნარდი დაიკო..ეს მხოლოდ კოშმარი
იყო..იანს ძლიერად ჩვეხუტე და ცრემლები წამცდა...
–თუ ეს დაგამშვიდებს მითხარი რა ნახე
–თითქოს..თით..ქოს...სლუკუნით წარმოვთქვი...ნინა მმ.ემ
შვიდო..ბებ...ბო..და...დაა....მ...ი..დ..ი..ო..დ.ა.....;(
–კარგი დაწყნარდი კერ...
–რომ არ გამოკეთდეს..რომ მიგვატოვოს..
–ნუ ღელავ..აი ნახავ სულ მალე დაგვიბრუნდება...
–ო ღმერთო..
–დაწყნარდი..გინდა ყავას მოგიტან იქნებ ცოტა დამშვიდდე
–კი გთხოოვ...
იანი ოთახიდან გავიდა მე კი ნინას მივუახლოვდი და მის
გაფითრებულ სახეს დავაშტერდი..ხელი ჩავკიდე და ლოცვა დავიწყე...უეცრად ვიგრძენი რომ
ხელზე მოჭერა ვიგრძენი..
–ღმერთო უკვე მოლანდებებიც დამეწყო...მაგრამ იგივე გამეორდა..ხელი
უფრო მომიჭირა...სახეზე თითქოს ფერი უბრუნდებოდა...
–არა..ნინა....ვაიმე ნინა....შენ..შენ...ვაიმე ჩემო
დაიკო...გინდა რომ რაღც მითხრა?...ნუ ღლავ ყველაფერი კარგად იქნება..აი ნახავ გვერდიდან
არ მოგშორდები..სულ მალე ისევ ერთად ვიქნებით...ცრემლები უფრო და უფრო მომდიოდა..მაგრამ
ამჯერად ეს სიხარულის ცრემლები იყო....
–ნინა აი ნახავ..მალე გამოკეთდები
ნინას სახეზე ცრემლი შევნიშნე..
–ტირი?..ნუ ტირი..გთხოოვ..ნახავ მალე კარგად გახდები..ისევ
ჩვენთან ერთად იქნები..აი ნახავ..ყველა შენთან ვართ..არ მიგატოვებთ...აი ნახავ ისევ
ვიმაიმუნებთ ერთად მალე...ნინას შუბლზე ვაკოცე...ცრემლებს ვეღარ ვიკავებდი..არ შემეძლო...ჩემი
საუკეთესო დაქალს ამ მდგომარეობაშ რომ ვუყურებდი გული მიკვდებოდა...ამდენის ატანა აღარ
შემეძლო..მის გარეშე ვერ ვძლებდი..;((
Nina’s book
-კეროლაინ...ვეძახოდი
თუმცა ჩემი არ ესმოდა...თავს ძალას ვატანდი მაგრამ პასუხი არ ჩანდა...ხმას არავინ მცემდა...არა
თვალები უნდა გავახილო..როგორმე უნდა შევძლო...უნდა გავახილო..მიუხედავად იმისა რომ
თითოეული ნეკნი მტკიოდა..ყველაფერი მტკიოდა მაინც დავატანე ჩემს თავს ძალა..შერჩნილი
ძალები ბოლომდე მოვიკრიბე და თვალების გახელა დავიწყე..ვიგრძენი როგორ შემოიჭრა თვალებში
სინათლე...წინ კი ანგელოზივით სახე გადამეშალა...
–კ..ე.რ..რ...ო..ლ...ა..ი..ნ....
–ღმერთო ჩემო..ნინა...ვაიმე თვალები გაახილე...კეროლაინი
კარებს მივარდა და მთლ ხმაზე იყვირა
–ექიმი..ექიმი..ჩემმა მეგობარმა თვალები გაახილა...და
ისევ მე მომვარდა...
–ვაიმე ჩემი ლამაზი გოგო..როგორ ხარ ნინა...
–სად..ვა..რ..
–საავადმყოფოში...ავ...სიტყვის დამთავრება არ აცადეს
კეროლაინს რომ ოთახში ექიმი და ექთანი შემოვარდა..უკან ნაცნობი სახე შემოყვა და კეროლაინს
დაუწყო საუბარი...ექიმი რაღაცა ამბობდა..თუმცა უკვე არაფერი მესმოდა...ეტყობოდა წამალი
გამიკეთეს...
1 დღის შემდეგ
თვალები გავახილე თუმცა უკვე აღარ გამჭირვებია..ტკივილის
ცოტა გამყუჩებოდა...ოთახში მიმოვიხედე და მდივანზე მწოლიარე იანი დავინახე...არ გამიღვიძებია...ისე
ტკბილად ეძინა..რა საყვარელი იყო მძინარე..თუმცა ფხიზელი..??..უიმეე...:DD..ესე გაშტერებული
ალბათ კიდევ დიდხანს ვიქნებოდი კეროლაინი რომ არ შემოსულიყო პალატაში..
–ნინა გაიღვიძე..როგორ ხარ?..ჩემთან მოვიდა და თბილად
გადამეხვია..როგორ მომნატრებია მისი თბილი ჩახუტება..
–კარგად კეროლაინ..შენ
–მე?..მე უბედნიერესი ვარ ისევ ასეთ ცანცარას რომ გხედავ...
–იქნებ ეხლა მიანც მომიყვე რა მოხდა?
–ნინა ავარიაში მოყევით შენ და დედაშენი..ორივენი საავადმყოფოში
გადმოგიყვანეს..შენი მდგომარეობა სავალალო იყო..თუმცა ეხლა ბედნიერი ვარ რომ ცოცხალს
გხედავ..
–დედაჩემი სადაა..მისი ნახვა მინდა...
–ნინა ექმიებმა შენი გადარჩენა მოახერხეს..და ესეც სასწაულია..არავის
ქონდა ამის იმედია..
–დედაჩემი?
–დედაშენი კი...
–კეროლაინ რა მოხდა მითხარი
–ნინა თქვენ ტრაილერი დაგეჯახათ...დედაშენის მხრიდან...ორივენი
მძიმედ დაშავდით თუმცა დედაშენი უფრო...ის ადგილზევე...
–არა...არა....არა...მატყუებ არა??..
–ნინა დაწყნარდი...
–სადაა დედაჩმი..მომიყვანეთ...ყვირილი დავიწყე...ცრემლები
წამცდა და ყველაფერი თავზე დამენგრა...ეტყობოდა იანს ამ კივილში გამოეღვიძ და ჩემთან
მოვარდა....
–იან.გთხოოვ..მითხარი რომ ეს სიმართლე არ არის...მითხარი რომ ის უბრალოდ სახლშია
დევიდთან..მითხარი გთხოოვ..ოთახში მამა და დევიდი შემოვიდა...
–მამა...მამიკო...დედა სადაა...სადაა მითხარი...
–დაწყნარდი შვილო...ის სულ შენთან იქნება..ის შენს..ჩვენს
გულში დარჩება სამუდამოდ...ჩვენ ის მუდამ გვეყვარება...
–არა გთხოოვ
–ნინა...დაწნალდი...კელაფელი კალგად იქნება..მამაჩემს
დევიდი გამნოვართვი და გულში ძლიერად ჩავიხუტე..მხოლოდ ის თუ მომცდემდა ცხოვრების გაგრძელების
სტიმულს...დღეები გადიოდა და მე საავადმყოფოდან გამწერეს...პირველი ადგილი სადაც წავედი
ეს სასაფლაო იყო...დედაჩემის საფლავთან მივედი...გულმა ვეღარ გაუძლო და ტირილი დავიწყე..
–დედა..ეხლა რა ვქნა...და საფლავს ჩავეხუტე
–მითხარი...უშენოდ რა გავაკეთო..შენი რჩევების შენი
თბილი ჩახუტების გარეშე...მითხარი დედა...ხომ დამპირდი რომ სულ ჩემთან იქნებოდი..რატომ
მიმატოვე?..რატომ მიღალატე?..
–ნინა დაწყნარდი..ის სულ შენთან იქნება..ზეციდან დაგიფარავს
და შენი ანგელოზი გახდება..(კეროლინი)
–ის ისედაც სულ ჩემი ანგელოზი იყო.არის და იქნება..;(((..წითელი
ვარდი ავიღე და დედას საფლავზე დავდე.. 
–ნინა წამო..წასვლის დროა
–არ მიდნა რომ მარტო დავტოვო..;((
–ის შენთან იქნება..აი ნახავ...კეროლაინმა ხელი გადამხვია და ამაყენა...ცრემლები ისევ მომდიოდა...თავი ზემოთ ავწიე და ის დავინახე  –ჩვენ მოგვაკითხა..სახლში წაგვიყვანს
–არ იყო საჭირო..
–იყო..ნინა გინდა ჩვენთან გადმო საცხოვრებლად
–არა კეროლაინ...ახლა ჩემს ოჯახს ვჭირდებით..ერთად უნდა ვიყოთ..
–როგორც გინდა..მაგრამ იცოდე ჩემი სახლის კარი შენვის სულ ღიაა..რაც ჩემია ის შენიცაა
–მადლობა დაიკო...და გულზე მივეკარი...იანს ნელ–ნელა ვუახლოვდებოდით...თუმცა ის ურეაქციოდ მიყურებდა..თუმცა მის თვალებში სევდა ამოიკითხებოდა..პირველად ვნახე ის ასე...მასთნ მივედით და გამარჯობის მეტი არაფერი უთქვამს..მანქანაში ჩავჯექით..არც იქ ამოგვიღია არცერთს ხმა...სახლამდე მივედით..მე ბავშვებს დავემშვიდობე..და სახლში შევედი..დევიდი კართან დამხვდა..მე რათმქუნდა ცრემლები შევიმშრალე და შეშუპებული თვალები სათვალით დავმალე...არ მინდოდა მას ასეთი ვენახე..არ მინდოდა ამხელა ტკივილზე კიდევ უფრო მეტი ტკივილი დამემატებინა..ეხლა მე მისთვის დედობა უნდა გამეწია მაგრამ არ ვიცი ამას როგორ მოვახერხებდი...დევიდი ჩემთან მოხოხდა..და ხელები გამიშალა..ეტყობოდა უნდოდა რომ ამეყვანა და მეც არ დავაყოცნე და ხელში ავიყვანე... | 
