ბავშვებო დიდი ბოდიში რომ დავაგვიანე დადება..მაგრამ არ მეცალა..დღსაც სკოლა რომ არ გამეცდინა ვერ დავდებდი..ალბათ 1 კვირა კიდევ ვერ დავდებ და ძალიან დიდი ბოდიში..ამ თავს ყველა თვენგანს გიძღვნით...მიყვარხართ..:**
ორივენი სახლისკენ გავიქეცით..მაგრამ რატომღაც არცერთს
არ გვიკივლია...
ასე სწრაფად მემგონი არასდროს მირბენია არც მე და არც
კეროლაინს... სასწრაფოდ მივედით სახლთნ..ეზოშ შევედით და რას ვხედავთ ეზოში უზარმაზარი
გული ანთია და შიგნით აწერია
„ნინა მიყვარხარ"
–ვაიმე კეროლაინ ეს რა არის?
–არ ვიცი ნინა
–ვაიმე დროზე უნდა ჩვაქროთ
–კი მაგრამ როგორ
–არ ვიცი..დაიცაა
ეზოში მიმოვიხედეთ
–ვაიმე კეროლაინ ნახე წყალი
ეზოს კიდეში რაღც შლანგის მაგვარი იყო...გვერდით კი
ონკანი
–დროზე მიდი კეროლაინ მოუშვი ონკანი
მე და კეროლაინი ისე სწრაფად მოვქმედებდით რომ არ ვიცი
რა...კეროლაინმა წყალი მოუშვა მე კიდე დაუყონებლივ შლანგი ავიღ..სხვატაშორის სიგანითაც
ძალიან დიდი იყო და სიგრძეშიც...წყალი აი რასაც ქვია მთლი ძალით გამოვრდა..(ეს სიტყვა
მომეწონა..:D)..კეროლაინს
თურმე ბოლომდე მოუშვია და უი უი..შლანგს მე კი არ დავათრევდი ის დამათრევდა მე
–ვაიმე კეროლაინ მიშველე სანამ ავფრენილვარ ცაში...
–მოვდივაააარ...
–კეროლაინი უკნიდან ამომიდგა მაგრად ჩმეხუტა და შლანგსაც
მოკიდა ხელი...ვაიმე ძვლივს დავიმორჩილეთ შლანგი..ამას თუ დამორჩილება ქვიოდა..ძვლივს
ჩავაქვრეთ ცეცხლი..კრანი გადავკეტეთ და სასწრაფოდ მოვშორდით იქაურობას...
(გზაში)
–ვაიმე ნინა ეს რა იყო...გალუმპული ვარ
–ხო მეც კეროლაინ..აი კარგი ნაბანავი ვარ რა...ამაზე
კარგი გამოფხიზლება რა გინდა..ვაი დედიკო.
–მართალი ხარ...კი მაგრამ ვის უნდა გაეკეთბინა ის?
–რა?
–ოო ნუ გამოშტერდი ეხლა...:D
–აა..უი ის...აზრზე არ ვარ...ეგ უკვე მეორეა..ჯერ სურათები
სკოლაში მერე ეს..კიდე რას უნდა მოველოდე ან ვისგან...
–არ ვიცი..
სახლში მალე დავბრუნდით..იმ მალულ კიბეებზე ავპორტყიალდით
და ოთახში შევედით...ისევ აბაზანა მივიღეთ..კეროლაინს ჩემი პიჟამოები ვათხოვე მაგრამ
სანამ დავწვებოდით კეროლაინს დახმარება ვთხოვე
–კეროლაინ უნდა დამეხმარო
–რა ხდება?
კარებთან მივედი და გადავკეტე
–მოდიე ხლა კარადები მაგიდები ყველაფერი კარებზე მიმადგმევინე
რომ ხვალ დილით მაღვიძარამ არ დარეკოს
–რაა??
–რადა დევიდმა არ გაგვაღვიძოს..დავიჯერო გინდა 6ზე დაძინებულს
8ზე წამოყო ზემოთ თვი?
როგორც კი წინადადება დაასრულე კეროლაინი სკამებს მივარდა
და კარებთან დგამდა
–აი ეგ უკვე მომწონს..:D..და მეც დავიწყე
გადაზიდვა ყველაფრის კარებთან
ესეიგი რაც კი ავეჯი იყო ჩემს ოთახში ყველაფერმა კარებთან
მოიყარა თავი..:D
–ვაიმე დავამთავრეთ როგორც იქნა..და მე და კეროლაინმა
სუბლიდან ოფლი მოვიწმინდეთ...მერე ერთმანეთს მაცდურათ გავხედეთ და პირდაპირ საწოლისკენ
გავექანეთ..გვეძინებოდა თავის დადება და სიზმრებში დაკარგვა ერთი იყო..მაგრამ უეცრად
დიდი ტკივილი ვიგრძენი..და ასევე რაღაცის ხმა გავიგონე...იმწამსვე გამომეღვიძა და რას
ვხედავ ჩემს ადგილზე კეროლაინს ძინავს მე კიდე ძირს ვარ დაბერტყილი..აი თურმე რატომ
მეტკინა გვერდები...ოხ კეროლაინ...ეხლა შენი ჯერია..გვერდიდან ამოვუდექი ხელი ვკარი
და ისიც გადავაგდე ლოგინიდან..
–ჰა რა ხდება...რა იყო...აუჩ.. გვერდები...
–არა ბიჭო მარტო მე უნდა მტკენოდა გვერდები.
–რატომ გადმომაგდე?
–თვითონ?..:D
–ოხ..რომელი საათია...
–დაიცა..
საათს გავხედე
–აუ ჯერ სულ რაღაც 1 საათია..(მე)
–სულ რაღაც?..(კეროლაინი)
–ხო არა?
–კი..:D
ორივენი საწოლზე დავეგდეთ და ძილი გავაგრძელეთ..მაგრამ
ამჯერადაც ვინ გაცალა...წამოყო თავი უცებ კეროლინმა და შეიკივლა
–იანიიიიიიიიი
–რაა??
–არ გამიფრთხილებია აქ რომ ვრჩებოდი...გადარეული იქნება
–აუ მართალი ხარ...მიდი დაურეკე დროზე
კაიც დაიცა..კეროლაინმა ტელეფონი აიღო და სასწრაფოდ
აკრიბა ნომერი...
2 საათის შემდეგ..:D
–კიდე არ აუღია ყურმილი?
–არა ნინა არაა...
–ვაიმე ყველა სიკეთსთან ერთად ყრუც ყოფილა...
–აბ...ხო იან...აუ ხოხო მაპატაიე..
მე კეროლაინს ვექიჩავებოდი...:D
–აუ ჩართე რა მაღალზე უნდა ვიცინო მაგის ისტერიკებზე..
–ხო კაი კაი..გამაგებია პირის მოძრაობიით...და ხმამაღალი
ხმა ჩართო
–კეროლაინ კარგად ხარ?
–კი კი იან..
–რატომ არ მოდი სახლში..(ნერვიულობდა საწყალი..:D)
–აუ ბოდიში რა მეგობრათან დავრჩი
(ხა ყვირილი დაიწყო)
–ბოთ გოგო მერე არ უნდა გაგეფრთხილებინე
–ნუ მიყვირი
–დაგერეკა
–დამავიწყდა
–ბოთე
–ნუ მიყვირითქო
–სად ხარ..ვისთან
–ნინასთან
–ა..უი..იყავი მაშინ..(დაწყნარდა)
ეს რომ გავიგონე პირი ღია დამრჩა –მოიცა იან მართლაა??.(კეროლაინი)
–ხო რა იყო?
–ა..უი არა არაფერი კაცო
–ხო სახლში მალე დაბრუნდი დაიკო..და ისა..
–რა იყო?
–ნინა მომიკითხე
–ხო აუცილებლად..:D
–ხო..მადლობა..:D
–კარგად ძამიკო
კეროლაინმა ყურმილი გამორთო და მე შემომხადა ცინიზმური
სახით.
–რაა??..(ბოლოში ინტონაციით..:D)
–მემგონი ვიღაცას ვიღაც შეუყვარდა..:D  –ბატონო?
–ვითომ ვერ ხვდები ეხლა ჩემს ძამიკუნას რომ შეუყვარდი..
–რა?..მას .??..უი არა კაცო..ფუფ..მოაშორე აქედან..ნწ..არ არსებობს  –ჰმ არა კი არა კი...
–არა..
–კი..
–არა
–კ...აი სიტყვა კის დასრულებასაც რომ არ გაცდიან..:D..მარა ჩემთვის კარგია...:D..დედაჩემაა დააკაკუნა
–გოგოები რა შვებით...ვერ ვაღბ კარებს..
მე და კეროლაინმა კარებისკენ გავიხედეთ..დიდუ თურმე რა ამბავი იყო იქ..არც გვახსოვდა მთლი ავეჯი კართან თუ იყო..მე და კეროლაინმა ერთმანეთს გავხედეთ და ორივემ პირის ნელი მოძრაობით ჩუმად ვთქვით
–დაგვერხა
–ისა დედა...ჩადი და 5 წუთში ჩამოვალთ.
–ხო კარგით..კარგად ხარტ?
–კი კი კაცო..წადი..
–ხო კარგი
როგორც კი ფეხის ხმა გაქრა ჩვენ იმწამსვე ავვარდით საწოლიდან და ავეჯის თავის ადგილას დაბრუნება დავიწყეთ..5 წუთში კი არა ქვემოთ დაახლოებით 1 საათში ვიყავით..:D..ვისაუზმეთ და შემდეგ კეროლაინთან წასვლა გადავწყვიტეთ...ჩმებს დავემშვიდობეთ მანქანაში ჩავჯექით..და წავედით...გზად როგორც ყოველთვის ის სახლში გავიარეთ..
–ნინა გაიხედე..და კეროლაინმა მანქანა შეანელა
–ეხლა რაღა მოხდა...სახლისკენ გავიხედეთ და იქაურობა.........
| 
