ესეც 32-ე თავი
იმედია მოგეწონებათ
მაგრამ დიდად ესეც არ მომწონს..:D
იმედია დააკომენტარებთ
მიყვარხართ
მე უკან გვიხედე
მაგრამ რა?.არც არაფერი უკან დაღლილ-დაქანცული მგზავრების მეტი არავინ იჯდა...სევთ
მათ შევუბრუნდი და შევუბღვირე
-მამასხარავებთ?
-კაი ხო გაგეხუმრეთ...-თქვა
პაულმა...
-ჰოო..გავაგრძელე
სიტყვა და ნაღვლიანად დავწიე თავი ქვემოთ...ცოტახანი სიჩუმე ჩამოვარდა...ბოლოს პაულის
ტელეფონის ზარმა დაარღვია...დიდიხანი არ დაბრუნებულა...
-ცხადდება ჩასხდომა
რეისზე მაიამი ლოს-ანჯელესი
-ნინა ჩვენი თვითმფრინავია
უნდა წავიდეთ...
-არა პაული...უნდა
დავემშვიდობოთ..
-გვაგვიანდება..
-მოიცადე ცოტახანი
მოვიცადოთ...
5 წუთის შემდეგ
-ნინა ნახე უკვე
არცერთი მგზავრი აღარ ჩანს გაგვასწრებენ...დროზე წამოდი...
-კარგი ხო კარგი...
ბარგი ავიღეთ..დევიდი
მე მეჭირა ხელში და სასწრაფოდ გასასვლელისკენ გავეშურეთ...გული სულიყველაფერი პაულთან
რჩებოდა...დაუმშვიდობებლად როგორ წავიდე.. ((..გასასვლელთან მივედით...თუმცა ორი კარი
იყო..ერთთან კაცი იდგა..
-მოდით აქეთ აქეთ...ლოს-ანჯელესი
არა?
-დიახ დიახ
და ბარგითურთ
იქეთკენ გავემართეთ..კეროლაინი შევიდა მე კი თვალი მოვკარი კაცს რომელიც მეორე კარში
შედიოდა ბარგს კი ლოს-ანჯელესი ეწერა...გამიკვირდა მაგრამ გზა გავაგრძელე..
თვითმფრინავში
ავედით..თუმცა იქ არავინ დაგხვდა....
ბარგი უკვე შენახული
იყო...
-კეროლაინ იქნებ
გამაგებიო აქ ხალხი რატომ არ არის
-შენ გგონია მე
ვიცი?.ორივენი ირგვილივ ვიყურებოდით გაკვირვებულები...
-დროზე სკამებზე...უნიდან
შემოგვესმა ვიღაციც ბოხი ხმა...
უკან გავიხედეთ
და შიშისგან გული წაგვივიდა..ჩვენს წინ იდგა ნიღბიანი კაცი..რომელსაც იარაღი ჩვენზე
ჰქონდა დამიზნებული...
-რა ხდება?...
-დროზე სკამებზე
მე და კეროლაინი
სკამებზე დავჯექით..კდიევ კარგი დევიდს ეძინა თორემ გული გაუსკდებოდა...
-რა გინდათ...-საწყალი
და შეშინებული თვალებით ვკითხეთ მე და კეროლაინმა
-მალე გაიგებთ...-შემოგვბღვირა
კაცმა
თვითმფირავი აფრინდა...ანუ
ჩვენს გარდა კიდევ იყო აქ ვიღაც..ან ვიღაცეებიი..ვიღაც ხო მართავდა თვითმფრინავს..
ხელები შეგვიკრეს...დაზაფრულები
ვუცდიდით ჩვენს განაჩენს...მაგარია ჩემს საკუთარ დაბიდუბიზე გამიტაცეს...
ნახევარი საათი
გავიდა პასუხი კი კითხვაზე რა უნდოდა არადა არ გაქვცა...
-აბა როგორაა
საქმეები...გამოვიდა პილოტის ოთახიდან კიდევ ერთი ნღბიანი ტიპი..რომელსაც ხელში ასევე
იარაღი ეჭირა..
-რა გინდათ...მოთმინებიდან
გამოვედი და ხმამაღლა დავიკივლე...
-აი ეს...ნიღბიანი
კაცი რომელიც აქ თავიდანვე დაგხვდა სწრაფად მომიახლოვდა...
ნიღაბი ცხვირამდე
წამის მეათასედში აიწია და ძალით მაკოცა...თუმცა მე მეცნო ეს კოცნა...უკვე აღარ გავძანიალებრივარ....ნიღბიანი
მალევე მომშორდა და უკან დაიხია..თან ნიღაბი გაისწორა..
თავი დავწიე და
დავფიქრდი..უეცრად კი სიმწრის სიცილი აღმომხდა
ვერაფერი გაეგოთ..მე
კი სიცილით ძვლივს ვთქვი..
-იან მოიშორე
ეგ დებილური მასკა...არ გიხდება...:D
ნიღბიანს გაეცინა და ხელი ბიღაბისკენ მოსაშორებლად
წაიღო…
-ოოო...გართობას
არ გაცლიან რა...:D...წამოიბღვირა
და ნიღაბი სიცილ-სიცილლით მოიშორა...
შემდეგ გვერდით
გავიხედე და
-პაულ შენც..:D
-უიმე...რად გინდოდა
ასეთჲ ჭკვიანი შეყვარებული..ცოტა ბოთე აგერჩია..აუ არადა რა სპექტაკლი იყო რა...კი
ვაჯობეთ ჩვენს რეჟისორს არა იან?..გაიცინა და ნიღაბი მოიძრო...
-გამასწარით...-გვერდიდან
დაიკივლა კეროლაინმა...
-:D..კაი ვიხუმრეთ
რა იყოთ...:D...გაიცინა
პაულმა...როგორც იქნა ხელები გაგვიხსნეს...მე თვითმფრინავის უკანა ოთახში გავედი და
სარკეში ჩემს თავს დავუწყე ცქერა...ცრემლები ისე ჩVმომივარდა ლოყებზე რომ ვერც შევამჩნიე....ოთახში
იანი შემოვიდა...სასწრაფოდ მვიწმინდე ცრემელები..და მნისგან ზურგით დავდექი
-ნუ მალავ...დავინახე
რომ ტიროდი...
-არ უნდა დაგენახა...
-მემგონი დროა
დავილაპარაკოთ..
მისკენ შევტრიალდი..ერთი
ამოვისლუკუნე და დავიწყე..
-იან არ მინდოდა
ასე მომხდარიყო..უბრალოდ არ ვიცოდი რა მექნა..ძალიან ცუდად ვიყავი...მამაჩემმა ცოლის
მოყვანა გადაწყვიტა..მაშინ როდესაც დედაჩემის სხეული წესიერად გაციებულიც არ იყო...გამიგე
გთხოვ...არ ვიცი რას ვროშადი..უბრალოდ არა გონება არამედ გული ლაპარაკობდა..იმიტომაც
იყო ასე დაულაგებელი სიტყვები...გულს ტკიოდა და ცრემლებსაც ის უშვებდა...
-გთხოვ იან მაპატიე..გევედრები...იანი
ნელ-ნელა მიახლოვდებოდა..მალე ჩემს წინ აღმოჩნდა...ხელი პირზე ამაფარა და სიტყვა შემაწყვეტინა...
-ნინა...უკვე
გაპატიე...
ჩემი სახე ხელებშუა
მოიქცია და თვალებში ჩამხედა...
-მემის შენი...მე
შენს გვერდით ვიქნები...თუ შენ ეს გინდა..
-რათქმაუნდა მინდა
იან...ძვლივს ამოვისლუკუნე...
-ხოდა გადაწყვეტილია...ერთად
ვნახავთ მამაშენს...და შუბლზე მაკოცა..
-იან მიყვარხარ...
-მეც პატარავ...
ის ჩემს ტუჩებს
დაეწაფა..მისი ნელი და ამავე დროს თბილი ჰაერი მელამუნებოდა სახეზე და კანს მიწვავდა..რა
დიდი გრძნობა ყოფილა სიყვარული..აი ისეთი ძვალ-რბილში რომ ატარებს...აი ისეთი სულ რომ
ვარსკვლავს გავხარ მოკაშკაშეს..ისეთი შენ ირგვილვ რომ მხოლოდ ის ჩანს...
იანი მალევე მოსწყდა
ჩემს ტუჩებს და ჯიბიდან რაღაც ამოიღო..პატარა წითელი ყუთი იყო..
მან ხელი ჩემსკენ
წამოიღო
-დობრევ გილოცავ
დაბიდუბის..:*:*...
ეს თქვა და ყუთი
გახსნა
