ესეც მომდევნო თავი

იმედია მოგეწონებათ

მე არ მომწონს ოღონდ..:D

გთხოვთ დააკომენტაროთ 

მასკა გავიკეთე და სცენაზე გავედი...ეს ხომ მასკარადი იყო..სწორედ აქ უნდა გამეცნო რომეო.....კეროლაინიც ანუ ჩემი გამდელიც მალე გამოვიდა და რაღაცის თქმას ცდილობდა...თუმცა ტექსტს ხომ არ შეცვლიდა...მხოლოდ მიმიკებით ცდილობდა ეჩვენებინა რაღაც...მე კიდე ვერაფერს ვხვდებოდი...სწორედ ამ დროს გამოჩნდა რომეოც...აი მოვიდა ის დროც როცა მე მის წინაშე აღვმოჩნდი და დრო იყო ნიღბის მოხსნისა...ვიცოდი რომ ნიღბის უკან სტივენი იყო თუმცა გული სხვას მეუბნებოდა...აი აი....

-რომეო?...

-ჯულიეტა....

ჩემს წინ იანი იდგა...ცოტაც და რომეოს მაგივრად იანს დავუძახებდი....ღმერთო  ჩემო არ მჯერა,როგორ შევძელი სპეკტაკლის გაგრძელება ასეთ მდგომარეობაში..არ მჯერა...ის ის უფრო გალამაზებულა....თავს ვერ ვიკავებ რომ არ ჩავეხუტო და მონატრებული სითბო არ ვიგრძნო..ალბათ განრისხებულია ჩემზე...ხმასაც არ გამცემს სპეკტაკლის შემდეგ...მართალიც იქნება..:((

მოვიდა დრო როცა მას ჩემთვის უნდა ეკოცნა...აი სწორედ ეს იყო წუთიერი სამოთხე..მე ის ისევ მიყვარდა...

სპექტაკლი დასრულდა...მე მის გვერდით ვიწექი და მესმოდა მისი გულის ხმა..ყურადღებას არ ვაქცევდი აუდდიტორიის ხმაურს..მე მხოლოდ ყურადღებით ვუსმენდი მის გულის ცემას?...ფეთქავდა კი ის ისევ ჩემი სიყვარულით..

ხალხი ელოდა ჩვენს წამოდგომას..თუმცა პასუხი არ ჩანდა...იქნებ მოვკვდით..ეს იქნებოდა საუკეთესო დასასრული ჩვენი ისტორიის..როგორც რომეო და ჯულიეტა..

მაგრამ ეტყობა ეს დასასრული არ იყო

2 კვირის შემდეგ

მონატრებული დღიურო აი ისევ მოვიდა ეს სანატრელი დღე და მე შენ გწერ...

დღიურო ის იქ იყო..ჩემი რომეო იყო...მაგრამ გაქრა..სპექტაკლის შემდეგ აორთქლდა თითქოს მომეჩვენაო...არავინ ხმას არ იღებს.ა.რავინ პასუხობს ჩემს დასმულ კითხვებს..სად გაქრა ის...2 კვირა გავიდა მას შემდეგ..ნუთუ არ ვენატრები..ნუ თითოეულმა ჩახუტებამ და კოცნამ სპეკტაკლში არ შეცვალა რამე?..თუმცა მართალია ის მსახიობია..და მან ითამაშა მისი როლი..მას ვუყვარდი მის ნიღაბში..თუმცა ნიღბის შიგნით მას ვძულვარ..

2012 წლის 26 მაისი

მიშველე

არ შეგიძლია დამეხმარო?..ამოაგდე ეს სომერჰალდერი ამ გულიდან

რომ გადავჯღაბნო ამ კალმით არ შეიძლება?..დასწყევლოს ეშმაკმა...ეს კალამიც აღარ წერს...;((

2012 წლის 27 მაისი

მიშველეე

2012 წლის 28 მაისი

მიშველე

2012 წლის 31 მაისი

მიშველე

მომენატრა ამის დაწერა..აქამდე იმიტო ვერ დავწერე რომ კეროლაინმა შენი თავი დამიმალა..უნახია ჩემი „მიშველე მიშველე"...:D:D..ნუ მარა მაინც გიპოვე მერე..და ეხლა ახალი სამალავი მოგიძებნე..:D:D

იანი ისევ არ ჩანს...ეტყობა არც ვახსოვარ...ხო ამრთლა ჩემი დაბიდუბი ახლოვდება..3 ივნისი..ხომ გახსოვს?..არა კაი..:D:D

კაი ავედი თორე შემოვარდება ეხლა პაული და კეროლაინი...:D:D..ისმის უკვე მაგათი ყლოყინი ლიფტიდან..:D:D...წავედი..

2012 წლის 1 ივნისი

მიშველე..:D:D

ისევ ეს სიტყვა..

გუშინ მე პაული და კეროლაინი კაფეში ვიყავით...მერე სანაპიროზე გავედით ცოტა ვიცურავეთ..ბოლოს გვიან ღამით სასუმროში დავბრუნდით და სმა დავიწყეთ...:D:D..რათმქუნდა ჩუმად ვიყავით გვერდით ხომ დევიდს ეძინა...

თეტრზე სულ დამავიწყდა..ისევ ვაგრძელებთ მოღვაწეობას თეატრში..ალბათ ლოს-ანჯელესშიც გავაგრძელებ..:D:D..

კარგი წავედი მშია..:D:D

2012 წლის 2 ივნისი

მიშველე

-გაიღვიძე

-კეროლაინ მეძინება მაცადე

-კი ბატონო..მაგრამ აეროპორტში რო დაგაგვიანდება მერე მე არ დამაბრალო..ისე ჩემთვის უკეთესია თუ ვერ წახვალ..:D:D

-რაა?..თავი წამოვყავი..მაგრამ რა?...ეს ტუტუცი თურმე მატყუებდა...ღამე იყო..ზუსტად 12 საათი..ნუ უკვე 12ის 1 წუთი...:D:D...

-გამასწარი

-ერთს გეტყვი..გილოცავ ჩემი ლამაზი...მოვიდა და ჩამეხუტა..ვერაფერი ვეღავ ვუთხარი...მოვლბი...:D:D...-კაი ავედი ეხლა მე..შენ კი დარჩი და დაიძჲნე..მე კი იქ ვიქნები ამრტო..ეულად..არავის არ უნდა ჩემთან ყოფნა...((...

-კარგი შემოეთრიე...დაეგდე საწოლზე..მაგრამ ხმა არ ამოიღო...

-კარგი..წამოიყვირა და საწოლზე დახტა...

ღმერთო შენ უშველე...ჩუმად ჩავილაპარაკე

-გავიგონეე...:D:D

-ოხ...საწლოში დავწექი და დაძინება დავაპირე მაგრამ ვინ გაცადა...ჩაირთო მოძრავი რადიო...

-ნინა ესეიგი ხვალ მეც მოვდივარ..მერე პაულმა თქვა მეც ჩამოვალ მალეო..უთქვენოთ როგორ გავძლებო..იქ ვიყიდი სახლსო და ტქვენთან ახლომახლოს დავსახლდებიო............

ვაიმე გავიფიქრე და ვითომც არაფერი დაძინებას შევეცადე..მემგონი გამომივიდა კიდეც...

-გაიღვიძე....პაულის ბოხი ხმა ჩამესმოდა ყურებში....

-ადექი ნინა რაა.....-ახლა უკვე კეროლაინის წიკვინა ხმა

-მაცადეთ რა ძილი

-აუ ადე რა

-ჰა?..რა იყოთ?..თვალების ფშვნეტით ვთქვი..

-გილოცაავთ...და ორივენი ჩამეხუტნენ

-მადლობა ბავშვებო მაგრამ ეგ ცოტა მოგვიანებით რომ გეთქვათ არ შეიძლებოდა?...მეძინება

-კი ბატონო მაგრამ აეროპორტში დაგაგვიანდება...რეისი 12ზეა ეხლა კი 11 სრულდება...

-რაა??..წამოვიყვირე და საწოლიდან წამოვხტი...ჩანთა საწოლზე დავაგდე და ყველაფერს ვყრიდი რაც ხელში მომყვებოდა...

დევიდის ჩანთა უკვე ჩალაგებული იყო...ოთახი ჩავკეტეთ და ქვემოთ ჩავედით..ანგარიში გავასწორე...ჩემოდნები კი მანქანაში ჩავდეთ და აეროპორტისკენ დავიძარით....მისვლის თანავე ბილეთები ვიყიდეთ და მოსაცდელში გავედით

-აუ დავიღალე..

-რა გინდოდა..გაჩერებულიყავი..შენ საკუთარ დაბიდუბიზე დროს თვითმფრინავში ატარებ..-შემომბღვირა კეროლაინმა

-აბა რა გავაკეთო?

-რადა ჩაეხუტე მოეფერე აკოცე...-თქვა პაულმა

-ვერ გავიგე...??

-უკან მიიხედე..ერთად თქვეს რაღაც ირონიულად

მეც გაკვირვებულმა უკან გავიხედე და...