აბაზანიდან გამოვედი თუ არა კარებზე ზარი დარეკეს...მეც რათქმაუნდა კარებისკენ გავეშურე..პირსახოცშემოფარებული..სხვა გზა არ მქონდა..ჩაცმას ვერ ვასწრებდი..პაულს ჯერ არ ველოდებოდი.....კარებან მივედი გამოვაღე და...ადგილზე
გავშეშდი..ჩემს წინ კეროლაინი იდგა...
-ნინა!!!
-კეროლაინ?
წუთიერი დუმილი ჩამოვარდა ჩვენს შორის
-იქნებ შემომიშვა მაინც
-ხო ხო მოდი...
კეროლაინი ოთახში შემოვიდა...კარები მივკეტე და კეროლაიისკენ
შევბრუნდი რომელიც უკვე მდივანზე მოკალათებულიყო...
მე მის მოპირდაპირე სკამზე ჩამოვჯექი..და თავდახრილი ვუცდიდი როდის
დაიწყებდა ის ჩემს გაკიცხვას...თუმცა ჯერ არაფერს ამბობდა...და ბოლოს დაიწყო თბილი
და დაბალი ხმით რაც მე ძალიან გამიკვირდა..
-ნინა მე ყველაფერი ვიცი...რატომაც წამოხვედი აქ ყველას
გაუფრხილებლად....შენთან ვიყავი სახლში როცა ტელეფონზე ვერ გიკავშირდებოდი...რომ
მივედი მამაშენი დამხვდა..ყველაფერი მიამბო..ისიც მითხრა რომ ცოლის მოყვანას
აპირებდა....შენი წერილის შესახებაც მითხრა...ის მზად არის დაგელოდოს საუკუნეც
კი...მე ვთხოვე რომ ენ ოთახში ავეშვი...რადგან ვიცოდი იქ მივაგნებდი იმას რაც შენს
ადგილსამყოფელს გამაგებიებდა...მან ნება დამრთო...შენი ოთახი გავჩხრიკე და ბოლოს როცა იმედი უკვე გადაწურული
მქონდა....ბოლოს გამახსენდა შენი სამალავი...და ძებნა მდივნის ბალიშში
დავიწყე...სწორედ იქ მივაგენი ამას...და ჩანთიდან ჩემი დღიური ამოიღო....ყველაფერი
წავიკითხე..სწორედ ეს დამეხმარა შენს მოძებნაში...და დღიური გამომიწოდა...მეც
გახარებულმა გამოვართვი...
-ნინა ვიცი ძალიან რთულია შეგუო იმ ფაქტს რომ მამაშენი
სხვას ირთავს მაგრამ დაუფიქრდი..ის ჯერ კიდევ ახალგაზრდაა მარტოობისთვის...მიეცი
მას კიდევ ერთი შანსი რომ იყოს ბედნიერი...
ვერაფერს ვამბობდი..მხოლოდ
თავდახრილი ვუსმენდი კეროლაინის ლექსიას და გულის სიღრმეშჲ სინანულს ვგრძნობდი
-დაფიქრდი ამაზე...რაც შეეხება
მეორეს...ნინა ჩემი ძმა გაურკვევლობაშია...გეძებს..
თავი უცებ წამოვწიე...და
კეროლაინს გაფართოებული თვალებით დავუწყე ცქერა..
ის ჩაწვდა ჩემს ფიქრებს და ჩემდა
გასაკვირად თითქოს ხმამაღლა მეფიქროს პასუხიც კი გამცა
-ნუ ღელავ მისთვის არაფერი
მითქვამს...ეს შენ უნდა გააკეთო...ვიცი გიყვარს და მასაც უყვარხარ და ასე უბრალოდ
არ უნდა მიატოვო...
-კეროლაინ მე...
წინადადება ზარმა
გამაწყვეტინა...სულ გადამავიწყდა რომ ჩემთან პაული უნდა მოსულიყო...კეროლაინს
ვთხოვე კარები გაეღო მე კი გამოვიცვლიდი..პირსახოცშემოფარებული ხომ არ
შევხვდებოდი...და პაულზე კი შემდგმ დავილაპარაკებდით..რათქმაუნდა
იანზეც...კეროლაინმა თავი დამიქნია...და კარების გასაღებად მივიდა მე კი ამასობაშჲ
ჩემს ოთახში შევედი...იქედან გამოსულს დავინახე როგორ ლაპარაკობდა პაული და
კეროლაინი..თან ისე თითქოს დიდიხნის ნაცნობები ყოფილიყვნენ...ისინი მდივანზე
ისხდნენ და ერთმანეთს გაღიმებული სახეებით შესციცინებდნენ...ჩუმად მივეპარე
მათ..და ცინიკურად ჩავურტყი
-აქ ვაარ...(თან ცოტათი
წავიმღერე კიდეც...:D)
-უი ნინა...გაიცანი ეს
პაულია...და კეროლაინმა პაულისკენ გაიშვირა ხელი
-რას მელაპარაკები კეროლაინ
მართლა?...
პაულს სიცილი აუტყდა და
კეროლაინსაც გაახსენდა რომ ის ჩემთან იმყოფებოდა და პაულიც ჩემი სტუმარი იყო..და
გაცნობა კი მათ უნდა სჭირდებოდეთ..მაგრამ როგორც ვატყობ მოუსწრიათ ჩემს არ
ყოფნაში...სამივეს კარგად გაგვეცინა...ჩვენს ტლიკინში დევიდი სულ გადამავიწყდა..მისი
ოთახისკენ წასვლა დავაპირე რომ იქედან მსახურმა ხელში აყვანილი გამოიყვანა...
-კელოლაინ...
-ჩემი პრინცი...დევიდ...
კეროლაინი დევიდისკენ
წავიდა..და დევიდმაც რათმქუნდა ხელები გაუშვირა დამიკავეო...:D..ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და არ ცილდებოდნენ
გეგონებოდათ წებო წაესვათ ტანზე...მსახურის მადლობა გადავუხადე და ოთახიდან
გავიდა...ესენი ისევ ისე იყვნენ..:D
-ჰა დაიხრჩვით...ერთად
ვუთხარით მეც და პაულმაც..
მოსაღამოვდა და ჩვენც სადმე
კაფეში წასვლა გადავწყვიტეთ..თან კეროლაინი და პაულიც უკეთესად გაიცნობდნენ
ერთმანეთს...მე ვისზე ვამბობ მეც არ ვიცნობ წესიერად პაულს..:D...დევიდის ძილის დრო იყო მაგრამ რომ აიჩემებს რა
უნდა ქნა..?..:D...წავიყვანე..ძალიან
კარგად გავიცანით ერთმანეთი..ისიც გვიყვებოდა მის შესახებ და ჩვენც ვუყვებოდით
ჩვენს შესახებ....მათ შორის იანზეც..იმ დღემ ძალიან კარგად ჩაიარა...პაულმა
სასტუმრომდე მიგვაცილა და მერე წავიდა...კეროლაინი ჩჱმთთან დარჩა...დევიდს რაც
შეეხება მას კაფეში ჩაეძინა..:D..უკვე
ღამის 12 იყო...დევიდი საწოლში ჩავაწვინე..და მე ჩემს ოთახში გავედი..რათქმაუნდა
კეროლაინიც გამომყვა...პიჭამოები ვათხოვე..არაფერი წამოუღია..სამაგიეროდ
გადავწყვიტეთ რომ ისიც დარჩებოდა ჩემთან ერთად...ბარგს რაც შეეხება ხვალ ყველაფერს
ვიყიდდით..ფულის პრობლემა ხომ არასდროს გვქონია და ხელს სხვა არაფერი
გვიშლიდა...მეორე დილჲთ ბევრი ფიქრსი შედეგად გადავწყვიტეთ დევიდი ყოველ დილი
ბაგა-ბაღში გვეტარებინა...დილით 9ზე მივიყვანდით და საღამოს 7ზე
გამოვიყვანდით...ასე უფრო ადვილი იქნებოდა ჩემთვის..დევიდს არც წყენია..პირიქით
მისთვის უკეთესი იქნება თანატოლებთან თამაში...ჩავიცვით..დევიდიც მოვამზადეთ და
ბაგა-ბაღისკენ გავქუსლეთ...მასწავლებელს მოვეაპარაკეთ...დევიდს დავემშვიდობეთ და
მაღაზიებში წავედით..პაულიც იქვე შეგვხვდა და ისიც ბევრი ვაწანწალეთ ჩვენთან
ერთად...ძალიან ბევრი რამ ვიყიდეთ...კეროლაინმა არ მომასვენა და ბევრი ხვეწნის
შედეგად ჩემთვისაც მთელი მაღაზია მაყიდია..
..ერთი სიტყვი ეს დღეც ისე მიილია
როგორც დანარჩენი 1 თვე...
1 თვის შემდეგ
-ხო პაულ მოხდა რამე?
-ნინა ეხლა კასტინგზე
მივდივარ...მიდნა რომ შენდ ა კეროლაინიც წამოხვიდეთ...ძალიან მაგარი იქნება...
-რის კასტინგზე..
-არ ვიცი რაღაც სპეკტაკლია თეატრში..და ახალგაზრდა მსახიობებს
იწვევენ..შენ ხომ ყოველთვის გინდოდა მსახიობობა..თვითონ არ მითხარი..
-მართალია...მოვფრინავ..პაულმა
მისამართი ჩამაწერია...ტელეფონი მაშინვე დავკიდე...ჩანთა და ტელეფონი ავიღე
სახლიდან სასწრაფოდ გავედი..კარები ჩავკეტე სწორედ ამ დროს გაიღო ლიფტის კარები და
კეროლაინი ჩემსკენ წამოვიდა მაგრამ ვინ აცალა...ხელი ჩავავლე და გიჟივით ლიფტში შევვარდი და კეროლაინიც
შემოვიყოლე....გაგიჯებული იყო რა ხდებაო..როცა ყველაფერი ვუთხარი გახარებული ახლა
თვითონ მიმათრევდა...:D..დაგვაგვიანდებაო...ჩემი
მანქანა უკვე ჩამოსული იყო ამიტომაც ტაქსი აღარ გვჭირდებოდა...სასწრაფოდ ჩავჯექით
მანქანაში და იმ მისამართზე მივედით რომელიც პაულმა ჩამაწერია...მალე
მივედით..მანქანიდან გადმოვედით და თეატრის შესასვლელთან მივედით სადაც პაული
გველოდებოდა... გასაუბრებამ წარმატებით ჩაიარა..პასუხებს რამოდენიმე დღეში შეგვატყობინებდნენ...სამივეს
გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა...ძალიან ვნერვიულობდით..თუმცა სამი დღის შემდეგ ერთი გულის ბუგი
(ჩემ ენაზე..:D) და ორივეს
შეკივლება და ერთის ღნავილი (პაულს ვგულისხმობ) ერთი იყო...:D...მეორე დღეს დაგვიბარეს რომ ჩვენთვის ტექსტი
მოეცათ....რომეო და ჯულიეტას დგამდნენ...მიყვარდა ეს სპეკტაკლი ძალიან მინდოდა კარგი როლი შემხვედროდა...ასეც
მოხდა მე ჯულიეტას როლი კეროლაინს ჩემი გამდელის ხოლო პაულს ბენვოლიოს ანუ
მონტეგის ძმისწულისა და რომეოს მეგობრის როლი უნდა შეესრულებინა...რომეოს როლს კი
საყვარელი ბიჭი სტივენი
ყველაფერი კარგად
მიდიოდა...ტექსტებს ვიზეპირებდით...და ვრეპეტიციობდით დღეში 6
საათი..დაუღალავად..რადგან ვადა მხოლოდ 1 თვე გვქონდა...დრომ ისე გაირბინა როგორც
ფოთოლი ქარში...
1 თვის შემდეგ...
„მოეზმადეთ 10 წუთში
დაიწყება"...გაისმოდა რეჟისორის ყვირილი...მე კი კეროლაინსა და პაულს ვერსად ვერ
ვპოულობდი...უკვე იწყებოდა...ყველანი ჩაცმულები ვიყავით...ისინი კი არ ჩანდნენ...უკვე
დაიწყო და ფარდაც გაიხსნა...სცენა გამოჩნდა და სპეკტაკლიც დაიწყო...თუმცა მე
საყურებლად არ მეცალა...კეროლაინს ვეძებდი..პაული კი უკვე სცენაზე იყო...5 წუთი
ვეძებდი და ბოლოს გასახდელში ვიპოვე...
-ღმერთო კეროლაინ როგორც იქნა
გიპოვე..სად იყავი..
-ნინა მომისმინე...რაღაც შეიცვალა
და უნდა იცოდე..აქ...
ჯულიეტა..ჯულიეტა....გაყვიროდა
რეჟისორი...ოთახში შემოვიდა და გაბრაზებული სახით შემომხედა...
-ჯულიეტა რომეოსთან შეხვედრის
დროა..გადი სცენაზე...
-კეროლაინ ბოდიში..გთხოვ მერე
მითხარი..ბოდიში...ეს სიტყვა უკვე კულისებიდან მივაძახე...მასკა გავიკეთე და
სცენაზე გავედი...ეს ხომ მასკარადი იყო..სწორედ აქ უნდა გამეცნო
რომეო.....კეროლაინიც ანუ ჩემი გამდელიც მალე გამოვიდა და რაღაცის თმას
ცდილობდა...თუმცა ტექსტს ხომ არ შეცვლიდა...მხოლოდ მიმიკებით ცდილობდა ეჩვენებინა
რაღაც...მე კიდე ვერაფერს ვხვდებოდი...სწორედ ამ დროს გამოჩნდა რომეოც...აი მოვიდა
ის დროც როცა მე მის წინაშე აღვმოჩნდი და დრო იყო ნიღბის მოხსნისა...
