ორშაბათი
-კეროლაინ წავედი მე....ქვემოთ ჩავალ..წყალი მინდა..თან
დევიდსაც დავხედავ...ცოტახნის წინ დავაძინე და ვნახავ თუ გაიღვიძა....
-კარგი ნინა..ტკბილი ძილი..:*
მე დევიდის ოთახში გავედი და ბავშვს დავხედე..ნამდვილი
ანგელოზი იყო...ისე ტკბილად ეძინა..საბანი გავუსწორე და ოთახიდან ჩუმი და ნელი ნაბიჯებით
გამოვედი...ძჲრს ჩასვლა დავაპირე წყლის დასალევად...კიბეებზე ჩავდიოდი როდესაც მამაჩემის
ხმა მომესმა...
-ნინა მოდი აქ ერთი წუთით...სასტუმრო ოთახში იყო...მეც
იქ გავედი და დავინახე როგორ ისხდნენ ხელი-ხელჩაკიდებულები მამაჩემი და ვიღაც უცნობი
ქალი...
-ნინა გაიცანი ეს ელიზაბეტია...ელიზაბეტ ეს ჩემი ქალიშვილი
ნინაა...
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-ნინა დაჯექი სალაპარაკო გვაქვს
-კი მაგრამ მამა უკვე გვიანია
-გთხოოვ..ეს მნიშვნელოვანია
მართალია არ მინდოდა მაგრამ რატომღაც მაინც დავჯექი
მდივანზე...
-ნინა ვიცი რომ დედაშენი ძალიან გენატრება...მეც ეგრე
ვარ მაგრამ ჯერ ახალგაზრდა ვარ და მაქვს უფლება რომ ცხოვრება გავაგრძელო...ამიტომაც
მე და ელიზაბეტმა დაქორწინება გადავწიტეთ
ეს სიტყვები გულში ისარივით მეცა...მეტი ვერაფერი მოვიფიქრე
გარდა შეწინააღმდეგებისა...წამოვხტი და მამაჩემს ყვირილი დავუწყე
-თუ მასეა ახალ ცხოვრებას ჩემს გარეშეც დაიწყებ..ეს
ვთქვი და სასწრაფოდ ზემოთ ავედი...ოთახშჲ გიჟივით შევვარდი..კარები გადავკეტე,საწოლზე
დავვარდი და ტირილი დავიწყე..თვალები უკვე მეწოდა...დაღლილს როდის ჩამეძინა ვერ მივხვდი..ჩემდა
საბედნიეროდ დილით 6-ზე გამომეღვიძა...საწოლიდან ავდექი..ოთახიდან ჩeმოდანი გამოვიtანე და ნივთების
ჩალაგება დავაპირე..არ ვიცი სად მაგრამ აუცილებლად უნდა წავსულიყავი აქედან..ამ ადამიანისგან
შორს...ჩალაგებას რომ მოვრჩი წერილის წერა დავიწყე
მამა.
მამა ვიცი შეიძლება მერე ვინანო ეს საქციელი მაგრამ
ეხლა ესე სჯობს..მე მივდივარ ცოტახნით მაინც და დევიდიც მიმყავს...ცოტანახი შენგან
შორს უნდა ვიყოთ...გპირდები დევიდს კარგად მოვუვლი...მალე დავბრუნდები..არ იდარდო...მართალი
ხარ შენც გაქვს უფლება ახალი ცხოვრების დაწყების...თუმცა მე ამას ვერ ვეგუები...არ
მინდა გული გატკინო მაგრამ ეხლა ესე სჯობს..იცოდე რომ მიყვარხარ და რა გადაწყვეტილებაც
არ უნდა მიიღო დაგთანხმდები..თუმცა ცოტა დრო მჭირდება..მიყვარხარ და კარგად..:*
წერილის წერა დავამთავრე..შემდეგ დევიდის ოთახში გავედი..მასაც
ჩავულაგე ჩემოდანი...შევეცადე არ გამეღვიძებია მაგრამ ხელშჲ რომ ამყავდა სხვა გზა არ
დამრჩა...
-ნინა ლა ხდება..სად მივდივალთ..
-ამ სახლიდან შორს დევიდ...ჩემთან ერთად გინდა ხომ წამოსვლა
-კი...მინდა ნინა...და ლოყაზე მაკოცა...
გული ამიჩუყდა მაგრამ ეხლა ამის დრო არ იყო....ბარგი
ეზოში ჩავიტანე...რათქმაუნდა ჩუმად...წერილი კი მაგიდასთან დავტოვე.. დევიდი ხელში
ავიყვანე სახლშ თვალი მოვავლე..მომენატრებოდა აქაურობა...გარეთ გავედი..ბარგი მანქანაშჲ
ჩავდე..დევიდი გვერდით მივისვი ...საჭესთან დავჯექი და აეროპორტისკენ წავედი...
მალე მივედი...ბარგი გადმვიტანე...ბავშვი ხელში
ავიყვანე...და აეროპორტში შევედი..ბარგი გავატარე..ბილეთების საყიდლად წავედი.. ფლორიდის
შტატში კერძოდ მაიამიში წასვლა გადავწყვიტე..ჩემს საოცნებო ქალაქში..მანქანის საქმეც
მოვაგვარე..რამოდენიმე დღეში გამომიგზავნიდნენ...ყველაფერი მოგვარებული იყო...მე და
დევიდი ბარგითურთ მოსაცდელში წავედით...საწყალს ჩემს კალთაში ჩაეძინა...:((...დაღლილი
იყო..როგორ მინდოდა მეც მისთვის მიმებაძა მაგრამ არ შემეძლო...მალე ჩვენი თვითმფრნავი
გაფრინდებოდა ამიტომაც ჩაჯდომა გამოაცხადეს..თვთითმფრინავისკენ წავედით..ყველანაირად
ვცდილობდი დევიდს არ გამოღვიძებოდა..ამას როგორ ვახერხებდი არც მე არ ვიცოდი..თვითმფრინავში
ავედით...ჩვენს ადგილზე დავჯექით...კარგად მოვეწყვე..დევიდი გვერდითა სავარძელში ჩავაწვინე..ისეთი
პატარა იყო ეს სავარძელი მისთვის საწოლივით იყო..:D..ღვედი შევიკარი მეც და დევდსაც შევუკარი..თვითმფრინავმა
აფრენა გამოაცხადა და ჩვენც რამოდენიმე წუთში ცაში აღვმოჩნდით..ირგვლივ ყველაფერი თეთრი
იყო..ვერაფერს გაარჩევდი...ღრუბელთა სამფლობელოში ვიყავით..ფიქრებში წავედი...ჩემს
წარსულზე აწმყოზე და მომავალზე ერთად ვფიქრობდი...ისე წამოვედი კეროლაინისთვის და იანისთვის
არაფერი მითქვამს...უკვე მენატრებოდნენ..რას იფიქრებდნენ ჩემზე..იანი..როგორც იქნა
ერთად ყოფნა გვეღირსა მე კი მისგან ახსნის გარეშე წამოვედი...ო ღმერთო ეხლა რა იქნება...;((..მამაჩემი?..ნეტა
ის რას იტყვის..ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც შემთხვევით ყოველივე ეს სიზმრებმა შეცვალეს..მხოლოდ
ხმამ გამომაფხიზლა რომელიც გვეუბნებოდა რომ თვითმფრინავი მალე დადებოდა...ღვედზე დავიხედე
შეკრული მქონდა..დევიდს გავხედე რომელსაც ისევ ეძინა..ძილისგუდა..:D...5 წუთში უკვე
მიწაზე ვიყავით...ღვედი შევიხსენი..დევიდსაც შევხსენი..ხელში ავიყვანე..და ძირს ჩავედი..ბარგი
შენობაში მომაწოდეს...გარეთ გავედი..ტაქსი გავაჩერე ბარგში მანქანაში ჩავადებიე მძღოლს..ჩვენც
ჩავჯექით...მძღლოს ვუთხარი საუკეთესო სასტუმროში წავეყვანეთ...დევიდს მანქანაში გამოეღვიძა..თვალები
დააჭყიტა...:D..და
აქეთ-იქით აცეცებდა..ვერ გაეგო სად იყო..ყველაფერი ავუხსენი და ისიც დაწყნარდა...სასტუმროში
მალე მივედით.
