ექიმის კაბინეტიდან გაიქეცი. მთელი ძალით მივრბოდი მაგრამ სად მეც არ ვიცოდი . არ ვიცი რამდენი კრუგი დავარტყი საავამტყოფოს მაგრამ ამ ყველაფრისგან გაგქევა მინდოდა. ბოლოს ძალიან რომ დავიღალე ამვექი და ერთ კუთხეში ჩავიკუზე.თვი მუხლებს დავადე . ვერც კი წარმოიდგენთ როგორ მინდოდა რომ ვინმე ყოფილიყო ისეთი ვინ ჩამეხუტებოდა და გამამხნევებდა მაგრამ ასეთი არავინ იყო. პირიქით ყველა მე მიყურებდა და ყველას გიჟი ვეგონე. მხოლოდ დედაჩემის ატირებული ხმა მესმოდა ის ვიღაცას ელაპარაკებოდა შემდეგ კი ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა. არც კი ვიცი რამდენ ხანს ვიყავით ასე მაგრამ მერე თვალები გავახილე და ჩემი მარი დავინახე. ჩემი საუკეთესო მეგობარი რომელიც ჩემსკენ მორბოდა. მეც სასწრაფოდ ავდექი დ აგავიქეცი შემდეგ კი რაც ძალი და ღონე მქონდა ჩავეხუტე და მიის ქათქათა პერანგი დავასველე.
მარი ანერვიულებული იყო მგრამ ყველაფერი არ იცოდა ამიტომ ვუთხარი და მოვუყევი ყველაფერი რაც ექიმმა მითხრა. მაინ კი გამაფრთხილა რომ გარეთ პაპარაცები მელოდებოდნენ. ერთი თვის განმავლობაში ჩემი სახლის წინ იდგნენ და მელოდებოდნენ მაგრამ უშედეგოდ. სახლიდან არ გამოვდიოდი.ახლა კი შენსი მიეცათ და ნამდვილად არ გამოტოვებდნენ. გარეთ გავედი. ყველანაირად ვცდილობდი რომ ჩემი სახე დამემალა მაგრამ არ გამომივიდა. როგორც ჩანს ჩემი სახეც დაინახეს და სურათიც გადაუღეს.
სახლში მივედი თუ არა მაშინვე ყველა იქ დამხვდა ბებია ბაბუა ბიძია და რავი ყველა. მარიც ჩემთან დარჩადილით კი გამამღვიძა და სკოლაშოი წასასვლელად გავემზადე. გადავწყვიტე რომ უკანასკნელი 8 დღე ტირილის გარეშე გამეტარებინა და ასეც მოვიქცეოდი. სკოლასი მივედით ყველა მე მიყურებდა. მეკი უსაზღვროდ მაგარ ხასიატზე ვიყავი და ყველა ავიკელი ჩემი კარგი ხასათით
დღეს კიდევ დავდებ აუცილებლადდდდდდდდდდდდდდდდდ
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:696 | დაამატა:tako♥♥♥ | რეიტინგი:1.6/7
male dadeeeee
